İçime Bir Öküz Oturdu Kalkmıyor

Biliyor musun arkadaşım kendi evine benzeyen ev arıyordu, bir ev tutacaktı banyosu siyah beyaz eşi ile oturduğu evin banyosu da siyah beyazdı. Ama herkes engel oldu ona tutma diye.
Bence de mutlaka git, 2-3 kere gitsen bile çok faydası oluyor kendimden de biliyorum.
Ben de tam tersi her eşyam beyaz ve pembe tonuydu yatak odamı kesin siyah alacağım:)
 
1.sorunun cevabını kesin veremediğim için kendimle zamanında çok savaştım ama şuan evet bitsin istiyorum.Çünkü eşim sinirlenince evi terk ediyordu ya da telini kapatıyordu.O duyguyu dün gene yaşadım ve artık kaldıramıyacağımı anladım.Artık yok yüreğim almıyordu.Orada yığılıp kalsam keşke diyordum ve tamam dedim kendi kendime.Sadece bir canım kaldı onuda yakında alacak.
2.sorunun cevabı ne onla ne onsuz .Yani ben onsuzluğu hiç bilmedim.Ailemin söylediği sen ona eş değil annesiydin.Yediğinden içtiğine kadar hep düşünüyordun.Evet haklılar ben sevgiyi bu sanıyordum.Belki de ben sevmeyi bilmiyorum.Alışkanlığı sevgi sandım.


Gerçekten de tüm çözümler denendi mi ?
evliliğin ilk yılları çok zordur derler ..
Ben de ilk 1,5 yılı çok zor geçirdim, aldatma ve şiddet yoktu ama birbirimize tahamülümüz yoktu ..
Evlilik danışmanına gitmeyi deseniz, belki düzelemeyecek bir problem yoktur aranızda .
Ben seni anlıyorum tartışmalarda aynı sorunlar, aynı tutumlar tekrarlandıkça insan artık yeter dayanamıyorum
diye kestirip atıyor ..
Biz de eşimle ne sudan sebeplerle ne kavgalar yaşadık kaç defa ayrılıktan döndük ..
Bence biraz bekleyin ..
Belki eşin de öfkeyle hareket etti .
 
1.sorunun cevabını kesin veremediğim için kendimle zamanında çok savaştım ama şuan evet bitsin istiyorum.Çünkü eşim sinirlenince evi terk ediyordu ya da telini kapatıyordu.O duyguyu dün gene yaşadım ve artık kaldıramıyacağımı anladım.Artık yok yüreğim almıyordu.Orada yığılıp kalsam keşke diyordum ve tamam dedim kendi kendime.Sadece bir canım kaldı onuda yakında alacak.
2.sorunun cevabı ne onla ne onsuz .Yani ben onsuzluğu hiç bilmedim.Ailemin söylediği sen ona eş değil annesiydin.Yediğinden içtiğine kadar hep düşünüyordun.Evet haklılar ben sevgiyi bu sanıyordum.Belki de ben sevmeyi bilmiyorum.Alışkanlığı sevgi sandım.

biz gerçi evli değildik ama 1 yıl kadar bi ayrılık yaşadık
o 1 yıllık ayrılık sonunda dayanamadık tekrar barıştık
o 1 yıl o kadar iyi geldi ki bize anlatamam
eğer o 1 yılı yaşamasaydık, biraz daha sürdüreceğiz diye diretSEYDİK, sonunda tamamen ayrılırdık, evlenmezdik

bunu denediniz mi? bir süre ayrı kalmayı yani, ama gerçek anlamda ayrı kalmayı, görüşmeden konuşmadan, ayrı ayrı duygularınızı tartarak
eğer denemediyseniz, tüm gemileri yakmadan önce bunu denemenizi tavsiye ederim
resmi olarak ayrılmayın ama manevi olarak ayrılığı kabul ederek, ayrılmışsınız gibi yaşayın bir süre
bu size hem gerçekleri görme imkanı sağlar, hem geri dönüş kapısını açık tutar, hem de eğer gerçekten ayrılacaksanız alışma süresi olur
evlilik gerçekten zor, fakat yaşadıkça da öğrenilen birşey
 
anneler hep öyle ağlarken üzülürken görmek istemiyorlar .benim de öyle bende üzmemek için hiç derdimi anlatamam bir ara benim de sıkıntılı olduğum zamandı ve kimseye anlatamadım ve günlük tuttum oraya yazdım içimden ne döküldüyse hem ağladım hem yazdım.bu bana çok iyi geldi.

