aynen öyleee :)
aynen öyleee :)Biz mutsuz olduk sen de ol diyorlar.
ilk cümleleriniz çok doğru o yüzden evliliğe yanaşmıyorlar fakat öbür taraftan bir de erken yaşta evlenen o kadar çok kişiler var ki. yeni nesil evliliğe yanaşmıyorsa bu peş peşe evlenen yeni nesil kim :)Yeni nesil erkekler sorumluluk istemiyor hayatlarinda. Ceplerinde paralari var, seks de o kadar zor ulasilan bir sey degil. Bunun icin evlilige ihtiyac yok, haliyle evlenip bir suru sorumlulugun altina girmek istemiyorlar. Bir sure bi kizla bi sure baska bi kizla seklinde duzenli iliski surdurmek yetiyor onlara.
Sizin yapmaniz gereken(hala yapmadiysaniz) bu adamdan ayrilmak. Beklentilerinizin uyustugu birini alin hayatiniza. Fikrini degistiririm evleniriz diye dusunmeyin. Uzgunum ama bu insanin evlenmek istedigi kisi siz degilsiniz, belki gun gelir biri ile evlenir ama o resme siz oturmuyorsunuz onun kafasinda.
İnşallah ilerde daha da pişman olmazsınız, geçen yıllarınızı hiçbir şekilde geri getirmezsiniz. Böyle böyle kısmetinizi kapatıyorsunuzayrılmadım. aslında denedim ama çok üzüldüm dayanamadım geri barıştım. o konuda hatalıyım kabul ediyorum
o adam canımı sıktı zaten bu akşam. valla çevremde herkes biliyor evlilik istediğimi ama hiç elle tutulur bir şey çıkmıyor çok tuhaf. bir de anneme söyleyenler var ki annem nedense kestirip atıyor hep.. sizin için de hayırlısı olur umarım.Ben bu işlerin nasip olduğuna inanıyorum.
Tabi ki fırsat yaratacaksin, çevreni genişletmeye çalışıp belirli kriterlerin olacak. Ben de 31 yaşındayım ve 29 da boşandım, şimdi evlilik düşüncem var tekrar. Hayatıma da birini almak istiyorum açıkçası ama karşıma çıkan kişiler benimle uyumlu değildi, sonuç 2 senedir hayatıma kimseyi almadım. Sosyal de bir insanım ama zamanı değil demek ki.
Bir de benim karşıma çıkan şimdiki erkekler hep maddi olarak benimle aynı seviyede değildi. Olanlar da evlilik düşünmüyordu. Ben direkt eledim bunları, hiç başlamadım bilem zaten 2. Görüşmeden sonrası olmuyor herşey net konusuldugunda.
İstanbul Büyük şehir, orada yapılacak çok fazla aktivite vardır, kulüpler oluyordur sinema geceleri, felsefe kulüpleri falan, spor salonlari olabilir. Ortak hobiniz olan bı yerden yeni insanlarla tanışma fırsatı yakalayabilir siniz. Seramik workshoplari da mantıklı, bulunduğunuz muhitte bu tarz aktiviteler araştırın derim.
Bir de yabana atmayın çevrenizle evlenmek istediğinizi illa paylaşın, iş arkadaslarinizdan bekar erkek tanıdığı olanlar vardır, kafa yapınıza uyan biriyle sizi tanistirsinlar.
Ama önce şu adamı bı sutlayin, kimse sevgilisi olan biriyle gorusmez.
Aslında madalyonun iki tarafı var, ama benim bahsettiğim kesim gittikçe arttı. İşte konu sahibi madalyonun diğer tarafını bulsun kendine. Olmayacak insanları oldurmaya çalışmasın.ilk cümleleriniz çok doğru o yüzden evliliğe yanaşmıyorlar fakat öbür taraftan bir de erken yaşta evlenen o kadar çok kişiler var ki. yeni nesil evliliğe yanaşmıyorsa bu peş peşe evlenen yeni nesil kim :)
yaşlar da dahil benzer durumdayız. 3 yıllık ilişkimin evliliğe gitmemesi narsistliği vs derken ayrıldım 1 sene önce. sevgilin istemiyorsa bence vakit kaybetme zorla nikah masasına oturandan da inan hayır gelmez.Yakında 30 yaşıma giricem artık bekar olmak tuhaf hissettiriyo. Yaşım ilerledi ama bi hayat kuramadım diye düşünüp kendimi kötü hissediyorum. Bu konuda 2 farklı şekilde düşünceyle üzülüyorum. Birincisi; beni kimse hayat arkadaşı olmak isteyecek kadar sevmedi şeklinde çok duygusal ve kırılgan bir bakış açısı. İkincisi de evlilik bir hayat rutini ve herkes eşini bulup evlenirken benim ne anormalliğim var da bu toplumsal rutinin dışında kaldım şeklinde mantık çerçevesinde bi bakış açısı. Yani hem yüz hem fizik olarak güzel alımlı bir kızım. Etrafımdaki kadın-erkek çoğu kişi bunu bana söylüyo ama benim ilişkilerimde bi sıkıntı var ki hala mutluluğu bulamadım. Bu canımı sıkıyo. Yaşıtlarım çoktan anne baba oldu artık kaç yaş küçüklerimin düğünlerine gidiyorum bende hala tık yok. Üzülüyorum.
Ama en baskın düşüncem ilk söylediğim yani aşka sevilmeye çok önem veriyorum. Sevgilim beni gerçekten sevseydi evlenmek isterdi diye düşünmek üzüyo en çok. Mesleğini eline almış biri 1,5 yıldır hayatımda ama evlenmeyi istemiyomuş. Daha önceki sevgilimle de aile yapılarımız uymadı derken...sonuç olarak yalnızım :/
Eksik hissi ya da eksik kalma hissi zaman zaman hepimizde oluyor insanız ruh halimiz değişkenYakında 30 yaşıma giricem artık bekar olmak tuhaf hissettiriyo. Yaşım ilerledi ama bi hayat kuramadım diye düşünüp kendimi kötü hissediyorum. Bu konuda 2 farklı şekilde düşünceyle üzülüyorum. Birincisi; beni kimse hayat arkadaşı olmak isteyecek kadar sevmedi şeklinde çok duygusal ve kırılgan bir bakış açısı. İkincisi de evlilik bir hayat rutini ve herkes eşini bulup evlenirken benim ne anormalliğim var da bu toplumsal rutinin dışında kaldım şeklinde mantık çerçevesinde bi bakış açısı. Yani hem yüz hem fizik olarak güzel alımlı bir kızım. Etrafımdaki kadın-erkek çoğu kişi bunu bana söylüyo ama benim ilişkilerimde bi sıkıntı var ki hala mutluluğu bulamadım. Bu canımı sıkıyo. Yaşıtlarım çoktan anne baba oldu artık kaç yaş küçüklerimin düğünlerine gidiyorum bende hala tık yok. Üzülüyorum.
Ama en baskın düşüncem ilk söylediğim yani aşka sevilmeye çok önem veriyorum. Sevgilim beni gerçekten sevseydi evlenmek isterdi diye düşünmek üzüyo en çok. Mesleğini eline almış biri 1,5 yıldır hayatımda ama evlenmeyi istemiyomuş. Daha önceki sevgilimle de aile yapılarımız uymadı derken...sonuç olarak yalnızım :/
sizle aynıyız. bende evlendim boşandım. 2 senedir yalnızım hiç ne tanışmak isteyen var ne ilgi gösteren. üniversitedeyken mutlaka bi hoşlanan olurdu şimdi tık yok. sanki erkek nesli tükendi. herkes ya evli ya benden küçük. yalnızlıktan da sıkıldım. böyle olunca insanın özgüveni düşüyor. yalnız öleceğim sanırım.Sizin hissettiklerinizi ben de yaşıyorum. Tek farkım bir kere evlilik yapıp boşanmış olmak. Önceden mutlaka beni seven, tanışmak isteyen birileri çıkardı ortamlarda. Şimdi senelerdir yok. Çok şaşırıyorum. İş olarakta maalesef daha mutluluğu yakalayıp bir yere yerleşemedim tam olarak. Benim yaşım sizden daha da büyük. Aileli çocuklu ortamlarda kendi çok dışlanmış hissediyorum. Dertleşmek istedim sadece.
Ben bundan sonra da mutlu ilişki kuracağıma inanmıyorum. İlk sevgilim yani en uzun ilişkim haricinde gerisi hep çok sıkıntılı oldu. Geçmişe bakınca bir tek ilk sevgilimi iyi anarım, sağolsun iyi insandı. Ama ondan sonrası hep sıkıntı. Ben de abuk subuk kişilere çekiliyorum galiba benim de yanlışım varyaşlar da dahil benzer durumdayız. 3 yıllık ilişkimin evliliğe gitmemesi narsistliği vs derken ayrıldım 1 sene önce. sevgilin istemiyorsa bence vakit kaybetme zorla nikah masasına oturandan da inan hayır gelmez.
son 2 yıldır bu düşünce beni de çok rahatsız etti. eskisi gibi olmasa da hala ara ara ediyor inan. üstelik ben insan tanımak için çaba da harcamıyorum, bu yaştan sonra kimi nerede tanıyacağım gibi bir algım var.
yani o istediğimiz aile eş tablosunda onlar bizi bulacak gibi, öyle aman aman geç bir durum yok esasında bizim toplumda 30yaş evli ve çocuklu dayatılmış dünya genelinde erken bile.
Hepimizin yanlışları var ama yaş itibariyle biraz daha seçici olmamız gerekiyor. Bazen ruhunu nadasa bırakmak gerekiyor. Ümitsizliğe ara ara düşeceğiz ama bu uzun süreli olmamalı kendinde yanlış gördüğün şeylere de odaklan inan bunu diyorum çünkü ben bunu yaptım ve bana iyi geldi.Ben bundan sonra da mutlu ilişki kuracağıma inanmıyorum. İlk sevgilim yani en uzun ilişkim haricinde gerisi hep çok sıkıntılı oldu. Geçmişe bakınca bir tek ilk sevgilimi iyi anarım, sağolsun iyi insandı. Ama ondan sonrası hep sıkıntı. Ben de abuk subuk kişilere çekiliyorum galiba benim de yanlışım var
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?