Merhaba arkadaşlar ben 27 yaşında kendi halinde ve içindeki çocuğu hiç büyütememiş bir bayanım.Çocukluğumdan beri hep huzursuz bir Aile ortamında yetiştim tabi buna bir ortam denilebilirse, çocukluğumdan beri annemden her türlü şiddete ve sözlü saldırıya maruz kaldım. ilk evladıyım ve benim hiç bir şekilde varlığımı kabul etmek istemedi. Bana bir kez olsun değer vermedi hiç bir şekilde maddi anlamda destek olmadı üniversiteyi bunca huzursuzluk içinde kazandım okulumu bitirdim ve sürekli çalışmaya zorladı özel sektörde de hiç bir zaman istediğim gibi bir iş imkanı yakalayamadım insanlar çünkü hep havalı ve arkasından dedikodu yapabilecek insanları görmek istiyorlar herNeyse annemle hiç anlaşamadım hayatım boyunca benim hiç birşeyime saygı duymadı ve beni hep aşağıladı ve bunun zorluğunu hep yaşadım merhamet ve şefkat duygusu hiç olmadı çünkü yavrum kuzum demedi bir gün. Beni dövdü çamaşırlarımı sokaklara fırlattı sürekli bana karşı düşmanlık besledi evde yemek bile pişirmeme tahammülü yok bir gün yine tartıştık pişirdiği yemekten de yemeministemez öyle durumlarda bir tane domates yedim diye bana etmediğin bırakmadı babam hep benden yana oluyordu onu da pusturdu. Anlayacağınız çok zor zamanlar geçirdim bir deliyi zaptetmek gerçekten zor iş ama hep metanetimi korumaya çalıştım hayatta hiç istediğim gibi yaşayamayadım hayallerimi gerçekleştiremedim kaderim buymuş demek ki anlayacağınız sevgi eksikliği yaşıyorum ve hayata karşı tahammülüm çok az tek isteğim huzur çuval bile giyerim kuru ekmek bile yerim hiç kimse umrumda değil ama huzurum yok evlendim eşim de benden sürekli bakımlı olmamı istiyor ve kilolarımı kafasına takıyor sırf huzur için evlendim bunca yıl doğru kişiyi bekledim o da onca derdimin üzerine dert ekliyor başka yerde yaşıyor eşim ve ben onun yanında olduğumda mutsuz ve huzursuz olacağım diye korkuyorum çünkü yanyanayken herşeyime takıntı yapıyor anlayacağınız aşağı tükürsem sakal yukarı bıyık ne yapacağım bilemiyorum ruhum çok yorgun ve kırgın