geç değil bir ailenin çocuğuna verebileceği en güzel hediye kardeştir
doğal yoldan olmuyorsa tedavi işlerine girin derim
İstiyorsanız yaşınız geç değil. Uygun tedavilere bakın bence
Kardeşimle aramda 12 yaş var. İyi ki de doğmuş. Birbirimize destekçiyiz her konudaÖyle mi diyorsunuz, içime su serpildi.
Ben bu fikrimi paylaştığımda
bu yaşta, çocuğunda bu kadar büyümüşken ne gerek var olmaz falan diyen oldu çevremde, kafam allak bullak.
39 cok büyük bir yaş degil, maddi olanağımız da varsa pekala anne olabilirsiniz. ama cocugumuz yalniz kaldi diye dusunmeyin
12 yasinda simdi, ergenligin basinda. kardesi doğduğu donemde tam ergen olacak. Kardesiyle ne paylasacak ki?
yasca cok kucuk kardes (benim gördüğüm) abiye ablaya maddi manevi külfetten baska bir sey degil
kardes biraz yaşın yakinken, beraber anlari paylasirken guzel bence. diger türlü neredeyese hic ortak anin olmuyor. küçük anne gibi bir seu oluyorsun.
Yani insan kardesiyle "oynar" ama kardesi ondan 15 yas kucukse kardesini "oynatir"
arada boyle bir fark var
Kardeşimle aramda 12 yaş var. İyi ki de doğmuş. Birbirimize destekçiyiz her konuda
Benim de en kucuk kardesimle aramda 11 yas var. Ben tam bir kucuk anneydim bayilirdim kardesimle ilgilenmeye. Hic de beni uzmedi cok uslu bir cocuktu. İyki de dogmus. Kendi cocugum olana kadar hayatimin en kiymetlisiydi
her aile duzeni birbirinden farkllidir. eger iyi gelecegine inanıyorsanız deneyinSöylediklerinize katılıyorum, en azından 10 yıl bir paylaşımları olmayacak, dediğiniz gibi belki küçük anne gibi olacak ama
hayatında bir kanbağı, canbağı baki kalacak,
anne ve babası olmadığında bile kardeşine koşabilecek
Bu anlamda manevi külfet değil de, tam tersi psikolojisine bile iyi geleceğini düşünüyorum bilmiyorum. Ergenlik başlangıcında evet ve çok yalnız ve bu daha kötü değil mi?
kardeşim olsa şöyle yapardım gibi cümleler kuruyor bazen çok üzülüyorum.
Maddi olarak hiçbir sıkıntı yok, şartlarında hiçbir değişiklik olmayacak.
Manevi olaraksa minik bir bebek belki bambaşka bir güzellik katacak ailemize.
Kafam karışık bilemiyorum yine de.
Önce bir doktora gidin hormon vs testler yapacaktır muhtemelen. Ona göre tedavi önerir zaten size. Ama vakit kaybetmeyin daha fazla. Şu an aralarında yaş farkı olacak evet ama büyüdükçe bu fark eriyip kaybolacak birbirlerine hep destek olacaklar umarım hayırlısıyla olur
Kuzenim askerdeyken izne geldiğinde kardeşi doğdu. Aralarında 20 yaş varÇok tatlısınız gözlerim oldu özellikle son cümlenizeNe mutlu size
Ama ben şu an hamile kalamadığım için belki süreç uzayacak belki 13-14 yaş fark olacak bilemiyorum hem korkuyorum hem istiyorum keşke hemen olsa
her aile duzeni birbirinden farkllidir. eger iyi gelecegine inanıyorsanız deneyin
benjm ablamla aramda bir bucuk iki yas var. cidden iyi bir kardeslik gecirdik. hala konusacak cok seyimiz var cunku ayni anne babaya sahibiz (12 sene sonra siz de esiniz de eminim cok degismissinizdir. en azinda ilk anne babalik acemiligi paniginiz bitmiştir vs. kesinlikle ayni anne babaya sahip olmayacak simdi dogan cocuk) , ayni akrabalara gicik olurduk, ayni cocukluk travmalarimiza sahibiz, neredeyse bütün cocukluk anilarimiz ortak, ayni kitaplari okuduk ayni filmleri izledik. hala aklima bir sey takilinca eski kitaplardan/duydugumuz hayat hikayelerinden falan ona sorarim
bkzEki Görüntüle 3505497
ama bunca paylasim olmasa benim icin herhangi biri olurdu. kan bagina onem veren bjri degilim.
