Hiçbir şey hissetmiyorum

Çok duygusal ve ağlayan biriyimdir aslında.Her şeye ağlarım.Ama artık durumlar değişti.
Hiçbir şey hissetmiyorum artık.Kimseyi sevmiyorum,kimseye güvenmiyorum,özlemiyorum.
Kimse ile konuşmuyorum,görüşmüyorum.
Herkesi hayatımdan çıkardım.
En yakınlarımı.
Ailem ile bile diyalog halinde değilim.
Sürekli uyumak istiyorum ve hayattan soyutladım kendimi.
Kalbim boş kalın duvar çizdi sanki.
Milleti ezip geçiyorum,yakınlarımı kırılsalar bile takmıyorum.
Ne yapabilirim tuhaf haldeyim...

Erkek arkadaşım hiçbir sebep yokken kendine iyi bak dedi ve gitti.Ağladım hem de çok.
Değer verdiğim her insan ile sonum böyle oldu darbe aldım.
Ve kalbim sanki uyarı aldı.
Kimseye güvenmezsem,kimse yaşamımda olmazsa her şey normal gibi geliyor ki hiçbir şey hissetmiyorum bile.
Duygularım alınmış gibi.Ve aşırı uyku isteği.

Kendimi soyutladım.Herkesten.
İlgisi olsa da olmasada.

hayata küsmüş gibisin.. bu durumun getirdikleri karşısında kendinle başbaşa kalmaya ihtiyacın da olabilir.. bir müddet sonra bu hissettiklerinde değişiklik olacaktır

bu hayat ne kendini ne de başkalarını üzmeye, kırmaya değmez

benimde bi arkadaşım aynı bu durumu yaşıo çok kızıorum ona çünkü herşey sizn elinizde siz istersen herşey düzelir biraz kendini toparlamaya çalış sen yapamıosan profesyönel yardım al emin ol ki hayat bu kadar değil hiç bir şey için üzüzlmeye değmez at üstündeki rehaveti ve kendine güven herşey senn elinde sen istersen güzel olur ve unutmaki bir tek kişin cezasını diğer tüm insanlara çektirme

insan ayrılık yaşayınca bu hallere girebiliyor depresyon hali normalde bir süre sonra atlatacaksın kendi kendine..sadce zaman ihtiyacın var..ben bekarken bir ayrılıyım senden beter olurdum komaya girerdim nerdeyse hep uyurdum ayrılık acısından kurtulmak için neler atlattım neler..seninkide geçecektir..zaman

kisa zaman öncemi ayrildi senden?

Biz daha öncede birkaç kez ayrılmıştık.
Ama acısı genelde üçüncü ayda falan çıkıyordu ne olursa olsun vazgeçemiyordum ondan.
Bir hafta önce ayrıldık,ama hiçbir zaman böyle bir ruh hali sergilemezdim ben.
Şu anda iyi-kötü,güzel-çirkin ne bilmiyorum.Bu kavramların hepsi hafızamdan silindi.
Birisi bana şu ölmüş dese,tepki vermem,veremem.
O dereceyim.Bitmişim sanki.Dün karşımda gördüm ne sevgi,ne nefret hissettim.
Soyutladım kendimi.Ama bu ilişki acısı değil.Bunları haketmediğim,terkedilmeyi yediremediğim için mi böyle oldum bilmiyorum.Acı çekmiyorum,ama mutlu da değilim.Gülmüyorum ama ağlamıyorumda.Sadece karanlık ortamda,aylarca uyumak istiyorum hiçbir olaya şahit kalmadan kimseyle konuşmadan.
Herkesi hayatımdan siliyorum.Gidersen git banane diyorum.Güvenim yok kimseye,hayatımda kimse olmazsa sanki ihanete uğramam gibi geliyor.Kimseyi düşünmem.

daha cok yeni yanliz duygu durumun böyle devam ederse uzmana basvur canim

ciddi bir depresyon hali zamana ihtiyacın var

depresyon başlangıcı gibi duruyor.dr başvurmanı tavsiye ederim.

Kendine gel lütfen , ben orada bekliyorum seni...

sanırım bende buna benzer bir şey yaşıyorum.ama beni kimse terk etmedi.arkadaşlarım var.gezip dolanıyoruz,konuşuyoruz.ailemle görüşüyorum aram iyi.ama sanırım hissetmiyorum.bunun farkına yeni vardım.bir örnek vereyim.2kişiyiz.bir arkadaşımızın yumurtalıklarında kist varmış hamile kalamayacaktı.yanımdaki bu haberi duyunca üzüldü.ben hiç bir şey hissetmedim.üzülen arkadaşa daha sonraları çok ısrarlı bir şekilde sordum gerçekten üzülmüş yazık çocuğu olmayacak falan filan diye.içimi kontrol ediyorum acaba hiç mi olmuyor diye yok hiç bir his yok.benim için nötr.bir süre sonra kist olan arkadaş ameliyat oldu ve bu yakınlarda hamile kaldı.diğer arkadaşım bunu duyunca çok sevindi.ben yine hiç bir şey hissetmedim ne sevinç ne heyecan ne korku ne çekememe iyi yada kötü hiç bir şey....mal mal yüzlerine baktım.acaba doktora mı gitsem diye düşünüyorum ama bunun için gitmekte çok komik geliyor.fikir verebilecek olan varmı ben kendi kendime mi evhamlanıyorum yoksa hasta mıyım?