Merhaba. Bir bilince bir de bilinç altına sahibiz biliyorsunuz. Bilincimizi farkındalığımızın yüksek olduğu, düşünmek için zamana sahip olduğumuz, tehlike arz etmeyen her konuda kullanırız. Bilinci eğitimle kazanmak mümkündür, aileden nispeten bağımsız oluşturduğumuz bir yapıdır bilinç. Bilinç altı ise farketmeden hareket ettiğimiz, acele karar vermemizi gerektiren, yoğun stres yaratan konularda otomatik olarak davranışı yönlendiren kodlar barındırır. Ailelerimiz bilinçaltımızı oluşturan süreçlerde etkili. Fakat bes kardeş olsanız, aynı anne baba besinizin bilinçaltını da aynı kodlarla dolduramaz. Çünkü siz diğer dört kardesinizden tamamen farklı bir bireysiniz.
Çocuğunuzu yetiştirirken muhtemelen, yoğun stres altında değilseniz, daha önce üzerine düşündüğünüz olayları yaşıyor olursanız, acele karar vermeniz gerekmiyorsa hayal ettiğiniz anneliği yaşayacaksınız. Tam tersi durumlarda ise bilinçaltınıza ailenizin işlediği kodlar otomatik olarak davranışlarınızı (size ozel siddette) yönlendirecek ve bu zamanlarda içinizden bir parça anneniz çıkacak. O an yaşadığınız konu üstünde sakince düşünebileceğiniz bilincinizin devreye girdiği anda az önce eger hata yapmış idiyseniz bunu telafi etmenin yollarını arayacaksınız. Böyle böyle bilinçaltı kodlariniz belki zamanla değişecek belki yaşadığınız zorlanmalar daha fazla bilinç duzeyinde kalmak icin yeterli miktarda deneyim sağlayacaktır sizin icin.
Yukarida yazdiklarim gercek fakat soguk kuru bilgilerdi. Yaşadığınız endişeyi anne olduğumda aynen yaşadım, hala yaşıyorum. Annemle onarılamaz bir kopukluk yaşıyorum ben de. Sık sık çocukluğumu düşünüp o çocuğa merhamet gösterme hisleriyle dolduğumu farkederim. Ne zaman dalıp gitsem anlar eşim geçmişe gömüldüğümü. Anneligime gelince... Hayal ettiğim anneliği stres altında olmadığım her an yapabildiğimi düşünüyorum. Stres altındaysa bilinçaltımdaki kimi zaman baskıcı, kimi zaman umursamaz, kimi zaman sevgisiz, kimi zaman alaycı, kimi zaman suçlayıcı, kimi zaman utandırıcı, kimi zaman cezalandırıcı annem çıkıyor ortaya. Aynen o olarak değil ama. Benim şahsi özelliklerim altında değişim geçirmiş hali. Önceleri bunun için kendimle çok kavga ettim fakat zamanla kendimede merhamet göstermem gerektigini anladım. Bilinçaltımı oluşturan o çocukluğu yaşamak benim tercihim değildi, geri dönüp bir şeyleri değiştirme gücüm de yok. O halde şu an bunlar için kendimi cezalandırmak çok büyük bir haksızlık olur. Ama küçücük yavrumun da içimdeki kadına maruz kalmasına göz yumamam. Çözüm olarak içimden annemin çıkacağını anladigimda ortamı terketmeye, kabul edici davranamiyorsam bile hiç değilse tepkisiz kalmaya, eşime kendimi açarak daha cok destek talep etmeye çalışıyorum.
Son olarak köpek gibi büyütülmüş çocuk kitabını tavsiye ederim. Hem kendinizi hem annenizi affetmenize yardımcı olacaktir.