- 25 Mayıs 2018
- 748
- 366
-
- Konu Sahibi mellifluous
- #21
internette çok kirli bilgi var dediğiniz gibi.o felekat senaryoları aşırı korkutuyo beni
internette çok kirli bilgi var dediğiniz gibi.o felekat senaryoları aşırı korkutuyo beniSizin durumunuz artık klinik bir tabloya dönmüş , bir uzmana danismanizi tavsiye ederim.
Bir de özellikle söylemek istiyorum, biraz kamu spotu gibi olabilir:
LÜTFEN INTERNETTEN HASTALIK ARASTIRIP.KENDINIZE TESHİS KOYMAYIN!
Siz ya da ben uzman değiliz, doktor değiliz. Teshis koymak ve tedavi planı yapmak için alanında tıp eğitimi almış doktorlarin işidir.
Ben ki 22 senelik kronik hastayim kendimle.ilgili belirtilerde ne olabileceğini tahmin edebiliyorum ama yine de doktoruma sormadan hic bir ilac kullanmam, doktora gider kan veririm sonuca göre de doktorun yönlendirmelerini dikkate alır, bilmediğim bir ilaç yazdiysa kendi doktoruma danisirim.
İnternetten arastirma yapanlara hep kizarim. Doktorlar da cok kızar hatta cok biliyorsan bana ne geliyorsun da derler ki haklilar! Lütfen önce bir psikolog/psikiyatri uzmanina gidin. Şeker ya da baska hastaliktan şüpheniz varsa da aile hekiminize gidip kan verebilirsiniz. Sonuclariniza göre doktorunuz zaten size neyiniz var neyiniz yok söyler , uygun görürse de vitamin/antibiyotik ne ihtiyacınız varsa verir.
Ben de takibe alayımKonuyu takipteyim. İnşallah güzel öneriler gelir.
Vucut her seye ıllakı tepki verir merak etme. Illakı bı yerden haberım olur dıye dusun. Ve sureklı arastırıp o yazıları o hasta olan insanları gorup kendını ıyıce içe cekme. Sana senı kotu hissettiren yazıları okuma baktın okuyorsun için kotu oldu dıyelım kı korktun hemen kapat Baska seye gec kafanı dagıt. Bak gercekten bı anda degıl ama boyle yapa yapa bu huyunu azaltacaksın. Onemlı olan huyu azaltmak. Ha demiyorum ki kendını kotu hissedince doktora gitme. Tabıkı gıt. Ama oncelık hastalık korkusunu azaltmak kotu bısey arastırmamak. Bunları dene ama en kısa zamanda psikologa gıtmenı tavsiye ederim devlet hastanelerinde oluyor.şeyden korkuyorum ya mesela ben şuan kendimi rahatlatmaya çalışırken aslında kendimi kandırıyosam yani ya varsa ama ben görmezden gelmeye çalışıyosam?
Tabıkı zor haklısınız. Ilac kısmına psikiyatr karar verır once psikologa gıdıp ne derece oldugunu ogren ve terapı ile duzelebılır olmuyorsa zaten psikolog senı psikıyatrıye yonlendırır ılac tedavisi baslar. Dırek ben okb lıyım ilaç kullanmam lazım dıye arastırma yapma. Konu sahibine dıyorum.Ruh kanseri olmuşsunuz. Çok zor oluyor okb insanı yiyip bitiriyor. Çeken bilir.herkes herşey kafada bitiyor kafanda bitir diyor ama bitmiyor işte nereye gitsen o düşünceler seninle.İlaç TedaviSi ile tamamen kurtulabilirsiniz. Yeterki kendinize inanın
bir de şöyle birşey var. dönem dönem yükseliyo. eğer o an düşünmeyi kesersem iyi oluyorum ama izin verirsem iyice düşünmeye başlıyorum ve çok yıpranıyorum. fiziksel belirtiler de verdiği için hasta mıyım yoksa anksiyete mi onu da anlayamıyorum.Ruh kanseri olmuşsunuz. Çok zor oluyor okb insanı yiyip bitiriyor. Çeken bilir.herkes herşey kafada bitiyor kafanda bitir diyor ama bitmiyor işte nereye gitsen o düşünceler seninle.İlaç TedaviSi ile tamamen kurtulabilirsiniz. Yeterki kendinize inanın
Çok zor ,kötü olduğu zamanlar bir daha hiç düzelmiyecek gibi geliyor,hep bu şekilde yaşayacaksın gibi. Ama iyi olunca bir umut geliyor artık geçti diye.bir de şöyle birşey var. dönem dönem yükseliyo. eğer o an düşünmeyi kesersem iyi oluyorum ama izin verirsem iyice düşünmeye başlıyorum ve çok yıpranıyorum. fiziksel belirtiler de verdiği için hasta mıyım yoksa anksiyete mi onu da anlayamıyorum.
Ben de şu an korona kapsam direkt ya yoğun bakımlık olurum ya ölürüm ya da organ kaybı yaşar birilerine muhtaç kalırım. Bakın bu benim için en kötü senaryo değil, olasiligi yüksek, virusu kaptigimda yaşayabileceğim en normal ihtimaller. Ona ragmen bu ihtimalleri düşünerek yasamiyorum, önlemimi alıp evimden çıkmıyorum ama ise çağrılıp gittiğim de oldu. Biraz da Allaha emanetiz, öyle düşünmek gerekiyor. Yani "korkunun ecele faydasi yok"!internette çok kirli bilgi var dediğiniz gibi.o felekat senaryoları aşırı korkutuyo beni
Cocukken bir hastalık gecirdinzmi yada en yakınınızda ki biri? YouTube izzet güllü var izleynmerhaba ben 19 yaşındayım kendimi bildim bileli panik ve evhamlı bir yapım var. en çok da konu hastalıklar olunca böyle hissediyorum. daha 12 yaşındayken vücudumda gözüme çarpan bir belirtiyi çok küçük bişey olmasına rağmen gidip internetten defalarca araştırıp kendime kanser teşhisi koymuştum.
sonra olmadığına bir şekilde inandım ama 3 sene sonra tekrar aklıma takıldı ve o kadar çok kendimi inandırdım ki yaşadığım o kasveti, iç bunalmasını anlatamam. sürekli ağlıyodum kendimi çok inandırmıştım. çevremdekilerle bunu çok paylaşamıyodum ama artık dayanamayınca söyledim ve kontrole gittik. kontrolleri yaptırdım ve sıkıntı çıkmadı yine de 2 3 doktora daha gösterdim. içim rahatladı ama sonra tekrar internetten bakınca yine aklıma takıldı. neyseki bir şekilde onu da atlattım ve kendimi inandırdım.
ya aslında o kadar daha fazla şey var ki anlatsam gülersiniz ama benim için her biri birer travma. şeker hastalığı olma olasılığım biraz daha fazlaymış mesela onu öğrendiğimde günlerce başladım ağlamaya, en kötü ne olabilir diye bakıyodum ve o kötü senaryoları düşünüyordum hep. çevremdeki herkese çocukça geliyor, şımarıklık gibi geliyor biliyorum ama öyle değil işte kendimi kaybediyorum ben o durumlarda kriz geçiriyorum resmen.
şimdi de corona korkum başladı. bir ara atlatmıştım ama bizim apartmanda birinde de çıkınca ( ki benim o günlerde tanıdığım görüştüğüm bir insandı ) aşırı panik oldum. sürekli kendimi dinliyorum. sanırım anksiyete gibi bir şey yaşıyorum. başım dönüyo arada. derin nefes almak için zorlamam gerekiyo kendimi gibi. yine başladım yani anlayacağınız. birkaç gün önce ciddi anlamda mahvolmuştum, gece gündüz ağlıyodum ama şuan biraz daha iyi gibiyim. yine de o psikolojiden tam olarak çıkamadım. dönem dönem artış gösteriyo bu takıntılı halim. sizce ne yaparak bunu aşabilirim?
ben de organ eksikliği var acaba onu mu çok kafaya taktığımdan böyle oldu bilmiyorum. gerçi normalde de panik yapardımBen de şu an korona kapsam direkt ya yoğun bakımlık olurum ya ölürüm ya da organ kaybı yaşar birilerine muhtaç kalırım. Bakın bu benim için en kötü senaryo değil, olasiligi yüksek, virusu kaptigimda yaşayabileceğim en normal ihtimaller. Ona ragmen bu ihtimalleri düşünerek yasamiyorum, önlemimi alıp evimden çıkmıyorum ama ise çağrılıp gittiğim de oldu. Biraz da Allaha emanetiz, öyle düşünmek gerekiyor. Yani "korkunun ecele faydasi yok"!
