Hep zor yollardan yürümek

whitesneaker

Popüler Üye
Kayıtlı Üye
10 Haziran 2017
733
1.135
31
Selam hanımlar,

Hayatta hepimizin yürüdüğü yollar var. Bazıları inişli çıkışlı bazıları çiçekli böcekli.. 30 yaşındayım. Ve benim yollarım hep zordu. Bazen gücüme gidiyor böyle olması içselleştiriyorum. Şimdi de o anlardan biri.
Birşeylere ulaşmak, bi şey olmak benim için hiç kolay olmadı. Hiç prenses gibi olmadım. Hep başkalarının sırtını dik yokuşlarda iten oldum. Ne bileyim hiç bir yerde işimi görecek tanıdıkta olmadı galiba. Hiç torpilli olmadım hayatımda. Hep ben yaparım ben hallederim.
Hayatta herşeyi kendim yapmaya programlı gibiydim. Hayatımdaki her sorunu ben çözmek zorunda kaldım. Çok dramatize etmek istemiyorum. Sadece bazen durmak, şımarmak bir şeyleri başkalarından beklemek benim için çok lüks şeyler. O kadar alışmışım ki vermeye. Hayatımdaki bütün dengeleri alt üst etmişim. Belki de hayatın gidişatı beni hep buna sevk etti. Şimdi bana ufacık bir hediye dahi alınsa mahcubiyetten 40a katlanıyorum. Bu hayata hep bi borçlu gibi yaşıyorum.
Hiç bir şey altın tepside sunulmadı bana ve bazen buna çok güceniyorum. Hep çalışmak zorundaydım. Beni mutsuz eden bir işten bile kaçamadım. Hep mecburiyetlerim vardı ve ben hiç frene basamadım. Hep olumsuz tablolar düşündüm yaşadığım olaylarda belki böylece kendime bir savunma mekanizması geliştirdim belki de bu olumsuz düşüncelerle hep kötüyü hayatıma çektim.
Biliyorum pek çoğunuzun hayatı böyledir, belki derdimi dahi anlatamıyorum şuan.
Haketmeyen insanları ait olmadıkları yerlerde görünce iyice dibe çekiliyorum. Kıskanmıyorum. Sadece bazı şeyler daha kolay olamaz mıydı diyorum. Böyle anlatıyorum ama sokakta kalmış aç açıkta değilim. Bunları yaşamamış olsam da duygusal olarak iyi hissetmiyorum.Yaşadığım ailevi olaylar, maddi problemler.. Bunlarda hep en çok ben mücadele ettim. Bazen hiç bir şey düşünmeden durmak, frene basıp el frenini çekmek istiyorum. Ama yapamıyorum. Bu hayata şanslı gelenlerden değilim. Mücadele etmekten yoruldum sanırım.
Şuan terapi almak daha iyi hissetmek isterdim ama mevcut ekonomik koşullarım buna dahi izin vermiyor.
Bölük bölük belki de anlamsız anlattım kusura bakmayın. Sadece içimi dökmek istedim
 
Bence çaba ile elde edilen şeyler daha değerli.

O altın tepsileri kimse boşuna koymuyor insanların önüne hep feda edilen birşeyler var. Bazen ahlaktan feda ediyorlar bazen karakterden.

O yüzden ben mutluyum kendi adıma böyle olmasindan. Kimseden iyilik beklemem kimseye kırılmam. Gereksiz fedakarlık da istemem kimseden.
 
Bence çaba ile elde edilen şeyler daha değerli.

O altın tepsileri kimse boşuna koymuyor insanların önüne hep feda edilen birşeyler var. Bazen ahlaktan feda ediyorlar bazen karakterden.

O yüzden ben mutluyum kendi adıma böyle olmasindan. Kimseden iyilik beklemem kimseye kırılmam. Gereksiz fedakarlık da istemem kimseden.
Öyle değil anlatmak istediğim. Sadece hayatım biraz daha kolay olabilirdi. En mutlu en özel günlerimde bile çok derin şeylerle sınav oldum.
 
Hayatta bazen herşey istediğimiz gibi gitmiyor . Her insanın daraldığı bunaldığı bir anı vardır ama şükretmeyide bilmeliyiz ki bizden daha kötüleride var 🥰 sana bir terapi tavsiyesinde bulunayım . Abdest al seccadeni ser elini Rabbine aç ve canını yakanları ,seni üzenleri Rabbime şikayet et . Elbet o duyan ve görendir . İçin manevi huzurla dolsun inşallah 🥰😘
 
Var. Eşimden yana çok şanslıyım. Yani hayattaki en büyük şansım o ve onunla vakit geçirmeyi çok seviyorum. Çok mutsuz biri değilim.
Sadece mücadele etmek sürekli birşeyler için çabalayan olmaktan yoruldum
Eee ohooo sana altın tepsinin alası sunulmuş. Sen onu es geçip döşemişsin ki bu haksızlık..

Ben bu hayatta en çok kime özeniyorum biliyor musun?
Tek seferde mutlu evliliği, onu pişman etmeyen adamı bulan kişiye.
 
Son düzenleme:
Ve senin ihtiyacın olan şeyi söylüyorum. Şu hayatta senden daha çok tırmalamış kişileri dinlemeye ihtiyacin var bence.

