Her doğumda bebekler ağlar anneler güler ama bu sefer..

DefneDeniz .!.:

Her doğumda anneler babalar güler, bebekler ağlar.. Oysa benim doğumumda ben ağladım eşim ağladı herkes ağladı da bi bebeğim ağlayamadı..

1.5 senelik evliydim. Eşimle bebek sahibi olmayı çok istiyorduk. Hatta sözlenince çok severek içtiğim sigarayı bi çırpıda bıraktım sırf hamileliğime bir engel/bebeğe bir zararı olmasın diye..6 ay evvelden folik asit kullanmaya başladım.

Birgün çok ağır bronşit oldum eşim acile götürdü doktor çok kuvvetli antibiyotik tedavisi uyguluycaz dedi ilacı istemedim.. Adetime daha 1 hafta var ama içimde değişik bir yürek çırpıntısı,değişik bir heyecan var. Doktor boş boş yüzüme baktı nasıl yani durumuznuz daha da kötüleşebilir dedi. Bende iyide daha ne istiyorsunuz işte bilinçli bir anne adayı var karşınızda şimdiden özen gösteriyorum siz değilmiydiniz bilinçli anneler sağlıklı toplum diye bas bas bağıran.. Anlamadı tabi gözlerini devirdi..Bana rapor yazdı ertesigün çok daha fenalaştım eşimi aradım iş dönüşü bana bi test al eğer negatifse hiç olmazsa bi ağrı kesici içeyim dedim. Eşim geldi hemen testi yaptım banyoya bıraktım. İlk başta sadece tek çizgi çıktı, mutfağa geçtik yemek hazırlıyoruz bu arada ben tekrar bi ara banyoya gittim Aman Allahım bi de ne göreyim ikinci çizgide orda salına salına duruyor. İnanın o sevinçle baş ağrısı filan umrumda bile değildi. Ertesigün beta değerim için kan testi yaptırdık. Dünyanın en güzel rakamları bi araya gelmiş resmen dansediyorlar.. 40.97 :)) Gerçekten hayatımın en güzel anıydı o an..Ailelere haberler verildi her iki tarafında ilk torunu olacaktı herkes çok mutluydu ve böylese ertesigünden başlayarak doktor kontrolleri başladı.

İlk başta kahverengi akıntılar ve 2 ay sonra pembe akıntılar geldi ilk öğrendiğim andan itibaren progestan kullandım. Artık3.5 aylık olmuştu doktorum bu kanamaların benim normal sürecim olduğunu artık ilacı bırakabileceğimi ve rahatlamam gerektğini ama yinede kanama olursa gelmem gerektiğini söyledi. Yüreğimiz ferahladı eve döndük. Fakat birgün iş yerinde kanamam azıcık fazla olunca doktora gittim aynı hastanede başka bi doktora,bana bu bebeğin suyu az gelişemez sakatlık belirtisi olabilir dedi. 2li testi neden yaptırmadfığımı hemen yaptırmam gerektiğni söyledi.Hemen yaptırdık herşey normaldi, ense kalınlığı güzeldi,burunkemiği vardı, olması gereken herşey vardı. Doktorum en se kalınlığının iyi olması organların çalışacağının bir göstergesidir biraz daha büyüsün 3lü testte herşey çıkar dedi 2 gün rapor verdi haftasonuyla 4gün birleştirdin bol bol su içtim hiç haraket etmeden yattım pazartesi malesef suyunun dahada azaldığını ama şuan kendisine yetecek düzeyde olduğunun öğrendik. Ertesi gün Acıbaden hastanesinde perinatoloğa gittim ve beni ayrıntılı ultrasona aldı. Kİm neden böyle demiş anlamadım ama suyu gayet iyi dedi. Keyfini çıkar tadına var herşey yolunda güle güle dedi.. O an 4.ayım bitmişti 5.ayıma girmiştim.

Bu olaydan tam 6 gün sonra bir akşam iş çıkışına yakın kanamamın biraz fazla olduğunu gördüm eşim geldi hemen hastaneye gittik ama içimiz rahattı gidip bi bakıp eve dönecektk hatta dizimi izliycektm.. Nöbetçi doktor ''kalp atışlarıı göremiyorum'' dediği anı size tarif edemem inanın anlatamam.. tarifi yok çünkü.. Sedyeden kaçtım inanın kaçtım doktor dur noluyo bekle nereye filan dedi ama koşarak kaçtım eşim yetişemedi arkamdan hastanenin dışında yakaladı beni.. Ağlayarak bağırarak son kez kustum..İnanamadım 2 kere daha başka hastanelere gittim. Doktorlara yalvardım düzelmezi nolursunuz birşey yapın yalvarırım nolursunuz dedim '' yetişkin bir insanın kalbi durduğunu düşünün bir daha yaşarmı aynı şekilde düşünün lütfen '' dediler..

