Merhaba arkadaşlarım benim durumumu hatırlayan vardır belki ben genç yaşta erken menepoz teşhisi konmuş bir bayanım. Yaşım 29 ve 4 yıllık evliyiz 3 gebelik yaşadım ıkısı doğal biri tüp. 3 ü de düşük oldu. Tıbba göre tedavı ıle bıle cok zor cunku kalıtelı yumurta yok ıcı bos cıkıyor bunun ıcın en iyi yerlerden birinde tedavı gormeme ragmen mart ayında olusan tek embrıyo transferımde negatıfti. Artık
tüp bebek yoluda kapanmıs hıbı bırseydı benım ıcın. Tabıkıde cok acı cektim son umudumdu o. Donasyon arastırmasına basladım hatta. Ama ıcıme sınmedı bu virüs sürecinde öyle yapayalnız kaldımkı ıcımdekı sızı ıle bır basıma... aılem uzakta gidemedım arkadaslarımla gorusemedım düşününki evın ıcınde bir basıma bütün gün düşündüm durdum. Neden ben dedıgım cok zamanlar oldu. Adet oluyorum bır rahmım var yumurtalıgım var ama neden işe yaramıyor dedıgım cok vakit oldu. Umudum tükendi cevremde hamıle kalanlar o kadar coktukı kendımı iyice yalnızlasmıs caresız hıssedıyordum. Sonra buraya üye oldum. Dua sayfalarına yalvardım benıde alın cok ıntıyacım var dıye. Canım cok yanıyordu dua etmek bır vesıle bulmak ıstıyordum. Benım ıcın cok zordu gebe kalmak. Hem zaten maddıyattan oturu artık denemede yapmıcaktık eşim sıkılmıstı toplanan yumurtaların boş cıkması dollenme sorunu vs... yeter artık dedı zorlama. Ama ben kabullenmedım ben uc kez gebe kaldıgım ıcın annelık yerlesmıstı bıkere ruhuma. Ben evlat alabılırdım evet ama ben emzırmek ıstıyordum ben bunu rabbımden cok diliyordum. Burda sızlere dua ederken kendımden asla umudum yoktu ama bırılerıne faydam olur belkı varsa gunahlarım hafıfler rabbımde benı affeder evlatsızlıkla sınamaz belkı dıye girdim gruplara. Her hamılelıgım husrandı. Artık sessızlıkle karsılanıyordu. Cunku hep aynı son yasandı. Ben uc evladımı kalbıme gomdum sonra bır köpek sahıplendık. Oncelerı sacma gelıyordu ama bana iyi gelcegını esım tahmın etmıstı. Bir köpeğin annesi oldum arkadaşlar. O yokluk hıssını onunla tamamlamaya calıstım. Ona seslendım oglum dıye annecım dıye. Bütün mahalle oyle ıyı anlıyordukı ruh halımı köpekten nefret eden ınsanlar bıle sırf benım hatrıma onu sahıplenmeye calısmıstı pınarın oğlu bu dıye. Öyle hosuma gıdıyordukı bu durum biliyorum suan sıze cok sacma gelıcek ama ben onu ayagımda bile sallamaya calıstım
cunku eksık hıssedıyordum bende ıstıyordumkı bı bebegım olsun onu bakayım besleyıp koklıyayım. Ama olmadı yarım kalmıs bı vazıyette yasamımı surdurmeye devam etmeye karar verdım. Mart ayındakı embrıyom cok kalıtelıydı ama tutmadı o olmadıgı ıcın ıyıce hayallerım yıkılmıstı. En son ramazan ın ilk günü bir abdest aldım ilk sahur gecesınde salavatı tefrıcıyeye basladım hayatımda ılk defa kendım ıcın bitirmeye nıyet ettım onu. Ve soyle dedım ‘Allah’ım bana ımkansız dıyorlar tıbben ımkansız.... sen ımkansızlarınolduransın bu oyunu boz rabbım doktorlarımıda bızı de sasırt’’ ben bır daha adet olmadım suan 4 haftalık hamıle oldugumu öğrendim bu mucıze bu allahımın bana lutfettıgı bıse. Ben suan cok karısık duygulardayım ama cok korkuyorum. Sonu ne olcak bılmıyorum degerlerım daha cok küçük belkı de baslamadan bıtıcek bılemıyorum. Ama yazmak ıstedım. Henuz anneme bıle soylıyemedım ıcımde kaldı arkadaslarım. Sustum... yasadıklarım benı susmaya mecbur ettı. Esımle sustuk kaldık sasıramadık bile. Bugun ıkıncı kanımı vermeye gıdıcem umarım saglıklı ılerler. Sıze dıyecegım su ki! Umut bitmek bilmeyen bir derya gibi...