Ben onlardan biriyim mesela..
Ama bunları anlatmaya mecalim yok artık o derece yorgunum.. Dertleşmeye bile yorgun hissetmek evet tam içinde bulunduğum durum.. Eskiden senin kadar uzun yazabilirdim o bile anlamsız geliyor.
 
Örnek de verseydiniz keşke ben konunun içine giremedim böyle.
Ben de her yere torpilsiz hep kendim çalışarak kazıyarak geldim.
Nedir sizi bu kadar yoran
 
Masaj? Sinema? Tiyatro? Yüzmek? Ev dışı? Kendine bul birsey ve ayda bir senin günün olsun.
Bunların hepsini seviyorum. Mesela bir kaç gündür cilt bakımımı eşime yaptırıyorum. :) Sırasını öğrettim bu hafta 2 kez yaptı. :)
Evim dışındaki olaylar beni çok etkiliyor.
 
Eee ohooo sana altın tepsinin alası sunulmuş. Sen onu es geçip döşemişsin ki bu haksızlık..

Ben bu hayatta en çok kime özeniyorum biliyor musun?
Tek seferde mutlu evliliği, onu pişman etmeyen adamı bulan kişiye.
Yani eşim hayatım için en doğru insandı. Çok mutluyum. Harika bir eş, hayat arkadaşı.
 
Selam hanımlar,

Hayatta hepimizin yürüdüğü yollar var. Bazıları inişli çıkışlı bazıları çiçekli böcekli.. 30 yaşındayım. Ve benim yollarım hep zordu. Bazen gücüme gidiyor böyle olması içselleştiriyorum. Şimdi de o anlardan biri.
Birşeylere ulaşmak, bi şey olmak benim için hiç kolay olmadı. Hiç prenses gibi olmadım. Hep başkalarının sırtını dik yokuşlarda iten oldum. Ne bileyim hiç bir yerde işimi görecek tanıdıkta olmadı galiba. Hiç torpilli olmadım hayatımda. Hep ben yaparım ben hallederim.
Hayatta herşeyi kendim yapmaya programlı gibiydim. Hayatımdaki her sorunu ben çözmek zorunda kaldım. Çok dramatize etmek istemiyorum. Sadece bazen durmak, şımarmak bir şeyleri başkalarından beklemek benim için çok lüks şeyler. O kadar alışmışım ki vermeye. Hayatımdaki bütün dengeleri alt üst etmişim. Belki de hayatın gidişatı beni hep buna sevk etti. Şimdi bana ufacık bir hediye dahi alınsa mahcubiyetten 40a katlanıyorum. Bu hayata hep bi borçlu gibi yaşıyorum.
Hiç bir şey altın tepside sunulmadı bana ve bazen buna çok güceniyorum. Hep çalışmak zorundaydım. Beni mutsuz eden bir işten bile kaçamadım. Hep mecburiyetlerim vardı ve ben hiç frene basamadım. Hep olumsuz tablolar düşündüm yaşadığım olaylarda belki böylece kendime bir savunma mekanizması geliştirdim belki de bu olumsuz düşüncelerle hep kötüyü hayatıma çektim.
Biliyorum pek çoğunuzun hayatı böyledir, belki derdimi dahi anlatamıyorum şuan.
Haketmeyen insanları ait olmadıkları yerlerde görünce iyice dibe çekiliyorum. Kıskanmıyorum. Sadece bazı şeyler daha kolay olamaz mıydı diyorum. Böyle anlatıyorum ama sokakta kalmış aç açıkta değilim. Bunları yaşamamış olsam da duygusal olarak iyi hissetmiyorum.Yaşadığım ailevi olaylar, maddi problemler.. Bunlarda hep en çok ben mücadele ettim. Bazen hiç bir şey düşünmeden durmak, frene basıp el frenini çekmek istiyorum. Ama yapamıyorum. Bu hayata şanslı gelenlerden değilim. Mücadele etmekten yoruldum sanırım.
Şuan terapi almak daha iyi hissetmek isterdim ama mevcut ekonomik koşullarım buna dahi izin vermiyor.
Bölük bölük belki de anlamsız anlattım kusura bakmayın. Sadece içimi dökmek istedim
Gorup gorebileceginiz her turlu torpili yaptirabilecegim bir cevreye sahibim ama hicbir zaman hicbir yerde hicbir konu icin torpil yaptirmadim. Haketmedigim bir seye/konuma sahip olmak, ozetle hak yemek beni fazlasiyla mutsuz ederdi. Olaylara bir de Bu gozle bakin bence 😊
 
Gorup gorebileceginiz her turlu torpili yaptirabilecegim bir cevreye sahibim ama hicbir zaman hicbir yerde hicbir konu icin torpil yaptirmadim. Haketmedigim bir seye/konuma sahip olmak, ozetle hak yemek beni fazlasiyla mutsuz ederdi. Olaylara bir de Bu gozle bakin bence 😊
Torpilli olmayı birilerinin referansı anlamında kullanmadım. Hayatın torpil geçmesi diyebiliriz. Ben hayatımın bana torpil geçtiğini çoğu şeyde hissedemiyorum.
Evet çabalamak güçlü olmak benim için çok önemli ama bunlardan yorulduğumda da durabilmek istiyorum. Bu özgürlüğümün olduğunu hissetmiyorum. Mesela bir süre çalışmayayım diyemem.
 
X