hiç mutlu olamayacak insanlar vardir onlardan biri miyim.?

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.

Jalopi

başlangıç: 72.4 güncel: hedef: 60
Kayıtlı Üye
28 Nisan 2011
10.147
3.982
aslinda saniyorum terapi almam lazim. bir iki seans yetmez fazlasina da bütçe yetmez. zaten o kadar maddiyat olsa tatile falan cikarim psikolojim düzelir sanirim :). belediyenin ucretsiz danismanliklari oluyor ama ona da yer bulmak mesele.

yani biraz size psikologmussunuz gibi davrancam kusura bakmayin. cevap gelmese bile yazmak iyi gelecek. boguluyorum sanirim artik.

boguluyorum ve hissettigim en yogun duygu yorgunluk. su anki hayatima suc bulmak istiyorum ama sonra gecmise bakiyorum o zamanda ayniydi. ben hep bir yerden kacisi cozum gordum. ama ne kacabildim ne de sorunlarım son buldu.

biraz fazla hassas ve detayciyim sanirim. ortaokul lise bu donemlerimde de arkadaslarimla ilgili olarak cok uzulurdum. ben biriyle arkadas olunca onu ondan ve kendimden daha cok dusunuyorum. ayninseyi goremeyince de buyuk uzuntu duyuyorum. ama tamamen ice kapanik ve yalniz olabilen biri de degilim. o yuzden arkadas kazigi yemeli uzulmeli 6 yil gecirdim ortaokul ve lisede. heo aglardim hatirladikca yada bisiler yasadikca. ozellikle basroldeki guya yakin arkadas ama aslinda dusmanimsi olan arkadasa dersane doneminde acik ve net icimdekileri soyleyip artik gorusmek istemedigimi soyledigimde üzerimden buyuk bir yuk kalkmisti. ama tamamen de bitiremiyorum bir kac yil sonra mesafeli olacak sekilde nbr nasilsinli gorusmelere baslamistim yine.

ailem deseniz aslinda iyidirler. annem cok fedakardir. babam ozellikle annem kendi cevrelerine gore oldukça ileri goruslulerdir ayni zamanda. dolayisiyla cok kisitlanmadik. liseden beri istedigim gibi gittim geldim sadece haber verirdim izin almazdim. ama zaten bir ebeveyne ihtiyac duymayacak kadar otokontrolcu oldugumdan hayati dolu dolu yasadim da diyemem. neyse buna ragmen aile hayatimda da hatirliyorum hep evden gitme istegim vardi. uni yi sehir disinda falan okumak bu sekilde evden ayrilmak istiyordum ama ailemin yaninda okudum. ayni sehirde kazandim.

zaman icinde degisiyorsun tabi..unide de saglam dostluklar edinemeyince ben yavas yavas kendime bir gard olusturdum. gerci son yilimda ciddi bir kaygi bozuklugu yasadim sanirim. işsizlik ve gelecek korkusu cok yasadim.

neyse derken esimle tanistim. ona herseyimi anlatir olmustum. psikologum gibi olmustu. beni teselli ederdi. olaylara farkli acidan bakmami saglardi. gardimi oyle bir dusurmustu ku yine hayal kirikligi yasarsam.bu sefer toparlayamam diye bile dusunmustum. cunku ilk basta karsilastigim herkesle ilgili cok iyi seyler dusunuyorum. zamanla.birseyler gordukce de hayal kirikligina ugruyordum..boyle bir yapım var.

neyse esim kimsenin onaylamadigi biriydi evlilik icin. askere gitti geldi. geldiginde baya degismisti. eskisi kadar konusamaz olmuştuk. oyle boyle derken zor sartlarda evlendik.

esime karsi hala umudum var. yani hala iyi bir insan oldugunu beni dusundugunu falan biliyorum. benim icin esas travmatik boyutta hayal kirikligi kv olmustu. gel zaman git zaman pek cok sey degisti.

