hiçbir şeyden keyif alamıyorum.. düşünmeden edemiyorum.

çok çok canım sıkkın. son bir aydır ayaklarım yere basmıyor sanki. ruhum sürekli sıkışıyor. önerilerinizi istiyorum.

evliyim. çocuğum yok. çalışıyorum. eşim de ben de düzenli çalışan insanlarız. maddi sıkıntımız yok. 30-33 yaşlarımız. ben sekiz ay önce zorunlu kürtaj oldum. ilk bebeğim ellerimden kayıp gitti.. sonrasında derin bir depresyona girdim. tekrar gebe kalamadım. adet miktarım azaldı. ağrılarım başladı. kürtajımdan sonra toparlamam da zaman almıştı. bende bir problem oldugunu düşünüyorum kürtaj sonrası. son dönemlerde çıkan haberler de psikolojimi yıprattı.

ailem ve arkadaşlarımdan soğudum. eşimden de. herkes yüzeysel hayatlar yaşıyormuş gibi geliyor. eşimi seviyorum ama onunla eskisi gibi neşeli ve mutlu bir ilişki kuramıyorum. dün aksam yine ağlıyordum. eşim yanıma gelip abarttığımı, oturup bir film izleyebileceğimi, sürekli mutsuz olduğumu söyledi ve sinir krizi geçirdim. eşyaları dağıttım, daha çok ağladım, sen beni anlamayacaksan kim anlayacak diye uzun süre sitem ettim. o ise sessiz kaldı, sonrasında bu kadar etkilendiğimi bildiğini ama bunun bana zarar verdiğini söyledi. bugün boş günüm. tüm gün evde pinekledim. eşimle yakınlaşmak da içimden gelmiyor, anne olmak istiyorum ama bir problem yaşarım korkusunu yoğun yaşıyorum, doktora gitmekten korkuyorum çünkü olumsuz şeyler duymak beni çok korkutuyor.. bunları yazarken de ağlıyorum. sulu göz, mutsuz, pasaklı, korkak birine dönüştüm.

ne yapacağım? ben bebeğimi unutup nasıl toparlanacağım? çok üzülüyorum.

Doktora gitmekten korkmayın. İyi bir doktor bulmaya çalışın, emin olun iyi gelecek. Çözülemeyecek bir sorun göremiyorum. Sadece desteğe ihtiyacınız var.

Psikolojik destek almadan tekrar hamile kalmaya çalışmayın. Önce ruhunuz sağlığına kavuşsun çocuk ilerde olur elbet

Handelizm .!.:

Doktora gitmekten korkmayın. İyi bir doktor bulmaya çalışın, emin olun iyi gelecek. Çözülemeyecek bir sorun göremiyorum. Sadece desteğe ihtiyacınız var.

Genişletmek için tıkla...

doktor seçiminde de kaygı yaşıyorum. hekimlere saygım sonsuz, işleri kutsal yanlış anlaşılmasın ama kim doğru, kim işinin ehli bulmak çok zormuş gibi geliyor.

naz70 .!.:

Psikolojik destek almadan tekrar hamile kalmaya çalışmayın. Önce ruhunuz sağlığına kavuşsun çocuk ilerde olur elbet

Genişletmek için tıkla...

teşekkürler

pitircikkurdu .!.:

çok çok canım sıkkın. son bir aydır ayaklarım yere basmıyor sanki. ruhum sürekli sıkışıyor. önerilerinizi istiyorum.

evliyim. çocuğum yok. çalışıyorum. eşim de ben de düzenli çalışan insanlarız. maddi sıkıntımız yok. 30-33 yaşlarımız. ben sekiz ay önce zorunlu kürtaj oldum. ilk bebeğim ellerimden kayıp gitti.. sonrasında derin bir depresyona girdim. tekrar gebe kalamadım. adet miktarım azaldı. ağrılarım başladı. kürtajımdan sonra toparlamam da zaman almıştı. bende bir problem oldugunu düşünüyorum kürtaj sonrası. son dönemlerde çıkan haberler de psikolojimi yıprattı.

