Hep panik biri olmak

Kızlar var mı böyle karakteri olan gelin dertleşelim.

Annem babam çok panik ve karamsar insanlardır, onların yetiştirme tarzında büyüdüğüm ve en ufak bir hatam bile eleştirilip başıma kalkıldığı için her şeyden korkan bir insan haline geldim.

Sınav kaygılarım ve hayat pahalılığı da üstüne tüy dikti diyebilirim. Mesela 2 hafta sonra kpss var ve çok çok gerginim. Hep aklıma kötü ihtimaller geliyor.

Sadece sınavlar için de değil mesela bir hastalığım bir şikayetim olsun, hemen en kötüsünü düşünüyorum bittim mahvoldum modundayım. Maddi ve manevi anlamda hasta olmaktan tedavi süreçlerinden çok korkan biriyim.

2 farklı psikoloğa gittim, derdimi anlattım, kafamdaki düşüncelerin aslında anne babama ait düşünceler olduğunu söylediler, ben de buna katılıyorum. Başına kötü bir şey gelse bile en kötü ihtimalle ne olabilir ki diyip rahatlamaya çalış dediler, hatta bir süre antidepresan kullandım. Ama yok yani etki etmiyor hiçbiri bende.

Şu an ekonomik olarak ailemden hala kopamadım, üstelik halen aynı evdeyiz belki bunun etkisi var. Ailem çıkıp gezmeme çok karışır iyice eve kapandım stres topu oldum zaten…

Bilmiyorum belki benzer durumda olanlar yazar yorum olarak bir şeyler, belki bu ruh halini aşmış olanlar tavsiye verir.

Ama kırıcı bir şey yazmayın sınavıma 2 hafta kaldı çok hassasım çok

ElaineBenes .!.:

Kızlar var mı böyle karakteri olan gelin dertleşelim.

Annem babam çok panik ve karamsar insanlardır, onların yetiştirme tarzında büyüdüğüm ve en ufak bir hatam bile eleştirilip başıma kalkıldığı için her şeyden korkan bir insan haline geldim.

Sınav kaygılarım ve hayat pahalılığı da üstüne tüy dikti diyebilirim. Mesela 2 hafta sonra kpss var ve çok çok gerginim. Hep aklıma kötü ihtimaller geliyor.

Sadece sınavlar için de değil mesela bir hastalığım bir şikayetim olsun, hemen en kötüsünü düşünüyorum bittim mahvoldum modundayım. Maddi ve manevi anlamda hasta olmaktan tedavi süreçlerinden çok korkan biriyim.

2 farklı psikoloğa gittim, derdimi anlattım, kafamdaki düşüncelerin aslında anne babama ait düşünceler olduğunu söylediler, ben de buna katılıyorum. Başına kötü bir şey gelse bile en kötü ihtimalle ne olabilir ki diyip rahatlamaya çalış dediler, hatta bir süre antidepresan kullandım. Ama yok yani etki etmiyor hiçbiri bende.

Şu an ekonomik olarak ailemden hala kopamadım, üstelik halen aynı evdeyiz belki bunun etkisi var. Ailem çıkıp gezmeme çok karışır iyice eve kapandım stres topu oldum zaten…

Bilmiyorum belki benzer durumda olanlar yazar yorum olarak bir şeyler, belki bu ruh halini aşmış olanlar tavsiye verir.

Ama kırıcı bir şey yazmayın sınavıma 2 hafta kaldı çok hassasım çok

Genişletmek için tıkla...

canım kaç yaşındasın? ne okudun?

moonslight .!.:

canım kaç yaşındasın? ne okudun?

Genişletmek için tıkla...

25 yaşındayım, iyi bir okulda hukuk bitirdim, avukatlık ruhsatı alalı 7-8 ay sanırım oluyor, özel sektörü denedim ama maaş olsun kötü şartlar olsun nefes alamadım, kpss çalışıyorum aylardır kamu avukatlığı ve uzmanlık kadroları için. Ama gerçekten çok yıprandım

ElaineBenes .!.:

25 yaşındayım, iyi bir okulda hukuk bitirdim, avukatlık ruhsatı alalı 7-8 ay sanırım oluyor, özel sektörü denedim ama maaş olsun kötü şartlar olsun nefes alamadım, kpss çalışıyorum aylardır kamu avukatlığı ve uzmanlık kadroları için. Ama gerçekten çok yıprandım

Genişletmek için tıkla...

