yok olmayınca çok şey beklediğim yok benim zaten ben de eşyaların gittim en ucuzundan aldık önemli olan huzur mutluluk bunda hem fikiriz ben 30 yaşındayım 86 kiloyum 167 boyum var üniversitede 65 tim sonra panik atak yüzünden hap kullandım sonra kilolar geldi de geldi..
kaynanamın imrenme huyu var mesela her şeye imreniyor çamaşır makinesi örtüsüne bile tabaklara falan ama kendinin de var tabakları sandığa tıkıyor ama kıyılık diye kullanmıyor sonra başkalarınınkine imreniyor kullanamayacağı halde bize bulaşık makinesi aldırdı sonra pat çamaşır makinesi de bozuldu sonra şöfben
şaka gibi yani neyse ses çıkarmadımm ailesi yapacak kendi evleri maaşları var zaten ama yetmeyince yine takviye yaıyor ben şunu diyorum ben geliniyim ya gözümün içine baka baka öğretmen istedik vermediler sanki bizden daha iyi yere verdiler diye bir de kızıyor bu hoş bir şey mi vallaha bunu kimse kaldırmaz ..
o zaman ben memur olsam dünyanın en güzeli olacağım bunların karşısında çirkin bir kadın da değilim yani komşum üniversitedeki resmime bakıyor ya ne kadar çıtı pıtı ne güzelmişsin diyor ama kendime gelip ne zayıflayabiliyorum ne ders çalışabiliyorum..
hevesim kalmadı sanki eşim destek ama o da kilo vermemi çok istiyor bir kıyafet beğeniyoruz zayıflayınca alalım istersen demesi bile bana psikolojik bir çöküş yaratıyor sen olsan ne düşünürdün..
ben de cevabı biliyorum ama bilmek değil uygulamak zor bir başlasam kendime geleceğim şuan bir kaç gün daha ev
işiyle kendimi yorup ssonra derslerime defterlerime kalemlerime kavuşmak istiyorum benim kendime gelmem hayırlısıyla atanmamla olacak ya da kilolarımdan kurtulup ev hanımı olarak mutlu olacağım bilemiyorum benden çalışmak gerisi KADER...
ALLAH HER ŞEYE KADİRDİR BANA ZOR OLAN ONA KOLAY ben RABBİMDEN bana yardım etmesini diliyorum çalışma azmi versin bana ALLAHIM.. Yoksa eşimden ben de memnunum çok şükür ama o da kilomdan hoşlanmıyor çok görmüyorum bakalım çok çalışmalıyım ve spor yapıp kendime gelmeliyim..HAYIRLISI