- 16 Aralık 2011
- 13.791
- 13.671
- 498
- Konu Sahibi DefneDeniz
-
- #21
Öyle oluyor babaannem hala ağlar kaybettiği bebeğine ama siz yine de yıpratmayın kendinizi çok zamanla diner hafifler inşallah
Son düzenleme:
Canım benim malesef aynı şeyleri yaşamışız...
Ahhh ne diyebilirimki kendimden biliyorum hiçbir teselli cümlesi kar etmiyor.İçin cayır cayır yanıyor.. Dün gece bende rüyamda gördüm yine. Sabah allak bullak kalktım yataktan.Kendimi hiçbir yere sığdıramıyorum hiç bir şeyden keyif alamıyorum. Geçecek diyorlar tek ilacı zaman ama ben inanmıyorum.Geçmeyecek zaten geçmesinede izin vermiycem.Son nefesime kadar bebeğimi sayıklıycam istrese bundan sonra 5 çocuğum olsun o benim ilk göz ağrım, ilk heycanım..
Korunma süresi verdimi doktor sanada? bana laosa kanamam bittikten sonra 2 adet dönemi geçsin dedi, 15 gün sürdü bitti laosa kanamam şimdi 2 adet dönemi geçsin diye bekliyorum.Rabbim hayırlısıyla biranevvel nasip etsin sanada banada tüm bekleyenlerede..
ben methotrexate sonrası ilk kanımı verdim akşam yarım saat sonra sonuçları alacağım. henüz bişey demedi doktor kan değerlerime göre tedaviye yön verecekmiş. eşime söylediğine göre erken farkedildiği için %90 lık bir başarı sağlanacakmış ama her ihtimale karşı %10 luk başarısızlığı gözardı edemeyiz iyi istirahat etsin şüpheli bir durum olursa hemen arayın yatış yaparız demiş. dua ediyorum yarım saat sonra sonuçlarda bi terslik çıkmasın inşallah banada 2 aylık süre verir inşallah fazla vermez çünkü dayanmaya gücüm yok.
herkes üzülme diyor ama üzülme diyenlerin hiçbiri evlat acısı yaşamadıki. beni anlayacak olanlar benimle aynı acıyı yaşayanlar olacak.
sen çalışıyorsun en azından kafanı meşgul edebileceksin mecburen. sanada dua edicem inşallah rabbim bu 2 ayı sana su gibi geçirsin ve hemen tekrar bebeğini hissedersin hemde hiç sorunsuz alırsın kucağına...
Basınız sag olsun aynı acıyı yaşayan biri olarak acınızı cok iyi anlıyorum yazınızı okurken bende o güne gittim tekrar 15 Ekim 2011 bir anda bütün dünyam basima yıkıldı ve o gunden sonra hiç bisey eskisi gibi olmadı benimde kızım 16 haftalikti fakat mezarı yok bize gömülmez dediler patolojiye gitti bebeğim siz ne iyi etmişsiniz keske benim kısımında bı mazari olsaydı,Allah size de insallah anne olmayı nasip eder simdi benim 1 aylık bı oğlum var cok sukur acımı hafifletti ama geçirmiyor malesefHer doğumda anneler babalar güler, bebekler ağlar.. Oysa benim doğumumda ben ağladım eşim ağladı herkes ağladı da bi bebeğim ağlayamadı..
1.5 senelik evliydim. Eşimle bebek sahibi olmayı çok istiyorduk. Hatta sözlenince çok severek içtiğim sigarayı bi çırpıda bıraktım sırf hamileliğime bir engel/bebeğe bir zararı olmasın diye..6 ay evvelden folik asit kullanmaya başladım.
