Haklisiniz, ama benimki paniklemek değil aslında. Akışa birakirim genelde her şeyi. Sadece bu kadar çok istedigim seyin gittikçe benden uzaklasiyor hissi beni uzen. Anlamsizca sabirsizlaniyorum. Diyorum ki şimdi tam suan mis kokulu bir bebişim olsaydi yanimda
hayallerr
ay sakin oyle dusunme
her an uzaklasmiyorsun, bilakis, ruyalarinin erkegi ve cocuklarinin babasi olacak kisiyle tanismaya her gun daha da yaklasiyorsun
yasin 29 hay allah, neden boyleyiz ayol?
ben 29 yasindayken mutsuz evliydim
31 yasinda bosandim ve yari mutlu bir nisanlilik gecirdim, o da surmedi
su an 35 ve yeni esimle aile planlamasi icin adimlar atiyoruz, ikimiz de tas gibiyiz masallah, seneye calismalara baslayacagiz
her gun sukur duasi ediyorum, bir daha kotu erkeklerle kotu iliskilerle bir daha ugrasmamak icin. herkes icin de ayni seyi diliyorum. bu gec kalmislik, pismanlik duygulari insani daha da yipratir, lutfen oyle dusunme.
tavsiyem, spor falan yap, kendine deger ver. bu sakin gunlerin tadini cikar, hayat 30dan sonra baslar ablacim.
iyi sanslar.