- Konu Sahibi yalnizkus_
- #1
BDV kategorisini gereksiz meşgul etmemek için çok düşündüm konuyu açıp açmamakta ama içimin sıkıntısını atamıyorum bir türlü dertleşmeye ihtiyacım var kızlar.
İçimi darlayan, sıkan problem şu ki vejetaryenim ailem ise etobur. Bugüne kadar yaptıkları yemekten tutun sofrada yedikleri olsun asla karışmadım karışma hakkım da yok zaten ama mercimeği, pilavı et suyuyla yapıp yememi bekliyorlar yemeyince de bir sürü laf işiyorum. Bugün yine işten döndüğümde baktımki annem pilavı et suyuyla yapmış ben de sadece çorba içtim, çorbayla doyan biriyim zaten ellerine sağlık deyip kalktım. Odamda kitap okurken bir baktım babamın sesi geliyor
"aman yemesin yemediği halde zayıf değil zaten yese hepten şişman olacak başımıza bırak hiç yemesin daha iyi" birde öyle bir üslubu vardı ki içim cız etti duyunca. İçimin cız etme sebebi 165 boya 52 kilo biriyim çevremde herkes oldukça fit olduğumu söyler, kontrol amaçlı gittiğim diyetisyen vücut kitle indeksimin düşük olduğunu söylemişti yani anlayacağınız zaten zayıf sayılacak biriyim ki hayatım boyunca da böyleydim daha ne kadar incelmemi bekliyorlar benden anlamıyorum. Sadece yuvarlak hatlıyım yapı itibariyle. Ne kadar zayıf olsam da gögüs pp belirgin duruyor hep bu yüzden hiçbir zaman çıta gibi incecik durmuyorum ama bu arkamdan zaten zayıf değil yemesin deme hakkını verir mi, ince olmak zorunda mıyım, bir aile evladının formu için iştahı konusunda psikolojik baskı yapar mı? Ergenlik çağımda da babam hep sen az yediğin halde çok zayıf değilsin yesen çok kilolu olursun deyip duruyordu hala da ara ara tekrarlıyor akşam 22:00'de azıcık birşey yiyecek olsam annem saat kaç oldu deyip yeme imasında bulunur kilo alsan sana hiç yakışmaz der sürekli. Bir dönem kilo alma korkusundan blumia yaşadım biraz fazla kaçırsam zorla istifra ediyordum sonra bir keresinde ağzımdan kan damlacıkları geldiğini görünce bıraktım. Ve bunu tekrarladığım dönemde ailem zerre anlamadı, farketmedi, psikolojim iyi durumda değildi hiçbiri yanımda olmadı bir keresinde gecenin 3ünde istifra etmeye çalışırken hepsi uyuyordu ve uyandıklarında psikolojik baskılar devam etti. Gözlerim yaş dolu görürlerdi, parmağım mosmor görürlerdi hiç sormadılar. Evinde bir gün kaldığım arkadaşım o gün anlayıp beni vazgeçirmeye çalışmıştı. Neden yaptım şimdi neden tüm bunları kafaya takıyorum hiç bilmiyorum. Kime göre neye göre belirleniyor bu ölçüler hangi hakla ne yiyip yemeyeceğim hakkında söz sahibi olabiliyor bu insanlar?
Neyse uzatıp daha da darlamayayım sizleri herkese şimdiden teşekkürler.
İçimi darlayan, sıkan problem şu ki vejetaryenim ailem ise etobur. Bugüne kadar yaptıkları yemekten tutun sofrada yedikleri olsun asla karışmadım karışma hakkım da yok zaten ama mercimeği, pilavı et suyuyla yapıp yememi bekliyorlar yemeyince de bir sürü laf işiyorum. Bugün yine işten döndüğümde baktımki annem pilavı et suyuyla yapmış ben de sadece çorba içtim, çorbayla doyan biriyim zaten ellerine sağlık deyip kalktım. Odamda kitap okurken bir baktım babamın sesi geliyor
"aman yemesin yemediği halde zayıf değil zaten yese hepten şişman olacak başımıza bırak hiç yemesin daha iyi" birde öyle bir üslubu vardı ki içim cız etti duyunca. İçimin cız etme sebebi 165 boya 52 kilo biriyim çevremde herkes oldukça fit olduğumu söyler, kontrol amaçlı gittiğim diyetisyen vücut kitle indeksimin düşük olduğunu söylemişti yani anlayacağınız zaten zayıf sayılacak biriyim ki hayatım boyunca da böyleydim daha ne kadar incelmemi bekliyorlar benden anlamıyorum. Sadece yuvarlak hatlıyım yapı itibariyle. Ne kadar zayıf olsam da gögüs pp belirgin duruyor hep bu yüzden hiçbir zaman çıta gibi incecik durmuyorum ama bu arkamdan zaten zayıf değil yemesin deme hakkını verir mi, ince olmak zorunda mıyım, bir aile evladının formu için iştahı konusunda psikolojik baskı yapar mı? Ergenlik çağımda da babam hep sen az yediğin halde çok zayıf değilsin yesen çok kilolu olursun deyip duruyordu hala da ara ara tekrarlıyor akşam 22:00'de azıcık birşey yiyecek olsam annem saat kaç oldu deyip yeme imasında bulunur kilo alsan sana hiç yakışmaz der sürekli. Bir dönem kilo alma korkusundan blumia yaşadım biraz fazla kaçırsam zorla istifra ediyordum sonra bir keresinde ağzımdan kan damlacıkları geldiğini görünce bıraktım. Ve bunu tekrarladığım dönemde ailem zerre anlamadı, farketmedi, psikolojim iyi durumda değildi hiçbiri yanımda olmadı bir keresinde gecenin 3ünde istifra etmeye çalışırken hepsi uyuyordu ve uyandıklarında psikolojik baskılar devam etti. Gözlerim yaş dolu görürlerdi, parmağım mosmor görürlerdi hiç sormadılar. Evinde bir gün kaldığım arkadaşım o gün anlayıp beni vazgeçirmeye çalışmıştı. Neden yaptım şimdi neden tüm bunları kafaya takıyorum hiç bilmiyorum. Kime göre neye göre belirleniyor bu ölçüler hangi hakla ne yiyip yemeyeceğim hakkında söz sahibi olabiliyor bu insanlar?
Neyse uzatıp daha da darlamayayım sizleri herkese şimdiden teşekkürler.
