ben sıfırdan başladım.bir erkeğin ceketini alıp çıktığı gibi ben de evimden kızımın oyuncaklarını bile almadan çıktım.izin vermeyince gurur yaptım(4 ay sonra hırsız benim yerime bayağı götürmüş)
3 yılda evimi zevkime göre sıfırdan düzdüm.kızımı hiç ihmal etmedim.ama hayata bir noktadan sonra tekrar başlamak çok zor ve mücadeleler insanı birhayli yıpratıyor..yanlış verilmiş eski zaman kararlarının muhasebeleri çok ağır oluyor.yani insan atacağı adımları çok iyi hesaplamalı yoksa bedeli ağır ...
Sevgili Arya...
Hesaplar olmaz demişsin ama hep hesap yapmışsın anladığım kadarıyla...
Mesela evlenmiş ayrılmış çocuğu olan biri beni daha iyi anlar derken...
Yanlış anlamayın hesaptır bu, ön yargıdır, kötü niyetle değil elbette ama bedel ödetir size bu düşünce...
Ne biliyorsunuz hiç evlenmemiş çocuk hasretiyle yanan bir adamın sizi daha iyi anlamayacağını...
Evlenmeden önce alırız demek kolay ya bunun için bir şey yaptı mı eşiniz...
Sizi mutlu etmek için yüzünüzü güldürmek için karşılıksız verebildi mi elindekileri...
Elbette aynı şeyleri yaşarsınız...
Burada evladıyla tek başına kalıp kendini yeniden yaratan öyle değerli insanlar tanıyacaksınız ki zamanla...
Meslek edinilebilir istemektir aslolan...
Desteğiniz yüreğinizdedir siz kendinize destek vereceksiniz ki başkaları da versin size...
Belki de bütün bunları meslek sahibi olabilmek için yaşadınız bilebilirmisiniz hatalarınızın size neyi işaret ettiğini...
Kan tükürüp ayrılmamak kolay olan doğru olan değil...
Ne de olsa biz yitik olan hayatlarımızı fedakarlık adı altında çok güzel maskeliyoruz...
artik çok zor birtanem bu çünkü ben ikinci kez yuva kurdum..kendi öz ilesi ile olduğu gibi olamazlare çünkü bu bir.birde kizim o da kaçarak kurtulmayi tercih etti çünkü..ki büyük bi yanlişti bu ama suçlusu bizler olduk bunun da aslinda ayrilarak..kzim erkendn kendi bulduğu biri ile evlendi ve oğlu oldu şimdi anlayacağin ipler iyice karişik ve toplamak mümkün değil ucu bende ama sonu yokkk...allah yardımcın olsun,evlatlarınada sanada sabırlar versin ,rabbim en yakın zamanda evlatlarınla birlikte bir yuva içinde olmanı nasip etsin.
anlatımın yaşadıklarını ifade ediyor zaten canım.dilerim yaşananlar olduğu yerde kalsın allah hayatının kalanını sorunsuz ve mutlu kılsın.eğitimini bitirmiş olman çok güzel.bnde açık liseye kaydoldum tekrar.bitirmeye çalışıyorum okulu.gerçi bazen bitecek ne olacak diyorum ama olsun işte gene de bitsin.çok çok çok kötü şeler yaşadım ben..
acım sanki etimi yırttı.. kalbimi..beynimi...
dayanmak çok garip bişey.. ölmeden kalmak.. maneven çökmek.. kimseler görmeden üstelik..
sıfırdan başlama şansım olmadı.. sadece her türlü kötü şeyle yaşamayı öörendim..
asla bilgiden kendimden geçmedim.. deli gibi okudum.. en aaından kendimi kazandım..
benim sıfırdan başlayacak şansım bile olmadı..
çok karışık durumlar bunlar.
anlatımın yaşadıklarını ifade ediyor zaten canım.dilerim yaşananlar olduğu yerde kalsın allah hayatının kalanını sorunsuz ve mutlu kılsın.eğitimini bitirmiş olman çok güzel.bnde açık liseye kaydoldum tekrar.bitirmeye çalışıyorum okulu.gerçi bazen bitecek ne olacak diyorum ama olsun işte gene de bitsin.
O sorunlari yaşarken bizi ailecek taniyan yakin dostlarim yanimdaydi hep genel olarak onlar aykta tuttu beni.ve zman ilerledikçe onlar bile artik dediler ki herşyi olduğu gibi birak ve kendine bak sen güçlüysen her şey olur önce kendini topla ailem yanimda olmaktansa yaşamadin say hayat yeniden başla dediler.ama insan nasil unutur ki iki evladini ne yanda bi çocuk görsen nerden bir anne sesi gelse...aklin yüreğin gidiyor.sanki anlayan yok bende anne baba ayri büyüdüm sanki ailem hiç yaşamamişti bu sorunu ayni aciyi çememişlerdi.nedendi bu denen hala onu anlamiyorum.evet tekrar yuvam oldu daha yeni.bu evlilik öncekinden alinan derslerle daha düzgün gidecek gibi geliyor.gene bir çocuk arzu ediyorum ve bekleniyor zaten ama korkuyorum.benden yana diil hayatttan yana korkuyorum..yaş 34 sanki herşey için yaşlandim gibi geliyor.yeni evlilikte pek civlitm yok aklim sürekli çocuklarda özellikle oğlum da yeni bir bebek belki hafifletir diyprum ama ya herşey kötü gidrse gene..bu sefer ölürüm de ayrilmam yavrumdan diyorum..
Ya bilmiyorum işte bazen delirecekmişim gibi geliyor.polyannacilik oynuyorum bazen hayati geyiğe almaya çalişiyorum bana bile yaşadiklarim geçti artik gibi geldiği bi an bir esmer oğlan çocuğu yakinim da ağliyosa yada televizyon da döen bu tip mevzu flim vs.beynimi yerinden aliyo ve elimde olmadan gözyaşimi tutamiyorum.bu da ister istemez sorun yaratabiliyor...bir psikoloğa bile gitmeyi düşündüm.çünkü geçmişime fazla takintiliyim..sürekli geçmişleyim sanki..kendi büyüme şeklim annesizliğim.annemin sevgisizliği ilgisizliği keza babamin ayni şekilde oluşu..ilk evlilikte yaşadiğim sorunlar ki..bazen burda bile formlarda arkadaşlarimin sorunlarini okurken bile kendi yaşadiklarim gözümde ceryan ediyor ve o an tekrar yaşiyorum yüreğim şişiyo.çocuklari görmeye gittiğimde ardimdan ağlayişlari vs..tekrar tekrar yeri geliyo hergün yaşiyorum sanki yeniden.ve ben bu yüzden sifirdan başlamalarimda fazla başari sağlayamiyorum.ve ben gene yuva kurdum eşim genel anlamda iyi bir eş..ve ben bu seferki başlamada bu yüzden kaybetmek istemiyoirumm..ne yaparimm allah bilir.ltfn dua edin benim için ve akil verinnn biraz...ilk evlikte benimde yanlişlarim vardi tabiki ama ayrilik sebebi değildi..eşim şikayet ettiğinde insanlar komik bulur gülerdi.mesela en basit sebeb genel olarak erken uyanamayip kahvalti ettirmememdi ona.17 yaşindaydim evlendirildiğimde bunu gören yoktu...her konuda 4 4 lük olmam beklendi..ayiptir sölemesi evde hizmetçi yatakta orospu gibi olacaktim..en kabul edilmeyecek taleplere bile açik olacaktim...bu taleplere cevap veremeyince de dayakta yedim zorlandim da ailemden yardimda bekledim ama kimse el uzatmadi ve dah fazla dayanamadim ayrilarak son verdim..ama ayrilamk çözüm olmadi.işte..arkada kalan çocuklar yüzünden..yaşitlarimin bi çoğu okula gidiyodu hala.evlenense kaynana yaninda bi nevi evlilik eğitimi aliyodu..benim g,bi yalniz olanlarinsa çoğu şimdi ayrildi zaten...
Bunu çok yeni yaşanlardanım...
Altı ay öncesine kadar herşey mükemmelken birden altüst oldum..
İşim,eşim,evim dört yıllık geçmişimi bırakarak çıktım...
İlk başta nasıl adepte olacağımı bilmezken şimdi yavaş yavaş düzene sokuyorum başarabiliyormuyum...
Şuan için hayır hala ağlarken ve severken çok zor ama BAŞARICAM...
Diyorum ve dliyorum..
İşk baştaki gibi canım acımıyo belki ama olsun artık gülebiliyorum...