- 28 Mayıs 2015
- 7.519
- 27.772
- Konu Sahibi gurtmingotam
- #1
Merhaba,
Hep isterdim burada doğum hikâyemi paylaşmayı. Tuna 18 aylık oldu anca yazabiliyorum:). Hamile kalma isteğim başladığından beri hep takip ettim kendimi motive ettim. Belki hikayem birilerine iyi gelir diye düşündüm. Hamileliğimi 4 ay bekledim acaba Bi problem mi var diye paranoyalar hepimiz yaşamışızdır illaki kafaya ne kadar takarsan o kadar beklenen geç geliyormuş. Ve buraya üye olmama sebepte bu oldu araştırma sorma isteği ben gibi arkadaşlarla konuşmak. Sonra ağustos ayında evlilik yıl dönümüne yakın gördüm çift çizgiyi (hâlâ saklıyorum
)eşime yaptığım sürprizle en güzel hediye olmuştu bize bebeğimiz
İlk günler heyecanla günler geçmiyor gibi geliyordu ama aslında o kadar hızlı geçmiş ki şimdilerde anlıyorum bunu. Gelelim asıl maceraya doğumuma Tuna gelmek istemedi hiç ters pozisyondan doğum pozisyonuna son hafta döndü mecbur sezaryen olacaktım az kalsın bi sürprizle döndüğünü öğrenince havalara uçtum. Normal doğumu destekleyerek ve çok isteyerek geçirdim hamileliği 9 ay 10 günü doldurduk hala bekliyoruz. Ama ne bi sancı ne kanala girme yok keyfi yerinde içerde
sevgili doktorum normal doğumu çok istediğim için 42. Haftaya kadar bekledik . Bir gelişme olmayınca 28 nisanda doğumu suni sancıyla başlatacağız dedi. Hiç sezaryen olacağımı düşünmüyordum kesin doğuracağım başaracağım diyordum. 2 günde süsleri balonları kurabiyeleri hazırladık. çantam hep hazırdı kapıda bekliyordu ne olur ne olmaz diye son 2 ay kala nerden bilelim geç geleceğini 
doğum günü gelip çattı sabah erkenden hastaneye giriş yapıldı odamızı süsledik bana serum taktılar. Hep içimden dualar ettim. Saat 7 de vermeye başladılar serumu öğlende anca hissetmeye başladım. Gülüyordum dolaşıyordum acı yok heralde kolay olacak diyorum nst ye bağlıyorlar kalp atışlarını dinliyorum kavuşacağız az kaldı diyorum dua ediyorum. Ama gel gör ki açılmam çok yavaş ilerledi 3-4 saatte yarım santim 1 santim zor açılıyor çatı muayenesinde de müdahale ediyorlar ama yok öğleden sonra 2 gibi suyum geldi. "aa idrar kaçırıyorum diyorum eyvah rezil oldum filan meğer su gelmesi böyle bişeymiş tutamadığın idrarın gibi . Sancılar sıklaşmaya başladı. Ben Oflamaya başladım
eşim deseniz benden panik hastanede oturmana hareketler yapmana izin vermiyorlar evde olsam sancımı evde çeksem herşeyin daha kolay olacağına inanıyorum. Bu konuda sizlere önerim hastanede panik yapmayacak destek olacak yakınlarınız olsun. Benim yanımda ablam eşim annem yengem vardı sağolsun ablam belime masaj yaptı elimi tuttu moral vermeye çalıştı. Doktorum gece doğurursun sen diyor ama açılma 4 cm de kaldı ilerleme yok ağrılarım hat safhada adet ağrısından 2 kat filan fazla diyebilirim benim adetlerimde çok sancılı geçerdi dayandım saat21:00 a kadar lakin artık dayanamıyorum dedim herkes sezaryen diye söylendikçe alın dedim. Doktorum geldi hazırladılar beni spinal anestezi uyguladılar. Hiç bişey hissetmedim doğum sancım aniden kesildi bi rahatlama hissi saldım kendimi. Çok hızlı oldu herşey doktoruma "hocam olmadı çok istedim ama başaramadım" dedim "üzülme unutacaksın birazdan" dedi. Ameliyatı hissettim sallantıları filan tepemdeki ışıktan yansıyan şeyden izledim ameliyatı :) bebeğimi çıkardılar tam 22:36 da Bana gösterdiler bembeyazdı ağlıyordu yanağıma getirdiler sustu canım oğlum hoşgeldin dedim ağlayamadım nedense ama çok güzeldi ondan öncesi yokmuş ta yeniden birlikte var olmuşuz gibi çok farklı bir his hiç ayrılmak istemedim o an temizlemeye götürdüler yandan onu görmeye çalışıyordum ardından benim dikişlerimi yaptılar 15 dk da oldu bitti. Odaya geldiğimde hemen emzirdim sancı çekerken sütüm gelmişti çabuk uyum sağladık birbirimize nede olsa aylardır aynı bedendeydik artık kucağımda inanılmaz mutluluk verici Allah isteyen herkese nasip etsin anne olmayı. Sezaryen konusunda ise boşuna evham yapmışım çok rahattı uyuşukluk geçince yürüdüm ilk gün acı vardı ama 2. Gün çok rahattı oğlumla ilgilendim altını aldım emzirdim tek başıma banyosunu yaptırdım. Hamd olsun.
Sizlere önerilerim olacak
- doğumda fotoğraf mutlaka çekin o stresle kimsenin aklına gelmemiş ve şimdi o ilk karşılaşmamızı fotoğrafta görmeyi isterdim
-eğer sancılarınız evde başladıysa bi süre evde sancınızı çekmenizi öneririm hastanede kısıtlıyorlar hareketlerinizi
- yanınızda destek olacak insanlar olsun
- normal doğum en güzeli fakat şartlamayın kendinizi ben gibi Allah hangisi hayırlı olacaksa onu nasip etsin deyin. İşte bizim hikayemiz böyle azıcık ucundan normal doğumuda yaşamış oldum asla pişman değilim ne olursa olsun anın tadını çıkarın
Sevgiler
Hep isterdim burada doğum hikâyemi paylaşmayı. Tuna 18 aylık oldu anca yazabiliyorum:). Hamile kalma isteğim başladığından beri hep takip ettim kendimi motive ettim. Belki hikayem birilerine iyi gelir diye düşündüm. Hamileliğimi 4 ay bekledim acaba Bi problem mi var diye paranoyalar hepimiz yaşamışızdır illaki kafaya ne kadar takarsan o kadar beklenen geç geliyormuş. Ve buraya üye olmama sebepte bu oldu araştırma sorma isteği ben gibi arkadaşlarla konuşmak. Sonra ağustos ayında evlilik yıl dönümüne yakın gördüm çift çizgiyi (hâlâ saklıyorum
)eşime yaptığım sürprizle en güzel hediye olmuştu bize bebeğimiz İlk günler heyecanla günler geçmiyor gibi geliyordu ama aslında o kadar hızlı geçmiş ki şimdilerde anlıyorum bunu. Gelelim asıl maceraya doğumuma Tuna gelmek istemedi hiç ters pozisyondan doğum pozisyonuna son hafta döndü mecbur sezaryen olacaktım az kalsın bi sürprizle döndüğünü öğrenince havalara uçtum. Normal doğumu destekleyerek ve çok isteyerek geçirdim hamileliği 9 ay 10 günü doldurduk hala bekliyoruz. Ama ne bi sancı ne kanala girme yok keyfi yerinde içerde sevgili doktorum normal doğumu çok istediğim için 42. Haftaya kadar bekledik . Bir gelişme olmayınca 28 nisanda doğumu suni sancıyla başlatacağız dedi. Hiç sezaryen olacağımı düşünmüyordum kesin doğuracağım başaracağım diyordum. 