aslinda bir ara ciddi bosanmaya karar vermistim. hatta evden ayrilmisti esim ve kv. esim 1 yil sure istedi. herseyi daha iyi yapacağıyla ilgili. cocuk zaten asiri babaci ben desen geceleri yalniz kalma korkum var. tamam dedim.

tamam dedim ama hala boguluyorum. bogulmalarim dogrudan evliligimle ilgili de degil aslinda bunu da farkettim. bu yaz uzun uzun annemlere gittigim haftalar oldu. orda annem ev isi temizlik hepsini yaptigi halde bile evde oldugumdan cok daha fazla yoruldum ve bunaldim. esimin ne kadar yukumu aldigini farkettim. hatta dedim bosanirsam da kucuk biraz buyusun oyle bosanayim.

su an su evdeki ortamimdan asla mutlu degilim. zaten is sebebiyle tasinmam gerekiyor. dubleks ev tutalim altlinustlu olsun dedik. ama dogru duzgun bir dubleks hala bulamadik. ayri ev gibi olmasi icim ust katta da mutfak banyo lazim.

site icinde genis bir ev tutsam hem cocuklar icin de iyi olur ama ben tekrar bu hissettiklerimi hissetmekten korkuyorum. gecmisi saymazsak aslinda su an kv nin bana bir zarari yok. buyuk oglumla surekli oynar yedirir icirir. kucuge bak dersem bakar yada ben bakayim sen uyu der. yasam alanlarimiz ayni degil cocuklara bakmayacaksa odasından cikmaz. ama oglumla ayni odayi paylasiyor o sıkıntı. ve benim icin en buyuk sıkıntı surekli sacinin dokuluyor olmasi. her yerden beyaz beyaz saclar cikiyor. belli de olmuyor. iki cocuk var biri emekliyor. her gun supursen yine ayni..bununla ilgili bir sey yapamaz evet ama yine de belki de gecmisin de verdigi etkiyle bunaliyorum. sactan daha cok beni bunaltan seyse koku. eve girdigimde duydugum koku her seferinde beni asiri bunaltiyor. teri cok cabuk yogun kokuyor. ve sık banyo yapmayı sevmiyor. benim telkinlerim artı acik acik soylemelerimle haftada ikinkere falan banyo yapmaya basladi. ama.mesela su an hava o kadar sicakki 2. gun ben kokmaya basliyorum. ki onun ten kokusu daha once kokmaya basliyor. surekli de diyemem ki banyo yap.

bu hissettigim yogun yorgunluk duygusu ise ara verince gecer sandim. iki yil mutlaka ucretsiz izin almayi dusunuyordum. ama evde 5 ay kalabildim. su an ise baslayali yeni oldu ama iyi gelmedi iyi gelir sanmistim.

ise erken donme sebebimse yukarda bahsettigim bunalma duygusu. ise baslayim dubleks ev tutariz dedim. ama.ev konusunda da umutsuzluga dustum artik. bir de cevredekiler soguk olur vs diyor ne sebeble istedigimi bilmiyorlar tabi.

bosansam tek basima altindan kalmayacagim. ailemle birlikte yasasam tamam iyi hoslar ama orda kalirken 6. gunden sonra surtusmeler basliyor.

annem hatta annemim sulalesi diyim elestiriyi sever. herseye mudahil olurlar birde kafaya takarlar. hatta ailese ciddi ileri derecede depresyon yasayanlar var. depresyondan yataklik hasta oluyorlar o derecede. belki de genlerimden almisimdir bazi seyleri diyorum.

neyse annemin bana karsi tutumlarini gorunce esime hak veriyorum. cunku annemin bana yasattigi tavirlari bende esime yasatiyorum. surekli herseyi elestirmek begenmemek yavasliktan dağınıklıktan sikayet etmek gibi. yani annemlerdeyken esime hak veriyorim fazla ustune gidiyorum gibi.

eve gelince de esimi gordukce anneme hak veriyorum. kadin demekki ondan bu kadar cok elestiriyor beni diye.

velhasil degisime inanirim. düzeltmeye calisirim kendimi ama kosullarimi duzeltemiyorum sanki. icimden gitme istegi geliyor hep. ama gitsem de yine ben benim gene bisey bulacagim gibi. hic mutlu olamayan o tiplenden miyim bende. yoksa hayat mi zor.

