Her gecen yil daha mi kötü

Parolterafarvele

Üye
Kayıtlı Üye
19 Nisan 2023
184
182
33
Merhaba kızlar

Bir tek ben de olmadığına eminim. Pandemi dönemi bile daha iyiymiş diyorum. Her gece yıl etrafımdaki herkes ailem daha kötüye gidiyor , dışarıdan biseyleri yürütüyoruz gibi gorunsede maddi manevi çöküşe girdik. Ve alıştıra alıştıra oldu bu yüzden huzursuzlugumuz fakedilmeden yerleşti

Ekonomi daha kötüye gitti bu süreçte malumunuz hersey çok pahalı oldu kişisel bakım için tercih ettiğim çoğu şeyden vazgeçmek zorunda kaldım en başta,insan kendi öz bakımını dahi yapamaycqksa niye çalışıyor değil mi, evlenen arkadaşlarım oldu bu süreçlerde ,geçen biriyle konuşuyorum yok aynı tadı alamıyoruz sabah huzursuz uyanıyorum diyor bunu söylediği gün başka bir arkadaşım hiç iyi hissetmiyorum. Eskisi gibi tad alamıyorum. Diyor.

Düşündüm tek değilim.cok yıprandık. Pandemjden sonra deprem bizi yıktı geçti zaten .ruhsal olarak hayata tutunmak zorlaştı.maneviyata yöneldik dünya saçma gelmeye başladı.instagramdaki gösteriş meraklısı herkesi ama herkesi takipten çıktım. Gösteriş, şatafat için yaşayan bir neslin içinde olmaktan mutsuzum kendi mutluluğumu göremeyecek kadar etkiliyorlar insanı.
Bir yandan
Henüz acı dert görmemiş insanlar oturmuş acı yaşamış depresyonla savasan insana motivasyon videosu çekiyor..psikologların işini devralan binlerce etkileşim meraklısı insan.

Bu insanlar sadece sosyal medyada değil etrafımda da var ,Evet belki akil veriyor destek oluyor neden bu kadar tepkilisin diyebilirsiniz. Hayatında hiç acı görmemişler gelmiş şunu şöyle neden yapmadın böyle yap ,bak tatlım kendini böyle şey yapma..
Sıkıntılı olduğum zamanlarda bu insanlar beni daha çok geriyordu ve insan içine çıkmak istemiyordum artık.
Çok şükür artık insanlra dert anlatmıyorum kimse bilesiyimi bilmiyor en güzeli buymuş. Senin enerjinden faydalanan çok oluyor ne demek istediğimi akıllı kadınlar anladı.
Tabiki iyi niyetle gerçekten yardımcı olanlar da var.onlari da anlıyoruz biz kadınlar .

Yani artık daha az şey anlatan ,ve şükreden insana olmak istiyorum. Ama ge4cekten günden güne kötüye gidiyor memleketin insanının hali üzülüyorum. Sel deprem ekonomi savaş, şehitler... biz ne zman ülkedeki feraha kavuşcaz. Dertsiz tasasız cocuklugum çok özlüyorum. Yine sıkı ti cekiyorduk belki ama daha mutluyduk. Bir aradaydik. Akrabalık ilişkileri de azaldı. Akrabalar siyasetçi oldu her biri. Bir ortamda düzgün muhabbet yapılmıyor ya ekonomi ya siyaset. Çok nadir normal muhabbet oluyor.


Neyse geleyim mevzuya
herkesin bu aralar kötü hissetmesini neye bagliyorsunuz? Ortaya karışık yazdım dertlesyim dedim canım benimde çok sıkkın çünkü.
 
son 3-4 yıldır ( pandemı, depremler, ülkenin ekonomik durumu ) derken gerçekten yıprandık, tüm bu zor zamanları geçirmeye çalışırken üstüne geçinmek çabası da eklenince herkes dibe vurdu, inanın ben de aynı ruh halindeyim, sanırım çok fazla sayımız, emin değilim ama sanırım bir çoğumuz depresyondayız ve tanı koyduramıyor tedavi falan da olamıyoruz, bir değil bir çok nedenle geleceğimizi göremiyor ve huzurla uyuyamıyoruz, çözüm zaten yok, uzun bir müddet ( umarım bu süre hayal ettiğimden kısa olur ama ) bir şeyin değişmeyeceği de belli .....

yani topluca düşüyoruz her anlamda.....
 