inancın nedir bilmiyorum ama Allaha yöneldim.yüzyeze konuşmak istedigim de arkadaşım vardı onla konuşurdum ağlardım gülerdim neyse o an yaşadığım paylaşırdım.

sır küpümdü arkadaşım.şuan evli uzakta

sende kendini rahatlacak bir şey bul içine atma çünkü içinde büyür ve sıkıntı yaratır hastalık yaratır.

Evet günlük iyidir. bende yazdıkça rahatlarım. bazen karalarım , bazen aynı cümleyi defalarca yazarım bazende o anki duygumu anlatan küçük figürler çizerim yazılarımın yanına. o an özgürsün , sana saçmalama, kendini üzme gibi şeyler söyleyen yok ( karşımızdaki bunu bizim iyiliğimiz için söylese de batar)

Kiwi_Ce Kiwi_Ce ayrılık için acele ediyorsunuz gibi geldi. aile terapistini bir deneyin bence. olmadı yine ayrılırsınız ama evliliğin ilk zamanları bazı çiftlerde adapte olma süresi uzuyabiliyor.
 
Merhabalar herkese,
Ne zamandır konu açmak istiyordum elim gidip geliyordu.Bugun son noktada konu açmaya karar verdim.

Neyse konumua gelirsek.6 yıllık arkadaşlık 1,5 senelik evlilikten sonra dün yaşanan tatsız olay sonucu ayrılık kararı aldık.
Bana göre ben ona göre kendisi çok fazla taviz verdik bu evliliğe.İnceldiği yerden kopacaktı bugun olmasa yarın yarın olmasa sonraki gün.Neden niçin sorgulamıyorum artık.Keşkelerim ahlarım vahlarım yok.
Ben sadece ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.İş yerindeyim ama kendimi salak gibi hissediyorum.İnsanların dediğini anlayamıyorum duyamıyorum sanki.

Bu dönemde benim ne gibi adımlar atmam gerekiyor.Herkes bir fikir sunar ise çok memnun olurum.

Ben hep dertlerimi içime atan kimse ile paylaşmayan bir insan oldum.Kimse üzüldüğümü görmesin diye yok aileme yansıtma yok iş yerindeki arkadaşlara yansıtma derken ben benlikten çıktım.İçimdeki öküz ile başbaşa kaldım.O öküzüde(içimdeki yani) hiç sevmedim ve kurtulmak istiyorum.Önerilere açığım.
Şimdiden teşekkür ederim.
alışkanlıklar inanki geçiyor insan bir süre sonra onun yokluğunada alısıyorsun.
sadece ilk başlarda sanki elim ayagın tutmuyor gibi oluyor çünkü yıllarca herşeyi onla yapmışsın
mail adreslerini şifrelerini bile unutup ona soruyordun ama artık tek başınasın ve daha güçlü olman gerekiyor ki hayatın onsuz devam etmesini görebilmen için....
deniz kıyısı çok iyi gelir mesela çok mu özledin onu çok mu konuşmak istiyorsun git bir sahil kenarına konuş dertleş gül ağla ( terapi gibi bişey )ama oradan kalktıgında unutma sen artık teksin ve onsuz yaşayabilirsin
 
Gerçekten de tüm çözümler denendi mi ?
evliliğin ilk yılları çok zordur derler ..
Ben de ilk 1,5 yılı çok zor geçirdim, aldatma ve şiddet yoktu ama birbirimize tahamülümüz yoktu ..
Evlilik danışmanına gitmeyi deseniz, belki düzelemeyecek bir problem yoktur aranızda .
Ben seni anlıyorum tartışmalarda aynı sorunlar, aynı tutumlar tekrarlandıkça insan artık yeter dayanamıyorum
diye kestirip atıyor ..
Biz de eşimle ne sudan sebeplerle ne kavgalar yaşadık kaç defa ayrılıktan döndük ..
Bence biraz bekleyin ..
Belki eşin de öfkeyle hareket etti .

Benim artık eşimi savunacak yüzüm yok aileme ve çevreme karşı.Onu birisi şöyle bir güzel silkeleyecekti hooppp kendine gel.Artık o senin arkadaşın değil eşin diye.Ama bunu da yapan olmadığı için kendisi boş meydanda çok rahat at koşturdu.

Biz yaşıtız zaten üniden sınıf arkadaşıydık.Ama eşim yaşı gereği mi yoksa yapısı gereğimi bilmiyorum ama olgun değil.O işte beni çok yıprattı.
 
boşanma aşamasında genellikle insanların istem dışı yaptığı hareketler bunlar..kendinizi sıkmayın..ama çokta üzmeyin..bazen iki insan ayrı birey olarak çok iyidir ama evilikte anlaşamaz..bunlar doğal şeyler..yaptığınız çokta yanlış deil bence etrafta ağlamaktan daha iyi..ama samimi bir dostunuzla paylaşıp içinizi rahatlatın..
 
Evet günlük iyidir. bende yazdıkça rahatlarım. bazen karalarım , bazen aynı cümleyi defalarca yazarım bazende o anki duygumu anlatan küçük figürler çizerim yazılarımın yanına. o an özgürsün , sana saçmalama, kendini üzme gibi şeyler söyleyen yok ( karşımızdaki bunu bizim iyiliğimiz için söylese de batar)

Kiwi_Ce Kiwi_Ce ayrılık için acele ediyorsunuz gibi geldi. aile terapistini bir deneyin bence. olmadı yine ayrılırsınız ama evliliğin ilk zamanları bazı çiftlerde adapte olma süresi uzuyabiliyor.
Hep ben hep ben çözüm buldum.Bu terapisti de ben önerdim.Ama artık yoruldum arkadaşım.Belki ufacık mesele ama bardak doldu taştı.
 
Hep ben hep ben çözüm buldum.Bu terapisti de ben önerdim.Ama artık yoruldum arkadaşım.Belki ufacık mesele ama bardak doldu taştı.

seni anlayabiliyorum aslında, bazen küçük şeyler birikir kocaman olur. öyleyse işi resmiyete dökmeden önce bir arkadaşın önerdiği gibi ayrı kalın bir süre. Kendinizi dinleyin. Ama yok biz karar verdik boşanacağız bu sürede kafamı nasıl dağıtırım diyorsan. sıkıntını anlatmak için günlük olur, fazla düşünmemek içinde kursa falan gidebilirsin. bir müddet sinema ve şarkılardan uzak kalmanı tavsiye edebilirim çünkü mutlaka eşini hatırlatacak bir şeyler geçer içinde.
 
Kiwi_Ce
anladığım kadarıyla boşanmakta kararlısınız.
hayırlısı olsun diyorum.
iyi tarafı artık hayatınızı tek kişi yaşayacağınız yani "çocuk gibi ona bakıyordum" diyorsunuz ya üzerinizden çok gereksiz bir sorumluluk düşecek. bu sizi hem fiziksel hem zihinsel rahatlatır. bir işiniz varmış. burada boşananlara veya boşanmayı düşünenlere işin yoksa muhakkak iş bul diye öneriyorlar. ilk etapta çok yardımcı oluyor sanırım. hem psikolojik olarak bir oyalanma,hem ertesi güne uyanma sebebi hem de fiziksel yorgunluk sayesinde vücut dengesinin bozulmamasına fayda ediyor.
çocugunuz olmadığı için bu süreçte istediğiniz kadar gezip,güzel mekanlar keşfedebilrsiniz. evlilk nedeniyle ihmal ettiğiniz arkadaşlıklarınız varsa onarabilir, ailenizle daha çok vakit geçirebilirsiniz. bu da sizi kendinizi güvende hissettirir. maddi durumunuz varsa bir psikolog ile görüşmeniz hayata bakışınızı kolaylaştıracaktır.
tüm bu tavsiyelerim boşanmanız durumunda.
fakat sallantıda da olsa her yuva önemlidir.
bireysel fikrim şiddet,aldatma,travmatik sorunlar yoksa sonuna kadar gidilmesi,"artık bu evlilik kotarılamaz" denilecek noktaya kadar savaşılmasıdır.
gönlünüzü ferah tutunuz,su akar yolunu bulur...
 