ek olarak normal sartlarda hersekilde anne olmak isteyen biriydim. oğlumun kardesi de ayni anne babadan olsun istedim. ve cocum benim icin bosanmama sebebi degil aksine daha rahat bosanma sebebiydi. bir nevi legal sperm bankasi gibi :) yani hic bir zaman evlilik cocuk vs bunlari ayni terazide degerlendirmedim. ama artik iyice depresyondamiyim nedir cocuk olayinin bana ne kadar agir geldigini farkettim.

aslinsa cit kırıldim biri de degilim. dogal halim tuttugunu koparan biri degildir ama caba gosterdigim icin zamanla boyle oldum. bebek cok sık uyandiriyor. ise baslamadan once oglene kadar uyurdum. esim yada kv bakardi. kalkinca esim kahvaltimi hazirlardi. sonra iste elimden geldigince ev isi yapardim. yemek yapmazsam esim hazirlar. cocuga bakar altini alir. tum yuk bende degil. ama yine de cok agir geldi.ise basladim simdi hepten agir geldi.

yine ek olarak is de bekledigimi vermedi. cok uzak isim. 4-5 saatim yolda geciyor. su an basladigim bolume yeni basladim. ortamim da yeni. ortamimdan cok hoslanmadim.

aslinda farkindayim once icsel degisim gerekiyor. sonra devami gelir ama bilemiyorim. su belediyenin danismanlik randevusunu dusurmeye calisayim ben yine. sonuna kadar okuyan cikmaz saniyorum ama yalnizca icimi dokmek istedim
 
Çözülemeyecek bi sorun yok gibi. Ama çocuğu kv. ile yatırmayın. Kokuyor diyorsunuz. Geniş bi eve geçin. Herkesin odası ayrı olsun.
 
Dublexe geçeceğimize 4+1e geçseniz ayrı banyolu falan daha iyi vede uygun olur hem
 
Kendinizi iyice tanımaya çalışmanız ve eleştirmeniz sıkıntınızla kendi başınıza başedebileceğinize işaret bence. Hayatta çoğunlukla karşımıza çıkanı yaşarız, iş olsun evlilik olsun.. Rutinin içinde bazen arada uyanıp başka türlü olabilir miydi diye düşünürüz, düşünmenin de sonu yok, genellikle daha çok alternatifimiz varmış da kaçırmışız gibi hissettirir. Oysa ki bence durum çoğunlukla insanın tatminsiz bir yapıya sahip olması ve elde edilen herşeyin kanıksanmasıyla ilgili. Yani size gelince, eşiniz iyi niyetli ve size düşkün birine benziyor, anne olmak istemiş olmuşunuz ne mutlu. İşiniz ne bilmiyorum ama ne kadar boğucu da olsa çalışmak bu ülkede kadınlar için iyidir, kendinize saygınız korunur. Belki ruhsal yapınız daha özgürlükçü ve değişken, bir anda kendinizi evlilik-çocuk-iş rutininde buldunuz, şikayetiniz yoksa da dönemsel olarak fazla geldi. Yalnız olsaydınız da eşini bulmuş, çocuklarıyla ilgilenen başkalarının hayatı size cazip gelecekti. Ailenize saygı duyun ama tapınmak zorunda değilsiniz, enerjinizi aşağı çekiyorlarsa az görüşün. Eşiniz yuvanızın huzuru için kendince elinden geleni yapıyorsa gündelik konular için onu çok eleştirip bezdirmeyin. Annelik yorucu ama yolda geçirdiğiniz saatler için bile olsa size keyif veren sadece size ait birşey bulun. Kayınvalide çocuklar az daha büyüyünce bu kadar ortada olmayacaktır sabredin.
 
Dublexe geçeceğimize 4+1e geçseniz ayrı banyolu falan daha iyi vede uygun olur hem

4 + 1 yokki. sadece luks sitelerde var ona da guc yetmez zaten 3-3,5 bin kiralari. 3+1 ler var ama onda da zamanla ayni sıkıntılari yasarim diye endise ediyorum.
 
bence büyük sıkıntılar yok ortada biraz kendinizle vakit geçirmeyi deneyin mesela haber verin kvdenize iki saat bir kafede tek basnıza oturun kitap okuyun kahve için kendinizi dinleyin ayrıca kesinlikle danısmanlık hizmetine gidin anlatmak size rahatlık vericektir.
 
4 + 1 yokki. sadece luks sitelerde var ona da guc yetmez zaten 3-3,5 bin kiralari. 3+1 ler var ama onda da zamanla ayni sıkıntılari yasarim diye endise ediyorum.
Allah yardımcın olsun ama dubleksi ısıtmakta zor olur
 
Kendinizi iyice tanımaya çalışmanız ve eleştirmeniz sıkıntınızla kendi başınıza başedebileceğinize işaret bence. Hayatta çoğunlukla karşımıza çıkanı yaşarız, iş olsun evlilik olsun.. Rutinin içinde bazen arada uyanıp başka türlü olabilir miydi diye düşünürüz, düşünmenin de sonu yok, genellikle daha çok alternatifimiz varmış da kaçırmışız gibi hissettirir. Oysa ki bence durum çoğunlukla insanın tatminsiz bir yapıya sahip olması ve elde edilen herşeyin kanıksanmasıyla ilgili. Yani size gelince, eşiniz iyi niyetli ve size düşkün birine benziyor, anne olmak istemiş olmuşunuz ne mutlu. İşiniz ne bilmiyorum ama ne kadar boğucu da olsa çalışmak bu ülkede kadınlar için iyidir, kendinize saygınız korunur. Belki ruhsal yapınız daha özgürlükçü ve değişken, bir anda kendinizi evlilik-çocuk-iş rutininde buldunuz, şikayetiniz yoksa da dönemsel olarak fazla geldi. Yalnız olsaydınız da eşini bulmuş, çocuklarıyla ilgilenen başkalarının hayatı size cazip gelecekti. Ailenize saygı duyun ama tapınmak zorunda değilsiniz, enerjinizi aşağı çekiyorlarsa az görüşün. Eşiniz yuvanızın huzuru için kendince elinden geleni yapıyorsa gündelik konular için onu çok eleştirip bezdirmeyin. Annelik yorucu ama yolda geçirdiğiniz saatler için bile olsa size keyif veren sadece size ait birşey bulun. Kayınvalide çocuklar az daha büyüyünce bu kadar ortada olmayacaktır sabredin.

beni esas yoran sey sabir sanirim. hayatım hep bir esik atlamaya calismakla gecti sanki. su esigi de atlayayim sabir su esigi de derken derken baktim ki yipranmisim. yok artik önünü sonunu dusunmeden haraket edecegim diyorum. ama o kadar da cesur degilim sanirim. bazen icimden geciyor ansizin kendime ait bir ev tutmak cikmak gitmek sonu ne olursa olsun. iyi veya kotu. ama yok herseyi dusunuyorum yine de. gelecegin korkusu sardiginda su an belirli ama sorunlu olan hayatim daha cazip geliyor. ama bir sure sonra yine ayni donguye giriyorum. sabret yeni eve kadar. orda da ayni devam ederse bitirirsin diyorum hem cocuklar da buyumus olur diyorum ama o zamanda gecmiste bilmem kac kez sabrettigim ve atlamayi bekledigim esikler aklima geliyor. sanki pek birsey degismiyor..yalnizca ben oyalanmis ve zaman gecirmis oluyorum
 
Yokmu özet geçecek arkaaş:)


doluya koyuyorum almiyo bosa koyuyorum dolmuyo diyo
icindeki duygular dusunceler hep ikilemli, herkesin gozunden bakip, sanki ucuncu kisinin agzindan anlatilan bi roman gibi hayati akip giderkena artik kafasi, gonlu agir gelmeye başlamış vücuduna. bu durumda onu icinden cikilmaz hesaplasmalara sokmus

konu sahibi ozur dilerim tam boyle olmayabilir tabi durum
 
Yokmu özet geçecek arkaaş:)