Hissettiklerinizi birebir yaşıyorum.

Eskiden geleceğe dair planlarım vardı. Şimdi sadece günü yaşıyorum. Ama bende bu durum tuhaf bir pervasızlığa yol açtı. Yani az para değil daha çok para harcıyorum.

Nasılsa bana büyük şeyler almak başarmak imkansız, o zaman bari harcayayım mutlu olayım diyorum. Gene arada altındı bilmem neydi halka arzdı yatırım yapmaya çalışıyorum ama içim rahat etsin diye.

Her ay Sgk primimi bile öderken aklımda şu var emekliliği görebilecek miyim?:) Gezmek istiyorum, yurt dışına gitmek istiyorum ama şu aşamada mümkün değil. Bir şeyleri yapamayacak, başaramayacak olmak artık canımı acıtıyor.

Artık haber izlemiyorum, ekşi sözlüktü twitterdı bakmıyorum bile. Çünkü empati yeteneği fazla gelişmiş bir insan olduğumdan çok etkileniyorum.

Hatta yeni bir dizi film izleyecek bir enerjim bile yok. Daha önceden izleyip sevdiğin şeyleri izliyorum risk almamak için.

Böyle ufak tefek şeyler işte.
 
Bunu dusunen tek ben degilmisim demekki. Gunlerdir kiminle konussam tam derdimi acacak olayim karsimdaki anlatiyor nutkum tutuluyor. Normalde oyle astroloji burc falan pek takilmam inanmam fal asla baktirmam tuyaya pek inanmam. Benim isim duayla. Yatar kalkar dua ederim ama son zamanlarda bu astrolojide burcumla alakali bircok sey cikti. Mesela balik degilim ama baliklar icin sudan cikmis balik dedikleri tamda bu olacak resmen enkaz geliyor dediler iki ay icinde ailemdeki ve cevremdeki baliklarin basina hakkaten gelmeyen kalmadi.kazalarmi dersin bosanmalarmi dersin hastanelik olmalarmi. Aklim almiyor. Ekonomi konusunda eskide tonik kremler parfumler suan hepsinden vazgectm sabah yuzumu bebek sampuaniyla yikiyorum gunes kremi suruyorum kahve telvesiule peeling yapiyorum eskisinden daha saglikli bir cildim oldu. Fakirligin bana kazandirdigi tek guzel sey bu oldu. Onun disinda gecen senelere kadar hep marka olan montlarim cizmelerim kiyafetlerim oldugu gibi bu senede giyilecek cunku gercekten alacak durumum kalmadi. Bimden tavuk yiyoruz tum alisverisleri o tarz marketlerden aliyoruz sonra niye kanser oluyoruz. Fenomen sacma sapan aptal influecr larin hepsini takibi birakali cok oldu. Benim linklerimle onlarin villalarda jeepleriyle keyiflerini izlemeyezdim. Biz bir cocuk dogururuken onlar kiz olana kadar aman erkek olana kadar habire cikariyorlar. Sorun degil onlarin kazandigi paralar ama ben gormek istemiyorum kazandiran enayiler sagolsun diyip kendi hayatima bakiyorum. Arkadaslarimla konusuyorum herkes agliyor herkes mutsuz huzursuz.malesef gecen seneleri mumla ariyoruz
 
Pandeminin buna etkisi büyük ama beni asıl üzen ve yoran insanların cahilliği. Cahil insan zaten mutlu ama onun cahilliği benim hayatımı etkiliyor.

