Küçüklüğümden beri içe kapanık sessiz sakin rahat olmayan biriyim. bu bana ailemin en büyük hediyesi sanırım.Çok sessizim içime kapanık biriyim bende istemem sessiz olmayı ama yapım geregi böyle bir huyum var ve bu huydan bıktım.Üniversite öğrencisiyim 3.yılım ve Herkes niye hiç konuşmuyorsun neden sessizsin demesinden bıktım.
Bir laf söyleyeceğimde hep nasıl davranacağım nasıl yaparım diye kendime kuruntu ettim ( toplum içinde konuşmaya başladığımda çok utanıyorum ve hemen heycanlanıyorum kalbim o kadar hızlı atıyor ki sesini duyuyorum resmen o derece
)
Arkadaş ortamına girdiğim zaman çabuk sıkılıyorum.Sohbet edicek bir laf bulamıyorum. Mesela okulun ilk dönemi birinci sınıftayken neredeyse kimseyle konuşmadan 4 ay gidip geldiğimi biliyorum ben. Dönem dönem değişti bu hareketlerim mesela çok yakın arkadaş ortamımda konuşurum ama yabancı biri gelsin ağzmı açamam. Ve insanlardan çok çabuk sıkılan biriyim çevremde hemen hemn insan kalmadı diyebilirim 3 yakın kız arkadaşım ve sevgilim dışında şuan o kız arkadaşlarımlada konuşmuyorum aramızda bi kaç bir şey yaşandı sürekli yurtta oturup can sıkıntısı içerisindeyim sürekli uyumak istiyorum. Bugün sevgilimle bu konuyu konuştuk neden böylesin sıkılmıyor musun böyle yalnız kalmaktan arkadaşların senin için önemli falan filan diye o zamn pek önemsemedim ama şimdi kafamda sürekli kurmayaa başladım diyebilirim bu durumumu nasıl atlatabilirim yardımlarınıza ve yorumlarınıza ihtiyacım var sanırım
Bir laf söyleyeceğimde hep nasıl davranacağım nasıl yaparım diye kendime kuruntu ettim ( toplum içinde konuşmaya başladığımda çok utanıyorum ve hemen heycanlanıyorum kalbim o kadar hızlı atıyor ki sesini duyuyorum resmen o derece
)Arkadaş ortamına girdiğim zaman çabuk sıkılıyorum.Sohbet edicek bir laf bulamıyorum. Mesela okulun ilk dönemi birinci sınıftayken neredeyse kimseyle konuşmadan 4 ay gidip geldiğimi biliyorum ben. Dönem dönem değişti bu hareketlerim mesela çok yakın arkadaş ortamımda konuşurum ama yabancı biri gelsin ağzmı açamam. Ve insanlardan çok çabuk sıkılan biriyim çevremde hemen hemn insan kalmadı diyebilirim 3 yakın kız arkadaşım ve sevgilim dışında şuan o kız arkadaşlarımlada konuşmuyorum aramızda bi kaç bir şey yaşandı sürekli yurtta oturup can sıkıntısı içerisindeyim sürekli uyumak istiyorum. Bugün sevgilimle bu konuyu konuştuk neden böylesin sıkılmıyor musun böyle yalnız kalmaktan arkadaşların senin için önemli falan filan diye o zamn pek önemsemedim ama şimdi kafamda sürekli kurmayaa başladım diyebilirim bu durumumu nasıl atlatabilirim yardımlarınıza ve yorumlarınıza ihtiyacım var sanırım
konusan utanmayan rahat kızlara imreniyorum.
insan ilişkilerinde şöyle düşün karşındaki ilginç farklı saçma sapan anormal gelebilir ama her insandan öğrenebileceğin bişey vardır ki üni gibi bi ortamda herkeees farklı kafada.okul bittiğinde bi daha kimseyi görmüceksin ama öğrendiklerin yanına kar kalıcak 
:83:4-5 ay önceki, halim aklıma geldi.. 
