merhaba arkadaşlar,, bende sizlere 25 martta gerçekleşen doğum hikayemi anlatmak istiyorum...
önce kankam,sonra sevgilim,sonra eşim olan biricik aşkımla 3 yıldır evliyiz.hemen çocuk yapmadık çünkü ben evlendiğimizde daha atanamamıştım ve doğuya gittiğimde bebekle çok zor olacaktı.geçen yıl g.doğunun ücra bi köyüne atandım.ama ankaraya tayinimin çıkmasını bekleyemedik,çok istedik ve planlı bi şeklde hamile kaldım.o çift çizgiyi görene kadar bi hafta içinde en az 20 kere test yapmışımdır heralde:1rolleyes: nihayet çift çizgiyi gördüm ve eşimle paylaştım.emin olmak için hastaneye gidip test yaptırdık hemen,evet hamileydim artık.çok mutlu olduk.dr ultrasona soktuğunda yüzündeki ifade değişti,kese görünmüyordu.ne anlama geldiğini sorduğumda dış gebelikten şüphelendiğini ve daha ayrıntılı inceleme gerektiğini söyledi.bebeğin son adet tarihime göre kesesinin çoktan görünmesi gerektiğini söyledi.ben hala umutluydum çünkü benim gebeliğimin okadar büyük olmadığını düşünüyordum.çünkü hamile kaldığımı hissettiğim gece bir rüya görmüştüm ve uyandığımda hamile kaldığımı hissetmiştim.ama bunu doktora anlatsamda inanmazdı.bi sürü test yapıldı,bi hafta boyunca hcg miktarının artışı normaldi ama kaç hastaneye gittiysem göremediler keseyi.nihayet bi hafta sonra göründü bebişimin kesesi.mutluluktan havalara uçtuk.ama bu sevinçte fazla sürmedi,bendeki lekelenmeler vardı ve dr düşük olabileceğini dikkat etmek gerektiğini söyledi.aradan bir ay geçmedi,çalıştığım yere gitmek zorunda kaldım.yanımda kalacak kimsem yoktu ve evimi bi arkadaşla paylaşmayıda ben istemiyordum.çünkü hamileliğimi lavaboda geçiriyor ne yesem 5 dk geçmeden çıkarıyodum.ev işi yemek falan yapamıyodum zaten.yanımda arkadaşım kalsa oda yapmak zorunda değildi.milli eğitim müdüründe görevlendirme istedim düşük riskim vardı,köy yolları topraktı,delik deşikti ve köy çok uzaktı,yarım saatte bulantıdan ölüyordum.ama yapmadı görevlendirme.mecburen gittim o yolları hergün.düşürmeyen allah düşürmüyo.çok şükür..nihayet bibuçuk ay yalnızlıktan sonra annem geldi benimle kalmaya.bi gün annemle beraber dr a gitmiştik ile,orda bi restoranda yemek yerken 3 m ötemizde bi kadını bıçakladı ordaki garsonlardan biri.şok geçirdim kitlendim kaldım.annemin tokadı beni kendime getirdi,hemen ayrıdık ordan,o şoku günlerce atlatamadım,çünkükadın ölmüştü.aradan bikaç ay geçti,bu kez görümcem benle kalacaktı,eşimin tüm ısrarlarına rağmen uçak saatleri değiştiği için otobüsle gitmeye inat ettim.uçak saatleri değişmişti ve ben uçakla gidersem bi gün ilde kalmak zorunda kalacaktım.otobüsle kayseriyi geçtikten sonra inanılmaz sis başladı ve otobüs çok hızlı gidiyodu,sonra bi anda otobüz yalpaladı ve kaza yaptık,tıra çarpmıştıkaydirigubbakcemile2k,o hızla kafamı vurdum.herkes bağırıyodu.bizim otobüste çok ağır yaralı yoktu,hemen aşağıya indik ama bilgisayarımı unuttuğumu anlayıp almak için tekrar yukarı çıktım,derken bizede bi otobüs çarptı.görümcem aşağıda bana,ben otobüste ona bağırıyodum,ikimizde birbirimize bişey oldu sandık.hemen indim ve yoldan uzaklaşın dediler.sis ve inanilmaz buz vardı,o siste gelen araba giriyodu iki taraftan bizde ordan oraya koşturuyoduk gece karanlığında.nihayet sağlam bi minibüse bindirip yolladılar bizi elazığa.yüzüm gözüm kan içindeymiş paramparça olmuş.o soğukta o şokla hissetmemişim.molada temizledim yüzümdeki yaraları.ilçeye gittikten sonra bi buçuk ay bi yerede gidemedik.hergün o kalın buzların üzerinde yürüyerek servise gidiyor,zincirleri takıp köyün karlı yollarına düşüyoduk,nihayet dönem sonu geldi ve ben ankaraya geldim.artık hazırdım