2 günde süsleri balonları kurabiyeleri hazırladık. çantam hep hazırdı kapıda bekliyordu ne olur ne olmaz diye son 2 ay kala nerden bilelim geç geleceğini doğum günü gelip çattı sabah erkenden hastaneye giriş yapıldı odamızı süsledik bana serum taktılar. Hep içimden dualar ettim. Saat 7 de vermeye başladılar serumu öğlende anca hissetmeye başladım. Gülüyordum dolaşıyordum acı yok heralde kolay olacak diyorum nst ye bağlıyorlar kalp atışlarını dinliyorum kavuşacağız az kaldı diyorum dua ediyorum. Ama gel gör ki açılmam çok yavaş ilerledi 3-4 saatte yarım santim 1 santim zor açılıyor çatı muayenesinde de müdahale ediyorlar ama yok öğleden sonra 2 gibi suyum geldi. "aa idrar kaçırıyorum diyorum eyvah rezil oldum filan meğer su gelmesi böyle bişeymiş tutamadığın idrarın gibi . Sancılar sıklaşmaya başladı. Ben Oflamaya başladım eşim deseniz benden panik hastanede oturmana hareketler yapmana izin vermiyorlar evde olsam sancımı evde çeksem herşeyin daha kolay olacağına inanıyorum. Bu konuda sizlere önerim hastanede panik yapmayacak destek olacak yakınlarınız olsun. Benim yanımda ablam eşim annem yengem vardı sağolsun ablam belime masaj yaptı elimi tuttu moral vermeye çalıştı. Doktorum gece doğurursun sen diyor ama açılma 4 cm de kaldı ilerleme yok ağrılarım hat safhada adet ağrısından 2 kat filan fazla diyebilirim benim adetlerimde çok sancılı geçerdi dayandım saat21:00 a kadar lakin artık dayanamıyorum dedim herkes sezaryen diye söylendikçe alın dedim. Doktorum geldi hazırladılar beni spinal anestezi uyguladılar. Hiç bişey hissetmedim doğum sancım aniden kesildi bi rahatlama hissi saldım kendimi. Çok hızlı oldu herşey doktoruma "hocam olmadı çok istedim ama başaramadım" dedim "üzülme unutacaksın birazdan" dedi. Ameliyatı hissettim sallantıları filan tepemdeki ışıktan yansıyan şeyden izledim ameliyatı :) bebeğimi çıkardılar tam 22:36 da Bana gösterdiler bembeyazdı ağlıyordu yanağıma getirdiler sustu canım oğlum hoşgeldin dedim ağlayamadım nedense ama çok güzeldi ondan öncesi yokmuş ta yeniden birlikte var olmuşuz gibi çok farklı bir his hiç ayrılmak istemedim o an temizlemeye götürdüler yandan onu görmeye çalışıyordum ardından benim dikişlerimi yaptılar 15 dk da oldu bitti. Odaya geldiğimde hemen emzirdim sancı çekerken sütüm gelmişti çabuk uyum sağladık birbirimize nede olsa aylardır aynı bedendeydik artık kucağımda inanılmaz mutluluk verici Allah isteyen herkese nasip etsin anne olmayı. Sezaryen konusunda ise boşuna evham yapmışım çok rahattı uyuşukluk geçince yürüdüm ilk gün acı vardı ama 2. Gün çok rahattı oğlumla ilgilendim altını aldım emzirdim tek başıma banyosunu yaptırdım. Hamd olsun.Sizlere önerilerim olacak
- doğumda fotoğraf mutlaka çekin o stresle kimsenin aklına gelmemiş ve şimdi o ilk karşılaşmamızı fotoğrafta görmeyi isterdim
-eğer sancılarınız evde başladıysa bi süre evde sancınızı çekmenizi öneririm hastanede kısıtlıyorlar hareketlerinizi
- yanınızda destek olacak insanlar olsun
- normal doğum en güzeli fakat şartlamayın kendinizi ben gibi Allah hangisi hayırlı olacaksa onu nasip etsin deyin. İşte bizim hikayemiz böyle azıcık ucundan normal doğumuda yaşamış oldum asla pişman değilim ne olursa olsun anın tadını çıkarın
Sevgiler
Son düzenleme:
çok şükür sağlıkla sıhhatle kavuşmuşsunuz. O zaten dünyalara bedel 
Paşalarımıza öpüyorum çok çok 
Maşallah bebeğine daha miniciktir o şimdi 
