- 8 Şubat 2020
- 310
- 259
- 103
- 31
- Konu Sahibi Crazy-cat-lady
-
- #21
Aa süper. Fumio sasaki. Youtube da videolar var adamın evini gösterdikleri. İyi gelmişti zamanında. Size de iyi gelsinbabam askerdi, büyüme sürecimde tayinlerle sürekli bulunduğum çevrelerden ayrıldım bu mu tetikledi bilmiyorum. bir özel günde giydiğim kıyafetle, kıymetli bi güne eşlik etmiş ya da o günün parçası olmuş eşyalarla vedalaşırken sanki bir şeyler feda ediyormuşum gibi hissediyorumbugün “Sadeleş rahatla” kitabını okudum ama orada daha çok “onu da atın, bu da lazım değil, evi yananlar nasıl yapıyor resmi evraklarınızı bile atabilirsiniz” gibi radikal fikirlerle doluydu sizin bahsettiğiniz gibi yöntemler yoktu ben iyisi mi tavsiyenizi de izleyeyim teşekkür ederim içtenlikle yardımcı olmak istediğiniz için
Fazlaliktan kurtulmak en temel basamak. Gözümün önünde canlanan tablo beni korkuttu özür dilerim. Çürümüş yiyecekler, birikmiş kıyafetlerGünlük hayatta kuralları, mesafeyi, düzeni çok severim ancak evde asla ve asla düzen sağlayamıyorumYapmam gerekenleri tabii ki biliyorum ama bunun en temel ve en küçük basamağı nedir bilemiyorum, bulamıyorum, sonra da ipin ucu kaçıp gidiyor. Evdeki dağınıklık beni hiçbir zaman rahatsız etmiyor. Yani mesela bir çikolata yiyip paketini sehpanın üzerinde bıraktıysam bir hafta geçsin alıp da onu atasım gelmiyor.
İşten gelince eşyalarımı bıraktığım yer bazen eşya dağına dönüyor, bazen unutuyorum orada bir yiyecek oluyor bir bakıyorum ki çürümüş, bozulmuş. Yalnız yaşıyorum ve bu dağınıklıktan etkilenen yalnız benken, ben de bu durumdan hiç rahatsız olmadığım için toplamak için hiç çabam olmuyor ve bu da dağınıklığı sürekli arttırıyor. Çok uzun bir sürenin sonunda haliyle o kadar karışıklığı toparlamak için çok uzun da vakit ayırarak evi derleyip toplayıp (düzenli birine göre “eh işte” ama bana göre “mük” bir hale getiriyorum) diyorum ki evet bundan sonra hep düzenli olucam bu düzeni sürdürücem ama 1 hafta sonra hop yine aynı gidişat…Erkek arkadaşımla kaldığımız zamanlarda (kendimi beğendirme/kabul ettirme çabam yok, inanılmaz dağınık olduğumu zaten biliyor) etrafı düzenli tutuyorum, dağınıklığın muhatabı yalnız kendim olmadığım için. Henüz evimin tek başımayken ulaştığı noktaları hiç görmediğinde erkek arkadaşım dağınık biri olduğuma hiç inanmamıştı, ama gördükten sonra bana düzen konularında akıl vermeye tavsiyelerde bulunmaya başladı. Kendisi düzen konularında çok titiz ve benim bu halimi iyi görmediğini anlayabiliyorum.
Bu halimle ailem ve erkek arkadaşım hariç birinin karşısına çıkmaya hiç cesaretim yok, biri çatkapı bir program yapacak olduğunda hemen bir yolla iptal etmeye çalışıyorum. Geçtiğimiz hafta birkaç günlüğüne tatile gidecektim ve evcil hayvanlarımı kontrol etmesi için de komşuma anahtar bırakacaktım, evi planladığım sürede toplayamadım ve uçak saatim yaklaştığında neredeyse yere oturup ağlayacaktım. Yani hem bu kadar utanıp hem de bu düzeni yine de oturtamıyorum… Sonra erkek arkadaşım ben gittikten sonra eve gelip topladı… Tabii ki o halimi bilse de yine de ona karşı da mahçup hissettim.
Her gün bir rutinim olsun evet, şunu şunu işim bitince şöyle yapayım evet, fazla eşyalarımdan arınayım evet, istifçiliği bırakayım evet… evet evet düzenin bir sürü maddesi var ama gerçekten hepsini birden oturtmak bu düzene hiç sahip olmayan biri için çok zorŞunu sormak istiyorum bana hayatıma katmam için tek ve çok küçük bir başlangıç yöntemi önerseniz bu ne olurdu?
Şimdiden çok teşekkür ederim
Hatıralar maddi olarak göz önünde olmasa da aklınızda varlar. O yüzden eşyalarla bağ kurmayı minimuma düşürün. Benim arkadaşım da ilk gittigimiz konser, beraber yaptığımız ilk alisveris vs diye diye ipin ucunu kaçırmış artık sakız jelatini bile saklamaya başlamıştı.babam askerdi, büyüme sürecimde tayinlerle sürekli bulunduğum çevrelerden ayrıldım bu mu tetikledi bilmiyorum. bir özel günde giydiğim kıyafetle, kıymetli bi güne eşlik etmiş ya da o günün parçası olmuş eşyalarla vedalaşırken sanki bir şeyler feda ediyormuşum gibi hissediyorumbugün “Sadeleş rahatla” kitabını okudum ama orada daha çok “onu da atın, bu da lazım değil, evi yananlar nasıl yapıyor resmi evraklarınızı bile atabilirsiniz” gibi radikal fikirlerle doluydu sizin bahsettiğiniz gibi yöntemler yoktu ben iyisi mi tavsiyenizi de izleyeyim teşekkür ederim içtenlikle yardımcı olmak istediğiniz için
Bende aynı senin gibiyim. Ben dağınıktım eşim benden daha dağınık oğlan ikimizden de beterben de tavsiyeleri okumaya geldim:) ben de dağınık biriyim ve bekarken bundan rahatsız değildim. eşim de dağınık ve haliyle bizden dağınık çocuklar ortaya çıktı:) şimdi 4 kişinin birden dağıtmasından aşırı rahatsızım. ama işe nereden nasıl başlayacağımı bilemiyorum. hayatımda hiç düzenli olmadım, bana çok uzak bir konu. en ince ayrıntısına kadar temizlik yapsam da ev dağınık olunca bence pis de görünüyor.
İlla atmanıza gerek yok sevdiğiniz insanlara verebilirsiniz kulllanmadiginiz veya artık size olmayan eşyalarınızı.Bu benim için çok zor, aslında rutin eksikliğimin dışında eşyalara anlam yüklemek ve geri dönüşüm çabam da işlerimi çok zorlaştırıyorama mutlaka eşyalarda azaltmaya gideceğim teşekkür ederim
Bence işe şu taktikle başla, sevdiğin müziği aç, kulaklığını tak ve süre tut diyelim yarım saat , hiç oturmadan bu süre de ortalığı temizle .Bunu her gün on dk , onbeş dk şeklinde yap.Günlük hayatta kuralları, mesafeyi, düzeni çok severim ancak evde asla ve asla düzen sağlayamıyorumYapmam gerekenleri tabii ki biliyorum ama bunun en temel ve en küçük basamağı nedir bilemiyorum, bulamıyorum, sonra da ipin ucu kaçıp gidiyor. Evdeki dağınıklık beni hiçbir zaman rahatsız etmiyor. Yani mesela bir çikolata yiyip paketini sehpanın üzerinde bıraktıysam bir hafta geçsin alıp da onu atasım gelmiyor.
İşten gelince eşyalarımı bıraktığım yer bazen eşya dağına dönüyor, bazen unutuyorum orada bir yiyecek oluyor bir bakıyorum ki çürümüş, bozulmuş. Yalnız yaşıyorum ve bu dağınıklıktan etkilenen yalnız benken, ben de bu durumdan hiç rahatsız olmadığım için toplamak için hiç çabam olmuyor ve bu da dağınıklığı sürekli arttırıyor. Çok uzun bir sürenin sonunda haliyle o kadar karışıklığı toparlamak için çok uzun da vakit ayırarak evi derleyip toplayıp (düzenli birine göre “eh işte” ama bana göre “mük” bir hale getiriyorum) diyorum ki evet bundan sonra hep düzenli olucam bu düzeni sürdürücem ama 1 hafta sonra hop yine aynı gidişat…Erkek arkadaşımla kaldığımız zamanlarda (kendimi beğendirme/kabul ettirme çabam yok, inanılmaz dağınık olduğumu zaten biliyor) etrafı düzenli tutuyorum, dağınıklığın muhatabı yalnız kendim olmadığım için. Henüz evimin tek başımayken ulaştığı noktaları hiç görmediğinde erkek arkadaşım dağınık biri olduğuma hiç inanmamıştı, ama gördükten sonra bana düzen konularında akıl vermeye tavsiyelerde bulunmaya başladı. Kendisi düzen konularında çok titiz ve benim bu halimi iyi görmediğini anlayabiliyorum.
Bu halimle ailem ve erkek arkadaşım hariç birinin karşısına çıkmaya hiç cesaretim yok, biri çatkapı bir program yapacak olduğunda hemen bir yolla iptal etmeye çalışıyorum. Geçtiğimiz hafta birkaç günlüğüne tatile gidecektim ve evcil hayvanlarımı kontrol etmesi için de komşuma anahtar bırakacaktım, evi planladığım sürede toplayamadım ve uçak saatim yaklaştığında neredeyse yere oturup ağlayacaktım. Yani hem bu kadar utanıp hem de bu düzeni yine de oturtamıyorum… Sonra erkek arkadaşım ben gittikten sonra eve gelip topladı… Tabii ki o halimi bilse de yine de ona karşı da mahçup hissettim.
Her gün bir rutinim olsun evet, şunu şunu işim bitince şöyle yapayım evet, fazla eşyalarımdan arınayım evet, istifçiliği bırakayım evet… evet evet düzenin bir sürü maddesi var ama gerçekten hepsini birden oturtmak bu düzene hiç sahip olmayan biri için çok zorŞunu sormak istiyorum bana hayatıma katmam için tek ve çok küçük bir başlangıç yöntemi önerseniz bu ne olurdu?
Şimdiden çok teşekkür ederim
Günlük hayatta kuralları, mesafeyi, düzeni çok severim ancak evde asla ve asla düzen sağlayamıyorumYapmam gerekenleri tabii ki biliyorum ama bunun en temel ve en küçük basamağı nedir bilemiyorum, bulamıyorum, sonra da ipin ucu kaçıp gidiyor. Evdeki dağınıklık beni hiçbir zaman rahatsız etmiyor. Yani mesela bir çikolata yiyip paketini sehpanın üzerinde bıraktıysam bir hafta geçsin alıp da onu atasım gelmiyor.
İşten gelince eşyalarımı bıraktığım yer bazen eşya dağına dönüyor, bazen unutuyorum orada bir yiyecek oluyor bir bakıyorum ki çürümüş, bozulmuş. Yalnız yaşıyorum ve bu dağınıklıktan etkilenen yalnız benken, ben de bu durumdan hiç rahatsız olmadığım için toplamak için hiç çabam olmuyor ve bu da dağınıklığı sürekli arttırıyor. Çok uzun bir sürenin sonunda haliyle o kadar karışıklığı toparlamak için çok uzun da vakit ayırarak evi derleyip toplayıp (düzenli birine göre “eh işte” ama bana göre “mük” bir hale getiriyorum) diyorum ki evet bundan sonra hep düzenli olucam bu düzeni sürdürücem ama 1 hafta sonra hop yine aynı gidişat…Erkek arkadaşımla kaldığımız zamanlarda (kendimi beğendirme/kabul ettirme çabam yok, inanılmaz dağınık olduğumu zaten biliyor) etrafı düzenli tutuyorum, dağınıklığın muhatabı yalnız kendim olmadığım için. Henüz evimin tek başımayken ulaştığı noktaları hiç görmediğinde erkek arkadaşım dağınık biri olduğuma hiç inanmamıştı, ama gördükten sonra bana düzen konularında akıl vermeye tavsiyelerde bulunmaya başladı. Kendisi düzen konularında çok titiz ve benim bu halimi iyi görmediğini anlayabiliyorum.
