- 11 Eylül 2020
- 2.174
- 551
-
- Konu Sahibi iyikiamaiyiki
- #1
Merhabalar, ben moral olarak kendimi iyi hissetmiyorum ve buraya yazıp rahatlamak istiyorum çünkü yakınımdakiler bunalmış durumda
Ben 1 sene önce dış gebelik ameliyatı geçirdim. O günden beri sürekli bir hasta olma korkusu var. Vücudumda her yerime taktım yetmedi kızıma taktım.
İlk kalp krizi korkusu oldu ve sanırım hastanede panik atak yaşadım, her yerimden yer boşaldı, nabzım çok yüksek attı bayılıcak gibi oldum nefes alamadım, hemşireye sondayı çıkartırdım ve hemen kendimi dışarı attım
Sonra eve gelince, kalbime taktım defalarca Ekg çektirdim, kardiyolojiye gittim. Sonra akciğerime taktım 2 kere film çektirdim, sonra koltuk altımda şişlik vardı bunun için genel cerraha gittim ultrasonla bakıldı. Bunum yanında baş dönmesi, kasılması sonra mide ağrısı dışkı inceleme derken onlar geçti şimdi boğazıma taktım
2 hafta önce boğaz ağrım başladı sonra grip oldum inanılmaz bir eklem, baş ağrısı ve burun akıntısı onlar geçti ama boğazım hala acıyor, yutkunurken birşey takılıyor gibi geliyor ve şiş gibi geliyor
İnanın doktora gitmemek için kendimi zor tutuyorum sonu gelmicek biliyorum ama bir yandan da ya birşey varsa diye içim içimi kemiriyor sürekli boynuma bakıyorum
Genel cerrah doktoru kendini inceleme dedi insan vücudu hep aynı olmaz demişti, o gün hastaneden çıkınca eşime dedim tamam artık bundan sonra kendimi incelemicem bugün benim için dönüm noktası olsun dedim ama yine aynıyım
Kendimde birşey olmasa bu kez kızımda varsa diye korkuyorum, çocuğu inceliyorum, her sabah ateşi varmı diye bakıyorum
İkinci bebeğimin olmasını çok istedik olmadı nasip değilmiş ama hala bebek gördüğüm zaman içim değişik oluyor hatta evlatlık alsak mı diye düşünüyorum ama eşim istemeyiyor 1 tane çocuğumuz var ya çok şükür diyor, çok ama çok şükür
Bende inanılmaz bir kaygı var iç sıkıntısı var, psikiyatr bana doktora gitme sonu gelmicek ve internetten bakma dedi. Bazen iyi gibi oluyorum hiç takmıyorum bazen o kadar kötü oluyorum ki, sürekli kiloma bakıyorum bileklerime baktım bu sabah çocuk bileği gibi kaldı üzülüyorum. Sanırım bu anksiyete durumu geçen birşey değil sadece azalıyor
Önceden giyinirdim, bakım yapardım, saçımı boyatırdım. Şimdi kuzenimin düğünü var, eski ben olsa çoktan kıyafetlerimi almıştım saçımı nasıl yaparım diye plan yapıyor olurdum şimdi elbise bile bakasım yok daha 36 yaşındayım ama 60 gibi hissediyorum
Ben 1 sene önce dış gebelik ameliyatı geçirdim. O günden beri sürekli bir hasta olma korkusu var. Vücudumda her yerime taktım yetmedi kızıma taktım.
İlk kalp krizi korkusu oldu ve sanırım hastanede panik atak yaşadım, her yerimden yer boşaldı, nabzım çok yüksek attı bayılıcak gibi oldum nefes alamadım, hemşireye sondayı çıkartırdım ve hemen kendimi dışarı attım
Sonra eve gelince, kalbime taktım defalarca Ekg çektirdim, kardiyolojiye gittim. Sonra akciğerime taktım 2 kere film çektirdim, sonra koltuk altımda şişlik vardı bunun için genel cerraha gittim ultrasonla bakıldı. Bunum yanında baş dönmesi, kasılması sonra mide ağrısı dışkı inceleme derken onlar geçti şimdi boğazıma taktım
2 hafta önce boğaz ağrım başladı sonra grip oldum inanılmaz bir eklem, baş ağrısı ve burun akıntısı onlar geçti ama boğazım hala acıyor, yutkunurken birşey takılıyor gibi geliyor ve şiş gibi geliyor
İnanın doktora gitmemek için kendimi zor tutuyorum sonu gelmicek biliyorum ama bir yandan da ya birşey varsa diye içim içimi kemiriyor sürekli boynuma bakıyorum
Genel cerrah doktoru kendini inceleme dedi insan vücudu hep aynı olmaz demişti, o gün hastaneden çıkınca eşime dedim tamam artık bundan sonra kendimi incelemicem bugün benim için dönüm noktası olsun dedim ama yine aynıyım
Kendimde birşey olmasa bu kez kızımda varsa diye korkuyorum, çocuğu inceliyorum, her sabah ateşi varmı diye bakıyorum
İkinci bebeğimin olmasını çok istedik olmadı nasip değilmiş ama hala bebek gördüğüm zaman içim değişik oluyor hatta evlatlık alsak mı diye düşünüyorum ama eşim istemeyiyor 1 tane çocuğumuz var ya çok şükür diyor, çok ama çok şükür
Bende inanılmaz bir kaygı var iç sıkıntısı var, psikiyatr bana doktora gitme sonu gelmicek ve internetten bakma dedi. Bazen iyi gibi oluyorum hiç takmıyorum bazen o kadar kötü oluyorum ki, sürekli kiloma bakıyorum bileklerime baktım bu sabah çocuk bileği gibi kaldı üzülüyorum. Sanırım bu anksiyete durumu geçen birşey değil sadece azalıyor
Önceden giyinirdim, bakım yapardım, saçımı boyatırdım. Şimdi kuzenimin düğünü var, eski ben olsa çoktan kıyafetlerimi almıştım saçımı nasıl yaparım diye plan yapıyor olurdum şimdi elbise bile bakasım yok daha 36 yaşındayım ama 60 gibi hissediyorum