Birgün çok ağır bronşit oldum eşim acile götürdü doktor çok kuvvetli antibiyotik tedavisi uyguluycaz dedi ilacı istemedim.. Adetime daha 1 hafta var ama içimde değişik bir yürek çırpıntısı,değişik bir heyecan var. Doktor boş boş yüzüme baktı nasıl yani durumuznuz daha da kötüleşebilir dedi. Bende iyide daha ne istiyorsunuz işte bilinçli bir anne adayı var karşınızda şimdiden özen gösteriyorum siz değilmiydiniz bilinçli anneler sağlıklı toplum diye bas bas bağıran.. Anlamadı tabi gözlerini devirdi..Bana rapor yazdı ertesigün çok daha fenalaştım eşimi aradım iş dönüşü bana bi test al eğer negatifse hiç olmazsa bi ağrı kesici içeyim dedim. Eşim geldi hemen testi yaptım banyoya bıraktım. İlk başta sadece tek çizgi çıktı, mutfağa geçtik yemek hazırlıyoruz bu arada ben tekrar bi ara banyoya gittim Aman Allahım bi de ne göreyim ikinci çizgide orda salına salına duruyor. İnanın o sevinçle baş ağrısı filan umrumda bile değildi. Ertesigün beta değerim için kan testi yaptırdık. Dünyanın en güzel rakamları bi araya gelmiş resmen dansediyorlar.. 40.97 :)) Gerçekten hayatımın en güzel anıydı o an..Ailelere haberler verildi her iki tarafında ilk torunu
olacaktı herkes çok mutluydu ve böylese ertesigünden başlayarak doktor kontrolleri başladı.
İlk başta kahverengi akıntılar ve 2 ay sonra pembe akıntılar geldi ilk öğrendiğim andan itibaren progestan kullandım. Artık3.5 aylık olmuştu doktorum bu kanamaların benim normal sürecim olduğunu artık ilacı bırakabileceğimi ve rahatlamam gerektğini ama yinede kanama olursa gelmem gerektiğini söyledi. Yüreğimiz ferahladı eve döndük. Fakat birgün iş yerinde kanamam azıcık fazla olunca doktora gittim aynı hastanede başka bi doktora,bana bu bebeğin suyu az gelişemez sakatlık belirtisi olabilir dedi. 2li testi neden yaptırmadfığımı hemen yaptırmam gerektiğni söyledi.Hemen yaptırdık herşey normaldi, ense kalınlığı güzeldi,burunkemiği vardı, olması gereken herşey vardı. Doktorum en se kalınlığının iyi olması organların çalışacağının bir göstergesidir biraz daha büyüsün 3lü testte herşey çıkar dedi 2 gün rapor verdi haftasonuyla 4gün birleştirdin bol bol su içtim hiç haraket etmeden yattım pazartesi malesef suyunun dahada azaldığını ama şuan kendisine yetecek düzeyde olduğunun öğrendik. Ertesi gün Acıbaden hastanesinde perinatoloğa gittim ve beni ayrıntılı ultrasona aldı. Kİm neden böyle demiş anlamadım ama suyu gayet iyi dedi. Keyfini çıkar tadına var herşey yolunda güle güle dedi.. O an 4.ayım bitmişti 5.ayıma girmiştim.
Bu olaydan tam 6 gün sonra bir akşam iş çıkışına yakın kanamamın biraz fazla olduğunu gördüm eşim geldi hemen hastaneye
gittik ama içimiz rahattı gidip bi bakıp eve dönecektk hatta dizimi izliycektm.. Nöbetçi doktor ''kalp atışlarıı göremiyorum'' dediği anı size tarif edemem inanın anlatamam.. tarifi yok çünkü.. Sedyeden kaçtım inanın kaçtım doktor dur noluyo bekle nereye filan dedi ama koşarak kaçtım eşim yetişemedi arkamdan hastanenin dışında yakaladı beni.. Ağlayarak bağırarak son kez kustum..İnanamadım 2 kere daha başka hastanelere gittim. Doktorlara yalvardım düzelmezi nolursunuz birşey yapın yalvarırım nolursunuz dedim '' yetişkin bir insanın kalbi durduğunu düşünün bir daha yaşarmı aynı şekilde düşünün lütfen '' dediler..
Veremedim hemen bebeğimi.. o kara gün çarşambaydı cumayı bekledim.. İçimde yinede bir ümit işte.. Hemde hep isterdim cuma doğum yapayım.. Cuma sabah 11de yatış yapıldı ağız ve vajınal yolla 3 saatte bir ilaç vericez doğum gerçekleşecek ama bir kaç günde sürebilir hazırlıklı olun dediler. Akşam saat 8 oldu sancılarım dayanılmaz olmuştu eşimle odada yürüyorduk ona sarılıyordum tam o anda bir anda bebeğim doğdu. Haykırmaya başladım ama acıdan değil.. Sancılar ne kadar şiddetliyse bebeğim bir o kadar ağrısız doğdu sinek ısırığı bile hissetmedim.. Daha sonra bebeğin eşi gelmediği için kürtaja alındım.. uyanır uyanmaz bebeğimi getirin dedim, getirdiler. Kız olarak bildiğim bebeğim oğlanmış meğersem..Herkesin evladı kendine güzel olur elbette.