ailem ve arkadaşlarımdan soğudum. eşimden de. herkes yüzeysel hayatlar yaşıyormuş gibi geliyor. eşimi seviyorum ama onunla eskisi gibi neşeli ve mutlu bir ilişki kuramıyorum. dün aksam yine ağlıyordum. eşim yanıma gelip abarttığımı, oturup bir film izleyebileceğimi, sürekli mutsuz olduğumu söyledi ve sinir krizi geçirdim. eşyaları dağıttım, daha çok ağladım, sen beni anlamayacaksan kim anlayacak diye uzun süre sitem ettim. o ise sessiz kaldı, sonrasında bu kadar etkilendiğimi bildiğini ama bunun bana zarar verdiğini söyledi. bugün boş günüm. tüm gün evde pinekledim. eşimle yakınlaşmak da içimden gelmiyor, anne olmak istiyorum ama bir problem yaşarım korkusunu yoğun yaşıyorum, doktora gitmekten korkuyorum çünkü olumsuz şeyler duymak beni çok korkutuyor.. bunları yazarken de ağlıyorum. sulu göz, mutsuz, pasaklı, korkak birine dönüştüm.

ne yapacağım? ben bebeğimi unutup nasıl toparlanacağım? çok üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Öncelikle başınız sağolsun... Yeniden anne olmak nasip olur ve bebişi kucağınıza alırsınız inşallah. Bunlar zor süreçler bu yüzden acınızı yaşamanızı ve psikolojik destek almanızı öneririm. Acınızı kesinlikle bastirmayin, o acı yaşanacak ki yeniden Anka kuşu gibi küllerinden doğasın. Muhtemelen eşin de üzgün ama üzgün halinizi görmek istemiyor. Öncelikle sizin iyi olmaniz lazım , sonrasında bebek sahibi olursunuz inşallah

IstanbulluhatunCeyo .!.:

Öncelikle başınız sağolsun... Yeniden anne olmak nasip olur ve bebişi kucağınıza alırsınız inşallah. Bunlar zor süreçler bu yüzden acınızı yaşamanızı ve psikolojik destek almanızı öneririm. Acınızı kesinlikle bastirmayin, o acı yaşanacak ki yeniden Anka kuşu gibi küllerinden doğasın. Muhtemelen eşin de üzgün ama üzgün halinizi görmek istemiyor. Öncelikle sizin iyi olmaniz lazım , sonrasında bebek sahibi olursunuz inşallah

Genişletmek için tıkla...

teşekkür ederim.. inşallah evet dibe çökmeden yukarı çıkılmıyor sanırım..

pitircikkurdu .!.:

teşekkür ederim.. inşallah evet dibe çökmeden yukarı çıkılmıyor sanırım..

Genişletmek için tıkla...

Mutlaka destek alın çekinmeyin bundan. Yaşama sevinciniz yükselecek zamanla

pitircikkurdu .!.:

çok çok canım sıkkın. son bir aydır ayaklarım yere basmıyor sanki. ruhum sürekli sıkışıyor. önerilerinizi istiyorum.

evliyim. çocuğum yok. çalışıyorum. eşim de ben de düzenli çalışan insanlarız. maddi sıkıntımız yok. 30-33 yaşlarımız. ben sekiz ay önce zorunlu kürtaj oldum. ilk bebeğim ellerimden kayıp gitti.. sonrasında derin bir depresyona girdim. tekrar gebe kalamadım. adet miktarım azaldı. ağrılarım başladı. kürtajımdan sonra toparlamam da zaman almıştı. bende bir problem oldugunu düşünüyorum kürtaj sonrası. son dönemlerde çıkan haberler de psikolojimi yıprattı.

ailem ve arkadaşlarımdan soğudum. eşimden de. herkes yüzeysel hayatlar yaşıyormuş gibi geliyor. eşimi seviyorum ama onunla eskisi gibi neşeli ve mutlu bir ilişki kuramıyorum. dün aksam yine ağlıyordum. eşim yanıma gelip abarttığımı, oturup bir film izleyebileceğimi, sürekli mutsuz olduğumu söyledi ve sinir krizi geçirdim. eşyaları dağıttım, daha çok ağladım, sen beni anlamayacaksan kim anlayacak diye uzun süre sitem ettim. o ise sessiz kaldı, sonrasında bu kadar etkilendiğimi bildiğini ama bunun bana zarar verdiğini söyledi. bugün boş günüm. tüm gün evde pinekledim. eşimle yakınlaşmak da içimden gelmiyor, anne olmak istiyorum ama bir problem yaşarım korkusunu yoğun yaşıyorum, doktora gitmekten korkuyorum çünkü olumsuz şeyler duymak beni çok korkutuyor.. bunları yazarken de ağlıyorum. sulu göz, mutsuz, pasaklı, korkak birine dönüştüm.

ne yapacağım? ben bebeğimi unutup nasıl toparlanacağım? çok üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Psikologa gideceksiniz tabi ki. Esiniz de hakli. Iyi olmak icin caba harcamalisiniz.

Psikolojisi destek alin lütfen. Benim arkadasimin esi de ilk bebegini kaybetti. Sonra 3 evladi oldu, ama o ilk bebegin yasini da tutmasi gerekti. Esiniz size nasil yardim edebilecegini bile bilmiyordur. Evliliginiz zarar görmeden destek almaniz lazim. Insallah hersey gönlünüzce olur

pitircikkurdu .!.:

çok çok canım sıkkın. son bir aydır ayaklarım yere basmıyor sanki. ruhum sürekli sıkışıyor. önerilerinizi istiyorum.

evliyim. çocuğum yok. çalışıyorum. eşim de ben de düzenli çalışan insanlarız. maddi sıkıntımız yok. 30-33 yaşlarımız. ben sekiz ay önce zorunlu kürtaj oldum. ilk bebeğim ellerimden kayıp gitti.. sonrasında derin bir depresyona girdim. tekrar gebe kalamadım. adet miktarım azaldı. ağrılarım başladı. kürtajımdan sonra toparlamam da zaman almıştı. bende bir problem oldugunu düşünüyorum kürtaj sonrası. son dönemlerde çıkan haberler de psikolojimi yıprattı.

ailem ve arkadaşlarımdan soğudum. eşimden de. herkes yüzeysel hayatlar yaşıyormuş gibi geliyor. eşimi seviyorum ama onunla eskisi gibi neşeli ve mutlu bir ilişki kuramıyorum. dün aksam yine ağlıyordum. eşim yanıma gelip abarttığımı, oturup bir film izleyebileceğimi, sürekli mutsuz olduğumu söyledi ve sinir krizi geçirdim. eşyaları dağıttım, daha çok ağladım, sen beni anlamayacaksan kim anlayacak diye uzun süre sitem ettim. o ise sessiz kaldı, sonrasında bu kadar etkilendiğimi bildiğini ama bunun bana zarar verdiğini söyledi. bugün boş günüm. tüm gün evde pinekledim. eşimle yakınlaşmak da içimden gelmiyor, anne olmak istiyorum ama bir problem yaşarım korkusunu yoğun yaşıyorum, doktora gitmekten korkuyorum çünkü olumsuz şeyler duymak beni çok korkutuyor.. bunları yazarken de ağlıyorum. sulu göz, mutsuz, pasaklı, korkak birine dönüştüm.

ne yapacağım? ben bebeğimi unutup nasıl toparlanacağım? çok üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Doktora gidin çocuk için ondan önce de depresyon halı için de psikolojik destek alın. Eşiniz haklı.

Ee paikologa gitsenize esinize ve herkese hayati dar edeceginize. AdaM hakli yani surekli mutsuz aglayan bir kadin ilk kurtaj olan siz degilsiniz destek alin bunda ne var anca etrafinizdan anlayis bekliyorsunuz

pitircikkurdu .!.:

çok çok canım sıkkın. son bir aydır ayaklarım yere basmıyor sanki. ruhum sürekli sıkışıyor. önerilerinizi istiyorum.

evliyim. çocuğum yok. çalışıyorum. eşim de ben de düzenli çalışan insanlarız. maddi sıkıntımız yok. 30-33 yaşlarımız. ben sekiz ay önce zorunlu kürtaj oldum. ilk bebeğim ellerimden kayıp gitti.. sonrasında derin bir depresyona girdim. tekrar gebe kalamadım. adet miktarım azaldı. ağrılarım başladı. kürtajımdan sonra toparlamam da zaman almıştı. bende bir problem oldugunu düşünüyorum kürtaj sonrası. son dönemlerde çıkan haberler de psikolojimi yıprattı.