Ben de senin gibiydim ve aile yapılarımız da oldukça benzer. Yaşın ne güzel henüz genç. Ama yaş ilerledikçe maalesef vücut stresi eskisi gibi tolere edemiyor. Böyle olduğum için anksiyete hastası oldum(tüm ciddi fiziksel belirtileriyle). O kadar kötü şeyler yaşadım ki o dönemde, ilk hatırladığım kendime bunu yaptığım, her şeyi bu kadar taktığım için çok kızmış olduğum ve büyük bi pişmanlık. Giden sağlık geri gelmeyince insan hiçbişeyin kendi sağlığından önemli olmadığını anlıyor. Umarım siz de geç olmadan aklınızı başınıza alır sudan sebeplerle kendinizi üzmeyi bırakırsınız…

Böyle bi arkadaşım var ve enerjisi bana çok yorucu geliyor, hatta bazen sinirleniyorum her şeyi takmasına, abartmasına, aşırı düşünmesine. Yani sadece kendisi huzursuz olmuyor, çevresine de yayıyor o negatifliği.
Psikolog ve ilaç da çözüm olmamış, ne yapmak gerek bilemedim.

ElaineBenes .!.:

25 yaşındayım, iyi bir okulda hukuk bitirdim, avukatlık ruhsatı alalı 7-8 ay sanırım oluyor, özel sektörü denedim ama maaş olsun kötü şartlar olsun nefes alamadım, kpss çalışıyorum aylardır kamu avukatlığı ve uzmanlık kadroları için. Ama gerçekten çok yıprandım

Genişletmek için tıkla...

Kamuya yönelin bence de. Özel sektör de iyi olabilmek için çevre şart.
Emeklerinizin karşılığını alırsınız inşallah

yani yani yazması kolay ama en kötü ne olabilir diye düşünüp rahatlayın bence, niye derseniz cidden en kötü ne olur hastalanırsanız doktorlar düzeltiyor, beyaz eşyan bozulsa tamir yaptırıyorsun tamirci düzeltiyor olmuyorsa atıyorsun satıyorsun yenisini alıyorsun. Valla Tvde görmüştüm bizim ünlülerden bir kadın ABDde yaşıyormuş, kızının 0 aldığı jeepi sürekli arızalanınca bıktı girdi levyeyle attı öşpe en kötü lanet olur der geçersiniz

Senelerce bu sorunu en derinden yaşamış birisi olarak (ve senelerce psikoloğa gittim bu sorunu çözmek için) birkaç ufak önerim olabilir.

Sizi panik eden bir durumla karşılatığınızda 3 şeyi hızlıca düşünün:

- Bu durumla ilgili en iyi ihtimalle ne olabilir, en kötü ihtimalle ne olabilir, en büyük ihtimalle ne olabilir. Bunu sürekli yaptığınızda fark edeceksiniz ki genellikle gerçekleşen ihitmal en kötü ihtimal olmuyor. Hatta bunu ufak bir defter gibi yanınızda taşıyıp gerçekleşen ihitmali de daire içine alabilirsiniz. Beyniniz yavaş yavaş kendisini yeniden kurgulayacaktır.

-Düşüncelerimiz ne yönde ise duygularımız hemen onları takip ediyor. Tabi ki düşüncelerimizi seçmek gibi bir şansımız yok ama ben kendimi kötü hissettiğimde aynanın önüne gidiyorum ve diyorum ki “bunun gibi kaç tane olay yaşadın, hepsinden sağ ve sağlıklı çıktın - bu sefer de çıkacaksın”. Bunu kendime hatırlattığımda içim cesaretle doluyor. Kendimi duruma meydan okuyabilir gibi hissediyorum.

-Karamsar olmayan bir noktadan baktığımızda hepimiz günün sonunda birgün öleceğiz. Fakat güzel yan şu ki hayatta sadece bir defa ölebiliyoruz. Onun dışında yaşayacağımız bir sürü gün, bir sürü deneyim, bir sürü güzel şey var. Ben odağımı kendimi kaygılandıran düşüncelere yatırım yaparak yormak istemediğime karar verdim. Elimdeki zamanın tadını çıkarıyorum. Daralınca böyle düşünebilirsin. Elindeki zamanın tadını çıkart!

Sürekli kötü şeyler olacak düşüncesi. kaygı bozukluğu deniyor galiba doğru mu? Ailemin çok iyimser olduğu söylenemez. Babam sık sık şöyle olursa ne yaparız, böyle derse ne yaparız diye olumsuz senaryolar yazar. Annem desen herkesin her şeyi bizden iyi bildiğini düşünür. İflah olmaz aslan oluşumdan mı, annem çalıştığı için beni babaannem büyüttüğünden mi (çok özgüvenliydi rahmetli, iyimser ve sosyaldi. Çevresinde sevilirdi) bilmiyorum onu da olunca düşünürüm, onların ağzı gözü beş mi şeklinde savuştururum anamla babamı. Söylemesi kolay biliyorum ama hemen olumsuzu çağırmayın. Yani olumlu ihtimaller neden düşük olsun ki…