hastslığım ne bilmiyorum ama hasta olduğumu biliyorum :(

kızlar en baştan anlatmak gerekirse belki cevap yazmanız kolay olur. ben lisedeyken başladı bu ruhsal durumum sürekli evde nefes darlığı çekiyordum, soğuk soğuk terlemeler, nefesimin bir türlü yetmeme hissi, içimde derin bir üzüntü, uyuyamama sanki uyursam uyanamayağım gibi hislere kapıldım ilk önce ve bunlar sebepsiz yere oldu. toplum içine çıkmaya korkar olmuştum. bu sadece 6 ay sürdü ve sonrasında bir kere bile tekrarlamadı. doktora gitmeme konusunda aileme çok direndim kendim yeneceğim diye ve yendim ancak o dönem hastalığım neydi hala bilmiyorum. çok şükür 8 senedirde bir kere bile gelmedi.bende sadece herşeyin en kötüsünü aklına getirme gibi bir düşünce bıraktı o kadar o da her zaman gelmedi o 8 yıl boyunca

yıl 2012 ve ben aralıkta hamile olduğumu öğrendim ve bu bebeği hiç istemedim ve hala istemiyorum 23 yaşındayım ve kaldıramayacağımı bu sorumluluğu almanın beni yıkacağını düşünmeye başladım. aldırmayı bile düşündüm eşim olmaz dedi yoksa hiç doğuramayacaksın dedi. ben doğumdan çok korkan hamilelikten çok korkan bir insandım. bebeğin sağlıksız olmasından bana birşey olmasından eşime zaman ayıramamaktan kendime zaman ayıramamaktan çocuğu bakamamaktan çok korktum halada devam ediyor. hiç bir sevgi sıcaklık hissedemiyorum bu bebeğe. etrafımdakilerle paylaşmayı denendim insnalar garipsediler başkalarının çocuğu olmuyor senin oluyor yaptığına bak diye. çok kötü patlasdım arakadaşıma istmeeyerek benim kolay oluyor diye suç benim mi? benim yaşadığım lisedeki o bir kaç ayı bir daha yaşamamak için ben çocuk olmamasına bile razıyım dedim Allah düşmanıma vermedin ama bende koırkuyorum elimde değil bende isterim güle oynaya mutlu mesut hamilelik geçirmek ama normal hayattaki yapmam gereken işlerimi bile yapamıyorum iyice saldım kendimi yemek yapmak yemek bile bir insana zul gelir mi öyle oldum işte . eşim ve ben bir başımayız başka bir memlekette ve hep de böyle olacağız mecburen sürekli tayin görecdeğiz ve ben tek kaldıkça daha kötü oluyorum.

kızlar bebek 11 haftalık ve ben 2 aydır sürekli korkar herşeyin aklıma en kötüsünü getirir hale geldim ve sanırım yine nefes darlığı yaşıyorum yemek yemiyor kendime de iyi bakamıyorum ne yapacağım bilmiyorum. doktora gittiğim an kendimi hasta moduna sokacağımında farkında olduğumdan gitmeme konusudna direniyorum hala.en çok doğum sonrasında korkuyorum ben nasıl halledicem diye. Allahtan korkmasam çoktan aldırırdım bu korkuyla bu stresle inanın nasıl hissettiğimi anlayanlar vardır kendime kkızıyorum bencil miyim diyorum. ama değilim. offf offfff birşeyler yazın kızlar neyim var benim

ben de yıllarca senin gibi doktora gitmemek için direndim ama olmuyo daha beter dibe çöküyosun doktora gidip derdini bi güzel anlat zaten hamile olduğun için ağır ilaçlar vermicektir.sen ancak tedavi olumlu sonuç vermeye başladıkça bunu ben kendim yenebilrim diyeceksin.ben doktora gittiğimde bulamadığım soruların cevabını buldum.sen çocuğa nasıl bakıyosan ben de evliliğe hatta flörte bile öyle bakıyodum istemiyodum kimseyi ama geçti geçince de evlenmeye karar verdim şu an nişanlıyım.bebek olayına ben de senin gibi bakıyorum inan ama bu evlilik korkusu sıkıntısı nasıl geçtiyse o da geçicek diyorum.buna inan.senin sağlığın her şeyden önemli.sen iyi ol ki eşin ailen bebeğin de iyi olsun.

ozlemm21 .!.:

ben de yıllarca senin gibi doktora gitmemek için direndim ama olmuyo daha beter dibe çöküyosun doktora gidip derdini bi güzel anlat zaten hamile olduğun için ağır ilaçlar vermicektir.sen ancak tedavi olumlu sonuç vermeye başladıkça bunu ben kendim yenebilrim diyeceksin.ben doktora gittiğimde bulamadığım soruların cevabını buldum.sen çocuğa nasıl bakıyosan ben de evliliğe hatta flörte bile öyle bakıyodum istemiyodum kimseyi ama geçti geçince de evlenmeye karar verdim şu an nişanlıyım.bebek olayına ben de senin gibi bakıyorum inan ama bu evlilik korkusu sıkıntısı nasıl geçtiyse o da geçicek diyorum.buna inan.senin sağlığın her şeyden önemli.sen iyi ol ki eşin ailen bebeğin de iyi olsun.

Genişletmek için tıkla...

çok teşekkür ederim cevabın için ilaçların etkisinden de korkuyorum bırakınca çok kötü oluyorsun çok zararlı diyorlar bu sefer daha çok korkuyorum ne bileyim. başka insanlara özeniyorum imreniyorum hatta kıskanıyorum bazen

Merhaba, öncelikle kendinize "hasta" gözüyle bakmamanızı öneririm. Birtakım sıkıntılar yaşadığınız belli ama kendinizi direkt olarak hasta olarak etiketlemeniz de kendinizi daha kötü hissetmenize sebep olacaktır. Hamilelik sürecinde bahsettiğiniz tipteki korkuları yaşayan çok insan var. Kimi sizin gibi dile getirme cesareti gösterebiliyor, kimi ise çevre tarafından yanlış anlaşılacağını düşünerek ya da kendisini suçlu hissederek içinde tutmayı tercih ediyor. Yani yalnız değilsiniz aslında bu konuda. İstenmeyen bir gebelik olması da yaşadığınız stresin boyutu arttırıyor doğal olarak. Bu konuda psikolojik destek almayı düşünür müsünüz? Çevrenizin yargılamalarından dolayı anlatamadığınız sıkıntılarınızı terapistinizle paylaşabilir ve bu süreci daha kolay atlatabilirsiniz. Ayrıca isteyerek ya da istemeyerek bebeği doğurmaya karar vermişsiniz. Sizin stresiniz onu da olumsuz etkileyebilir. Dolayısıyla bu konuda çalışmak hem size hem de bebeğinize iyi gelecektir.

lacrimas .!.:

Merhaba, öncelikle kendinize "hasta" gözüyle bakmamanızı öneririm. Birtakım sıkıntılar yaşadığınız belli ama kendinizi direkt olarak hasta olarak etiketlemeniz de kendinizi daha kötü hissetmenize sebep olacaktır. Hamilelik sürecinde bahsettiğiniz tipteki korkuları yaşayan çok insan var. Kimi sizin gibi dile getirme cesareti gösterebiliyor, kimi ise çevre tarafından yanlış anlaşılacağını düşünerek ya da kendisini suçlu hissederek içinde tutmayı tercih ediyor. Yani yalnız değilsiniz aslında bu konuda. İstenmeyen bir gebelik olması da yaşadığınız stresin boyutu arttırıyor doğal olarak. Bu konuda psikolojik destek almayı düşünür müsünüz? Çevrenizin yargılamalarından dolayı anlatamadığınız sıkıntılarınızı terapistinizle paylaşabilir ve bu süreci daha kolay atlatabilirsiniz. Ayrıca isteyerek ya da istemeyerek bebeği doğurmaya karar vermişsiniz. Sizin stresiniz onu da olumsuz etkileyebilir. Dolayısıyla bu konuda çalışmak hem size hem de bebeğinize iyi gelecektir.

Genişletmek için tıkla...

canım benim cevabın için teşekkür ederim ben kötü bir insan değilim ama bu ruh halim beni böyle kötü biriymiş gibi duygulara sürüklüyor. hiç beklemiyordum ben bu gebeliği doğum kontrol hapı kullanırken hamile kaldım. yani hem korunmadım hem hamile kaldım da değil olay. zamansız oldu hazırlıksız oldu biraz herşey ertlelendi sanki sınava girecektim bu yıl atanmak için ya da atanamasam bile çalışamk istiyordum biraz eşimle gezmek ona zaman ayırmak. şimdi onu suçluyorum ne kötü sanki onun yüzünden olmuş gibi onu sorumlu tutuyorum olmayan herşeyden. sağlıklı ol yeter ki derken bile bebeğime beni zorlama demek istiyorum aslında bunu farkettim içten içe işte o an nefret ettim kendimden

Rica ederim, istemediğiniz bir gebelikten dolayı mutsuz olmanız sizi tabii ki kötü biri yapmaz. Ama herkesten öne buna siz inanmalısınız. Üstelik de korunmanıza rağmen başınıza gelmiş. Sizi anlayabiliyorum; siz hayatınızı çok daha farklı planlamışken hiç beklemediğiniz bir durumla karşılaşmışsınız. Şu anda verdiğiniz tepkiler çok normal aslında. Kızgınsınız, şaşkınsınız çünkü hayatınızın gidişatı sizin planladığınızdan daha farklı bir yöne kaymış. Zamanla bu fikre alışabilirsiniz. Daha ılımlı yaklaşabilirsiniz. Sanıyorum 11 haftalık hamileymişsiniz henüz. Yani süreç daha çok yeni. Hissettikleriniz için kendinizi suçlamamaya çalışın. Dediğim gibi eğer imkanınız varsa bir psikologtan yardım almanız çok yerinde olur. Hissettiklerinizi, korkularınızı ve yaşadığınız diğer duyguları daha sağlıklı bir şekilde sorgulayıp anneliğe daha hazır bir hale gelebilirsiniz.

lacrimas .!.:

Rica ederim, istemediğiniz bir gebelikten dolayı mutsuz olmanız sizi tabii ki kötü biri yapmaz. Ama herkesten öne buna siz inanmalısınız. Üstelik de korunmanıza rağmen başınıza gelmiş. Sizi anlayabiliyorum; siz hayatınızı çok daha farklı planlamışken hiç beklemediğiniz bir durumla karşılaşmışsınız. Şu anda verdiğiniz tepkiler çok normal aslında. Kızgınsınız, şaşkınsınız çünkü hayatınızın gidişatı sizin planladığınızdan daha farklı bir yöne kaymış. Zamanla bu fikre alışabilirsiniz. Daha ılımlı yaklaşabilirsiniz. Sanıyorum 11 haftalık hamileymişsiniz henüz. Yani süreç daha çok yeni. Hissettikleriniz için kendinizi suçlamamaya çalışın. Dediğim gibi eğer imkanınız varsa bir psikologtan yardım almanız çok yerinde olur. Hissettiklerinizi, korkularınızı ve yaşadığınız diğer duyguları daha sağlıklı bir şekilde sorgulayıp anneliğe daha hazır bir hale gelebilirsiniz.

Genişletmek için tıkla...

haklısınız ilaç içmeden iyiyim şükür ama konuşmaya anlatmaya ihtiyacım var ve gerçekten yargılamadan dinleyecek birine dediğinizi yapıcam ilk işim destek almak olacak çaresi varken çaresiz kalmakta direnmenin anlamı yok dediğiniz gibi :)

bana o ilaçları 6ayda bir yarım doz azaltıcaz yoksa kötü etkilenrisin demişlerdi ama ben bi anda bıraktım çünkü artık karar vermiştim iyiydim.dediğim gibi hamile olduğun için ilaç vermicek belki de ama git konuş bi çare bul sakın içine atarak evde bekleyerek geçirme bu durumu ben 4 yıl çektim bi mektup yazmışım o zamanlar geçenlerde buldum şöyle yazıyor

ben de artık etrafımdaki insanlar gibi olmak istiyorum onlara bakıyorum gülüyolar hararetli hararetli bi şeyer anlatıyolar hevesleniyolar ama ben hiçbi şey istemiyorum ben de onlar gibi olmak stiyorum rol değil mutlu olmak istiyorum.ve daha upuzun 3 sayfalık bi mektup.sonra onu doktoruma okumuştum.yardım almazsan geçmez bu durum.inan elimden gelen yardımı yaparım.bunu yaşayan bi insn olarak yardımcı olmak isterim

ozlemm21 .!.:

bana o ilaçları 6ayda bir yarım doz azaltıcaz yoksa kötü etkilenrisin demişlerdi ama ben bi anda bıraktım çünkü artık karar vermiştim iyiydim.dediğim gibi hamile olduğun için ilaç vermicek belki de ama git konuş bi çare bul sakın içine atarak evde bekleyerek geçirme bu durumu ben 4 yıl çektim bi mektup yazmışım o zamanlar geçenlerde buldum şöyle yazıyor

ben de artık etrafımdaki insanlar gibi olmak istiyorum onlara bakıyorum gülüyolar hararetli hararetli bi şeyer anlatıyolar hevesleniyolar ama ben hiçbi şey istemiyorum ben de onlar gibi olmak stiyorum rol değil mutlu olmak istiyorum.ve daha upuzun 3 sayfalık bi mektup.sonra onu doktoruma okumuştum.yardım almazsan geçmez bu durum.inan elimden gelen yardımı yaparım.bunu yaşayan bi insn olarak yardımcı olmak isterim

Genişletmek için tıkla...

çok teşekkür ederim şükrediyorum bazen çarpıntım yok atak geçirmiyorum diyorum ama işte mutsuzluğumu yok edecek şeyler bulmak mı zor yoksa ben mi şükürsüzüm bilemiyorum.kursa yazıldım olmadı misafirlğe gittim misafir çağırdım olmadı kendimi yalnız bırakamdım yine olmadı bu ruh hali hiç geçmedi. kendime bunu ben mi yaptım dediğim zamanalr çpok oluyor ama buna nerde nasıl yakalandım kestiremyiorum bir türlü. çok teşekkür ederim konuşmak bile iyi geldi. çok sevinirim inan.

konunu okuduktan sonra nickin gözüme çarptı ''yaşamayıseviyorum'' ..yaşamayı seviyorsun ve bu sıkıntı halinin geçici olduğunu düşün daha önce nasıl oldu geçtiyse yine geçecek.hamilelik durumu beklemediğin bir anda gelişince kendini kötü hissetmişsin şimdi ise bunu sürdürmek yerine yine yaşamayı sev ve zevk almaya bak.emin ol bebeğin doğunca annelik içgüdüsüyle ona çok iyi bakacaksın, hormonları yenilenecek ve o bebekle yeniden doğacaksın..mutlu ve çok iyi bir anne olacaksın canım.pozitif düşünceleri aklından hiç çıkarma eğer kendi başına aşamıyorsan eşinle bu durumu konuş ve daha iyi hissetmen için neler yapabilirsiniz bunları konuşun, ayrıca illa ilaç tedavisi göreceksin diye bişey yok belki de sadece terapi yoluyla sıkıntılarını azaltabilirsin.ama tabi buna karar vermek için bir psikolag ya da psikiyatris ile görüş..ayrıca anlatınca rahatladığı göreceksin.

yasamayiseviyorum .!.:

çok teşekkür ederim şükrediyorum bazen çarpıntım yok atak geçirmiyorum diyorum ama işte mutsuzluğumu yok edecek şeyler bulmak mı zor yoksa ben mi şükürsüzüm bilemiyorum.kursa yazıldım olmadı misafirlğe gittim misafir çağırdım olmadı kendimi yalnız bırakamdım yine olmadı bu ruh hali hiç geçmedi. kendime bunu ben mi yaptım dediğim zamanalr çpok oluyor ama buna nerde nasıl yakalandım kestiremyiorum bir türlü. çok teşekkür ederim konuşmak bile iyi geldi. çok sevinirim inan.

Genişletmek için tıkla...

merak etme sen bu halinden şikayetçiysen ve artık kurtulmak istiyosan o ruh halinden zaten geçmek üzeredir ya da atlatabileceğn bi depresyondasındır.eğer bu halinden kardşim benim tarzım bu ben böyle hissediyorum düzelemem gibi cümlelerin olsaydı zor derdim ama bu ruh hallerinden kurtulabilmen çok kolay inan bana :) çalışıyo musun

hepinize çok teşekkür ederim kızlaaar... evet bu dertten bu beni iyi hissettirmeyen umutsuzkuktan kurtulmak istiyorum öyle gamsız yaşayayaım değil derdim sürekli ya şimdi birşey olursa ya başıma birşey gelirse durumundan kurtulmak. mesela uçağa bineceğim bu hafta ya başıma birşey gelirse diye şimdiden başladım hani rahat olamıyorum ona kızıyorum kendimde