- 30 Ağustos 2008
- 359
- 9
bu siteyle henüz hamile kalmadan kısa bir süre önce karşılaşmış akabinde hemen üye olmuştum..
3 ay süreli bir evliliğin hemen ardından hamile kaldım.. gebeliğimi basit bi kist sayesinde öğrendim meğer görünen bir kist değil benim minik bebeğimmiş.. 2 ağustos olan son adet tarihimin hemen tam bir ay sonrası hamileydim..doktorların dış gebelik, düşük gebelik söylemlerin hemen ardından, meğerse gebeliğimde üzerine adet görüşümü günler sonra farkedebildiler.. duyduğumuzda eşim buna hiç hazır değildi çok sevindi dersem biraz yalan olur.. hatta uzun süre bu durumu benimseyememeside çok üzdü beni gebeliğimde.. biz eşimle ikimiz henüz çok gençtik fakat bir parçamızı nasıl yoksayabilirdikki.. son dönemlerde aldığım kilolar artık beni çok yoruyordu kk sayesinde tüm bir gebeliğimi pc başında geçirdiğimi söylesem yalan olmaz ailemden uzak olduğumdan sizler sayesinde aslında hiçde yanlız kalmadım, birde bebeğim vardı benimle..
14 Mayıs 2009 perşembe günü kontrol amaçlı tekrar gata nın yolunu tutmuştum.. artık doğurmaya ümidim kalmamıştı 6 gün geçikmişti doğumum.. 40+6 günlükken hastaneye ertesi gün suni sancı verecekleri sebebiyle yatırıldım perşembeden..o gece benimle beraber 5 buçuk aylık hamile olan bir kızla arkadaşlık kurmuş sabaha kadar sohpet etmiştik ama gece boyu ağrıları ve kanaması vardı sürekli wc ye gitmeye ihtiaç duruyordu kızcağız. ertesi sabah bir bayan sabah 6 sularında bir bayan geldi ve lavma yapacağını söyledi bana.. çaresiz kabul ettim ki geceden sabaha kadar birşey yemediğim halde.. saat 7ye gelirken suni sancı vermeye başladılar tam iki saat boyunca hiç ağrım olmadı saat 7 buçuk sıraları annem ve eşime haber verdim artık gelebilirsiniz diye.. ama ağrımın olmaması beni çok mutu etmişti sanki sancısız doğuracakmışım gibi gelmişti bana..gece boyusohpet ettiğim kız birde baktımki doğum salonuna alındı beşbuçuk aylık kızın doğumu başlamış bebeğin ayağı rahimden dışarı çıkmış minnacık bir bebek doğuverdi aniden ki gece hiç aklımıza gelmemişti böyle birşey.. ağlayarak çıktı kız bebeği için hemşireler bile ağlıyordu bebek yaşıyordu ama yaşama devam etmesi çok zordu.. doğumum boyunca hep o miniğin yaşaması için dua ettiğimi hatırlıyorum ve sonu gelmeyen ayetelkürsiler birde .. 2 saat sonunda önce iki saat iki dakikada bir sonraki 3 saat hersaniye sancılarım başlamış ve dayanılmaz boyutlardaydı öyle çok acıçkeiyordumki sancı odasına annem yada eşim giremiyor yapayanlız acılarla savaşmaya çalışıyor bir kusuyor bir odadaki wc ye gidiyor bir bağırıyor bir doktoruma yalvarıyordum herkez biraz daha sabret az kaldı diyordu ama sabredilebilecek gibi değildi... çömelme hissiyle arada yere yığılıyordum doktorum şaşkındı çünkü çok kolay bir gebelik geçirmiştim ben ne kusmuş nede bulantı yaşamıştım sürekli yürüyüşler yapıyordum egsersizler .. hiçbiri bir işe yaramadı doğumumda.. en son sezeryana alın diye yalvardım ki artık imkansız bebek doğum kanalına çoktan girmişti ama çatım dardı 3 doktor girdi doğumuma biri bastırıyor biri rahmi açıyor diğeri bebeği çekmeye çalışıyordu bu işlem her ağrıda defalarca tekrarlandı sonra birde baktımki bebeğim dünyaya geldi işte bu normal doğumun en eşsiz anı... sonra eşi aldılar. dikişlerim tam 45 dakika sürdü ve doğumum tam 2 saat sürdü toplam..23 gün ayağa kalkamadım bugün 44 günlük olduk ve hala dikişlerim duruyor.. zor bir doğum oldu ama bebeğim her acımı unutturuyor bana.. eğer bir daha hamile kalacak olsam normal doğum yapmam ama bebeğin çıkış anını görmekte öyle eşsiz bir duyguki anlatılamaz..ve eşim babalığa hazır olmayan eşim şimdi benden daha güzel bakıyor yavrumuza öyle çok seviyor ve ilgileniyorki yüzünü görünce dünyası hayata bakışı değişti.. çok güzel bir duygu anne ve baba olmak sorumluluk sahibi olmayı daha fazla gerektiriyor evet ama herşeye değer.. bebeğimden ancak fırsat bulup yazıyorum dünyanın en güzel duygusu annelik.. onun gülücükleriye hayat buluyoruz artık..rabbim herkeze tattırsın Ege Doruk'uda bize bağışlasın hoşgeldin aşk böcüğümmm
3 ay süreli bir evliliğin hemen ardından hamile kaldım.. gebeliğimi basit bi kist sayesinde öğrendim meğer görünen bir kist değil benim minik bebeğimmiş.. 2 ağustos olan son adet tarihimin hemen tam bir ay sonrası hamileydim..doktorların dış gebelik, düşük gebelik söylemlerin hemen ardından, meğerse gebeliğimde üzerine adet görüşümü günler sonra farkedebildiler.. duyduğumuzda eşim buna hiç hazır değildi çok sevindi dersem biraz yalan olur.. hatta uzun süre bu durumu benimseyememeside çok üzdü beni gebeliğimde.. biz eşimle ikimiz henüz çok gençtik fakat bir parçamızı nasıl yoksayabilirdikki.. son dönemlerde aldığım kilolar artık beni çok yoruyordu kk sayesinde tüm bir gebeliğimi pc başında geçirdiğimi söylesem yalan olmaz ailemden uzak olduğumdan sizler sayesinde aslında hiçde yanlız kalmadım, birde bebeğim vardı benimle..
