Her insan zamanla değişir

modexlxlxl .!.:

Aynı sınıfta olduğum ve uzun zamandır süren bir ilişkim vardı ta ki düne kadar. Ayrı dünyaların insanıydık derler ya aynı öyleydik bizde. O daha neşeli, arkadaşlarına önem veren, hani derler ya sınıfın şebeği diye aynı öyle biriydi. Ben ise kendi halinde sessiz sakin bir kızdım ve bu çocuğun en yakın kız arkadaşları benden nefret ediyordu kızlarla sürekli kavga ediyorduk. Meğersem çocuk duruşumu hep cok beğenmiş ilk önce bu özelliğime aşık olmuş. Benim de ilgim vardı ona karşı ve güzel bi ilişkiye adım attık kızlar. Mutluydum kendimi onunlayjen cok iyi hissediyordum ama birbirmizi cok yıpratıyorduk. O kızlar habire cocuğun dibinden ayrılmıyordu ve bana demese de içten içe onlarla arkadaslığı bozulduğu icin buruktu hissediyordum. Sonra kızlarla alakalı olmayan başka bi neden yüzünden ayrıldık. Bi baktım kızlar buna sarılıyor ve kızlarında sevgilisi var nasıl bu kadar rahat olabiliyorlar anlamıyorum. Her neyse biz 1 hafta kadar önce tekrar barıştık ama bana dediği şu oldu " ben kimsenin ilişkimizi bilmesini istemiyorum herkes yalama oldu artık yeter " bende kabullendim bunu cünkü onsun yapamıyorum. Dün de baktım bu kızlarla cok samimi el şakaları flaan filan ama başka bir erkek yanımdan geçsin hemen sert bakışlarıni dikiyor üstüme. Kızlar bende okul cıkısı gizli gizli bi yerde buluştuğumuzda dedim ki onlarmı benmi? Bana, sen ya bana güvenmiyorsun ya da kendine özgüvenin yok dedi. İnanın hangisi bilmiyorum öyle alıştım ki ona ve de seviyorum onun da sevgisine inaniyordum öyle güzel hayallerimiz vardı ki. Ve şuan benim icin saatler geçmezken o kızlarla gözümün önünde eğleniyor. Onun yüzünden ağlamaktan ateşlendim okula bile gidemiyorum. Yardım edin kızlar cok zorlasam vazgecmesem biliyorım tekrar biz oluruz o cocukla ama sizce bu ona değer mi?

Genişletmek için tıkla...