Benim dünyada gördüğüm en güzel şeydi o.. Birkere sarılayım dedim yapmayın dağılır derisi zar gibi dediler o zaman namaz baş örütümü uzattım ben ona hamiletyken hep bu örtüyle namaz kıldım bununla dua ettim sarın kokumu hisstsin dedim ama çok ince dediler. Gündüzden annemlere kefenini aldırmıştım zaten onuda verdik zaten küçücüktü ama o bile çok gelmiş minicik bir parça almışlar.. Bebeğim 14 cmdi zaten. önce namaz örtümle sonrada kefeniyle sarıcaz dediler..O gecenin nasıl geçtiğini benim gibi evladını kaybetmiş anneler çok iyi bilirler.. Sabah kalktık hastaneye gittik morga indik. Bebeğimi aldım. Kimseye vermedim bana morga inme bebeği sen tutma dediler dinlemedim bırakım acımı en db,ne kadar yaşayayım bebeğimi bu kadarcık olsun göeryim hissedeyim dedim. Eşimle arabanın arkasına geçtik beraber tuttuk oğlumuzu..
Eşimin aile mezarlığına eşimin büyük amcasının mezarına defnettik ilk göz ağrımızı.. Büyük amca 20 yaşında organları birdenbire iflas ettiği için vefat etmiş. Adı da Mehmet'miş. Hiç çocuğu olmadığı için önce Allah'a sonra sana emanet dedik adııda
Mehmet verdik..
01.02.2013'te yaptım doğumu..2 hafta geçti üzerinden veya dün yaptım bilemiyorum acı aynı acı.. Her ateş düştüğü yeri yakar ama bu ateş sürekli harlanıyor bunu biliyorum. Artık ölümden daha az kokuyorum evladım beni karşılıycakmış ebedi hayatta hep bebek olucakmış annem babam olmadan cennete girmem diyecekmiş öyle diyorlar.. Rabbim hiç kimseye evlat acısı vermesin dayanılması çok zor bir acı..
Basınız sag olsun aynı acıyı yaşayan biri olarak acınızı cok iyi anlıyorum yazınızı okurken bende o güne gittim tekrar 15 Ekim 2011 bir anda bütün dünyam basima yıkıldı ve o gunden sonra hiç bisey eskisi gibi olmadı benimde kızım 16 haftalikti fakat mezarı yok bize gömülmez dediler patolojiye gitti bebeğim siz ne iyi etmişsiniz keske benim kısımında bı mazari olsaydı,Allah size de insallah anne olmayı nasip eder simdi benim 1 aylık bı oğlum var cok sukur acımı hafifletti ama geçirmiyor malesef
Öyle oluyor babaannem hala ağlar kaybettiği bebeğine ama siz yine de yıpratmayın kendinizi çok zamanla diner hafifler inşallah[/QUOTE Sağolun Allah razı olsun..
Çalışıyorum ama artık çalışmaktanda soğudum evimde olsam kimseyi görmesem diyorum bazen..Sanada zaten en fazla 2 adet dönemi verir canım benim. Buradan haberleşelim bebek haberlerimizi verelim birbirimize sonrada doğum fotoğraflarını paylaşırız bakarsın.. çocuk gibi hep hayaller kuruyorum hep kendimi olumlu yönde motive ediyorum napıyım.. sonuçların rabbimiz izni ile yemiz çıkar haberlerini bekliyorum canım benim.
bende ilk gün kimseyle konuşmak istemedim eve geldim hemen yatak odasına kapandım eşime uyumak istiyorum dedim ama saatlerce sessizce ağladım. telefonlara bakmadım ama şimdi içim patlayacak gibi sürekli elim telefonda konuşup rahatlamak istiyorum.
doktorum aradı öğlen değerim 327 ye düşmüş. çok çok iyi bi gelişme iğne kullanmana gerek yok akşama yine gel muayene edelim dedi. bu akşam yine gidiyorum kontrole. bu akşam soracağım ne zaman kalabilirim diye.