Benim artık eşimi savunacak yüzüm yok aileme ve çevreme karşı.Onu birisi şöyle bir güzel silkeleyecekti hooppp kendine gel.Artık o senin arkadaşın değil eşin diye.Ama bunu da yapan olmadığı için kendisi boş meydanda çok rahat at koşturdu.

Biz yaşıtız zaten üniden sınıf arkadaşıydık.Ama eşim yaşı gereği mi yoksa yapısı gereğimi bilmiyorum ama olgun değil.O işte beni çok yıprattı.


Ailelerle konuştunuz mu konuyu ?
 
Haklısın ailemde aynısını söylüyor ama anlat diyince anlatılmıyor.Ağlayamıyorum aman değer mi boşver sen üzülünce daha fena oluyorum diyen bir annem var.Ve ben hep güçlü olmaya zorluyorum kendimi.Ama ben çok yoruldum.

Yazmayı denedin mi hiç ..
İçinde ki öfkeyi,sitemi,acıyı,sevgiyi,değişenleri,değişmeyenleri bir yazmayı dene derim..

Zaman geçtikçe yok olan duyguların üzerine çizgi çekersin..
Çizgi sayısı arttıkça ne kadar güçlü olduğunun farkına varıyor insan..
Denemelisin..
Hakkınızda hayırlısı olsun..
 
Olay yok.Anlaşamama geçinemedik.Aldatma şiddet yok.
Ben zaten bu evlilik devam etsin derdinde değilim bu sıkıntıyı nasıl atlatacağım.İlk defa başıma geliyor ben kendimi bildim bileli hayatımda o vardı.Şimdi ise yok.Bu sadece canımı acıtıyor.Ben onsuzluğu hiç bilemedim yapabilir miyim?
İnan bana çok acıyo ama yapabiliyosun.Sadece özlemle başa çıkabilmek gerekiyor.' kadeh fazla içiyorsun,2 şarkı fazla dinliyosun..
amaa önemli olan şu sen gercekten bitsin istiyor musun?Önce buna karar ver sonra düşün bunları
 
Vermiş olduğunuz karar hakkınızda hayırlı olur inşallah. . Psikolog görüşmelerinin iyi geleceği kanaatindeyim. .
En azından bir nebze olsa içinizi boşaltır ruhen rahatlamış olabilirsiniz
 
Ailelerle konuştunuz mu konuyu ?
Evet dün eve gidince başladı beni ağlama sonra o sırada tesadüfi annem aradı.Bende normalde hep saklardım ama dün kötü olunca açtım teli başladım ağlamaya.Annem hemen gel dedi onlara gittim.Anlattım durumu sonra onlarda tamam arkandayız şiddet yok ama bu yapılanlarda psikolojik şiddet dediler.Bugun annem anneler konuşsun diye aramış hemde 5 kere ama annesi açmamış.Yani böyle bir aile ve böyle ailede yetişen bir erkek evlat var.
O yuzden dedim ya hoop diyen biri yok.At koşturuyor istediği gibi
 
Merhabalar herkese,
Ne zamandır konu açmak istiyordum elim gidip geliyordu.Bugun son noktada konu açmaya karar verdim.

Neyse konumua gelirsek.6 yıllık arkadaşlık 1,5 senelik evlilikten sonra dün yaşanan tatsız olay sonucu ayrılık kararı aldık.
Bana göre ben ona göre kendisi çok fazla taviz verdik bu evliliğe.İnceldiği yerden kopacaktı bugun olmasa yarın yarın olmasa sonraki gün.Neden niçin sorgulamıyorum artık.Keşkelerim ahlarım vahlarım yok.
Ben sadece ne yapmam gerektiğini bilemiyorum.İş yerindeyim ama kendimi salak gibi hissediyorum.İnsanların dediğini anlayamıyorum duyamıyorum sanki.

