Hayat hiç adil değil

sodi-certila

evli-mutlu-çoçuklu olucak
Kayıtlı Üye
16 Eylül 2008
1.296
5
2 gün önce kızkardeşimle telefonda bayağı bir sohbet ettik..kızkardeşim fırat üni.hemşirelik okuyor.staj nedeniyle bir çok kurumda bulunabiliyorlar.bunalrdan biride elazığ çoçuk esirgeme yurdu.buda 4 yaşında ece ve 7 yaşında abisi haydarla tanışmış.babaları ölünce annede çoçukları buraya bırakmış...
ece kardeşimi çok sevmiş 2 aydır herhafta düzenli orda...kardeşime "abla bizi bir günlügüne alıp evine götürürmüsün herkezin yakını var benle haydar abimi kimse gelip görmüyor" demiş...:a015:
kardeşim anlatınca ben çok üzüldüm ama beni asıl üzen şu cümlesi oldu...
" ben sindi bebekleri çok seviyorum ama sen istersen bana alma seda abla abimin arabası kırıldı çok üzülüyor ona ucuz küçük bir araba al ama paran varsa"
kardeşim ordan her ayrıldıgımda arkamdan ağlıyor dedi.
neyse uzun uzudaya ece ve haydarı konuştuk.canım çok sıkıldı ve kendimi bencil hissettim.2 gündür hep bu çoçukları düşünüyorum.daha çok küçükler ve aile yok soran yok...senağlama
hayat hiç adil değil...
"
ne kadarda ufalmış bedenin
göz yaşıma sığdın sen
açlık mı yemiş ömrünü yavrum
al sütümü iç kızım"
 
Son düzenleme:
asıl üzüldügümde bu çoçuklar orda nasıllar devletin denetim mekanizması nasıl işliyor.
taciz-dayak-sözlü şiddet herşeyi düşünüyor insan...ama tabii iyikide var bu kurumlar yoksa sokaklarda heba olucaklar..
ama ece daha 4 yaşında...nasıl yıkanıcak-nasıl yemek yiyor-üşüyormu-???? ben bile bir yabancı olarak bunlara takıldım çok üzüldüm...
ilerde eşimde kabule ederse sadece 1 çoçuk doğrup 2 çoçugumu bu kurumlardan birinden evlat edinicem...
her aile bir hayat kurtarabilir...
 
IMG_8131.preview.jpg
ekqh7.jpg
 
Esirgeme kurumunda yetişen çocuklar malesef hep bir yanları eksik büyüyorlar...En büyük eksiklik aile kavramını yaşayamıyor olmaları sanırım...Yazdıkların öyle derinden etkilediki beni;zamanım oldukça bende bu kurumlara gidiyorum ordan ayrıldıktan sonra bir nevi piskolojim bozuluyor,hepsine yardım edip aile sıcaklığını yaşatmak istesende olmuyor....Gözlerinize öyle bir bakıyorlarki,ne olur benide kucagına al der gibi;Sorumsuz anne babalar yüzünden malesef yine sorumluluk alamayan gençler yetişiyor...Ve bizler elimizi uzatmış olsakta hepsine yetişemiyoruz....Hayat adil degil ve bizler ne denli istesekte hepsine o aile sıcaklığını veremeyecek kadar azınlıktayız.....
 
ben de fırsatım oldukça çocuk esirgeme kurumları yurtlarına gidip ziyaret ederim bu çocukları..aslında maddi pek bir eksiklikleri yok.maddi durumu yerinde olan insanlar ciddi bağışlar yapıyor buralara.
ama hakikaten ciddi bir sewgi açlıkları war.
daha sizi kapıdan gördükleri anda sewinçten çıldırıyorlar.
hele bir de kucağınıza alırsanız,başını okşarsanız,onlarla top ws oynarsanız..
inanın bir daha ki gidişinizde aradan baya zaman bile geçmiş olsa anımsıyorlar sizi..
wakti olan tüm herkese tawsiye ederim..
öyle huzur bulursunuz ki..
 