erken gelse bile dr vardı burda,hastane vardı,korkmuyordum artık.36+5 haftadaykendr a artık sezeryan için gün istediğimi söyledim.bebeğin daha küçük olduğunu en az 10 gün daha bekleyeceğimi söyledi.o gün hastaneden geldikten sonra çok büyük tartışma yaşadım çok sevdiğim biriyle.ağlamaktan sesm kısılmıtı.sonra gece düzeldi sorun.sabah 6da ağzım acılandı,mutfağa indim.bi an bişey boşaldı,pijamam ıslandı.altıma yaptım sandım,sonra şüphelendim suyum gelmiş olabilirdi.hemen eşime söyledim,izin aldı işyerinden.dr gittik saat 10da,hala sancı yoktuya ben su olduğuna inanmadım hala.dr muayene etti ve suyum geldiğini beni öğleden sonra sezeryana alacaklarını söyledi.hemen annemi aradım başka bi şehirdeydi ve ne yazıkki doğuma girdiğimi göremeyecekti,ama çıkşıma yetişsin istedim.daha erken olduğu için sadece kızkadreşim ve eşim yanımdaydı.öğlen dr gelip bir saat sonra alınacağımı söyledi.eşimde aşağı inip tl açmaya gittiğinde geldiler beni almaya.beş dk bekleyin dedim beklemediler.eşim yoktu yanımda,annem babam yoktu,kendimi kimsesiz hissettim,ağlayarak girdim ameliyethaneye.spinal sezeryan oldum.ameliyat sırasında nefessiz kaldım öleceğim sandım ama bi an içim titredi ve bi ağlama sesi duydum. evet o gelmişti.gerçekten içimdeymiş,doğdu.inanamadım.sadece uzaktan gösterdiler,tüm acılar gitmişti onu görünce.odama önce beni aldılar ama bebeğim erken geldiği için oksijen verdiler bikaç saat,onu bekledim sabırsızlıkla.onu kucağıma ladığımda hala soktaydım.hiç doğmayacak zannediyordu oysa.dünyanın en güzel duygusuymuş bu,allahım herkese yaşatsın.doğumdan sonra ağrım sıkıntım olmadı.inşallah hekes benim gibi rahat doğum yapar.şimdi 2 aya yaklaştık,ağlıyo,durmuyo sürekli huysuz ama onun için uykusuz kalmay değer.sen herşeye değersiz İbrahim Deniz'im.iyiki geldin hoşgeldin.şimdi yaşama sırası sende..:1hug:
önce kankam,sonra sevgilim,sonra eşim olan biricik aşkımla 3 yıldır evliyiz.hemen çocuk yapmadık çünkü ben evlendiğimizde daha atanamamıştım ve doğuya gittiğimde bebekle çok zor olacaktı.geçen yıl g.doğunun ücra bi köyüne atandım.ama ankaraya tayinimin çıkmasını bekleyemedik,çok istedik ve planlı bi şeklde hamile kaldım.o çift çizgiyi görene kadar bi hafta içinde en az 20 kere test yapmışımdır heralde:1rolleyes: nihayet çift çizgiyi gördüm ve eşimle paylaştım.emin olmak için hastaneye gidip test yaptırdık hemen,evet hamileydim artık.çok mutlu olduk.dr ultrasona soktuğunda yüzündeki ifade değişti,kese görünmüyordu.ne anlama geldiğini sorduğumda dış gebelikten şüphelendiğini ve daha ayrıntılı inceleme gerektiğini söyledi.bebeğin son adet tarihime göre kesesinin çoktan görünmesi gerektiğini söyledi.ben hala umutluydum çünkü benim gebeliğimin okadar büyük olmadığını düşünüyordum.çünkü hamile kaldığımı hissettiğim gece bir rüya görmüştüm ve uyandığımda hamile kaldığımı hissetmiştim.ama bunu doktora anlatsamda inanmazdı.bi sürü test yapıldı,bi hafta boyunca hcg miktarının artışı normaldi ama kaç hastaneye gittiysem göremediler keseyi.nihayet bi hafta sonra göründü bebişimin kesesi.mutluluktan havalara uçtuk.ama bu sevinçte fazla sürmedi,bendeki lekelenmeler vardı ve dr düşük olabileceğini dikkat etmek gerektiğini söyledi.aradan bir ay geçmedi,çalıştığım yere gitmek zorunda kaldım.yanımda kalacak kimsem yoktu ve evimi bi arkadaşla paylaşmayıda ben istemiyordum.çünkü hamileliğimi lavaboda geçiriyor ne yesem 5 dk geçmeden çıkarıyodum.ev işi yemek falan yapamıyodum zaten.yanımda arkadaşım kalsa oda yapmak zorunda değildi.milli eğitim müdüründe görevlendirme istedim düşük riskim vardı,köy yolları topraktı,delik deşikti ve köy çok uzaktı,yarım saatte bulantıdan ölüyordum.ama yapmadı görevlendirme.mecburen gittim o yolları hergün.düşürmeyen allah düşürmüyo.