inşallah en kısa zamanda hamile kalıp sağlıkla kucağımıza alırız bebeklerimizi
bende bazen aklımı yitircem zannediyorum başım çok ağrıyor. bebeğimi hiç görmedim şimdide keşke görseydim öpüp koklasaydım diyorum herkez teselli vermeye çalışıyor ama içimi daha çok acıyorlar. eşimin annesi sürekli siz öldürdünüz diyp duruyor. kafayı yememek mümkün değil. insan evladına nasıl kıyar. bazen kimseyle konuşmak istemiyorum. cevremdeki arkadaşlarımın hepsi hamile birlikte toplanınca kimse seni düşünmüyor. ayy bebeğimiz tekme attı adını söyle koycam sunu alcam bunu alcam. eşimde o ortama sokmaktan yorulmadı. hiç anlamıyor beni. başımı alıp uzak bi yere gidip kimsenin yüzünü görmek istemiyorum.
Zaten yaşadığımız olay çok kolay değil.. evladını kucağını alamadan toğrağa veriyorsun b,rde çevrenin yanlış tavrı çok kötü. mesela birgün iş yerimdeyim ben bankacıyım. güvenlik görevlimiz daha yeni olduğu halde yanımda kızıyla uzuuun bi konuşma yaptı - kızım sana akşam hangi mamadan alayım -kızım seni çok özledim sende babayı özledinmi vs..vs.. onun kızıda bir dilli bir tatlı konuşması bana kadar geldi sesi zaten karşımda oturuyor. benimki tansiyonum hep 11-7 en fazla 12-8 dir. eve gittiğimizde 16-11e çıkmıştı sol kolum uyuşmuştu parmaklarımı bile oynatamadım.eşim ve ailesi çok korkmuştu ama çok şükür bişey olmadı. elbette kimse hayatını bana göre düzenleyemez ama insanlıktır evladını yeni kaybetmiş birinin yanında böyle yapmamak.
cok doğru. bn hami,leyken hamıle kalmak için 1yıldır uğraşan arkadaşıma üzülmesin diye gebeliğimdn hiç söz etmiyordm. insanlarda keşke bizim kada anlayışlı olsa bir sonrak,i gebeliğimi kımseyle paylaşmıcam doğsn sağlıklı olsun herkez öyle bilsin. çk yıprandım. kendimize daha çok acı veryruz. onlar vicdanlarını rahatlatıyor sadece
benim acımda çok derin ama senin acın yada 12 gün bebeği yaşayan arkadaşımızın acısı daha başkadır eminim. çünkü geçen hergün daha çok sevip benimsiyorsun. Rabbimin bize verdiği son imtihandır umarım. en kısa zamanda her ne kadar onların yerini doldurmayacak olsada kucaklarımızı doldursun inşallah.. Başın sağolsun çok üzüldüm. nasrettin hoca eşekten düşmüş doktor çağırmışlar ''bana doktor değil eşekten düşmüşü getirin'' demiş. işte bizimkide o misal dinmeyen gözümün yaşını doğru dürüst kimse anlamıyor hatta annem bile anlamıyor daha gençmişim yine yaparmışım herkesin başına gelirmiş ya bana bişey olsaymış. Anne sen evladını düşünüyorsunda ben düşünmüyormuyum sanki, sen hiç yaşadınmı dedim. Eşim ve kayınvaldem anlıyor beni bi tek. eşiminde çocuğu olduğu için, kayınvaldemde aynısını yaşadığı için. Allah onlardan razı olsun.
İnsan bazen sadece ondan konuşmak istiyo demi? ben doğum yaptıktan sonra 15 gün işede gitmemiştim kimseninde telefonunu açmamıştım. Ama zamanla insan konuşup anlatmayı istiyor.Hatta ben bazı bazı diğer sağlıklı bebek doğuran anneler gibi anlatıyorum boyu bu kadardı, kız sanıyodum meğer erkekmiş filan diye tebessümle anlatıyorum. Hamileyken tavuktan tiksinmiştim hala yemiyorum oğlum sevmiyodu diye sürekli salatalık yerdim hala çok yiyorum ne bileyim aklımı yitirmeye başladım sanırım.. herzaman güzel haberler duyarız inşallah.
Her doğumda anneler babalar güler, bebekler ağlar.. Oysa benim doğumumda ben ağladım eşim ağladı herkes ağladı da bi bebeğim ağlayamadı..