14 Mayıs 2009 perşembe günü kontrol amaçlı tekrar gata nın yolunu tutmuştum.. artık doğurmaya ümidim kalmamıştı 6 gün geçikmişti doğumum.. 40+6 günlükken hastaneye ertesi gün suni sancı verecekleri sebebiyle yatırıldım perşembeden..o gece benimle beraber 5 buçuk aylık hamile olan bir kızla arkadaşlık kurmuş sabaha kadar sohpet etmiştik ama gece boyu ağrıları ve kanaması vardı sürekli wc ye gitmeye ihtiaç duruyordu kızcağız. ertesi sabah bir bayan sabah 6 sularında bir bayan geldi ve lavma yapacağını söyledi bana.. çaresiz kabul ettim ki geceden sabaha kadar birşey yemediğim halde.. saat 7ye gelirken suni sancı vermeye başladılar tam iki saat boyunca hiç ağrım olmadı saat 7 buçuk sıraları annem ve eşime haber verdim artık gelebilirsiniz diye.. ama ağrımın olmaması beni çok mutu etmişti sanki sancısız doğuracakmışım gibi gelmişti bana..gece boyusohpet ettiğim kız birde baktımki doğum salonuna alındı beşbuçuk aylık kızın doğumu başlamış bebeğin ayağı rahimden dışarı çıkmış minnacık bir bebek doğuverdi aniden ki gece hiç aklımıza gelmemişti böyle birşey.. ağlayarak çıktı kız bebeği için hemşireler bile ağlıyordu bebek yaşıyordu ama yaşama devam etmesi çok zordu.. doğumum boyunca hep o miniğin yaşaması için dua ettiğimi hatırlıyorum ve sonu gelmeyen ayetelkürsiler birde .. 2 saat sonunda önce iki saat iki dakikada bir sonraki 3 saat hersaniye sancılarım başlamış ve dayanılmaz boyutlardaydı öyle çok acıçkeiyordumki sancı odasına annem yada eşim giremiyor yapayanlız acılarla savaşmaya çalışıyor bir kusuyor bir odadaki wc ye gidiyor bir bağırıyor bir doktoruma yalvarıyordum herkez biraz daha sabret az kaldı diyordu ama sabredilebilecek gibi değildi... çömelme hissiyle arada yere yığılıyordum doktorum şaşkındı çünkü çok kolay bir gebelik geçirmiştim ben ne kusmuş nede bulantı yaşamıştım sürekli yürüyüşler yapıyordum egsersizler .. hiçbiri bir işe yaramadı doğumumda.. en son sezeryana alın diye yalvardım ki artık imkansız bebek doğum kanalına çoktan girmişti ama çatım dardı 3 doktor girdi doğumuma biri bastırıyor biri rahmi açıyor diğeri bebeği çekmeye çalışıyordu bu işlem her ağrıda defalarca tekrarlandı sonra birde baktımki bebeğim dünyaya geldi işte bu normal doğumun en eşsiz anı... sonra eşi aldılar. dikişlerim tam 45 dakika sürdü ve doğumum tam 2 saat sürdü toplam..23 gün ayağa kalkamadım bugün 44 günlük olduk ve hala dikişlerim duruyor.. zor bir doğum oldu ama bebeğim her acımı unutturuyor bana.. eğer bir daha hamile kalacak olsam normal doğum yapmam ama bebeğin çıkış anını görmekte öyle eşsiz bir duyguki anlatılamaz..ve eşim babalığa hazır olmayan eşim şimdi benden daha güzel bakıyor yavrumuza öyle çok seviyor ve ilgileniyorki yüzünü görünce dünyası hayata bakışı değişti.. çok güzel bir duygu anne ve baba olmak sorumluluk sahibi olmayı daha fazla gerektiriyor evet ama herşeye değer.. bebeğimden ancak fırsat bulup yazıyorum dünyanın en güzel duygusu annelik.. onun gülücükleriye hayat buluyoruz artık..rabbim herkeze tattırsın Ege Doruk'uda bize bağışlasın hoşgeldin aşk böcüğümmm
allah nazarlardan korusun
