Kıyamam sana ya, duygulandırdın beni. Böyle şeyler öyle garip gelişiyor ki, yaşadıkların için doğru zaman mı değil mi anlamlandıramıyorsun. Hele ki kafanda böyle aileyle ilgili endişelerin varsa... Bunları düşünmemeye çalış. Her şey olacağına varıyor. Baban zamanla sindirebilecek. Aranızdaki o garip soğumamsı ilişki zamanla düzelecek. Bir gün gelince, o günleri nasıl geçirdiğini anlamıyorsun. Böyle şeyleri düşünmekten sevinmen gereken şeyleri kaçırmış oluyorsun. Bahsettiğin şeyde kötü bir şey yok. Güzel şeylere sevinmeye çalış. Kötü şeyleri düşünmek, kötü açıdan bakmak güzel bir çok şeyi doya doya yaşayamamaya sebep oluyor.
Cok saskınım, kafam corba gibi oldu. Teyzem bu aksam ani bir sekilde babama sevgilim oldugunu söyledi bir anda, ben neye ugradıgımı sasırdım.. Acıkcası sevinemiyorum...
Tamam babamın bilmesini istiyordum ama bir yandan da istemiyordum. Annem vefat etti benim ve ben kendimi resmen babama adadım. Teyzem ailesi tanısmak istiyor, ciddi düsünüyorlar 6 yıldır görüsüyorlar dedi. Babam sasırdı, duraksadı baya, sonra bir sigara yaktı. Bir yandan enistemler olacak tabii yası kücük degil gibi seyler söyleyince tabii, tabii dedi.
Bir ara konu dagıldı babam tekrar actı cocuk nasıl biri falan diye, sokagına mahallesine kadar arastırıcam dedi babam..
Sevinmem gerekir degil mi? Ama ben sevinemiyorum bile, hayatım film seridi gibi gözümün önünden geciyor suan, ne zaman büyüdüm ben? Annem de yok zaten hic birsey de hevesim, gözümde yok..
Babam benden soguyacakmıs gibi düsünüyorum, üzülüyor gibi hissediyorum..
Sonra ilerde evlilik?
Ben babamı nasıl yalnız bırakırım? Baska bir evde sabaha gözlerimi acarım?
Cok duygusalım bu gece, elimde degil..
ahh canım benim üzülme, babanın yalnız kalacağından mı korkuyorsun?
her baba için kabullenmek zordur bu durumu, çünkü onlar kaç yaşına gelirsek gelelim bizi çocuk görürler, benim babamda 1 yıl istemedi evlenmemi akla karayı seçtik kabul ettirmek için,konusunu bile açtırmazdı anneme
ne mutlu sana ki böyle anlayışlı bir baban var
diğer konuya gelince hepimizin bir hayatı olacak, kimse ailesine bağlı kalmıyor bir hayat kuruyor kendine
ben de evlendiğimin ilk 1 yılı eşimin yanına yattığımda ya da sabah uyandığımda suçlulukla uyandım, sanki ailemin haberi yokmuş, kabahat işliyormuş gibi hissettim
alışırsın canım tüm bunlara, duygusal olman çok normal bu gece
Evet, yalnız kalacagından korkuyorum cünkü babamın hep yanındayım..
Bir ara kuzenler gelmisti haliyle odamızda takıldık cogu zaman gittiklerinde babama meyve götürdüm bir keresinde, yatıyordu kalktı gel beraber yiyelim kızım dedi, yok ben yemeyecegim dememe kalmadı olsun ye, eslik et babana kacmayın babanızdan dedi.
Yürüyüse götürüyorum onu, birlikte yürüyoruz, tv izliyoruz..
Yalnızlıgı sevmeyen bir adam benim babam..
O yatmadan uyumam yalnız kalmasın diye..
baba çınar ağacı gibidir
meyvası olamasa gölgesi yeter
ah babalar canım babam ölürüm babama
gerçekten zor bi durum ama ölene kadarda baba evinde yaşayamazsın ya
babanla güzelce konuş neler hissettiğini anlat
başka ne gelirki elden
evleneceğin insan gerçekten seni mutlu edeceğine inanıyorsan evlen
mutlu bir evlilikle babanı çok mutlu edebilirsin
kız beni de ağlattın gece gece
yalnız bırakma babacığını
o da sizle yaşasın, tabi gönül böyle istiyor ama sizin hayatınız
çok fedakar bi yapınız var.ailenizin durumunu bilmiyorum ama kendi hayatında var.babalar kızlarına konduramazlar gözünde hep çocuktur ama belkide iyidir öğrenmesi.bak ters tepkide vermemiş.belli bi yaşa geldikten sonra normal böyle şeyler.ne bileyim yazmak istediğim çok şey var ama yazamıyorum.insanların kalbi aslında o kadar büyüktür ki herkese yetebilir.sizin sevginizde başkalarını sevmekle azalmaz vicdan azabı duymak,mutlu olurken suçluluk hissetmek bunları yapmayın.mutlu olun.sevdiklerinizde sizle mutlu olacaktır.
Maalesef ben de aynı duyguyu annem ve kardeşim için yaşıyorum. Keşke daha kolay bir yolu olsa insanın çok canını yakıyor ama hayat bir yerde herkes kendi payına düşeni yaşamak zorunda. Maalesef acımasız bir dünyada yaşıyoruz. Allahım hepimizin yardımcısı olsun:26:
Amin, annem vefat edince babama ve kardeslerime sıkı sıkı baglandım..
Erkek kardesim 17 yasında, kız kardesim 23..
Bir ara onlar hayallerini gerceklestirsin, kız kardesim okulu bitirdi calısıyor evlendireyim, erkek kardesim okusun, meslegini eline alsın sonra oda evlensin icim rahat etsin dedim..
Bu olay piyangodan cıktı resmen..
Sevgilime haksızlık etmekte istemiyorum dolu dolu 6 yıl, cok seviyor beni, gözümün icine bakıyor bende seviyorum onu tabii ama, ama, amaaa..
Babanın hep yanında olacagız, hem ikna ederiz bir arada yasamaya simdi kabul etmese de diyor..
İnsallah ederiz cünkü 58 yasında, genc degil artık babam kıymam ben ona ya, dayanamam hic..
Sen kaç yaşındasın peki? Hiç unutmuyorum gittiğim dershanede bir öğretmenim vardı bayan herşeyini kardeşlerine ve annesine adamış... Ama inan kadın çok mutsuzdu. Çünkü bir tek onların yanında kalayım demekle bir yere varamazsın. Çok zor bir karar ama hepimiz insanız içimizde var yuva kuralım çocuk sahibi olalım. Eğer İçinde ben onunla olmak istiyorum diyorsan yürekten kendini bundan mahrum bırakma. İnsan nelere alışmıyor herşeyin bir çözümü bulunur ailen açısından da. Şunu unutma sen mutlu olacaksın ki ailene de mutluluk veresin. Ama kesinlikle çok sancılı bir dönem insan ben onları bıraktım diyemiyor bi anda bu benim yuvamdır diye benimseyemiyor
cnm insallahh cokcokcokcok mutlu olursun ki inaniyorum bu guzel kalbinle cok mutlu olucaksin ve sen mutlu oldugun zaman babanda senin mutlulugunla daha mutlu olucak buna inan
sonrasinda bebisin olup anne oldugunda babanda dede olmus olucak o dahada bi keyif vericek babacigina
merak etmee cnmmm
hersey cok guzel olucak buna inan ve dua et
opuyorum
allah yolunu acik etsin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?