Bu dönemde benim ne gibi adımlar atmam gerekiyor.Herkes bir fikir sunar ise çok memnun olurum.

Ben hep dertlerimi içime atan kimse ile paylaşmayan bir insan oldum.Kimse üzüldüğümü görmesin diye yok aileme yansıtma yok iş yerindeki arkadaşlara yansıtma derken ben benlikten çıktım.İçimdeki öküz ile başbaşa kaldım.O öküzüde(içimdeki yani) hiç sevmedim ve kurtulmak istiyorum.Önerilere açığım.
Şimdiden teşekkür ederim.
Hakkınızda hayırlısı olsun siz kararlıysanız gerisi kolay bir ömür mutsuz olmaktansa böylesi daha iyi
 
Kiwi_Ce
anladığım kadarıyla boşanmakta kararlısınız.
hayırlısı olsun diyorum.
iyi tarafı artık hayatınızı tek kişi yaşayacağınız yani "çocuk gibi ona bakıyordum" diyorsunuz ya üzerinizden çok gereksiz bir sorumluluk düşecek. bu sizi hem fiziksel hem zihinsel rahatlatır. bir işiniz varmış. burada boşananlara veya boşanmayı düşünenlere işin yoksa muhakkak iş bul diye öneriyorlar. ilk etapta çok yardımcı oluyor sanırım. hem psikolojik olarak bir oyalanma,hem ertesi güne uyanma sebebi hem de fiziksel yorgunluk sayesinde vücut dengesinin bozulmamasına fayda ediyor.
çocugunuz olmadığı için bu süreçte istediğiniz kadar gezip,güzel mekanlar keşfedebilrsiniz. evlilk nedeniyle ihmal ettiğiniz arkadaşlıklarınız varsa onarabilir, ailenizle daha çok vakit geçirebilirsiniz. bu da sizi kendinizi güvende hissettirir. maddi durumunuz varsa bir psikolog ile görüşmeniz hayata bakışınızı kolaylaştıracaktır.
tüm bu tavsiyelerim boşanmanız durumunda.
fakat sallantıda da olsa her yuva önemlidir.
bireysel fikrim şiddet,aldatma,travmatik sorunlar yoksa sonuna kadar gidilmesi,"artık bu evlilik kotarılamaz" denilecek noktaya kadar savaşılmasıdır.
gönlünüzü ferah tutunuz,su akar yolunu bulur...
Bende öyle düşünüyorum hayatımda bir kamburdu ve ben bu kamburdan kurtulacağım inşallah.Ama genede canım yanıyor sanırım herkesin tavsiye gibi arkadaşlarımla çıkmak en iyisi.Ama bende şöyle bir savunma mekanizması var.Sanki konuyu anlatmayınca o olayı yok saymak daha iyi.Anlatırsam o günler aklıma geliyor ve daha duygusallaşıyorum.Bu sefer kendimi sorguluyorum.Acaba yapmasamıydım demesemiydim diye.
Bu sefer onu demiyeceğim.Ben bir kere alttan almadıysam olay buraya kadar geliyorsa varsın gelsin.Ben bu ilişkide alttan ala ala suçlu ben oldum.Sonra ne oldu sen böyle değildin değiştin oldu.
Ben yine affederim yine barışırım ama karşımdaki hatasını anlamadığı sürece yarın yine aynılarını yaşamak istemiyorum.Onun da hatasını ve evliliği kurtarması için çaba göstermesi lazım.
 
farklı şeylere yönel hareketli müzikler dinle mesela o çok iyi geliyor kendimden biliyorum elişi yap koş stres at herşey geçecek merak etme
 
cok yenı bır evlılıkmıs ama sanırım sakin bır yapınız var ustesınden gelebılsenız keşke ıkınızde...
 
X