Hırs/bencillik/önyargı yaşadıklarımızla mı oluşur?

Öncelikle merhaba, ben yaşadığım bazı şeyler gereği (vefasız baba,maddi yoksulluk ) yavaş yavaş içimdeki hırsın ve bencilliğin büyüdüğünü hissediyorum ve bundan çok utanıyorum ve rahatsızım.
Bana babamı andıran her erkekten tanımadan nefret ediyorum. Babam yalancı ve hırslarından dolayı tüm sermayesini,arsalarını yitirmiş biri,üstelik akrabalarınkını bile habersiz satmış biz sonra öğrendik... Şu an 80 yaşındaki babannemin emekli maaşınıyla geçiniyor.
Yani hırsın, kolay yoldan para kazanma vs istediğinin insana neler yapabildiğini gördüğüm için, asla böyle bir yola itmedim kendimi.Sade, güvenli, guvenceli bir iş istiyorum. Kimsenin beni çok bilmeyeceği ama prestijli bir iş istiyorum, devlette çalışayım emekli olana kadar paramı temiz kazanayım taraftarıyım. Her neyse ama son zamanlarda okulu insanlara etiket, sahip olduklarını etiket yapmaya başladım. Kuzenimden geçti bu bana. O hep kucuklukten beri insanları okudugu okullara sahip oldugu arsa evlere tipine göre değerlendirirdi. Onun nefret ettiğim bu huyuna sahip olmaktan korkuyorum. Sevgilimden bile ayrılmayı dusundum bazen sırf okudugu okul yuzunden. Bu huyum cok yanlış ve bencilce oldugunu bılıyorum her gun dua edıyorum nolur iğrenç bir kişiliğe dönüşmiyim diye.
insanlara sürekli içimden etiket takıyorum sankı ben bir haltmışım gibi,sizce bunu nasıl yenebilirim?
bu kotu sey yuzunden allahın benı cezalandırcagından bana istediğim hayallerimdeki işi vermeyeceğinden cok korkuyorum.. sadece işte değil,hayal ettiğim eş.. ya da herşeyin hayal ettiğim gibi olup evliliğin maddi durumumun kabusa dönüşmesinden korkuyorum. ilerde eşimin babam gibi huyları olmaması ıcın hep dua ediyorum

Arkadaşım öncelikle bir konuda için ferah olsun, normalde insanlar kötü bir insana dönüşürlerken sorgulamaz, aksine "tabiki dönüşüyorum sebeplerim var!" savunması çekerler. Sen sorguluyor ve yanlış gideni görüyorsun, bu olumlu gelişim için çok büyük bir lütuf ve başlangıçtır bana göre.

Sorununa gelecek olursak, baban iyi halt etmiş. Senin babanın o çapta değil ama değişik benzeri benim annemle rahmetli babamdı. Ama en çok da annemdi. Birçok hatalarının bedellerini biz ödedik ve ben de hep onlara benzememek için çabaladım. Fakat bir yerden sonra tuhaf bir hale girdim. Annemi yargılıyorum, kendimi sürekli yargılıyorum, yetmiyor çevremi yargılıyorum. Bir baktım ki kimseyi beğenmez sevmez olmuşum. En çok da kendimi. Süper özgüvenli ben birden pısırık korkak mutsuz agresif bir şeye dönüştüm. Yani kaş yapayım derken göz çıkardım.
Çünkü yöntemim yanlıştı.
Aslında şöyle bakmak lazımmış (yani ben onu anladım en son), bazen ailelerimiz çocukluğumuzu mahvediyorlar. Kişisel gelişimimizi bozuyorlar. Allah tabi beterinden saklasın şükretmek gerek ama bu görünen sıkıntının da üstünü kapatalım demek olmuyor.
Aileden nefret etmek de ne kadar zorsa, anlayışla karşılamak da bir o kadar zor. Sokaktaki adama takılmayabiliriz, Allah öyle yaratmış diyip geçebiliriz ama aileye yapamıyorsun.
Ama yapmak lazım.
Önemli olan doğru yanlış diye yaftalamak değil, bu çözümden çok zarar getiriyor. Önemli olan irdelemek ve sebebi sonucu görüp tedbir almak. Annem ya da Babam şöyle şöyle etti, neymiş demek ki böyle bir karakter geliştirilirse böyle sonuçlar alınıyormuş. Bu sonuçlar da yanlışmış. Bitti. Nefretini bileme, vesvese adamı doğru olan yolda dahi saptırır. Çünkü söylenirken sen o duruma düşmeyeceğini sanıp da kınarsan, Allah ceza diye vermez, ama hayat seni de herkes gibi terbiye etmek için sınavı daha ağır çıkarabilir karşına. Bana şahsen ağır geldi.
Neyi kaka kötü eleştirsem ona dönüştüm.