Sosyal medya desen zaten bomboş bir mecra. Sanki herkesin hayatı mukemmelmis bizde problem varmış gibi.
Bide zengin gösteriş meraklıları var ki paralarını gözümüze gözümüze sokan, 'haketmediginiz için Allah size vermiyor' diyen. Gelde sinirlenme.

Ama herşeyin en temel sebebi maddiyat. Bazı kesim kabul etmesede maddi olarak yavaş yavaş bitiyoruz.
Burada, 'nasıl geçiniyorsunuz' konularını okudukça çok üzülüyorum. Çünkü çok kötü durumdayız. İhtiyaç olan herşeyi almanın lüks olduğu ülkede yaşıyoruz ve artık bazen nefes alamıyorum. Geleceğimi göremiyorum, açıkçası gelecektende pek umudum yok artık.
 
Pandemiden sonra hiç bir şey eskisi gibi olmadı maalesef. Pandemi , Depremler , seller , ekonomik krizler, pahalılık ve beyin göçleri. Birde demek o kadar yaşanması zor bir ülke olmuş ki. Hangi gençle konuşsam yurt dışına kaçma hayaliyle yaşıyor. Neden kaçma çünkü yurt dışına yerleşebilmek çok zor. Ya çok donanımlı istiyorlar yada imkansız hale getiriyorlar. O yüzden gençler kaçak yolla yurt dışına kaçmaya çalışıyorlar. Hatta çevremde duyuyorum Çocuk ünv mezunu Kaçmış yurt dışında bulaşıkçılık yapıyor. Ailesi de en azından insan gibi yaşıyor bizim gibi burada sürünsün mü diyor. Bunun gibi bir sürü örnek duyuyorum. Hakta veriyorum çünkü burada kalırsa bir geleceği yok. Bırak insan gibi yaşamayı Sadece hayatta kalma mücadelesi verecekler.

Kimsenin umudu olmadığı batmış bir ülkede insanların mutlu ve umutla yaşaması imkansız gibi bir şey. O yüzden dünyanın en mutsuz ülkelerinden biri bizmişiz Değişir mi umarım değişir.
 
Eskiden bir şeyi almaya karar verdiğimiz de , seneye alırız ya şu an acelesi yok derdik , bakın seneye diyorum
Şimdi paran yetiyorsa hemen al diyoruz kendimize .
Yani insanlar fakirliğe alıştı, garipsenmiyor ,pahalılık.
Psikolojik olarak halk iyi durumda değil , acı tarafı psikoloğa verecek para da yok , böyle böyle insanlar sıyırdı . Şampuanım 100 lira olmuş nerdeyse , yahu saçımı istediğim şampuanla yıkamak bile lüks olmuş.
Röfle 2500 TL kaç zamandır yapamadığım için diplerim almış başını gidiyor , yani ben bakımlıyım da şartlar elvermiyor
Velhasıl kelam bende sıyırdım
 
Katiliyorum kesinlikle, bu yil neler oluyor anlamadim. Bizde bide toplumsal sorunlarin getirdiginden daha fazla bireysel seyler de oldu. Yil basladigindan beri bi durulmadi. Once enistemde son seviye beyin tumoru oldugu anlasildi, ameliyet %90 riskli dendi, onu oldu ama tum aile panik. Neyse o duzeldi. Sonra annemin, dayi diye cagirdigim ve cok yakin oldugumuz kuzeni kanser oldu, hemen 3 ay sonra da vefat etti. Tum aile yikildi. Sonra kuzenlerimden biri ve onun esi cok buyuk bir trafik kazasi gecirdi, biri yogun bakimda 3 hafta kaldi, yine hop oturup hop kalktik. Sonra teyzem cok agir depresyondan 1 ay hastaneye kaldirildi. Sonra en yakin arkadaslarimdan biri travmatik bir sekilde aniden bosandi. Gecen duydum, kuzenlerimden biri bosanmis. Diger bir kuzenim avukatti iyi bir sirkette, depresyona girip isi birakip ailesinin yanina donmus. Dunde annemin baska bir kuzeni beyin tumorunden vefat etti.

