- 13 Ağustos 2022
- 106
- -28
- 11
- 24
- Konu Sahibi Cloudsofpink_sky
- #1
Bu aralar çok bunalımdayım konu annem ve babam. Kendilerinin maddi durumları ve sağlıkları elhamdülillah yerinde, ama kendi iç dünyalarında benim müdahale edemeyeceğim sorunları var. Hep mutsuzlar ne yapsam mutlu olmuyorlar, sürekli ölmek istiyoruz falan diyorlar, insanın anne ve babasının böyle şeyler söylemesi inanın cok acı verici, babamı kaç defa odasına gidip eline silahı alıp kendi kafasına dayayıp düşünürken gördüm, ve düşünün elimden bir şey gelmiyor, bunu kaç defa yaptı, ya kendine engel olamayıp kafasına sıkarsa? O zaman ne yaparım? Hele annem
kendisi Almanya'daki bir şirkette müdür. ve turkiyeye tasindigimiz için şuan home office olarak calisiyor, (günde en az 14 saat) bu halinden sikayetci ve hep söyleniyor, o zaman işi bırak diyorum bırakmıyor da, ama onların negatif enerjileri benim modumu çok düşürüyor, ayrıca ben antidepresan ve kırmızı reçete ilaçlar kullanan depresif bir insanım! Onlar yüzünden kaç defa ben intihar etmek istedim ama cesaret edemedim, evde çocuklara verilen herhangi bir söz hakkı mümkün değil, yani onlarla konuşmam imkansız zaten annemlede babamlada aramızda hep mesafe vardır hiç samimi değiliz yabancı gibiyiz, Evden çıkmamız da yasak bir tane bile arkadaşım yok? Rehberim boş (gercekten) bırakın arkadasi tanıdık bile yok lise de bitti, üniversiteye babam göndermiyor zaten, arada annemle markete gidiyorum onun dışında tek başıma cikmayali 7 yıl falan oldu, beni tek başıma bakkala bile göndermiyorlar, çok zor şartlarda büyümüş biriyim dayakla ,hakaretle, sınır ve kısıtlamalara, öldüresiye dayak yediğim geceleri hatırlıyorum, hemde sebepsiz yere, özgüvensiz, beceriksiz, çirkin, nefes almayı hak etmeyen biri olarak büyüdüm. Hala da annem ve babam onlara yük olduğumu söylerler, babam bana hep başımıza bela oldun keşke ölsen de kurtulsak, gibi şeyler söyler, onlara çıkardığım zorluğu bilmek ister misiniz? Fazla temizlik yapmamam. Temizlik yapıyorum ama yeterli bulmuyorlar beğenmedikleri zaman böyle diyorlar
bazı zamanlar evde bir tabak yemeği tencereden aldığımda Bile utanıyorum düşünün babamın evinde !!! Evlenmek de benim için kurtuluş değil, zaten babam vermem falan diyor( hakaret edecek kimseyi bulamaz sonra) hemde daha erken zaten 18 yaşındayım ne yapsam bilmiyorum her şeyden men edildim yat, kalk, temizlik yap, laf ye, hayatım bu kadar, intihara meyilli değilim ama daha ne kadar böyle devam edebilir ki ya babam kafasına sıkacak sonra ya da ben,
kendisi Almanya'daki bir şirkette müdür. ve turkiyeye tasindigimiz için şuan home office olarak calisiyor, (günde en az 14 saat) bu halinden sikayetci ve hep söyleniyor, o zaman işi bırak diyorum bırakmıyor da, ama onların negatif enerjileri benim modumu çok düşürüyor, ayrıca ben antidepresan ve kırmızı reçete ilaçlar kullanan depresif bir insanım! Onlar yüzünden kaç defa ben intihar etmek istedim ama cesaret edemedim, evde çocuklara verilen herhangi bir söz hakkı mümkün değil, yani onlarla konuşmam imkansız zaten annemlede babamlada aramızda hep mesafe vardır hiç samimi değiliz yabancı gibiyiz, Evden çıkmamız da yasak bir tane bile arkadaşım yok? Rehberim boş (gercekten) bırakın arkadasi tanıdık bile yok lise de bitti, üniversiteye babam göndermiyor zaten, arada annemle markete gidiyorum onun dışında tek başıma cikmayali 7 yıl falan oldu, beni tek başıma bakkala bile göndermiyorlar, çok zor şartlarda büyümüş biriyim dayakla ,hakaretle, sınır ve kısıtlamalara, öldüresiye dayak yediğim geceleri hatırlıyorum, hemde sebepsiz yere, özgüvensiz, beceriksiz, çirkin, nefes almayı hak etmeyen biri olarak büyüdüm. Hala da annem ve babam onlara yük olduğumu söylerler, babam bana hep başımıza bela oldun keşke ölsen de kurtulsak, gibi şeyler söyler, onlara çıkardığım zorluğu bilmek ister misiniz? Fazla temizlik yapmamam. Temizlik yapıyorum ama yeterli bulmuyorlar beğenmedikleri zaman böyle diyorlar bazı zamanlar evde bir tabak yemeği tencereden aldığımda Bile utanıyorum düşünün babamın evinde !!! Evlenmek de benim için kurtuluş değil, zaten babam vermem falan diyor( hakaret edecek kimseyi bulamaz sonra) hemde daha erken zaten 18 yaşındayım ne yapsam bilmiyorum her şeyden men edildim yat, kalk, temizlik yap, laf ye, hayatım bu kadar, intihara meyilli değilim ama daha ne kadar böyle devam edebilir ki ya babam kafasına sıkacak sonra ya da ben,