evet bende zaman zaman gidiyorum...
benim saçlarım uzun olduğu için birgun kızlar saçımı örüp kuaförlük oynadık falan...
ama o anda kendimi kötü hissetmiştim.
çünkü bakımı zor oluyor dıye kız çocuklarının saçlarını kısacık kesmişlerdi..
bende onlara hep büyünce sızın daha güzel saçlarınız olacak demiştim..
arada toka falan alıyordum..
 
bende bu pazar gidicem..ece gibi binlerce çoçuk...terkedilmiş kaderine bırakılmış...
cevremde herkeze anlatmaya başladım duyarlı olmak lazım...ben iç çamaşırı felan alıcam giderken genelde ona ihtiyaç oluyormuş..
tabii herkeze alamam ama 5 kız 5 erkek çoçuk için alıcammm
 
o kısacık saçlar çelimsiz bendenler nasılda belli ediyor kimliğini....
sadece 3 ügün yeme hakları var...atıştırmak onlar için yokk..kardeşim anlatınca insanlıgımdan utandım daha doğrusu bencilliğimden
 
evet canım sana katılıyorum çok haklısın bu konuda bu çocukların sevgi ve şevkat gösterilmesi lazım çünkü ilerdeki toplumun en azından %25 ini oluşturulacaklar ve burada sevgisiz ilgisiz büyüdüklerinde hayata düşman olucaklar bu çcuikların+ durumunu biliyordum şimdi beni bile bişeyler yapmak için sevk ettin teşekkürler canım
 
yavrum...kiyamam..daha 4 yasindayken, kendi sevdiklerini bir kere atip abisinin araba yuzunden uzulmesine dayanamamis, herseyden once onun gonlunun olmasini istemis
bu sozu aglatti beni
kurban olurum...
binlerce çocuklarimiz boyle kaderlerine terkedilmisler hepsini kanatlarimizin altina alabilsek keske
bende çocuk esirgeme yerinden bir çocuga annelik yapmak istiyorum...ilerde esim kabul ederse...
 
ewet hayat cok acımasız...
ne dertlerle ugrasan insanlar var...
kiminin anası babası yok kiminin evladı...
kardeşin daha cok yakın davransın su cocukları sevindirsin...
bence bu iyiliğini kanıtlamak için bir fırsat
 
onların şu an maddiyattan öte sevgiye ihtiyaçları var :çok üzgünüm:
bir arkadasım daha evli değil nişanlı bile değil manevi anne oldu
haftasonları çocuğu alır gezdirir bakar pazar akşamı bırakırdı..o kadar usluymuş ki korkuyormuş kaybederim manevi annemi diye..

çok istemiştim gideyim göreyim dolaşayım :çok üzgünüm:
ama psikolojim buna elvermiyor
hastaneye girip çıktığım da hasta oluyorum malesef panik atak + depresyon var :çok üzgünüm:
 
cidden ben çok etkilendim.kardeşim seda "onlar çok uslu akıllar naz yapacakları şımarıklık yapacakları kimse yok genelde de çelimsiz çok zayıflar" diğe uzun uzadıya anlattı.hatta ondan ece ve haydarın resmini istedim.eğer gönderirse burayada ekleyecem tabii önce miniklerden izin isteyecem.
kız kardeşim aynı zamanda elazığ ruh ve sinir hastalıkları hastanesinde de stajda orasıda ayrı bir dert ve akli özürlülerin çoğu kadınmış,kimsesizler ve öğretmenler....
anlatınca o ben çok üzülüyorum...
 
2 gün önce kızkardeşimle telefonda bayağı bir sohbet ettik..kızkardeşim fırat üni.hemşirelik okuyor.staj nedeniyle bir çok kurumda bulunabiliyorlar.bunalrdan biride elazığ çoçuk esirgeme yurdu.buda 4 yaşında ece ve 7 yaşında abisi haydarla tanışmış.babaları ölünce annede çoçukları buraya bırakmış...
ece kardeşimi çok sevmiş 2 aydır herhafta düzenli orda...kardeşime "abla bizi bir günlügüne alıp evine götürürmüsün herkezin yakını var benle haydar abimi kimse gelip görmüyor" demiş...:a015:
kardeşim anlatınca ben çok üzüldüm ama beni asıl üzen şu cümlesi oldu...
" ben sindi bebekleri çok seviyorum ama sen istersen bana alma seda abla abimin arabası kırıldı çok üzülüyor ona ucuz küçük bir araba al ama paran varsa"
kardeşim ordan her ayrıldıgımda arkamdan ağlıyor dedi.
neyse uzun uzudaya ece ve haydarı konuştuk.canım çok sıkıldı ve kendimi bencil hissettim.2 gündür hep bu çoçukları düşünüyorum.daha çok küçükler ve aile yok soran yok...senağlama
hayat hiç adil değil...
"
ne kadarda ufalmış bedenin
göz yaşıma sığdın sen
açlık mı yemiş ömrünü yavrum
al sütümü iç kızım"

