hoşça-kal

gidersen, sönmeyecek içimdeki ateş...
gidersen, özleyecek seni her an kalbim...
yanımdayken bile yetmyosun ki bana, uzaklığına nasıl dayanıcam ?
kolay mı ? söylediğin kadar kolay mı herşey ?
"gidicem" demek kadar kolay mı gitmek .. kolaymı göndermek seni..

ama tutamam ki.. HOŞÇA-KAL dan başka birşey diyemem ki sana..
kalbim kal diye çırpınırken, dudaklarımdan HoŞÇA-KAL dökülür..
biliyorum çokzor olacak. artık yanımda nefes almayacaksın yani öylemi..
artık uyandığımda YANIMDA diyemeyeceğim ! oysa görmesemde dokunamasamda her an sana yanımda olduğunu bilmek yetiyordu..

aynı şehirde nefes alıp, aynı caddelerde yürümek..aynı merdivenleri kullanıp,aynı kata çıkmak... kapıyı açtığımda seninde orda olduğunu, kapıyı açacağını bilmek.. pencerene baktığımda ardında senin olduğunu bilmek.. bunlar bana yakınlığını hissettiriyordu.

şimdi GİTMELİYİM diyorsun..HOŞÇA-KAL aşkım HOŞÇA-KAL sewgilim...
git...
git bakalım Ankara da seni benim kadar sevebilecekmi?
şimdi burası bomboş kalacak..
kalbimde kocaman boşluk..
baktığımda odana "ARTIK YOK" diyeceğim "O GİTTİ ARTIK YOK"
sen orda yeni hayatına alışırken ben eskilerle savaşıcam.. neden geldin ki? gideceğini bile bile neden bağlandım ki ? neden büyüttüm içimde seni bu kadar ?büyüttükçe daha çok sevdim seni.. ama şimdi içimde o kocaman yaptığım seni de alıp gideceksin..git bakalım.. HOŞÇA-KAL diyebileceğim sadece.. HOŞÇA-KAL SEWGİLİM...senağlama