- 25 Ocak 2009
- 1.004
- 11
- 358
- 35
Kızlar okadar kötü günler geçiriyorum ki konuşmaya ihtiyacım var uzun zamandır gırmıyodum kk ya.Erkek arkadasımla 1,5 yıldır beraberdik hem çok güzeldi hem çok yıpratıcı.1 nisn günü ayrıldık gerçekten hayatımın en kötü şakasıydı.tek sorun kendinden emin olamamasıydı ikide bir beni aldatıyosun kimin yanındaysan onun yanında kal derdi hele son bir aydır çok berbat günler geçirdim kıskanclıgını arttıramasının sebebide iş değişikliğimdi.işimi değiştirdim ve suan gerçekte mutlu oldugum ortamda çalışıyorum ama o bunu bitürlü yenemedi.kıskandıgı da patronumdu 27 yasında oldugu için kıskanıyordu.onun beynine göre evli erkeklerin oldugu ortamda çalışabilirmişim.ama dürüst olmak gerekirse son zamanlarda ondan çok sogumustum benı çok kırmıstı.bitmesi gerekiyordu ama bıtırmeye korkuyordum yapamadım hiç.ama 1 nisan günü toplantım vardı sinan beyle ve girmeden onu aradım haber verdım 10 dk sonra aramıs açmamışım telefonu bunun mantıgı nerede ben anlıyamadım siz bana anlatın ne olur.peşinden msj yazmıs sinanınla napıyosan devam et ben bölmiyim.bunu bana nasıl söyler ya yerı geldı cok hakaret ettı ama hep alttan aldım hep sustum.busefer bende tamam ozaman seni bırakıyorum dedim ve inanın daha o anda hafifledim.farkına varmadan ona olan aşkımın bittiğini o an anladım.geri dönüp bana bu 1 nisan şakasıydı dedi ama inanın o telefondaki bağırısları hiç te şaka değildi ve ayrıldıkk...hiç ağlamadım sadece gece yastıga başımı koyduğumda canımın acısını hissediyordum.bikaç gün aradı ama sonra oda bıraktı.ve bana hediye ettiği bir telefon vardı onu istemek için tekrar aradı.düşünsenize okadar düşebildi.bende buzamana kadar ne almışsa hepsini yolladım tokaya kadar ama ben bu adamı nasıl sevdım dıye en cok kendıme kızıyorum ona değil.bukadar aciz bir adamı nasıl sevebildim..ne kadarda yanlış biriymiş annem dediğinde inanmamıştım çok tartışmıştık annemle onun yüzünden kabul etmiş görünüyordu ama istemedıgını biliyordum ve ayrılıktan sonra o gün gidip annemın dizinin dibinde ağladım ve inanın anneme daha önce dediklerm için çok utandım.senağlamasenağlama değmezmiş hiçbişeye.şuan patronumun bana olan ilgisini anlıyabiliyorum okadar kibar davranıyor ki bana kaybettiğim için üzülmeye bile zaman bırakmıyor bana.kendimi onun yanında mutlu hissediyorum şuan aramızda hiçbir konusma geçmiyor o anlamda ama son 3 sabahtır masamda kırmızı gül buluyorum ve inanın çok mutlu oluyorum güne onunla mutlu başlamak bana iyi geliyor.en azından kendımı bıraz daha iyi hissediyorum.sizinle paylaşıp yeniden gülmek istiyorum.ve ne olur haketmeyen adamlar için zaman harcamayın.bırakın gitsin ben şunu anladım ki erkekler asla değişmezler buyüzden ilk önce kendinizi önemseyin..tekrar burda olmak süper kızlar..iyi ki varsınız..:enbuyukkk::enbuyukkk: