Biz daha öncede birkaç kez ayrılmıştık.
Ama acısı genelde üçüncü ayda falan çıkıyordu ne olursa olsun vazgeçemiyordum ondan.
Bir hafta önce ayrıldık,ama hiçbir zaman böyle bir ruh hali sergilemezdim ben.
Şu anda iyi-kötü,güzel-çirkin ne bilmiyorum.Bu kavramların hepsi hafızamdan silindi.
Birisi bana şu ölmüş dese,tepki vermem,veremem.
O dereceyim.Bitmişim sanki.Dün karşımda gördüm ne sevgi,ne nefret hissettim.
Soyutladım kendimi.Ama bu ilişki acısı değil.Bunları haketmediğim,terkedilmeyi yediremediğim için mi böyle oldum bilmiyorum.Acı çekmiyorum,ama mutlu da değilim.Gülmüyorum ama ağlamıyorumda.Sadece karanlık ortamda,aylarca uyumak istiyorum hiçbir olaya şahit kalmadan kimseyle konuşmadan.
Herkesi hayatımdan siliyorum.Gidersen git banane diyorum.Güvenim yok kimseye,hayatımda kimse olmazsa sanki ihanete uğramam gibi geliyor.Kimseyi düşünmem.