1 hafta duruldugumuz olmadi. Ben yurtdisindayim ama herseyden cok etkilendim ve etkilenmeye devam ediyorum tabiki. Telefonumun hicbir zaman pozitif haber icin calmayacagini biliyorum. Cok kotu bir haber olmasada insanlar ekonominin kotulugunden, insanlarin cahilliginden, gocmen sorunlarindan konusmak icin ariyor. Tek bir pozitiflik yok hayatimda senenin basindan beri
 
Dün bugünden daha ucuz, yarın bugünden daha pahalı. Artık hayat felsefem bu
 
Bilemiyorum düzelir mi, umutsuz değilimdir ben genel olarak. Hayatta her zaman mutlu olunacak bir şeyler vardır diye düşünürüm. Ama bu benim yapım yani,olaylardan çok etkilenmemeye çalışırım. Misal deprem konusu,99 depreminde de 6 şubat depreminde de ilkyardıma giden ilk kişilerden biriydim. Gördüklerimi başka birisi görse kendine gelemezdi, ben sağlam durmayı başardım. Çok arkadaşım dayanamadı geri döndü mesela,katlanamadı ortama vs.

Çıkmayan candan ümit kesilmezmiş hesabı,bu dünyaya madem geldik,o zaman en iyi şekilde değerlendirmek görevimiz, herkes de buna göre yaşamalı bana göre. Oturup da ekonomik kriz var,pandemi var,deprem var ölüm var diye düşünmenin kimseye faydası yok, herkes başının çaresine bakmalı bir şekilde.
 
Birde eskiye göre psikolojik rahatsızlıklar arttı, stres herkesi mahvetti, özellikle 80 li nesil ve 90 lilarin başlarında doganlar o yılları çok özlüyoruz. Kavga gürültü yine vardı ama neydi biliyormusunuz icimizde umut vardı.umutluyduk ya agliyorduk ama gulmeyi de biliyorduk.aile piknikleri vardi. Aksam oturmalri....simdi a.an kimse kimseye gitmesin.masraf diyoruz herseye.
buyuyunce şöyle olacak böyle olacak diyorduk.su mesleği yapacaktık. Belliydi.Umut vardi. Ülkenin gündeminden kimse kendi hayatına odaklanamıyor ki .. canım ülkem yeter analar ağlıyor çocuklar ağlıyor, geçen bir video izledim çocuk 6 yaşında siyaset uzmanı olmuş. Savas etrafimizi sardi bugun azerbaycan agliyor ...
Allah aşkına sofrasında peynir olmayan var et zaten ruya .. Afrika'daki manzaralar bize artık uzak ve yabancı değil..neye üzüleceğini şaşırır mi insan. Seni üzen ne diyorsunuz ya..sizce ne üzüyor beni sizce ne üzüyor sizi
 
En son ben de ekonomi ve siyaset muhabbetinden başka muhabbet duymadım açıkçası.konular sürekli dolandırıcı, açgözlü insanlar.o şu yolsuzluğu yapmış, o bu vurgunu yapmış, o bilmem kaç tane yerden maaş alıyormuş.bilmem kim torpille haketmediği yerlere gelmiş.bilmem kim malı hamuduyla götürmüş....tamam alışalım gitsin madem böyle bir ülkede yaşıyoruz yüzlerce yıldır.konuşup konuşup ne geçiyor elimize.bari kendi hayatınıza bakın.olaylar bir yandan, insanların kalitesizliği bir yandan ben de tozutacağım yakında.bazen ölene kadar nasıl vakit geçireceğim inanın bilmiyorum.
 
Şuan tamda bahsettiğiniz sorunlar nedeniyle psikolojik destek almaya başladım.

Sürekli stres, sürekli iç sıkıntısı,

Sabahları yataktan mide bulantısı, sırt ağrısı ile birlikte zerre dinlenememiş bir şekilde uyanıyorum.

Hayat her geçen gün daha da zorlaşıyor.
Allah hepimizin yardımcısı olsun.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…