bu tip haberleri duyduğumda eskiden çok üzülür,günlerce kendime gelemezdim.hala çok üzülüyorum ama tüm bu çektiklerinin karşılığında mükafatlarınında çok büyük olacağını düşünüp üzüntümü hafifletmeye çalışıyorum:1no2:
sonuçta Allah istese bütün bunlar son bulur.kendisinin kullarına duyduğu sevginin,merhametin 10 da birini anne yüreğine veren Allah ;bu yavrucaklarada en güzelini nasip edecektir:çok üzgünüm:
 
o kadar çok varki Ece ve Haydarlardan...
işte yaşamımızda bazı dönemler karşılaşıyoruz ve
işte o zaman hem onların varlığını daha bir hissediyoruz,
hem de şükretmeye başlıyoruz...
bu konuda Türk Milletinin duyarlı davranışını ayakta alkışlıyorum...
duygusuz bir Millet değiliz ama bazıları gözünü daha iyi açsa da
bu çocuklar da biraz daha doysa herşeye...
ben anne olduktan sonra daha duygusal oldum...
birçok anne gibi çocukların ağlamasına,
kurumlardaki çocukların o masumluğuna,o kimsesizliği
yüzlerine,gülüşlerine ve gözlerine yansıtmalarına dayanamıyorum...
Rabbim kimseyi annesiz,babasız bırakmasın...
ve bütün sevgiye ve yardıma muhtaç olan insanlara yardım etsin...
sevgiler...
 
bende lise dönemimde Çocuk esirgeme kurumunda staj yapmıştım..
kız çocukların saçlarını kısacık kestirip,erkek çocuklarıyla aynı çamaşırları giydirirlerdi..Bunları gözlerimle gördüğümde çok kötü olmuştum..
Yada en basiti çocuklara sık sık tuvalete çıkacaklar diye yaz günü su içirmiyorlardı.Biz öğrenci olduğmuzu ve mezun olabilmemiz için onların notuna ihtiyacımız olduğu için ses çıkarmamamz tembihlenmişti..Hala içimde uktedir. o cocukların su diye ağlamaları...
3 yaş grubunda çocukların '' anne '' diye kucağına oturmak yada yemek yedirmen için kavga etmelerii :KK43::KK43:
Ülkemizde Nlüferdn başka o kadar zenginliğin içinde bitane çocuğu evlatlık edinen hiçbir sanatçı yok..
Bİr Angeline jolie kadar olamadık :KK43:
 
siz su vermemelerini gördünüz kim bilir daha neler oluyordur oralarda
tabii spekülatifte konuşmak istemiyorum.
ama şu bir gerçek bu çoçukların sevgiye ihtiyacı var.
ülkemizde ne yazık ki, koruyucu aile kavramı yok...
evlat edinme en son çare.
halbuki bir bireyi topluma kazandırmaktan daha güzel nasıl hizmet edilir ki topluma...
 
onların yerinde olmadan anlamak zor olsa gerek hallerinden ama öyle üzülüyorumki düşündükçe,insanlar nasıl bu kadar bilinçsizce çocuk dünyaya getirip sonrada onları kimsesiz bırakıyorlar,yazık günah ya içim sızlıyo,önemli bir konuyu bize hatırlattığın için saol arkadaşım,ankaradayım netten aradım ama ulaşamadım ankarada yuva adresi bilen varsa söylerseniz sevinirim gidip elimden geldiğince yardımcı olmak onların yalnızlığını paylaşmak istiyorum
 
X