- 13 Kasım 2020
- 1.912
- 3.044
- 83
- Konu Sahibi Justalittlebityourheart
- #1
Herkese selam
Buraya bu konu hakkında defalarca kez yazmışımdır, artık yazmaya utanıyorum ama en azından reelde arkadaşlarımla konuşmaktan daha iyi geliyor bana burası çoğu zaman. O yüzden affınıza sığınıyorum artık.
Benim hayatımda yıllardır kopamadığım ama ilişkimizin de bir türlü rayına oturamadığı birisi var. Aramızdaki şey bazen ilişki gibi, bazen kopuyoruz, bazen her şey çok iyi. Asla bir dengede olmuyor. Bu arada yıllardır hayatımıza birisi de girmedi. Ne benim ne onun. Biz tanıştık 2-3 ay bir sevgililik dönemimiz oldu sonra hem kendi sorunlarımız, hem de başka sebeplerden ayrıldık aramıza ülkeler girdi. Yeminler ettik bir daha konuşmayacağız görüşmeyeceğiz diye ama ne o ben durabildik. Ne beraber yapabiliyoruz ne ayrı.
Ben bundan yaklaşık 5-6 ay önce yurt dışına taşındım. Ve aramızdaki mesafenin de azalmasıyla ilişkimiz daha iyi bir hale geldi. Yanıma gelmeyi teklif etti ben de kabul ettim. Çok güzel bir tatil ayarladı, bir sürü de masraf yaptı. Çok da güzel eğleniyorduk ama ben her konuşmamızda geçmişi açıp, geçmişteki tartışmaları konuşmaya başladım o an bilmiyorum neden öyle yaptım ama daha çok, eğer her şeyi konuşursak çözer kapatırız bir daha açılmaz, aramızda problem kalmaz diye düşündüm ama çok üstüne gittim. O daha çok geçmiş geçmişte kaldı bırak o meseleleri şimdi, anı yaşayalım kafasındaydı bu sefer de ben neden kaçıyorsun neden çözmek istemiyorsun, yoksa buraya gelme amacın sadece eğlenmek mi diye saçma sapan bir sürü konuşma yaptım valla çoğundan da utanıyorum artık. Yani belli bir noktadan sonra tatilden zevk alamaz oldum kendime de ona da eziyet ettim.
Galiba beklentilerimiz uyuşmadı bilmiyorum, ben o buraya gelirken daha fazla anlam yükleyip ciddi bir konuşma yapmasını falan beklemiştim o ise, ilk başbaşa tatilimizin keyfini çıkarmak istemiş öyle söylüyor. Biz hiç yalnız kalamadık, beraber herkesten uzak zaman geçiremedik bu birbirimizi daha da yakından tanımak için önemliydi dedi. Ama bana gezip tozmak, sıradan konular konuşmak yetmedi. O yüzden sürekli sürekli sorular sordum. Kafanda ne var, buraya niye geldin, ne planlıyorsun vs. Bir de ben her şeyi olduğundan daha fazla takan bir insanım.
Neyse benim bu davranışlarım yüzünden boğulduğunu sorularımın da artık canını sıktığını, sorudan da soru ürettiğimi söyledi. Tatil biterken de bir güzel kavga ettik(kavgayı da bir nevi ben çıkarmış oldum) ve soğuk ayrıldık. Yaklaşık 2 aydır da bi küs bi barışığız. Sürekli kavga ediyoruz önceki meseleler açılıyor, bu durumdan da sıkıldım.
Önceleri artık sevmiyorum, kafamda bitirdim her şeyi derken, sanki buraya gelip gittikten sonra daha da bağlanmış hissediyorum ona. Üstelik bir de gereksiz yere üstüne gittiğim için kendimi suçluyorum.
Ama geçen gün yine tartışırken dayanamadım patladım, aramızın bozulmasının sebebi benmişim gibi görünüyor ama sen beni davranışlarınla beni manipüle ediyorsun gibi hissediyorum dedim tabi buna daha da öfkelendi ben seni nasıl manipüle ediyorum vs diye.
Kafam o kadar karışık ki, bazen durup kendime hak veriyorum buraya geldiğinde artık ciddi bir şeyler söylemeliydi diye, diğer taraftan da kendime kızıyorum acelen neydi niye anı yaşayıp hayatın keyfini çıkaramıyorsun da hem kendini hem karşındakini bunaltıyorsun diye.
Bilmiyorum bu noktadan sonra ne yapmalıyım gerçekten bunalmış görünüyor üstüne gitmeyip kendimi çeksem mi, yoksa hiçbir şey olmamış gibi mi davransam..