çok şükür..nihayet bibuçuk ay yalnızlıktan sonra annem geldi benimle kalmaya.bi gün annemle beraber dr a gitmiştik ile,orda bi restoranda yemek yerken 3 m ötemizde bi kadını bıçakladı ordaki garsonlardan biri.şok geçirdim kitlendim kaldım.annemin tokadı beni kendime getirdi,hemen ayrıdık ordan,o şoku günlerce atlatamadım,çünkükadın ölmüştü.aradan bikaç ay geçti,bu kez görümcem benle kalacaktı,eşimin tüm ısrarlarına rağmen uçak saatleri değiştiği için otobüsle gitmeye inat ettim.uçak saatleri değişmişti ve ben uçakla gidersem bi gün ilde kalmak zorunda kalacaktım.otobüsle kayseriyi geçtikten sonra inanılmaz sis başladı ve otobüs çok hızlı gidiyodu,sonra bi anda otobüz yalpaladı ve kaza yaptık,tıra çarpmıştıkaydirigubbakcemile2k,o hızla kafamı vurdum.herkes bağırıyodu.bizim otobüste çok ağır yaralı yoktu,hemen aşağıya indik ama bilgisayarımı unuttuğumu anlayıp almak için tekrar yukarı çıktım,derken bizede bi otobüs çarptı.görümcem aşağıda bana,ben otobüste ona bağırıyodum,ikimizde birbirimize bişey oldu sandık.hemen indim ve yoldan uzaklaşın dediler.sis ve inanilmaz buz vardı,o siste gelen araba giriyodu iki taraftan bizde ordan oraya koşturuyoduk gece karanlığında.nihayet sağlam bi minibüse bindirip yolladılar bizi elazığa.yüzüm gözüm kan içindeymiş paramparça olmuş.o soğukta o şokla hissetmemişim.molada temizledim yüzümdeki yaraları.ilçeye gittikten sonra bi buçuk ay bi yerede gidemedik.hergün o kalın buzların üzerinde yürüyerek servise gidiyor,zincirleri takıp köyün karlı yollarına düşüyoduk,nihayet dönem sonu geldi ve ben ankaraya geldim.artık hazırdım erken gelse bile dr vardı burda,hastane vardı,korkmuyordum artık.36+5 haftadaykendr a artık sezeryan için gün istediğimi söyledim.bebeğin daha küçük olduğunu en az 10 gün daha bekleyeceğimi söyledi.o gün hastaneden geldikten sonra çok büyük tartışma yaşadım çok sevdiğim biriyle.ağlamaktan sesm kısılmıtı.sonra gece düzeldi sorun.sabah 6da ağzım acılandı,mutfağa indim.bi an bişey boşaldı,pijamam ıslandı.altıma yaptım sandım,sonra şüphelendim suyum gelmiş olabilirdi.hemen eşime söyledim,izin aldı işyerinden.dr gittik saat 10da,hala sancı yoktuya ben su olduğuna inanmadım hala.dr muayene etti ve suyum geldiğini beni öğleden sonra sezeryana alacaklarını söyledi.hemen annemi aradım başka bi şehirdeydi ve ne yazıkki doğuma girdiğimi göremeyecekti,ama çıkşıma yetişsin istedim.daha erken olduğu için sadece kızkadreşim ve eşim yanımdaydı.öğlen dr gelip bir saat sonra alınacağımı söyledi.eşimde aşağı inip tl açmaya gittiğinde geldiler beni almaya.beş dk bekleyin dedim beklemediler.eşim yoktu yanımda,annem babam yoktu,kendimi kimsesiz hissettim,ağlayarak girdim ameliyethaneye.spinal sezeryan oldum.ameliyat sırasında nefessiz kaldım öleceğim sandım ama bi an içim titredi ve bi ağlama sesi duydum. evet o gelmişti.gerçekten içimdeymiş,doğdu.inanamadım.sadece uzaktan gösterdiler,tüm acılar gitmişti onu görünce.odama önce beni aldılar ama bebeğim erken geldiği için oksijen verdiler bikaç saat,onu bekledim sabırsızlıkla.onu kucağıma ladığımda hala soktaydım.hiç doğmayacak zannediyordu oysa.dünyanın en güzel duygusuymuş bu,allahım herkese yaşatsın.doğumdan sonra ağrım sıkıntım olmadı.inşallah hekes benim gibi rahat doğum yapar.şimdi 2 aya yaklaştık,ağlıyo,durmuyo sürekli huysuz ama onun için uykusuz kalmay değer.sen herşeye değersiz İbrahim Deniz'im.iyiki geldin hoşgeldin.şimdi yaşama sırası sende..:1hug:
