Sikilmam ben ama kendim icin umitlenmek de istemem tabii :'( sen bence buraya yaz ders cikaralim :)
Tanıştığımız gün ben onun için ne ukala adam, bundan bişey olmaz demiştim, o da benim için çok olumlu düşünmemiş sonradan konuşurken çıktı ortaya. Bir zaman sonra bir ayrılıp barışma durumumuz oldu ama bu kez çok kararlı geldiğini hissediyordum.
Ailesi ile tanıştırmak istedi, bnm aile yapıma uygun değildi tabi, bizde bir kızı istemeye geldiği gün görür aile, adetlerimiz böyle ama, o kadar tatlı dilli bir adam ki, ne kadar dirensem de kabul ettim ve annemi iki hafta güç bela ikna ederek, hayatımda ilk kez bir sevgilimin ailesi ile tanışma yemeğine gittim. Tanışma oldu filan, birgün beni akşam yemeğe davet etti, annemlere binbir bahaneyle çıktım gittim yine, yazlıktan döndüğüm gibi soluğu yanında aldım.
Gül yaprakları, deniz kenarında bir masa, çiçekler, hazırlık yapılmış belli ama yorgunluğumdan mı salaklığımdan mı ben anlayamadım bunun bir evlilik teklifi masası olduğunu. Nasıl başladı bilmiyorum, kendimizden bağımsız saçma sapan bir konudan dolayı tartışmaya başladık. Ben de çok kızgındım ve benden ayrılsın diye neredeyse herşeyi söylemiştim.
Farklı şehirlerde oturmamıza rağmen beni evime bıraktı, ben sakinleştim de,sinirim geçti yumuşadım ama ertesi gün benden bir anda ayrıldı, olmuyor dedi. Ben de gururluyum tabi, peki dedim ama tamamen bu defteri kapatmıştım. Tamamen hayatımdan silmiştim, gururum kırılmıştı, konusunu bile açmıyordum, hatta etraftan soranlara tamamen bitti böyle biri yok deyip sohbeti sonlandırıyordum. Ama hala engellememiştim de, nedense engellemeye de elim varmadı. Ancak büyük bir depresyon beni karşılamıştı çünkü ben evleneceğimize çok inanmıştım, bir anda gitmesi yıkımdı.
Yaklaşık 6-7 ay sonra tekrar yazdı ama, o kadar kızgındım ki, cevap bile vermedim. gel zaman git zaman birgün yine bir mesaj.
Evet cevap verdim ama kesinlikle bir ilişki düşünmedim, hatta daha çok ayrılırken içimde kalanları söylemek üzerine bir konuşmaydı.
Evlilik konusuna getirdi konuyu, o gün evlenme teklif edeceğini tektaş ile geri döndüğünü anlattı. Hiç umurumda değildi, ben evlenmek istemiyorum, evliliği kesinlikle düşünmüyorum dedim. Bayağı döktüm içimi anlayacağın bütün gece :))
Bir iki ay böyle peşimde süründü ama hiç vazgeçmedi, zamanla belki de sevdiğimden, belki nasip olacağından bilemiyorum ama konuşmaya başladık. Hala güvenmiyordum. Elbet gidecek ciddi ilişkilerin adamı değil diyordum ve onu daha erken kaçırmak için buna dair mesajlar atıyordum. Ama %100 eminim kendimden gidecek. Bari hızlandırayım da daha fazla bağlanmayayım diye düşünüyorum. Neyse çağırdı beni bir yere, bişeyler yapalım dedi, peki dedim. Heralde diyecek ki ben evliliğe hazır değilim kusura bakma, bir anda gaza geldim falan..
Çayını yanına aldı gözlerime baktı ve ben seninle evlenmek istiyorum,çok vakit kaybettik dedi, bir anda. Ben şok...
Sonrası da malum zaten. Zıtlıklarımız var, tartışmalarımız da bazen olur ama bizim tekrar bir araya gelme hikayemiz de bu işte. Çok şey atlattık, bayağı yıprandık, inşallah evlilik nasip olur, darısı senin de başına olsun ama hayırlıysa olsun.