Buraya bu konu hakkında defalarca kez yazmışımdır, artık yazmaya utanıyorum ama en azından reelde arkadaşlarımla konuşmaktan daha iyi geliyor bana burası çoğu zaman. O yüzden affınıza sığınıyorum artık.
Benim hayatımda yıllardır kopamadığım ama ilişkimizin de bir türlü rayına oturamadığı birisi var. Aramızdaki şey bazen ilişki gibi, bazen kopuyoruz, bazen her şey çok iyi. Asla bir dengede olmuyor. Bu arada yıllardır hayatımıza birisi de girmedi. Ne benim ne onun. Biz tanıştık 2-3 ay bir sevgililik dönemimiz oldu sonra hem kendi sorunlarımız, hem de başka sebeplerden ayrıldık aramıza ülkeler girdi. Yeminler ettik bir daha konuşmayacağız görüşmeyeceğiz diye ama ne o ben durabildik. Ne beraber yapabiliyoruz ne ayrı.
Ben bundan yaklaşık 5-6 ay önce yurt dışına taşındım. Ve aramızdaki mesafenin de azalmasıyla ilişkimiz daha iyi bir hale geldi. Yanıma gelmeyi teklif etti ben de kabul ettim. Çok güzel bir tatil ayarladı, bir sürü de masraf yaptı. Çok da güzel eğleniyorduk ama ben her konuşmamızda geçmişi açıp, geçmişteki tartışmaları konuşmaya başladım o an bilmiyorum neden öyle yaptım ama daha çok, eğer her şeyi konuşursak çözer kapatırız bir daha açılmaz, aramızda problem kalmaz diye düşündüm ama çok üstüne gittim. O daha çok geçmiş geçmişte kaldı bırak o meseleleri şimdi, anı yaşayalım kafasındaydı bu sefer de ben neden kaçıyorsun neden çözmek istemiyorsun, yoksa buraya gelme amacın sadece eğlenmek mi diye saçma sapan bir sürü konuşma yaptım valla çoğundan da utanıyorum artık. Yani belli bir noktadan sonra tatilden zevk alamaz oldum kendime de ona da eziyet ettim.
Galiba beklentilerimiz uyuşmadı bilmiyorum, ben o buraya gelirken daha fazla anlam yükleyip ciddi bir konuşma yapmasını falan beklemiştim o ise, ilk başbaşa tatilimizin keyfini çıkarmak istemiş öyle söylüyor. Biz hiç yalnız kalamadık, beraber herkesten uzak zaman geçiremedik bu birbirimizi daha da yakından tanımak için önemliydi dedi. Ama bana gezip tozmak, sıradan konular konuşmak yetmedi. O yüzden sürekli sürekli sorular sordum. Kafanda ne var, buraya niye geldin, ne planlıyorsun vs. Bir de ben her şeyi olduğundan daha fazla takan bir insanım.
Neyse benim bu davranışlarım yüzünden boğulduğunu sorularımın da artık canını sıktığını, sorudan da soru ürettiğimi söyledi. Tatil biterken de bir güzel kavga ettik(kavgayı da bir nevi ben çıkarmış oldum) ve soğuk ayrıldık. Yaklaşık 2 aydır da bi küs bi barışığız. Sürekli kavga ediyoruz önceki meseleler açılıyor, bu durumdan da sıkıldım.
Önceleri artık sevmiyorum, kafamda bitirdim her şeyi derken, sanki buraya gelip gittikten sonra daha da bağlanmış hissediyorum ona. Üstelik bir de gereksiz yere üstüne gittiğim için kendimi suçluyorum.
Ama geçen gün yine tartışırken dayanamadım patladım, aramızın bozulmasının sebebi benmişim gibi görünüyor ama sen beni davranışlarınla beni manipüle ediyorsun gibi hissediyorum dedim tabi buna daha da öfkelendi ben seni nasıl manipüle ediyorum vs diye.
Kafam o kadar karışık ki, bazen durup kendime hak veriyorum buraya geldiğinde artık ciddi bir şeyler söylemeliydi diye, diğer taraftan da kendime kızıyorum acelen neydi niye anı yaşayıp hayatın keyfini çıkaramıyorsun da hem kendini hem karşındakini bunaltıyorsun diye.
Bilmiyorum bu noktadan sonra ne yapmalıyım gerçekten bunalmış görünüyor üstüne gitmeyip kendimi çeksem mi, yoksa hiçbir şey olmamış gibi mi davransam..