1.5 senelik evliydim. Eşimle bebek sahibi olmayı çok istiyorduk. Hatta sözlenince çok severek içtiğim sigarayı bi çırpıda bıraktım sırf hamileliğime bir engel/bebeğe bir zararı olmasın diye..6 ay evvelden folik asit kullanmaya başladım.
Birgün çok ağır bronşit oldum eşim acile götürdü doktor çok kuvvetli antibiyotik tedavisi uyguluycaz dedi ilacı istemedim.. Adetime daha 1 hafta var ama içimde değişik bir yürek çırpıntısı,değişik bir heyecan var. Doktor boş boş yüzüme baktı nasıl yani durumuznuz daha da kötüleşebilir dedi. Bende iyide daha ne istiyorsunuz işte bilinçli bir anne adayı var karşınızda şimdiden özen gösteriyorum siz değilmiydiniz bilinçli anneler sağlıklı toplum diye bas bas bağıran.. Anlamadı tabi gözlerini devirdi..Bana rapor yazdı ertesigün çok daha fenalaştım eşimi aradım iş dönüşü bana bi test al eğer negatifse hiç olmazsa bi ağrı kesici içeyim dedim. Eşim geldi hemen testi yaptım banyoya bıraktım. İlk başta sadece tek çizgi çıktı, mutfağa geçtik yemek hazırlıyoruz bu arada ben tekrar bi ara banyoya gittim Aman Allahım bi de ne göreyim ikinci çizgide orda salına salına duruyor. İnanın o sevinçle baş ağrısı filan umrumda bile değildi. Ertesigün beta değerim için kan testi yaptırdık. Dünyanın en güzel rakamları bi araya gelmiş resmen dansediyorlar.. 40.97 :)) Gerçekten hayatımın en güzel anıydı o an..Ailelere haberler verildi her iki tarafında ilk torunu olacaktı herkes çok mutluydu ve böylese ertesigünden başlayarak doktor kontrolleri başladı.
İlk başta kahverengi akıntılar ve 2 ay sonra pembe akıntılar geldi ilk öğrendiğim andan itibaren progestan kullandım. Artık3.5 aylık olmuştu doktorum bu kanamaların benim normal sürecim olduğunu artık ilacı bırakabileceğimi ve rahatlamam gerektğini ama yinede kanama olursa gelmem gerektiğini söyledi. Yüreğimiz ferahladı eve döndük. Fakat birgün iş yerinde kanamam azıcık fazla olunca doktora gittim aynı hastanede başka bi doktora,bana bu bebeğin suyu az gelişemez sakatlık belirtisi olabilir dedi. 2li testi neden yaptırmadfığımı hemen yaptırmam gerektiğni söyledi.Hemen yaptırdık herşey normaldi, ense kalınlığı güzeldi,burunkemiği vardı, olması gereken herşey vardı. Doktorum en se kalınlığının iyi olması organların çalışacağının bir göstergesidir biraz daha büyüsün 3lü testte herşey çıkar dedi 2 gün rapor verdi haftasonuyla 4gün birleştirdin bol bol su içtim hiç haraket etmeden yattım pazartesi malesef suyunun dahada azaldığını ama şuan kendisine yetecek düzeyde olduğunun öğrendik. Ertesi gün Acıbaden hastanesinde perinatoloğa gittim ve beni ayrıntılı ultrasona aldı. Kİm neden böyle demiş anlamadım ama suyu gayet iyi dedi. Keyfini çıkar tadına var herşey yolunda güle güle dedi.. O an 4.ayım bitmişti 5.ayıma girmiştim.
Bu olaydan tam 6 gün sonra bir akşam iş çıkışına yakın kanamamın biraz fazla olduğunu gördüm eşim geldi hemen hastaneye gittik ama içimiz rahattı gidip bi bakıp eve dönecektk hatta dizimi izliycektm.. Nöbetçi doktor ''kalp atışlarıı göremiyorum'' dediği anı size tarif edemem inanın anlatamam.. tarifi yok çünkü.. Sedyeden kaçtım inanın kaçtım doktor dur noluyo bekle nereye filan dedi ama koşarak kaçtım eşim yetişemedi arkamdan hastanenin dışında yakaladı beni.. Ağlayarak bağırarak son kez kustum..İnanamadım 2 kere daha başka hastanelere gittim. Doktorlara yalvardım düzelmezi nolursunuz birşey yapın yalvarırım nolursunuz dedim '' yetişkin bir insanın kalbi durduğunu düşünün bir daha yaşarmı aynı şekilde düşünün lütfen '' dediler..
Veremedim hemen bebeğimi.. o kara gün çarşambaydı cumayı bekledim.. İçimde yinede bir ümit işte.. Hemde hep isterdim cuma doğum yapayım.. Cuma sabah 11de yatış yapıldı ağız ve vajınal yolla 3 saatte bir ilaç vericez doğum gerçekleşecek ama bir kaç günde sürebilir hazırlıklı olun dediler. Akşam saat 8 oldu sancılarım dayanılmaz olmuştu eşimle odada yürüyorduk ona sarılıyordum tam o anda bir anda bebeğim doğdu. Haykırmaya başladım ama acıdan değil.. Sancılar ne kadar şiddetliyse bebeğim bir o kadar ağrısız doğdu sinek ısırığı bile hissetmedim.. Daha sonra bebeğin eşi gelmediği için kürtaja alındım.. uyanır uyanmaz bebeğimi getirin dedim, getirdiler. Kız olarak bildiğim bebeğim oğlanmış meğersem..Herkesin evladı kendine güzel olur elbette. Benim dünyada gördüğüm en güzel şeydi o.. Birkere sarılayım dedim yapmayın dağılır derisi zar gibi dediler o zaman namaz baş örütümü uzattım ben ona hamiletyken hep bu örtüyle namaz kıldım bununla dua ettim sarın kokumu hisstsin dedim ama çok ince dediler. Gündüzden annemlere kefenini aldırmıştım zaten onuda verdik zaten küçücüktü ama o bile çok gelmiş minicik bir parça almışlar.. Bebeğim 14 cmdi zaten. önce namaz örtümle sonrada kefeniyle sarıcaz dediler..O gecenin nasıl geçtiğini benim gibi evladını kaybetmiş anneler çok iyi bilirler.. Sabah kalktık hastaneye gittik morga indik. Bebeğimi aldım. Kimseye vermedim bana morga inme bebeği sen tutma dediler dinlemedim bırakım acımı en db,ne kadar yaşayayım bebeğimi bu kadarcık olsun göeryim hissedeyim dedim. Eşimle arabanın arkasına geçtik beraber tuttuk oğlumuzu..
Eşimin aile mezarlığına eşimin büyük amcasının mezarına defnettik ilk göz ağrımızı.. Büyük amca 20 yaşında organları birdenbire iflas ettiği için vefat etmiş. Adı da Mehmet'miş. Hiç çocuğu olmadığı için önce Allah'a sonra sana emanet dedik adııda Mehmet verdik..
01.02.2013'te yaptım doğumu..2 hafta geçti üzerinden veya dün yaptım bilemiyorum acı aynı acı.. Her ateş düştüğü yeri yakar ama bu ateş sürekli harlanıyor bunu biliyorum. Artık ölümden daha az kokuyorum evladım beni karşılıycakmış ebedi hayatta hep bebek olucakmış annem babam olmadan cennete girmem diyecekmiş öyle diyorlar.. Rabbim hiç kimseye evlat acısı vermesin dayanılması çok zor bir acı..
Her doğumda anneler babalar güler, bebekler ağlar.. Oysa benim doğumumda ben ağladım eşim ağladı herkes ağladı da bi bebeğim ağlayamadı..
1.5 senelik evliydim. Eşimle bebek sahibi olmayı çok istiyorduk. Hatta sözlenince çok severek içtiğim sigarayı bi çırpıda bıraktım sırf hamileliğime bir engel/bebeğe bir zararı olmasın diye..6 ay evvelden folik asit kullanmaya başladım.
Birgün çok ağır bronşit oldum eşim acile götürdü doktor çok kuvvetli antibiyotik tedavisi uyguluycaz dedi ilacı istemedim.. Adetime daha 1 hafta var ama içimde değişik bir yürek çırpıntısı,değişik bir heyecan var. Doktor boş boş yüzüme baktı nasıl yani durumuznuz daha da kötüleşebilir dedi. Bende iyide daha ne istiyorsunuz işte bilinçli bir anne adayı var karşınızda şimdiden özen gösteriyorum siz değilmiydiniz bilinçli anneler sağlıklı toplum diye bas bas bağıran.. Anlamadı tabi gözlerini devirdi..Bana rapor yazdı ertesigün çok daha fenalaştım eşimi aradım iş dönüşü bana bi test al eğer negatifse hiç olmazsa bi ağrı kesici içeyim dedim. Eşim geldi hemen testi yaptım banyoya bıraktım. İlk başta sadece tek çizgi çıktı, mutfağa geçtik yemek hazırlıyoruz bu arada ben tekrar bi ara banyoya gittim Aman Allahım bi de ne göreyim ikinci çizgide orda salına salına duruyor. İnanın o sevinçle baş ağrısı filan umrumda bile değildi. Ertesigün beta değerim için kan testi yaptırdık. Dünyanın en güzel rakamları bi araya gelmiş resmen dansediyorlar.. 40.97 :)) Gerçekten hayatımın en güzel anıydı o an..Ailelere haberler verildi her iki tarafında ilk torunu olacaktı herkes çok mutluydu ve böylese ertesigünden başlayarak doktor kontrolleri başladı.
İlk başta kahverengi akıntılar ve 2 ay sonra pembe akıntılar geldi ilk öğrendiğim andan itibaren progestan kullandım. Artık3.5 aylık olmuştu doktorum bu kanamaların benim normal sürecim olduğunu artık ilacı bırakabileceğimi ve rahatlamam gerektğini ama yinede kanama olursa gelmem gerektiğini söyledi. Yüreğimiz ferahladı eve döndük. Fakat birgün iş yerinde kanamam azıcık fazla olunca doktora gittim aynı hastanede başka bi doktora,bana bu bebeğin suyu az gelişemez sakatlık belirtisi olabilir dedi. 2li testi neden yaptırmadfığımı hemen yaptırmam gerektiğni söyledi.Hemen yaptırdık herşey normaldi, ense kalınlığı güzeldi,burunkemiği vardı, olması gereken herşey vardı. Doktorum en se kalınlığının iyi olması organların çalışacağının bir göstergesidir biraz daha büyüsün 3lü testte herşey çıkar dedi 2 gün rapor verdi haftasonuyla 4gün birleştirdin bol bol su içtim hiç haraket etmeden yattım pazartesi malesef suyunun dahada azaldığını ama şuan kendisine yetecek düzeyde olduğunun öğrendik. Ertesi gün Acıbaden hastanesinde perinatoloğa gittim ve beni ayrıntılı ultrasona aldı. Kİm neden böyle demiş anlamadım ama suyu gayet iyi dedi. Keyfini çıkar tadına var herşey yolunda güle güle dedi.. O an 4.ayım bitmişti 5.ayıma girmiştim.
Bu olaydan tam 6 gün sonra bir akşam iş çıkışına yakın kanamamın biraz fazla olduğunu gördüm eşim geldi hemen hastaneye gittik ama içimiz rahattı gidip bi bakıp eve dönecektk hatta dizimi izliycektm.. Nöbetçi doktor ''kalp atışlarıı göremiyorum'' dediği anı size tarif edemem inanın anlatamam.. tarifi yok çünkü.. Sedyeden kaçtım inanın kaçtım doktor dur noluyo bekle nereye filan dedi ama koşarak kaçtım eşim yetişemedi arkamdan hastanenin dışında yakaladı beni.. Ağlayarak bağırarak son kez kustum..İnanamadım 2 kere daha başka hastanelere gittim. Doktorlara yalvardım düzelmezi nolursunuz birşey yapın yalvarırım nolursunuz dedim '' yetişkin bir insanın kalbi durduğunu düşünün bir daha yaşarmı aynı şekilde düşünün lütfen '' dediler..