Veremedim hemen bebeğimi.. o kara gün çarşambaydı cumayı bekledim.. İçimde yinede bir ümit işte.. Hemde hep isterdim cuma doğum yapayım.. Cuma sabah 11de yatış yapıldı ağız ve vajınal yolla 3 saatte bir ilaç vericez doğum gerçekleşecek ama bir kaç günde sürebilir hazırlıklı olun dediler. Akşam saat 8 oldu sancılarım dayanılmaz olmuştu eşimle odada yürüyorduk ona sarılıyordum tam o anda bir anda bebeğim doğdu. Haykırmaya başladım ama acıdan değil.. Sancılar ne kadar şiddetliyse bebeğim bir o kadar ağrısız doğdu sinek ısırığı bile hissetmedim.. Daha sonra bebeğin eşi gelmediği için kürtaja alındım.. uyanır uyanmaz bebeğimi getirin dedim, getirdiler. Kız olarak bildiğim bebeğim oğlanmış meğersem..Herkesin evladı kendine güzel olur elbette. Benim dünyada gördüğüm en güzel şeydi o.. Birkere sarılayım dedim yapmayın dağılır derisi zar gibi dediler o zaman namaz baş örütümü uzattım ben ona hamiletyken hep bu örtüyle namaz kıldım bununla dua ettim sarın kokumu hisstsin dedim ama çok ince dediler. Gündüzden annemlere kefenini aldırmıştım zaten onuda verdik zaten küçücüktü ama o bile çok gelmiş minicik bir parça almışlar.. Bebeğim 14 cmdi zaten. önce namaz örtümle sonrada kefeniyle sarıcaz dediler..O gecenin nasıl geçtiğini benim gibi evladını kaybetmiş anneler çok iyi bilirler.. Sabah kalktık hastaneye gittik morga indik. Bebeğimi aldım. Kimseye vermedim bana morga inme bebeği sen tutma dediler dinlemedim bırakım acımı en db,ne kadar yaşayayım bebeğimi bu kadarcık olsun göeryim hissedeyim dedim. Eşimle arabanın arkasına geçtik beraber tuttuk oğlumuzu..

Eşimin aile mezarlığına eşimin büyük amcasının mezarına defnettik ilk göz ağrımızı.. Büyük amca 20 yaşında organları birdenbire iflas ettiği için vefat etmiş. Adı da Mehmet'miş. Hiç çocuğu olmadığı için önce Allah'a sonra sana emanet dedik adııda Mehmet verdik..

01.02.2013'te yaptım doğumu..2 hafta geçti üzerinden veya dün yaptım bilemiyorum acı aynı acı.. Her ateş düştüğü yeri yakar ama bu ateş sürekli harlanıyor bunu biliyorum. Artık ölümden daha az kokuyorum evladım beni karşılıycakmış ebedi hayatta hep bebek olucakmış annem babam olmadan cennete girmem diyecekmiş öyle diyorlar.. Rabbim hiç kimseye evlat acısı vermesin dayanılması çok zor bir acı..

Genişletmek için tıkla...

celikprenses .!.:

Merhaba kızlar. Ben 1 buçuk senedir preeklampsi konusunda yazıyordum aslında. 1 buçuk ay önce ikinci bebeğimi kaybettim 37 haftalık plesanta ayrılması yüzünden. 2011 eylülde de preeklampsi yüzünden ilk bebeğimi 27 haftalık kaybetmiştim o bari 10 gün yaşamıştı. Yani 2 yılda 2 melek............ne acı dimi? Bu kez tam oldu demişken eşimin tabiriyle 90. dakikada gol yedik (( İşe de gitmiyorum, 2 ay heyet raporu da alacağım haziran sonuna kadar Topluma karışmaya cesaretim yok, burada tanıdğım herkes acıyor olabilir bana. Bir tek ailem iyi geliyor onlar da memlekette , çook uzaktalar. Benim için herşey bir görev gibi, yemek yapmak, yemek yemek. Uyku da haram oldu, birincide bir şekilde toparlandım ama bu defa robotttan farkım yok, bu fazlasıyla ağır geldi. Allah hepimize sabrını versin diyorum, çok zor çok....

Genişletmek için tıkla...

feriha81 .!.:

Ne kadar zor olduğunu az da olsa tahmin edebiliyorum, benim de 1 meleğim var, benim de acım çok büyük ama allah sabrını veriyormuş bir şekilde, bazen oturup düşünüyorum tüm bunlar bizim başımıza mı geldi diye, ya da neden diye??? Bunun bir cevabı yok, allahım böyle istedi ve böyle oldu, yoksa biz kötü insanlar mıyız hadi biz kötüyüz peki meleklerimizin ne günahı vardı??? Tabii ki yoktu, allahım onları bizden daha çok sevdi ve yanına aldı. Böyle düşünmekten başka elimden birşey gelmiyor, belki de böyle kendimi rahatlatıyorumdur...
Seni diğer forumda da takip ediyordum, buraya da yazmak istedim.
Bu acıyla ikinci defa kavruluyorsun, evet çok zor, çok katlanılmaz ama yalnız değilsin, senin gibi, benim gibi bu acıdan tutuşan o kadar çok anne var ki, sakın vazgeçme, umut etmeye devam et, tutunacak dalın olsun. Senin de bir evladın olacak yanında, sen yeter ki kendini hazır hisset, zaman dediğin nedir ki geçecek elbet bir şekilde, lütfen ama lütfen ümitsiz olma...

