- 3 Şubat 2018
- 6.020
- 23.699
- 27
- Konu Sahibi Merkur Retrosu
- #1
Öncelikle kendimden bahsedeyim, 25 yaşında yeni avukat olmuş biriyim. Bir süre özelde çalıştım ama kirayı zar zor karşılayabildiğim için maddi olarak çok zora düştüm ve istemeye istemeye aile evine dönüp kpss çalışmaya başladım. Derdim şu:
Hayatım boyunca hep imrendim babasıyla arkadaş gibi olan kız çocuklarına. Benimse hayatımı zindan etmiş ve maalesef hala zindan eden bir babam var.
Çocukluğumda babam ne zaman canı bir şeye sıkılsa ablamı, beni, hatta annemi döverdi. Ailesiyle ilgili bir şey olsa bizim üzerimize yürür küfürler ederdi.
Bir dönem en azından içki bağımlısıydı, varlığı yokluğu birdi ve epey rahat etmiştik. Ancak sonra içkiyi bıraktı emekli oldu ve hayatımıza kabus gibi oturdu.
Sürekli evde kavgalar, eşyaları kırıp dökmeler, üstümüze yürümeler-dayaklar devam edip durdu senelerce. Aynı zamanda inanılmaz derecede paranoyak ve kıskanç (gerçi kıskanç demek masum kalır) biri kendisi. Eski evimizde yıllarca annemi karşı komşudan kıskanan, aralarında bir şey olduğunu zanneden, beni ve ablamı da alt komşudan kıskanan ve sırf bu yüzden okula gidip gelmemizden tutun oda kapımızı bile kapattığımızda kıyametler koparan birisiydi.
Şimdi bir nebze duruldu yeni eve geçince ama hala aynı zihniyete sahip diyebilirim. Ama onun yüzünden lise hayatım bile okuldan eve, evden okula olarak ve telefonum kurcalanarak geçti.
Garip bir şekilde bu kadar baskıcı ve kavgacı olmasının yanı sıra inanılmaz derecede dedikoducu, herkesin her şeyine burnunu sokup insanları kendinden soğutan bir karakter ve bu sebeple anneminkiler dahil bütün akrabalarla kavgalı veya küs.
Daha ne kadar çirkinlik anlatabilirim dersem, herkesin yüzüne gülen ama arkasından demedik laf bırakmayan, aile içinde bile birbiriyle iyi anlaşan insanların arasını bozmaya çalışan, bunları da şaka adı altında dengesiz dengesiz konuşarak yapan birisi.
Bu hafta çıkan kavgayı anlatmazsam dayanamayacağım: Bacağım ağrıdığı için doktora gitmem gerekiyordu. Araba manuel ve manuel araç kullanmayı bilmiyorum. Zaten araba da çok eski. Mecburen o götürdü. Doktorda para gitti ve ultrason için pantolonumu çıkarmam gerekti diye kavga kaynattı. Onun para gidiyor diyip surat asmaları yüzünden yeterince tetkik yaptıramadım ve 5 gündür ağrım devam ediyor. Yarın yine gideceğimi söyledim diye bugün tekrar kavga kaynadı. Neymiş adamların karşısında oramı buramı açıyormuşum bilmem ne. Bu zihniyetteki insana bir şey anlatılmaz ama yine bağır çağır kavga yaşadık.
Bir de iğrenç bir huyu vardır ki küfürler ederek kavga eder, tartışma esnasında eskiye dair yaptığı ne kadar iyilik varsa başa kalkar, ama 1 saat sonra gelir hiçbir şey olmamış gibi özür diler. Böyle hastalıklı bir karaktere sahip.
Üniversiteyi istanbulda okuduğum için çok keyifli 4 sene geçirdim. Hiç bitmesin istediğim yıllardı. Eve ne zaman gelsem mutsuz olurdum. Hala öyleyim. Üstelik eskiden en azından ablamlaydık, şimdi ablam evli ve evde tek çocuğum. Ablamın adına çok seviniyorum, atanıp kurtardı kendini. Umarım ben de kurtulabilirim bir gün. Annem ise çok uysaldır, 60 küsür yaşında olduğu için boşanmak istemiyor ama en azından destek oluyor bana, benim tarafımı tutuyor hep.
Kısacası, buradan kurtulmak için gün sayıyorum, ay sayıyorum, tam kpss bitti kurtuluyorum derken iptal olan sınav sonucu yine buraya tıkıldım kaldım ve artık nefes alamıyorum.
Özelde iş bulun demeyin lütfen, aldığım para kirama bile yetmez. Ben artık aileden destek almadan ayaklarımın üzerinde durup tamamen iletişimi koparmak istiyorum. Çünkü içimde gerçekten en ufak bir baba sevgisi kalmadı.
Çookkk uzun oldu farkındayım. Ama dile kolay 25 sene… Bugün yine çok ağladım, çok bağırdım, artık kavgalarda susmuyorum, ama böyle bir insanla mücadele edemeyeceğim için tek çarem atanıp bu evden gitmek bunu da biliyorum. Lütfen bana moral verin, yaparsın diyin. Ben çok yoruldum…
Hayatım boyunca hep imrendim babasıyla arkadaş gibi olan kız çocuklarına. Benimse hayatımı zindan etmiş ve maalesef hala zindan eden bir babam var.