hayır olmadı ama böyle bir korkum var neden bilmiyorumCocukken bir hastalık gecirdinzmi yada en yakınınızda ki biri? YouTube izzet güllü var izleyn
Hangı Organ eksikben de organ eksikliği var acaba onu mu çok kafaya taktığımdan böyle oldu bilmiyorum. gerçi normalde de panik yapardım
Doktor deılım ama okb olabılırsın.Hemen tedavı olman gerek.Ayrıca corona atlattım bendende babama gectı.Rabbım dermansız dertler vermesın.Hamd olsun hastalıklara.Görüp gorecegımız bu olsun.Bende senın gıbıydım bıseyler yolunda gıtmıyordu.Keşke daha kucukken fark etseydım.Takımtılıydım bazen agrasıftım.Bazı seylere asırı tepkı verıodun.Bır seyın en kotusunu dusunuodum.Fazla dusunce ıyı gelmedı.2 buyuk beyın amalıatı gecırdım.Bence hepsının etkısı var.Stres bucuda yapılan en buyuk haksızlıktır.Boyle devam edersen daha kotulerını yaşarsın.Sen benım gıbı olma.Guzel bır doktor bul ve tedavını ol.Yok ılac ıcmem flnda deme doktordan ıyımı bıleceksın.merhaba ben 19 yaşındayım kendimi bildim bileli panik ve evhamlı bir yapım var. en çok da konu hastalıklar olunca böyle hissediyorum. daha 12 yaşındayken vücudumda gözüme çarpan bir belirtiyi çok küçük bişey olmasına rağmen gidip internetten defalarca araştırıp kendime kanser teşhisi koymuştum.
sonra olmadığına bir şekilde inandım ama 3 sene sonra tekrar aklıma takıldı ve o kadar çok kendimi inandırdım ki yaşadığım o kasveti, iç bunalmasını anlatamam. sürekli ağlıyodum kendimi çok inandırmıştım. çevremdekilerle bunu çok paylaşamıyodum ama artık dayanamayınca söyledim ve kontrole gittik. kontrolleri yaptırdım ve sıkıntı çıkmadı yine de 2 3 doktora daha gösterdim. içim rahatladı ama sonra tekrar internetten bakınca yine aklıma takıldı. neyseki bir şekilde onu da atlattım ve kendimi inandırdım.
ya aslında o kadar daha fazla şey var ki anlatsam gülersiniz ama benim için her biri birer travma. şeker hastalığı olma olasılığım biraz daha fazlaymış mesela onu öğrendiğimde günlerce başladım ağlamaya, en kötü ne olabilir diye bakıyodum ve o kötü senaryoları düşünüyordum hep. çevremdeki herkese çocukça geliyor, şımarıklık gibi geliyor biliyorum ama öyle değil işte kendimi kaybediyorum ben o durumlarda kriz geçiriyorum resmen.
şimdi de corona korkum başladı. bir ara atlatmıştım ama bizim apartmanda birinde de çıkınca ( ki benim o günlerde tanıdığım görüştüğüm bir insandı ) aşırı panik oldum. sürekli kendimi dinliyorum. sanırım anksiyete gibi bir şey yaşıyorum. başım dönüyo arada. derin nefes almak için zorlamam gerekiyo kendimi gibi. yine başladım yani anlayacağınız. birkaç gün önce ciddi anlamda mahvolmuştum, gece gündüz ağlıyodum ama şuan biraz daha iyi gibiyim. yine de o psikolojiden tam olarak çıkamadım. dönem dönem artış gösteriyo bu takıntılı halim. sizce ne yaparak bunu aşabilirim?
dalakHangı Organ eksik
Oyle dusunme kız.Bende astımım hemde alerjık 2 amalıyatım vardı evet 7 gun yatakdan çıkamadım korona oldugumda ama aslan gıbıyım.Ben de şu an korona kapsam direkt ya yoğun bakımlık olurum ya ölürüm ya da organ kaybı yaşar birilerine muhtaç kalırım. Bakın bu benim için en kötü senaryo değil, olasiligi yüksek, virusu kaptigimda yaşayabileceğim en normal ihtimaller. Ona ragmen bu ihtimalleri düşünerek yasamiyorum, önlemimi alıp evimden çıkmıyorum ama ise çağrılıp gittiğim de oldu. Biraz da Allaha emanetiz, öyle düşünmek gerekiyor. Yani "korkunun ecele faydasi yok"!
belirtileriniz nelerdiOyle dusunme kız.Bende astımım hemde alerjık 2 amalıyatım vardı evet 7 gun yatakdan çıkamadım korona oldugumda ama aslan gıbıyım.
İşyerınde 1 kısıden cıktı 1 hafta sonra 13 kılı pozıtıf .İshal ve baş agrısıydı .Birde bogaz agrısı.Tedavısıde sarmısak ve lımon gercekten.belirtileriniz nelerdi