ayni sekilde ailevi sebeplerden ben liseye geçtiğimde bizimle yasayan bir bebek vardi. bizimle yasayan derken 7/24 yani. anneme anne babama baba derdi. öz kardesten farksizdi. ama arada o kadar yas farki var ki benim icin kardes degil bebekti her zaman. ilkokul bitene kadar bizimle yasadi. ama zaten o 4 yasindayken ben evden okumaya gjttim falan. yani ne kadar bir paylasimim olabilir ki?
simdi boyumu gecti, hala onu seviyorum ama bir kardeslik bagim da yok. cunku bence kardeslik paylaşımla olur. babamin da cok kardesi var. sadcee yasi yakin olduklariyla kardes gibi. digerleri uzak bir kuzenden farksiz.
ama bu bize göre. belki de sizin kızınız baglanabilecegi bir kardesle bag kurmaya hazirdir, belki onun kucuk annesi rolunde olmaya mutlu olacaktir. sonucta her insan birbirinden bagimsizdir.
ben de olsam, esimle cocuklar buyudukten sonra evde yeni bir bebek yetistirme karari verdiysem coluk cocugumdan bagimsiz dogururum tabii. sizin motivasyonunuz sadece cocugunuzsa o kötü geldi bana. çünkü cocugun akliyla hevesiyle is yapılmaz. o bugun hevesle ister yarin cinsiyetinin erkek oldugunu ogrenir, kardesi cok ağlayan esyalari yirtan kiran bir bebek olur, anne babasinin ilgisini kiskanir o zaman da "geri gonderin" der:) cocuk yani adi üstünde.
bizimde 2 yaşında kızımız var. çevremizdekiler bu ekonomik düzende 2.çocuk yapılmaz diye korkutuyorlar. bende çalışıyorum. eşimde bende 2.çocuğu istiyoruz. yazdıklarınızı okudukça daha cesaretlendim.Siz kardeşinizle en yakın arkadaşlığı yaşamışsınız gerçekten bu hayatta sahip olunabilecek en güzel şey belki deŞanslısınız
Aslında benim tek derdim kızımın kardeşi olması değil.
Kızım doğduktan 6 ay sonra işbaşı yaptım ben,
o dönem kariyerimin zirvesindeydim, çok iyi bir konumda bankacıydım. Çok da iyi kazanıyordum. İşimi bırakmak istemedim.
Tabi ki her şey bir arada olmuyor, kızımın çoğu anına şahit olamadım. Çalışan bir anneydim.
Şimdi düşümdüğümde, içimde kalan o kadar çok var ki.. Hangi birini anlatayım
ve artık çalışmıyorum, her anlamda her imkana sahibim, bir bebeğim olsa tüm enerjimi tüm vaktimi ona verebilirim diyorum,
Gerçi bu yaşta ne kadar enerjik olabilirsem
İşin özü kızımdan ve herkesten bağımsız yeniden anne olmayı sanırım kalpten istiyorum
bizimde 2 yaşında kızımız var. çevremizdekiler bu ekonomik düzende 2.çocuk yapılmaz diye korkutuyorlar. bende çalışıyorum. eşimde bende 2.çocuğu istiyoruz. yazdıklarınızı okudukça daha cesaretlendim.
Kuzenim askerdeyken izne geldiğinde kardeşi doğdu. Aralarında 20 yaş var
e kalpten istiyorsaniz kimseyi dinlemeyin.Siz kardeşinizle en yakın arkadaşlığı yaşamışsınız gerçekten bu hayatta sahip olunabilecek en güzel şey belki deŞanslısınız
Aslında benim tek derdim kızımın kardeşi olması değil.
Kızım doğduktan 6 ay sonra işbaşı yaptım ben,
o dönem kariyerimin zirvesindeydim, çok iyi bir konumda bankacıydım. Çok da iyi kazanıyordum. İşimi bırakmak istemedim.
Tabi ki her şey bir arada olmuyor, kızımın çoğu anına şahit olamadım. Çalışan bir anneydim.
Şimdi düşümdüğümde, içimde kalan o kadar çok var ki.. Hangi birini anlatayım
ve artık çalışmıyorum, her anlamda her imkana sahibim, bir bebeğim olsa tüm enerjimi tüm vaktimi ona verebilirim diyorum,
Gerçi bu yaşta ne kadar enerjik olabilirsem
İşin özü kızımdan ve herkesten bağımsız yeniden anne olmayı sanırım kalpten istiyorum