Merhaba arkadaşlar 37 yaşındayım daha öncede bir sürü başlık açmıştım depresyonla ilgili.ben çocukluğumdan beri depresyon hastasıyım sorumluluk alamıyorum saçma sapan şeylerden depresyona giriyorum mesela dil kursuna giderken öğrenmek zor geliyor veya sınıfın içinde sesli birşey okuyamıyorum kursu yarıda bırakıyorum veya evlendim ne yemek yapacam diye depresyona giriyorum,biliyorum çok saçma ama benim beynim farklı çalışıyor,temmuz ayından beri yine depresyondayım şimdide önümde bir ömür var bu hayat çok uzun diye düşünüyorum takmışım bu hayat çok uzun gün doğmasın istiyorum tükenmişlik sendromu gibi birşey 15 kilo verdim,Almanya’da yaşıyorum ama belki iyi gelir diye Türkiye’ye ailemin yanına geldim ama yine iyileşemiyorum,kafam çalışmıyor artık halimi görseniz acırsınız ölemiyorumda sadece çok büyük bir acı çektiğim,Almanya’ya dönmek istemiyorum ama oğlum orda dönsem bile bakamam ki ona,eşimle de sorunlarımız oldu daha önce çalışmıyorum diye bana ahlaksız teklifte bulundu internetten chat sitelerine girip para kazanmam için ve eniştesinin logistik deposundan malları çalıyor internette satıyor,ben zaten saf salak gibi birşeyim herşeyi sineye çektim,aileme anlattım hemen boşan diyorlar ama boşansam oğlum orda kalacak,ne olur yardım edin oğlumdan ayrı nasıl yaşarım ben nasıl anneyim diye daha çok acı çekerim,benim sorunum beynimle bakışlarım bile aptal gibi artık,dahada ömür uzun,hergün gün doğacak ama ben ne yapıcam yaşamak istemiyorum artık.
- Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Hayatımı kaybediyorum
- Konu Sahibi erayim
- Başlangıç Tarihi
Öncelikle geçmiş olsun.. ilk olarak bi doktora git canım. Ben de ilaç kullanıyorum. Bu şekilde sağlıklı düşünemezsin önce bi kendine gelmen gerek böyle olmaz uzmanına git görüş.. ama öyle evlilik olmaz boşanman gerekio. Avukatlarla falan görüş çocuk için ama o adamın yanına dönme
Ama bu geçecek birşey değil çünkü benim kişilik yapım böyle ilaç kullanırken girdim zaten depresyona,saniyeler geçmiyor da bir ömür nasıl geçsin,eşim benimle çok ilgilendi bu durumumu biliyor ama son kez hastalandığımda boşanalım ozaman dedi sonra hemen kıvırdı ilgilenmeye başladı doktorlara götürdü ama ben zaten Almanyadada çok mutsuzdum uyum sağlayamadım oraya hiç ortamım yoktu,bu düşünce benim kafamdan gitmiyor ömür çok uzun geliyor,hep böyle hissetmekten çok korkuyorum kimbilir bu hayat benim için ne zorluklarla dolu olacak diye düşünüyorum sonumu hiç iyi görmüyorum umut yok gibi artık
- 5 Kasım 2020
- 42
- 24
- 38
- 45
- 4 Nisan 2020
- 9.887
- 21.481
- 278
20.45 gece aktifmis
- 5 Kasım 2020
- 42
- 24
- 38
- 45
Cok sükür iyi o zaman hala buralarda geziyorsa. Umarim görür ve cevaap yazar
Tsk ederim bu arada :)
- 15 Ocak 2016
- 6.893
- 33.929
- 548
- 27
Öyle bir yazmissiniz ki eski konu sandim bugün açılmis konu
- 4 Nisan 2020
- 9.887
- 21.481
- 278
Rica ederim eski bir uyeymis çok güçlü biri belli ki bu zamana kadar bir çok şeyim ustesinden gelmis emin ki bunun da üstesinden gelir başlık mecazi anlamda kullandığını düşünüyorum zor zamanlar geçirmiş evet ama 2 tane de çocuğu var onun en büyük destekcisi umarım profesyonel destek alarak bu durumu atlatacak
Burdayım hepiniz sağolun varolun ama bir çıkış yolu bulamıyorum Almanya’ya dönsem de Türkiye’de kalsamda depresyonum geçmeyecek ama en azından burda ailem ilgileniyor benimle ve daha önceden eşimle yaşadığım sorunlar içime atmam belkide bir tetikleyici oldu bu durumuma,hakkımda hayırlısını diliyorum yinede hayata tutunmaya çalışıcam,bana bir akıl verin ne olur Almanya’ya döneyimmi burda ailemin yanındamı kalayım tedavi görüyorum şuna burda,ama oğlum gelicek aklıma hep Almanya’da kalsın orada geleceği daha iyi olur en azından hasretine dayanabilirmiyim bilmiyorum,güzel Allahım beni nasıl sınıyorsun yinede şükürler olsun diyorum.
- 5 Kasım 2020
- 42
- 24
- 38
- 45
aaa ben üyenin üye oldugu tarihe bakmisim,2012 yi görünce ondan merak ettim,iyi mi diye. Siz konu deyince farkettim valla,kusura bakmayinÖyle bir yazmissiniz ki eski konu sandim bugün açılmis konu
- 5 Kasım 2020
- 42
- 24
- 38
- 45
Canim bende gurbetciyim,Isvicre de yasiyorum,19 sene oldu ama hasret hic azalmiyor.Seni cok iyi anliyorum. Ben de 2 yildir esimden ayriyim ve 5 ay öncede bosandik. Bosandiktan sonra cocuklari alip Tr ye döneyim diye düsündüm ama hem cocuklar istemedi hemde onlari babasindan ayirmak bencillik gibi geldi bana.
Benim sana nacizane tavsiyem git Almanyaya,cocuguna simsiki saril.Sana en büyük destegi o verecektir inan bana.Almanyada birsürü türk doktor var.Sor sorus bul iyi bir psikolog yada psikiyatr kendine.Esinden de ayril ama cocugunu ondan koparma ve Tr de kalarak cocugunla araniza daglar koyma lütfen. Birbirinize en iyi gelecek olan sey yine sizsiniz. Yasadigin durumun gececgine inan.Her karanligin ardindan günes doguyor ,unutma.
Rabbim yardimcin olsun