Ortaokul lise döneminden itibaren arkadaş konusunda üzüntüler yaşamış.
Ailesi rahat insanlar olmasına rağmen konu sahibi sıkı ebeveyne ihtiyaç duymayacak kadar otokontrollu biriymış.
Uzak şehirde üni hayatı düşlerken aynı şehirde kazanıp üni okumuş.
Arkadaşlik yine istediği gibi kuramamis o sırada eşi onu çok iyi anlayan kisiymis bu sebepten onunla ilerlemiş.
Ama artık eşinde de istediği gibi olmayan şeyler var anladigim kadariyla ve kv ile birlikte yaşam söz konusu kendisinin kokusundan vs rahatsız oluyor.
Dubleks ev arıyor ama gönlünce bulamıyor.
Ise erken başlayıp bunalimdan çıkmak istemiş ama basaramamis.
Boşanmayı düşünse de acaba ben kronik mutsuz insanlardan miyim gibi acabalari var..

Özete gel :)
 
Konu sahibi eşinden yana sikintini tam olarak anlayamadım ben..
Hani küçük küçük sorunlar hepsi bir arada bunaltici olabilir ama ciddi mutsuzluk sebebi değil sanki.

Acaba size iyi gelecek farklı aktiviteler mi bulsanız?
 
bence siz fazla empati yapan fedakarlik yapan ayni zamanda da etrafinizda olup biteni izleyip, analiz yapmadan duramayan birisiniz

yorgunlugunuz ayni anda bi seyi kirk turlu dusunmekten de kaynaklaniyo bence, o kadar cok dusunup kafanizin icinde tartisip sonuclandirmaya calisiyosunuz ki...

bazen olumsuzu dusunup kolunuz kanadiniz kirilmis, sanki maraton kosmus da bi yudum su icmeye mecaliniz kalmiyo gibi


duygularini bastırıp mantikli olani yapmaya calisiyosunuz, bi yandan kimseye haksizlik olmasin diye cirpiniyosunuz, ama ayni anda herkesi mutlu etmek zordur, zaman zaman gelen kacma istedigi sanki bu kadar dusunmenize engel olacak gibi geliyodur size

belki de kafasini yastiga koyar koymaz hic biseyi dusunmeden uyumak bile nimettir sizin icin, belki dusunmekten savasmis gibi yorgun, beyninde tonlarca agirlik varmis gibi agirdir kafaniz

hayata tutunmak icin annemizin dusunce gelip opunce gecer dedigi gibi; siz de hep bi seyleri cozunce asinca bitecek diye umdugunuzdan, bi sonraki engelde hayatin hep boyle gececegini anladiginiz icinde kirginsiniz hayata

yasadigimiz surece basimiza cok sey gelecek durup derin bi nefes almadan da onları karsilamak cok zor olacak

benim tavsiyem gunluk tutun ya da mesaj yazin silin, yazdikca icinizden attikca rahatlicaksiniz, kimseye soyleyemediginiz seylerin icinizden cikip gitmesi lazim artik
 
doluya koyuyorum almiyo bosa koyuyorum dolmuyo diyo
icindeki duygular dusunceler hep ikilemli, herkesin gozunden bakip, sanki ucuncu kisinin agzindan anlatilan bi roman gibi hayati akip giderkena artik kafasi, gonlu agir gelmeye başlamış vücuduna. bu durumda onu icinden cikilmaz hesaplasmalara sokmus

konu sahibi ozur dilerim tam boyle olmayabilir tabi durum
Teşekkürler
 
Bence hayatı sorgulamayın çok fazla İnan’ın buna değmez çünkü böyle zehrederiniz herşeyi , sağlığın varsa huzurun yerindeyse salla herşeyi ha birde kendi duygularını önemse azıcık bencil ol Size ne başkalarından
 