Çocukluğumda babam ne zaman canı bir şeye sıkılsa ablamı, beni, hatta annemi döverdi. Ailesiyle ilgili bir şey olsa bizim üzerimize yürür küfürler ederdi.
Bir dönem en azından içki bağımlısıydı, varlığı yokluğu birdi ve epey rahat etmiştik. Ancak sonra içkiyi bıraktı emekli oldu ve hayatımıza kabus gibi oturdu.
Sürekli evde kavgalar, eşyaları kırıp dökmeler, üstümüze yürümeler-dayaklar devam edip durdu senelerce. Aynı zamanda inanılmaz derecede paranoyak ve kıskanç (gerçi kıskanç demek masum kalır) biri kendisi. Eski evimizde yıllarca annemi karşı komşudan kıskanan, aralarında bir şey olduğunu zanneden, beni ve ablamı da alt komşudan kıskanan ve sırf bu yüzden okula gidip gelmemizden tutun oda kapımızı bile kapattığımızda kıyametler koparan birisiydi.
Şimdi bir nebze duruldu yeni eve geçince ama hala aynı zihniyete sahip diyebilirim. Ama onun yüzünden lise hayatım bile okuldan eve, evden okula olarak ve telefonum kurcalanarak geçti.
Garip bir şekilde bu kadar baskıcı ve kavgacı olmasının yanı sıra inanılmaz derecede dedikoducu, herkesin her şeyine burnunu sokup insanları kendinden soğutan bir karakter ve bu sebeple anneminkiler dahil bütün akrabalarla kavgalı veya küs.
Daha ne kadar çirkinlik anlatabilirim dersem, herkesin yüzüne gülen ama arkasından demedik laf bırakmayan, aile içinde bile birbiriyle iyi anlaşan insanların arasını bozmaya çalışan, bunları da şaka adı altında dengesiz dengesiz konuşarak yapan birisi.
Bu hafta çıkan kavgayı anlatmazsam dayanamayacağım: Bacağım ağrıdığı için doktora gitmem gerekiyordu. Araba manuel ve manuel araç kullanmayı bilmiyorum. Zaten araba da çok eski. Mecburen o götürdü. Doktorda para gitti ve ultrason için pantolonumu çıkarmam gerekti diye kavga kaynattı. Onun para gidiyor diyip surat asmaları yüzünden yeterince tetkik yaptıramadım ve 5 gündür ağrım devam ediyor. Yarın yine gideceğimi söyledim diye bugün tekrar kavga kaynadı. Neymiş adamların karşısında oramı buramı açıyormuşum bilmem ne. Bu zihniyetteki insana bir şey anlatılmaz ama yine bağır çağır kavga yaşadık.
Bir de iğrenç bir huyu vardır ki küfürler ederek kavga eder, tartışma esnasında eskiye dair yaptığı ne kadar iyilik varsa başa kalkar, ama 1 saat sonra gelir hiçbir şey olmamış gibi özür diler. Böyle hastalıklı bir karaktere sahip.
Üniversiteyi istanbulda okuduğum için çok keyifli 4 sene geçirdim. Hiç bitmesin istediğim yıllardı. Eve ne zaman gelsem mutsuz olurdum. Hala öyleyim. Üstelik eskiden en azından ablamlaydık, şimdi ablam evli ve evde tek çocuğum. Ablamın adına çok seviniyorum, atanıp kurtardı kendini. Umarım ben de kurtulabilirim bir gün. Annem ise çok uysaldır, 60 küsür yaşında olduğu için boşanmak istemiyor ama en azından destek oluyor bana, benim tarafımı tutuyor hep.
Kısacası, buradan kurtulmak için gün sayıyorum, ay sayıyorum, tam kpss bitti kurtuluyorum derken iptal olan sınav sonucu yine buraya tıkıldım kaldım ve artık nefes alamıyorum.
Özelde iş bulun demeyin lütfen, aldığım para kirama bile yetmez. Ben artık aileden destek almadan ayaklarımın üzerinde durup tamamen iletişimi koparmak istiyorum. Çünkü içimde gerçekten en ufak bir baba sevgisi kalmadı.
Çookkk uzun oldu farkındayım. Ama dile kolay 25 sene… Bugün yine çok ağladım, çok bağırdım, artık kavgalarda susmuyorum, ama böyle bir insanla mücadele edemeyeceğim için tek çarem atanıp bu evden gitmek bunu da biliyorum. Lütfen bana moral verin, yaparsın diyin. Ben çok yoruldum…
Şimdi büyüdük ama annem 60 küsür yaşına geldi ayakları hasta, ben bu yaştan sonra boşanacak cesarete sahip değilim diyor. Çok cesaretlendirmeye çalıştım ama anlıyorum annemi de bir yandan. Belki kötü düşünceliyim ama tek dileğim babam önce dünyadan göçüp gitsin, ablamla ben zaten anneme bakarız gül gibi. Hatta atansam annem de yanımda olur nefes alırız… Çok teşekkürler desteğiniz için