ailem ve arkadaşlarımdan soğudum. eşimden de. herkes yüzeysel hayatlar yaşıyormuş gibi geliyor. eşimi seviyorum ama onunla eskisi gibi neşeli ve mutlu bir ilişki kuramıyorum. dün aksam yine ağlıyordum. eşim yanıma gelip abarttığımı, oturup bir film izleyebileceğimi, sürekli mutsuz olduğumu söyledi ve sinir krizi geçirdim. eşyaları dağıttım, daha çok ağladım, sen beni anlamayacaksan kim anlayacak diye uzun süre sitem ettim. o ise sessiz kaldı, sonrasında bu kadar etkilendiğimi bildiğini ama bunun bana zarar verdiğini söyledi. bugün boş günüm. tüm gün evde pinekledim. eşimle yakınlaşmak da içimden gelmiyor, anne olmak istiyorum ama bir problem yaşarım korkusunu yoğun yaşıyorum, doktora gitmekten korkuyorum çünkü olumsuz şeyler duymak beni çok korkutuyor.. bunları yazarken de ağlıyorum. sulu göz, mutsuz, pasaklı, korkak birine dönüştüm.

ne yapacağım? ben bebeğimi unutup nasıl toparlanacağım? çok üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

8 aydan bahsediyorsunuz bana fazla dramatik geldi gerçekten adama hak verdim sürekli mutsuz ağlayan insanla kim ne yapabilir

Acınız var , haklısınız depresyona girmiş gibisiniz sağlıklı bir evlilik ve hamilelik için tedavi olun.Zor biliyorum ama kocaniza hayatı dar etmeyi bırakın.Kimse evde 24 saat ağlayan,kiran , döken birini istemez.Kendi başınıza halledemiyorsaniz destek isteyin.Bu süreçte kirdiginiz kalplerin, yıktığınız köprülerin. telafisi olmaz.....

pitircikkurdu .!.:

çok çok canım sıkkın. son bir aydır ayaklarım yere basmıyor sanki. ruhum sürekli sıkışıyor. önerilerinizi istiyorum.

evliyim. çocuğum yok. çalışıyorum. eşim de ben de düzenli çalışan insanlarız. maddi sıkıntımız yok. 30-33 yaşlarımız. ben sekiz ay önce zorunlu kürtaj oldum. ilk bebeğim ellerimden kayıp gitti.. sonrasında derin bir depresyona girdim. tekrar gebe kalamadım. adet miktarım azaldı. ağrılarım başladı. kürtajımdan sonra toparlamam da zaman almıştı. bende bir problem oldugunu düşünüyorum kürtaj sonrası. son dönemlerde çıkan haberler de psikolojimi yıprattı.

ailem ve arkadaşlarımdan soğudum. eşimden de. herkes yüzeysel hayatlar yaşıyormuş gibi geliyor. eşimi seviyorum ama onunla eskisi gibi neşeli ve mutlu bir ilişki kuramıyorum. dün aksam yine ağlıyordum. eşim yanıma gelip abarttığımı, oturup bir film izleyebileceğimi, sürekli mutsuz olduğumu söyledi ve sinir krizi geçirdim. eşyaları dağıttım, daha çok ağladım, sen beni anlamayacaksan kim anlayacak diye uzun süre sitem ettim. o ise sessiz kaldı, sonrasında bu kadar etkilendiğimi bildiğini ama bunun bana zarar verdiğini söyledi. bugün boş günüm. tüm gün evde pinekledim. eşimle yakınlaşmak da içimden gelmiyor, anne olmak istiyorum ama bir problem yaşarım korkusunu yoğun yaşıyorum, doktora gitmekten korkuyorum çünkü olumsuz şeyler duymak beni çok korkutuyor.. bunları yazarken de ağlıyorum. sulu göz, mutsuz, pasaklı, korkak birine dönüştüm.

ne yapacağım? ben bebeğimi unutup nasıl toparlanacağım? çok üzülüyorum.

Genişletmek için tıkla...

Pskolojik danismanlik almaniz durumu cozecektir diye inanıyorum. Bu durumda engelliyordur hamile kalma durumunuzu. Kac kere gebelik kaybi yaşayıp sonra anne olanlar var. Olumlu olun. Gecmis olsun.

Dahliadivin .!.:

Ee paikologa gitsenize esinize ve herkese hayati dar edeceginize. AdaM hakli yani surekli mutsuz aglayan bir kadin ilk kurtaj olan siz degilsiniz destek alin bunda ne var anca etrafinizdan anlayis bekliyorsunuz

Genişletmek için tıkla...

üslubunuza dikkat edin.