doluya koyuyorum almiyo bosa koyuyorum dolmuyo diyo
icindeki duygular dusunceler hep ikilemli, herkesin gozunden bakip, sanki ucuncu kisinin agzindan anlatilan bi roman gibi hayati akip giderkena artik kafasi, gonlu agir gelmeye başlamış vücuduna. bu durumda onu icinden cikilmaz hesaplasmalara sokmus

konu sahibi ozur dilerim tam boyle olmayabilir tabi durum

guzel ozetlemissiniz evet. ruhsal durumum boyle
 
Konu sahibi eşinden yana sikintini tam olarak anlayamadım ben..
Hani küçük küçük sorunlar hepsi bir arada bunaltici olabilir ama ciddi mutsuzluk sebebi değil sanki.

Acaba size iyi gelecek farklı aktiviteler mi bulsanız?

eski konularimda anlattim diye bir daha es konusuna girmedim. dönemsel olarak esimle ilgili dusuncelerim de değişebiliyor ama genel olarak fena değildir. yani en azindan merhametlidir ve caba gösteriyor. ama aile yasamlarimizin farkliligindan sanirim ne kadar caba gösterse de bisiler eksik kaliyor. ve sonucta icinden gelerek degil evliligi sürdürme adina yaptığı icin bir sure sonra dongunun basina dönüyoruz yine.
 
bence siz fazla empati yapan fedakarlik yapan ayni zamanda da etrafinizda olup biteni izleyip, analiz yapmadan duramayan birisiniz

yorgunlugunuz ayni anda bi seyi kirk turlu dusunmekten de kaynaklaniyo bence, o kadar cok dusunup kafanizin icinde tartisip sonuclandirmaya calisiyosunuz ki...

bazen olumsuzu dusunup kolunuz kanadiniz kirilmis, sanki maraton kosmus da bi yudum su icmeye mecaliniz kalmiyo gibi


duygularini bastırıp mantikli olani yapmaya calisiyosunuz, bi yandan kimseye haksizlik olmasin diye cirpiniyosunuz, ama ayni anda herkesi mutlu etmek zordur, zaman zaman gelen kacma istedigi sanki bu kadar dusunmenize engel olacak gibi geliyodur size

belki de kafasini yastiga koyar koymaz hic biseyi dusunmeden uyumak bile nimettir sizin icin, belki dusunmekten savasmis gibi yorgun, beyninde tonlarca agirlik varmis gibi agirdir kafaniz

hayata tutunmak icin annemizin dusunce gelip opunce gecer dedigi gibi; siz de hep bi seyleri cozunce asinca bitecek diye umdugunuzdan, bi sonraki engelde hayatin hep boyle gececegini anladiginiz icinde kirginsiniz hayata

yasadigimiz surece basimiza cok sey gelecek durup derin bi nefes almadan da onları karsilamak cok zor olacak

benim tavsiyem gunluk tutun ya da mesaj yazin silin, yazdikca icinizden attikca rahatlicaksiniz, kimseye soyleyemediginiz seylerin icinizden cikip gitmesi lazim artik

hah tam olarak boyle iste. ne guzel analiz etmissiniz.
gunluk eskiden cok tutardım. yazmak gercekten rahatlatir beni. ama yirttim attim.gunlugumde de yazan kotu seyleri. kotu seyleri hatirlamak istemiyorum..esimle ilgili yazdığım herseyi de attim. aslinda anilara da bagli biriydim ama hatira sakladigim herseyi attim. esimle mesajlarimizi yazdigimiz bir defter vardi mesela onu da yirttim attim. sinirle degil ama. sonradan pisman olmaktan korktugum icin sinirle birseyleri yirtmam. bir ara esime uzun uzin mesajlar atardim ama okumuyor artik. ara ara kkya konu acip desarj oluyorum sanirim. duzenli bir psikolojik danismanlik iyi gelebilir belki.
 
Bana göre biraz şımarıksın.
Sana benzeyen arkadaşım vardı. Ufacık şeyi dert eder Hayatı hem kendine hem etrafındakilere zehir ederdi. Senin yorulduğun kadar sen de onları yoruyorsundur Eminim.
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
X