Veremedim hemen bebeğimi.. o kara gün çarşambaydı cumayı bekledim.. İçimde yinede bir ümit işte.. Hemde hep isterdim cuma doğum yapayım.. Cuma sabah 11de yatış yapıldı ağız ve vajınal yolla 3 saatte bir ilaç vericez doğum gerçekleşecek ama bir kaç günde sürebilir hazırlıklı olun dediler. Akşam saat 8 oldu sancılarım dayanılmaz olmuştu eşimle odada yürüyorduk ona sarılıyordum tam o anda bir anda bebeğim doğdu. Haykırmaya başladım ama acıdan değil.. Sancılar ne kadar şiddetliyse bebeğim bir o kadar ağrısız doğdu sinek ısırığı bile hissetmedim.. Daha sonra bebeğin eşi gelmediği için kürtaja alındım.. uyanır uyanmaz bebeğimi getirin dedim, getirdiler. Kız olarak bildiğim bebeğim oğlanmış meğersem..Herkesin evladı kendine güzel olur elbette. Benim dünyada gördüğüm en güzel şeydi o.. Birkere sarılayım dedim yapmayın dağılır derisi zar gibi dediler o zaman namaz baş örütümü uzattım ben ona hamiletyken hep bu örtüyle namaz kıldım bununla dua ettim sarın kokumu hisstsin dedim ama çok ince dediler. Gündüzden annemlere kefenini aldırmıştım zaten onuda verdik zaten küçücüktü ama o bile çok gelmiş minicik bir parça almışlar.. Bebeğim 14 cmdi zaten. önce namaz örtümle sonrada kefeniyle sarıcaz dediler..O gecenin nasıl geçtiğini benim gibi evladını kaybetmiş anneler çok iyi bilirler.. Sabah kalktık hastaneye gittik morga indik. Bebeğimi aldım. Kimseye vermedim bana morga inme bebeği sen tutma dediler dinlemedim bırakım acımı en db,ne kadar yaşayayım bebeğimi bu kadarcık olsun göeryim hissedeyim dedim. Eşimle arabanın arkasına geçtik beraber tuttuk oğlumuzu..
Eşimin aile mezarlığına eşimin büyük amcasının mezarına defnettik ilk göz ağrımızı.. Büyük amca 20 yaşında organları birdenbire iflas ettiği için vefat etmiş. Adı da Mehmet'miş. Hiç çocuğu olmadığı için önce Allah'a sonra sana emanet dedik adııda Mehmet verdik..
01.02.2013'te yaptım doğumu..2 hafta geçti üzerinden veya dün yaptım bilemiyorum acı aynı acı.. Her ateş düştüğü yeri yakar ama bu ateş sürekli harlanıyor bunu biliyorum. Artık ölümden daha az kokuyorum evladım beni karşılıycakmış ebedi hayatta hep bebek olucakmış annem babam olmadan cennete girmem diyecekmiş öyle diyorlar.. Rabbim hiç kimseye evlat acısı vermesin dayanılması çok zor bir acı..
anlattıklarını okurke nasıl agladım bır bılsen.cunku ben 3 evladımı kaybettım senın gıbı hep kalbı durdu benden ıcımden almak ıstedıler bebeklerımı ama vermemek ıcın dırendım aglaıdım kendımı sucladım hatta bırınde bebegımle odada sabaha kadar uyudum o bana baktı ben ona baktım kalbımı onlara takıp yasatmk ıstedım ama olmadı ben uc evladımı kaybettım sımdı yıne hamıleyım ıkı aylık oldu dua edıyorum buna bısey olmasın dıye ama hersey kader kaderınde yoksa dunyaya gelmek kendımızı parcalasakta gelmıyor sen sakın uzulme sen dua et allahım bebegıme orada sahıp cık onu yanından ayırma o senın yanında bu bıle bı mutluluktur benım ıcın benım bebegım tertemız pırıl pırıl de dua et. etraftakılerıde kafaya takma banada dedıler 3 tane bebegı ıcınde tutamadın öldurdun dedıler bende bıgun dayana madım balkona cıktım benım bebeklerım melek oldu allahımın ve peygamberımın yanındalar ya sızın cocuklarınıza ne demelı bırılerı hırsız ıckıcı kumarcı bazıları anasını dovuyo babasına kufur edıyo bumu evlatlık dedım boyle evlat sıze verılır sızler kotusunuz ben kotu bısey yaptıgımda allahım annemı affet onu bızden ayırma dıyecek 3 tane aslan gıbı evladım var dedım herkez cenesını kapattı kımse yuzume bakamaz oldu neden dogruydu cunku boyle salaklar ıcın canını sıkma bak senınde aslan gıbı bı oglun var o orada senı beklıyor babasını sevenlerı beklıyor onu oralarda uzme aglatma sen mutlu ol ona dua et o bu dunyadakınden daha mutlu olsun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?