hayat ne zormus...öldüm bittim...

balea .!.:

kizlar merhaba..icimi dökmek istiyorum cünki cok kötüyüm...

ben bibucuk sene önce ögretmenlik bölümün bitirdim (almanyadayim) ve türkiyede olmayan ama burda zorunlu olan stajyer ögretmenlige (1,5-2 sene sürüyor) basladim..
bu staj esnasinda ve sonunda sinavdan geciyorsunuz..sonundaki sinav cok büyük. 5 de kalkip sabah 6 da okulda olmak lazim. 7.20 gibi komisyon geliyor, 8 de o komisyondan 4 kisi tamamlaninca (o komisyondan sadece bir tane kisiyi taniyorsunuz seminerden ve gerisi yabanci, sadece devlet onlara hangi gün hangi okula gitmeleri gerektigini söylüyor ve onlarda iki derse bakip, sonrada sözlü yapip gidiyorlar)..ve siz bu komisyonu agirlamak durumundasiniz...yani kahvalti kahve cay herseyi alicaksiniz, ögretmenlerden iki yardimci kurucak herseyi...sabah 5lerde firina ekmek almaya gittim:)))

Bu sinav günü sabah 6 dan ögleden sonra 3 e kadar sürüyor. önce okuttugum ilk dersi gösterdim, bi saat arayla ikinci dersimi. "sizinle bir saat sonra görüselim cünki bir öngörüsmemiz var"diyerek disari yollandim...eger 15 dk sonra gelin tekrar odaya derlerse kötü geciyor ve sözlü sinav yapamyiorsunuz cünki tamamen kaldiniz...60 dakika ise iyidir cünki sözlüyü yapip cikiyorsunuz ve ögretmenligi tamamen almis oluyorsunuz.

beni yollayinca disari 60 dk sonra gel diye arkadaslarla birlikte sevindik...artik tamam bitti alicagim diye bi sevindim...sonra ben lavabodayken beni aradiklarini farkettim.."ama daha yarim saat var, aceba neden hemen cagirdilar" diye düsündüm. iceri girince kaldigimi söylediler. ne notumu söylediler ne de neden kaldigimi.disari cikabilirsiniz beklemeyin dediler...yanimdan gectiler hic toka bile yapmadilar (burda ayip sayilir toka yapmamak vedalasirken). Ben $ok oldum kalakaldim öylece...odadan cikinca arkadaslar sordular ve kaldigim söyledim agladim dayanamadim..aglayarak arkadaslarin toplamak zorunda oldugu okulun mutfagindaki yemek bulasiklari kaldirip yikyiordum...arkadas "birak bosver" dedi...kafam dagilsin diye hem agliyorum hemde onlari toplyuordum ne yaptigimin farkindamiyim..hatami söylememeleri zorumda gitti...essek gibi calistim yaz tatilim yoktu, güz tatili de yapmadim (burda iki haftalik var) ve ellerim yara olmusdu yazicidan cikarttigim ders planlariyla ugrasirken elime yazicinin mürekkebi döküldügünden cikarmaya calistigimdan..siyah ellerle komisyonun karisisna cikmayim diye...her gün haftalarca uykusuz kaldim, 2-3 saat uyudugum sabah 5 lere kadar ders calistigim oldu..hersey bosa...hem sözlüye calisip hemde komisyon icin ders plani cikartmak gerekir..iki ders okutuyoz ya, onlarin degerlendirmeye geldikleri ders icin 15 sayfalik bi analiz cikartmak lazim..iki kisiye okuttum bu plani hata eksik olmasin diye, bi alman birde türk arkadas sagolsun yardimci oldular bayagi...diger hocalara anlattim planimi...kaldigimi ögrenince herkez cok sasirmisti cünki ögretmen arkadaslarla bazen birbirimizin derslerini izleriz eksigimiz nedir diye...bu sinavda herkez gecdi, 6 stajyeriz, 3 ü gecti ve ben kaldim...diger ikisinin bu hafta ve gelecek hafta sinavi...baska okullardan tanidigim arkadaslarda hep gecti...aceba türk oldugum icin kafaya takarlar mi diye düsündüm cünki bundan dolayi olabiliyormus...yabanci isen almanlardan 1 adim önde olmalisin ki ayni notu alabilesin..burda böyle...

