İçten içe korkuyordum tarih belli olduğundan beri hayli tedirginim

Oliviaa .!.:

Bende 37+2 de sezeryan oldum 2 ay once. Yani bende mi acaba sorun var hiç korkmadım tabiki heyecan var bebegimin dogacagi için ama korku sifir :) Ben zaten yatiş yapmaya gitmiştim Dr bu gun yapalim bekleyp risk almayalim dedi. Belden uyusmali oldum. Ameliyata başlar başlamaz uyumuşum kesik kesik hatirliyorum o anlari keşke uyumasaydim o anı yaşamak çok istiyordum. Bebegi bile gormedim sesini duymadim. Dr larin beni tebrik ettigini hatirliyorum konuşup uyutmamaya calisiyorlardi ama ben yok ruya alemlerinde geziyordum gerçekten sanki bulutlarin üstünde burda hastanelerde çogunlukla 1 gün yogun bakimda tutuyorlar bebegimi ertesi gün gördüm. Tabi ilk kalkiş çok zorluydu kendi odama desteksiz gittim gerçekten yürüdükçe agrilarin azaliyor. Bebegi zaten hiç bir yardim olmadan tek başima baktim yatma firsatimda olmadi çogunlukla ayaktaydim. Benim hiç gaz sancim baş agrim olmadı. Ama mide bulanti kusma oldu çünkü ben yemek yiyerek gitmiştim. :) ben açikçasi zorlanmadim evde de bebegime kendim baktim. 6. Gün hastaneden topukluyla çiktim. Bence Dr çok önemli 1. Ay kontrolinde ultrasonda iç dikişlerin çok iyi yapilmiş Kim yaptiysada izi bile yok demişti. Ilk günler bel ağrım oldu saniyelik ağri oluyordu ama şimdi oda geçti. Yine olsa yine sezeryan yaparım
Saglikla buyutmek nasip etsin sanada

Genişletmek için tıkla...