hastalık takıntım var

Oyle dusunme kız.Bende astımım hemde alerjık 2 amalıyatım vardı evet 7 gun yatakdan çıkamadım korona oldugumda ama aslan gıbıyım.
Bende alerji de var baska seyler de, bağışıklıgi baskilayici ilac kullaniyorum yani mesela limon/portakali ilaç saatlerine göre ayarlama yaparak tuketebilirim onun haricinde B ve D vitamini eksiklikleri var zaten korona ve bir cok hastalığın temelinde D vitamini eksikligi yatiyor. Çok şükür iyiyim, idare ediyorum ama bulundugum yerde 2 tane özel klinik var onun haricinde hastane vs yok, klinikteki doktorlar da hep 20li yaslarda genc mezunlar zaten. O yüzden hastalanmadan önlem almak en garanti yol benim acimdan
 
Maalesef ben de aynıydım ama ben iyi bir derecede düzeldim. Anlayabiliyorum o yüzden bi ara baya takıntı oldu zaten kafaya cidden takan biriyim panik atak deseniz, anksiyete deseniz var. Ama nasıl daha az düşünmeye başladım biliyor musunuz? Öncelikle bir psikoloğa yazdım çünkü hem kötü düşüncelerime hakim olamıyordum hem de lisede durduk yere zorbalık gördüm ve yıllardır aklıma gelir kafama takar ağlardım, kendisi bana aklına kötü bir şey geldiğinde beyin kendini disiplin etsin diye bir öneri verdi diyelim aklıma hastalık mı geldi ya da yaşadığım kötü bişey aklıma mı geliyor(takıntı derecesinde) kendinizi azıcık cimcikleyip telkin edin ya da minik bi ceza verin acı biber yemek gibi. Ve aklıma ne zaman hastalık ya da kötü bi an gelse cimciklemesem bile artık kendine gel diyorum bu kadar derin düşünüp takıcak bişey yok diye düşünüp hemen o an aklımı başka bişeye veriyorum ve kendi kendimi uyarıyorum yoksa kendi kendimi panik yapmaya devam edersem nolur halim? Biraz kendimizi eğitmemiz de gerek. Bir de nefes egzersizleri yapabilirsiniz panik atağa da çok iyi geliyor. Kısacası her şey sizde bitiyor bunu unutmayın.
 
şeyden korkuyorum ya mesela ben şuan kendimi rahatlatmaya çalışırken aslında kendimi kandırıyosam yani ya varsa ama ben görmezden gelmeye çalışıyosam?
Aynen bire bir bu durumdayım. Yıllar önce bir dönem senin gibiydim, atlattım sandım. Korona yüzünden son 6 aydır ben de böyleyim. Bana bir şey olur da ambulans vs yardım istemekte geç kalırım diye uyku bile uyuyamıyorum. Aklımı başka şeylere vermeye çalıştıkça doktora, hastaneye gitmekte geç kalacağımı düşünüyorum. Gerçekten hastalansam bu kadar dert çekmezdim belki. Hayatı zehir eden bir durum 😭
 
Aynen bire bir bu durumdayım. Yıllar önce bir dönem senin gibiydim, atlattım sandım. Korona yüzünden son 6 aydır ben de böyleyim. Bana bir şey olur da ambulans vs yardım istemekte geç kalırım diye uyku bile uyuyamıyorum. Aklımı başka şeylere vermeye çalıştıkça doktora, hastaneye gitmekte geç kalacağımı düşünüyorum. Gerçekten hastalansam bu kadar dert çekmezdim belki. Hayatı zehir eden bir durum 😭
evett haberlere bakıyorum bir anda fenalaşan falan görünce çok korkuyorum hep o ihtimali düşünüyorum..
 
Maalesef ben de aynıydım ama ben iyi bir derecede düzeldim. Anlayabiliyorum o yüzden bi ara baya takıntı oldu zaten kafaya cidden takan biriyim panik atak deseniz, anksiyete deseniz var. Ama nasıl daha az düşünmeye başladım biliyor musunuz? Öncelikle bir psikoloğa yazdım çünkü hem kötü düşüncelerime hakim olamıyordum hem de lisede durduk yere zorbalık gördüm ve yıllardır aklıma gelir kafama takar ağlardım, kendisi bana aklına kötü bir şey geldiğinde beyin kendini disiplin etsin diye bir öneri verdi diyelim aklıma hastalık mı geldi ya da yaşadığım kötü bişey aklıma mı geliyor(takıntı derecesinde) kendinizi azıcık cimcikleyip telkin edin ya da minik bi ceza verin acı biber yemek gibi. Ve aklıma ne zaman hastalık ya da kötü bi an gelse cimciklemesem bile artık kendine gel diyorum bu kadar derin düşünüp takıcak bişey yok diye düşünüp hemen o an aklımı başka bişeye veriyorum ve kendi kendimi uyarıyorum yoksa kendi kendimi panik yapmaya devam edersem nolur halim? Biraz kendimizi eğitmemiz de gerek. Bir de nefes egzersizleri yapabilirsiniz panik atağa da çok iyi geliyor. Kısacası her şey sizde bitiyor bunu unutmayın.
çok güzel yazmışsınız teşekkür ederim<3
 
Koronayi atlattım çok şükür ama hastalık konusunda aglamasamda dışa vurmasamda kafamin ici aynı durumda benimde. Her animda beynimin bir kosesinde o evhamlar var ve duruyor silip atamiyorum. Sizde oldugu gibi donem donem artiyor donem donem sonuyor. Asiri derecede yipratici bir durum insanin hayati zindana donuyor adeta 😔 Az bir mutlu olayim veya cocuklarimi izleyeyim direkt o evhamli dusunceler sariyor beni. Ya cocuklarim annesiz kalirsa ya hastaysam ama farkinda degilsem cocuklarim bensiz ne yapar diye diye beynim kemiriliyor. Ilk evlendigimde cok uzun bir sure yanliz kaldim ulke degistirdim farkli ortam siyasi olaylar esimin meslegi (tam teror zamaninda tayinimiz teror olaylarinin patlak verdigi bir yere cikmisti neredeyse her gun catisma seslerine patlama seslerine sahit oluyorduk) çok yakın bir arkadaşımın anı ölümü (aniden fenalaşmışti hastaneye kaldırdıkları gibi kaybetti hayatını sonrada otopside cıktı ölüm sebebi kansermis). Oldum olası biraz evhamli bir yapim vardi benimde ama sağlık konusu beni hic dusundurmuyordu bu olaylardan sonra uzun bir sure depresyona girdim sonrasinda saglik takintilarim olustu. Çok korkuyorum hastalanmaktan çocuklarımı annesiz birakmaktan onlardan ayrilma dusuncesi nefesimi kesiyor bazen. Konuyu takipteyim bende.
çok geçmiş olsun bu arada inşallah sağlıklı mutlu bir hayatınız olur hep
 
X