Bu halimle ailem ve erkek arkadaşım hariç birinin karşısına çıkmaya hiç cesaretim yok, biri çatkapı bir program yapacak olduğunda hemen bir yolla iptal etmeye çalışıyorum. Geçtiğimiz hafta birkaç günlüğüne tatile gidecektim ve evcil hayvanlarımı kontrol etmesi için de komşuma anahtar bırakacaktım, evi planladığım sürede toplayamadım ve uçak saatim yaklaştığında neredeyse yere oturup ağlayacaktım. Yani hem bu kadar utanıp hem de bu düzeni yine de oturtamıyorum… Sonra erkek arkadaşım ben gittikten sonra eve gelip topladı… Tabii ki o halimi bilse de yine de ona karşı da mahçup hissettim.
Her gün bir rutinim olsun evet, şunu şunu işim bitince şöyle yapayım evet, fazla eşyalarımdan arınayım evet, istifçiliği bırakayım evet… evet evet düzenin bir sürü maddesi var ama gerçekten hepsini birden oturtmak bu düzene hiç sahip olmayan biri için çok zorŞunu sormak istiyorum bana hayatıma katmam için tek ve çok küçük bir başlangıç yöntemi önerseniz bu ne olurdu?
Şimdiden çok teşekkür ederim
Bı eşyayı da atana kadar lazım olmuyor attıktan iki gün sonra lazım oluyorBenim de yer yer toplayamadigim odalar oluyor .en net yöntem ne biliyor musun ? Mesela geçen çocukların giymediği yıpranmış eskimiş yada küçülmüş ne kadar kiyafet /ayakkabi varsa çıkarttım evden
Yalan söylemeyeyim ama 4 poşet falan çıktı evi o kadar rahatlattı ki anlatamam
Buradaki düzen konularından birinde okumuştum 3 ay o eşyaya ihtiyaç duymuyorsan geregide yok diye düşünülüp evden çıkarılabilirmis
Mesela annemin evi .babam sürekli evdeki eşyaları ayiklar
Bu kimin?(bizim de kiyafet esyalarimiz oluyor )
İse yarıyor mu ?
Kiriksa düzeltilecek sonra kullanılabilecek birsey mi ?
Bu soruları sorarak eşyalar bayağı azaltılabilir.
Hemfikirim bu konuda sırf bu yüzden yıllardır evde lüzumsuz eşyalar yığıldı bir sonraki aşama çöp ev olacak korkumdan attım. Bence sende azaltmanın eşya az Ken temizlik yapmak daha kolay .Bı eşyayı da atana kadar lazım olmuyor attıktan iki gün sonra lazım oluyor
Ben yazacaktım bunu ama tipik erteleme huyu, yazmamışım.DEHB'niz olabilir mi? Aşırı dağınıklık, dağınıklıktan rahatsız olmama, gözünün önünde olmayan eşyanın varlığını unutma, son dakikaya kadar erteleme gibi şeyler DEHB (Dikkat Eksikliği ve Hiperaktivite Bozukluğu) olanlarda görülüyor. Organize olamama da mümkün çünkü yürütücü işlev bozukluğuna neden oluyor aynı zamanda.
Yetişkinde de görülür ve kadınlarda daha çok dikkat eksikliği türü var hiperaktivite her zaman görülmüyor. Böyle bir durum varsa küçük adımlarla başlayıp alışkanlık haline getirmeniz lazım ki sorunu hafifletebilesiniz.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?