su an bikez uzatma hakkim var..yani 6ay veya 12 ay sonra tekrar sonkez sinava girme hakkim var...

cuma yani sinavdan hemen ciktigimda cok öyle bitkinim öyle kötüyüm ki anlatamam..dolasayim kafam dagilsin dedim ölü gibi dolastim...basim bulaniyordu sIkIntIdan, düsmek üzereyken oturdum bi kafeye..aklimdan cok kötü seyler gecdi...herseye zarar verme dürtüsü...telefonum caliyordu birazdan cikarim diye düsündüm ve unuttum..15 cevapsiz arama...annem arkadaslar merak etmisler..ve telefona cikmayi unuttum resmen böyle birsey basima hic gelmedi yani duyuoruum ve cikmiyorum cok tuhaf...neyse bikac gün böyle olur ama gecer diye düsündüm...

ama bana hala hersey bos ve anlamsiz gelyior...cin gibi olan ben artik hep uyumak istiyorum herseyi unutmak icin...cok zoruma gidiyor hersey yabanci olarak yasamak neden bu kadar zor...evden kahvaltisiz cikmayan ben su bile icmeden cikiyorum..ac geziyorum canim istemiyor birsey...bayilmayim diye iki lokma bisey yedim bi dilim ekmek onunla duruyorum sabah ilk dersten beri...bugün eve geelince icime bi sIkIntI geldi yine odamda yalniz kalinca agladim öylesine...olanlar aklima gelyiordu iste...onca sene bosuna üniverste okudum birsürü kredi cektim 20 bin eurolarda borcum..simdide isimi elime alamazsam hem emegim bosa gidecek hemde borcumu bile ödeyemeyecegim...

okumak icin ne evlendim nede baska biseyle ugrasdim...resmen hayatimi buna adadim...

cok unutkan oldum artik denilenleri anlamiyorum..kac gün gecti leyla gibiyim ve cok asabiyim asiri tepkiler veriyorum..sonra rahatliyorum ve biri kizdirsa bile sesim cikartmiyorum...ama icin icin icimden etrafa kötü seyler yapmak geciyor...bugün bikac yere zarar verdim kimse bilmyior benim yaptigimi ama sonra pisman olup agladim...simdiye kadar zarar vermedim de ne oldu diyorum. sonra yaptigimdan utanip agliyorum..artik cok kötü bir insan olucagim o zaman en azindan neyin cezasini cektigimi bari bilirim diye düsünüyorum...ve buartik bana normal gelmeye baslior..eskiden yardimsever ben duymamazliktan görmemezlikten gelyiorum hic gülümsemiyorum bile...arkadas canlisi ben odamdan cikamaz oldum icime iyice kapandim...hersey bos geliyor...sonum ne olacak cok merak ediyorum

Genişletmek için tıkla...

Merhaba

Öncelikle bu şekilde devam ettiğiniz taktirde, bir kez daha elinize geçecek olan yani ikinci defaki ve son defaki hakkınız olan sınavı daha şimdiden çöpe atmış oluyorsunuz.
Sanırım bu konuda bana katılacaksınızdır bu hususta.

Yazdıklarınızı sizi gerçekten anlamaya çalışarak ve özümsemeye çalışarak okudum.
Bunca çaba, bunca emek, bunca ümit bir anda yok olup yitmiş.

Kolay değil, hayatınızın bundan sonrasını endekslediğiniz bir konuda, birden bomboş ve çaresiz kalıvermişsiniz,
Bu duruma çok ama çok üzülmeniz, bir müddet etrafınızdaki herşeyden soyutlanmanız öyle yadırganacak şeyler değil.