Genişletmek için tıkla...

celikprenses .!.:

Yalnız değiliz kader arkadaşım, öyle çok ana varki yüreği dağlanmış. Gerçekten de kavruluyorum bu acıdan. Vazgeçmedim, hala az da olsa ümidim var. Ama Allahtan tek bir dileğim var, üçüncü gebelikte yüzümü güldürsün çünkü herşey onun gücü herşeye yeter. O böyle istediği için bunları yaşıyoruz eğer isterse bizi sevindirebilir de. O isteseydi ben bir dağ başında da doğurup kucağıma alabilirdim oğlumu ama istemezse ... Evlat isteyen anaların kucağı boş kalmasın...

Genişletmek için tıkla...

celikprenses .!.:

Yalnız değiliz kader arkadaşım, öyle çok ana varki yüreği dağlanmış. Gerçekten de kavruluyorum bu acıdan. Vazgeçmedim, hala az da olsa ümidim var. Ama Allahtan tek bir dileğim var, üçüncü gebelikte yüzümü güldürsün çünkü herşey onun gücü herşeye yeter. O böyle istediği için bunları yaşıyoruz eğer isterse bizi sevindirebilir de. O isteseydi ben bir dağ başında da doğurup kucağıma alabilirdim oğlumu ama istemezse ... Evlat isteyen anaların kucağı boş kalmasın...

Genişletmek için tıkla...

feriha81 .!.:

Arkadaşım kusura bakma özel msj gönderemiyorum buraya yazmak zorunda kaldım, cevapsız bırakmak istemedim hem kaderdaş, hem de adaşız(( hesabımı da dondurdum ne yazık ki....

Genişletmek için tıkla...

celikprenses .!.:

Merhaba kızlar. Ben 1 buçuk senedir preeklampsi konusunda yazıyordum aslında. 1 buçuk ay önce ikinci bebeğimi kaybettim 37 haftalık plesanta ayrılması yüzünden. 2011 eylülde de preeklampsi yüzünden ilk bebeğimi 27 haftalık kaybetmiştim o bari 10 gün yaşamıştı. Yani 2 yılda 2 melek............ne acı dimi? Bu kez tam oldu demişken eşimin tabiriyle 90. dakikada gol yedik (( İşe de gitmiyorum, 2 ay heyet raporu da alacağım haziran sonuna kadar Topluma karışmaya cesaretim yok, burada tanıdğım herkes acıyor olabilir bana. Bir tek ailem iyi geliyor onlar da memlekette , çook uzaktalar. Benim için herşey bir görev gibi, yemek yapmak, yemek yemek. Uyku da haram oldu, birincide bir şekilde toparlandım ama bu defa robotttan farkım yok, bu fazlasıyla ağır geldi. Allah hepimize sabrını versin diyorum, çok zor çok....

Genişletmek için tıkla...

melek_08 .!.:

merhaba canım...benimde sorunum preeklemsi...ilk kızımda 24.haftammda başladı fakat sıkı bi kontrolle son ay sürekli yatarak...mutlu sona ulaştım çok şükür..fakat tansiyon 18 lerde idi ve bebeğimde rahim içinde hep ufak gdiyodu...düşük doğum ağırlığıyla doğdu ama şimdi 5 yaşında çok sağlıklı çok şükür..fakat 2.bebeğde tansiyonum daha 3.ayda 14 e 9 du ve bebekte gelişme geriliği çok erken başladı ve en son kalbi durdu.18 haftalıkken..şimdi bebektemiydi sorun araştırılacak..eğer değilse benim vücudum araştırılacak..fakat korkmaya başladım..yaş 30 oldyu ve artık preeklemsi sağlıklı gebelik yaşamama izin vermicekmi diye korkuyorum..bidaha yaşammak istemiyorum bu acıyı..hala işime odaklanamadım..senin dahada acı son ayda yaşamak.Allahh sabırlar versin canım.moralimizi yüksek tutmmalıyız..stresli tedirgin bi hamilelik preeklesiyi tetikliyor bundan eminim...

Genişletmek için tıkla...

celikprenses .!.:

Ben de ümmü sübyan varmış, ikinciyi de kaybedince hocaya gittim boşken bir muska yaptı bi r de bebek üzerinde 2.5 aylık iken birşeyler yapacakmış. Umarım işe yarar ((

Genişletmek için tıkla...