O yüzden akılla düşün duyguları at raftan. Erkek arkadaşım kötü bir okulda okuyor bir akıl önermesi değil. Şuna bak mesela, işi sıfatı ne olursa olsun cabbar biri mi? Tuttuğunu ama yanlış etmeden koparabilir mi? Yapıcı mı? Dahası benim nasıl bir erkek arkadaşa ihtiyacım var? Uysal mı? Kaliteli mi? İnsanları tavırlarına göre akılla kategorize et, etiketlerine göre duygusal kategorize edersen sorun çıkıyor. Tecrübeylen sabit (((=

Amma konuştum. peh. inşAllah yardımcı olmuştur.

jenrachel .!.:

Arkadaşım öncelikle bir konuda için ferah olsun, normalde insanlar kötü bir insana dönüşürlerken sorgulamaz, aksine "tabiki dönüşüyorum sebeplerim var!" savunması çekerler. Sen sorguluyor ve yanlış gideni görüyorsun, bu olumlu gelişim için çok büyük bir lütuf ve başlangıçtır bana göre.

Sorununa gelecek olursak, baban iyi halt etmiş. Senin babanın o çapta değil ama değişik benzeri benim annemle rahmetli babamdı. Ama en çok da annemdi. Birçok hatalarının bedellerini biz ödedik ve ben de hep onlara benzememek için çabaladım. Fakat bir yerden sonra tuhaf bir hale girdim. Annemi yargılıyorum, kendimi sürekli yargılıyorum, yetmiyor çevremi yargılıyorum. Bir baktım ki kimseyi beğenmez sevmez olmuşum. En çok da kendimi. Süper özgüvenli ben birden pısırık korkak mutsuz agresif bir şeye dönüştüm. Yani kaş yapayım derken göz çıkardım.
Çünkü yöntemim yanlıştı.
Aslında şöyle bakmak lazımmış (yani ben onu anladım en son), bazen ailelerimiz çocukluğumuzu mahvediyorlar. Kişisel gelişimimizi bozuyorlar. Allah tabi beterinden saklasın şükretmek gerek ama bu görünen sıkıntının da üstünü kapatalım demek olmuyor.
Aileden nefret etmek de ne kadar zorsa, anlayışla karşılamak da bir o kadar zor. Sokaktaki adama takılmayabiliriz, Allah öyle yaratmış diyip geçebiliriz ama aileye yapamıyorsun.
Ama yapmak lazım.
Önemli olan doğru yanlış diye yaftalamak değil, bu çözümden çok zarar getiriyor. Önemli olan irdelemek ve sebebi sonucu görüp tedbir almak. Annem ya da Babam şöyle şöyle etti, neymiş demek ki böyle bir karakter geliştirilirse böyle sonuçlar alınıyormuş. Bu sonuçlar da yanlışmış. Bitti. Nefretini bileme, vesvese adamı doğru olan yolda dahi saptırır. Çünkü söylenirken sen o duruma düşmeyeceğini sanıp da kınarsan, Allah ceza diye vermez, ama hayat seni de herkes gibi terbiye etmek için sınavı daha ağır çıkarabilir karşına. Bana şahsen ağır geldi.
Neyi kaka kötü eleştirsem ona dönüştüm.

O yüzden akılla düşün duyguları at raftan. Erkek arkadaşım kötü bir okulda okuyor bir akıl önermesi değil. Şuna bak mesela, işi sıfatı ne olursa olsun cabbar biri mi? Tuttuğunu ama yanlış etmeden koparabilir mi? Yapıcı mı? Dahası benim nasıl bir erkek arkadaşa ihtiyacım var? Uysal mı? Kaliteli mi? İnsanları tavırlarına göre akılla kategorize et, etiketlerine göre duygusal kategorize edersen sorun çıkıyor. Tecrübeylen sabit (((=

Amma konuştum. peh. inşAllah yardımcı olmuştur.

Genişletmek için tıkla...

Canım cevabın benim için çok yardımcı oldu öncelikle teşekkür ederim. Haklısın etikete göre değiş tavırlara göre kategorize etmek gerek.

estağfurullah kuzum yardımcı olabildiysem ne mutlu.