Doğal olarak, nedenini de bilmek istersiniz. Ayrıca hiç haketmediğinizi düşündüğünüz bir sonuç var elinizde.

Şu ana kadar yıllardır hayatın içindeki farklılıklar, hobileriniz, ilgi alanlarınız, giyiminiz kuşamınız, yemeniz içmeniz, gezmeniz, tatiliniz vs. değişik değişik şeyler varken, tüm bunlara rağmen ayrıca peşinden koştuğunuz, tüm planlarınızı ona göre yaptığınız ve herşeyden daha çok önemsediğiniz böyle bir hedefiniz ve amacınız vardı. Üstelik belki de herşeyden daha önde gelen bir meseleydi bu.

Şu anda hiç haketmediğinizi düşündüğünüz bir noktada olunca, boşvermişlik (yani ne olursa olsun nasıl olsa hiçbirşey farketmiyor tarzında) tepkisel bir karşı koyuş, kızgınlık, umutsuzluk, yılgınlık dolu bir süreç sarmıştır sizi.

Bir yere kadar bu duygularınız belki doğal.

Ancak bu durumun yoğun ve daha uzun süreli devam etmesi, hayatınızı şu an içinde bulunduğunuzu düşündüğünüz, sanki dünyanın sonuymuş gibi gördüğünüz bu durumunuzdan çok daha kötü ve can sıkıcı bir sürece taşıyabilir.

Lütfen buna izin vermeyin.

Tabi ki çok ama çok önemli, sizi anlamaya çalışıyorum ve kesinlikle hak veriyorum. Ancak herşey demek, hayat demek, siz demek değil.
Sizden önemli olabilir mi hiç bir şey? Hiç bir sonuç sizden daha önemli olamaz.

Bunu asla unutmadan bir an evvel lütfen bu moddan çıkmaya çalışmalısınız.
Eğer bu gücü kendinizde göremiyorsanız, gerekirse acilen profesyonel bir destek almaya da başlayabilirsiniz.

Hemen en sevdiğiniz ve bu durumunuz nedeniyle ihmal ettiğiniz şeyleri bir gözden geçirip onları ilk sıraya alabilirsiniz.

Ne bileyim, mesela makyaj yapmayı çok seviyorsanız ya da kıyafet veya ayakkabıya düşkünseniz, bulunmayı sevdiğiniz mekanlar varsa vs. vs. olabildiğince hemen bunları çok daha sık yapmaya başlayarak en azından o içinde bulunduğunuz çemberin dışına rahatlıkla çıkabilirsiniz.

Eğer isterseniz yarın sabahtan itibaren, bunu gerçekleştirebileceğinize inanıyorum.

Haa sonrasında ise hayatın getirdiği şartlarda kendi adınıza en iyi ne yapabileceğinizi çok daha rahat analiz edip, çok daha iyi şeyler başarabilirsiniz zaten.

Hem herşeyde bir hayır vardır mutlaka.

Gün doğmadan neler doğar. Umarım son sınavınızın sonucu dilediğiniz gibi olur.

Ama öyle olmasa da vardır onun da bir hikmeti deyip, yolunuza kaldığınız yerden ancak kavşaktaki diğer ayrımlardan ilerlersiniz hepsi bu.

İnşallah herşey gönlünüze göre olur. Ve inşallah Allah herkes için en hayırlısı neyse onu versin.

Bizim hayır diye düşündüklerimizde bilmediğimiz şerler, şer diye düşündüklerimizde bilmediğimiz nice hayırlar vardır Allah bilir.

Önemli olan sağlık olsun güzel kardeşim, yoksa herşeylerin üstesinden gelir insanoğlu evelallah. Yeter ki bunu istesin, bu gücünü kendi kendine yok saymasın.

Sistemi tam olarak anlamadim ama okulda ogretmen olmak herhangi bir juriye kaldiysa buyuk ihtimal orada hersey donebilir . Bence kendinizi toparlamalisiniz keske Vataninizda yasayip gecinme imkaniniz olsaydi ...