- Konu Sahibi kelebek2005
- #1
çalışan bir anneyim. haftanın iki günü akşam da çalışıyor eve 22:00 gibi geliyorum. iyi bir işim ve kazancım var.
ama hastalık mıdır bilmem aşırı derecede evime ve çocuğuma düşkünüm. işten çıkınca mutlaka eve gelmeliyim. dışarıda geçirilecek 5 dakika bile sinirimi bozar. hele akşamları ve haftasonları hayatta evden çıkasım gelmiyor. kuaföre, alışverişe, bir arkadaşa gitmek benim için kayıp. bu işlerimi genelde işten erken çıkarak yaparım. mesela kuaföre mi gittim içeri girerken saate bakar ve hemen bir hedef koyarım kendime. 2 saat sonra evde olmalıyım diye. yok olamazsam kuaförde afakanlar basar beni. çocuğumu birine bırakıp asla biryere gidemem. hafta sonları asla gezmeye gidemem. bunu yaşayan var mı aranızda.
ama hastalık mıdır bilmem aşırı derecede evime ve çocuğuma düşkünüm. işten çıkınca mutlaka eve gelmeliyim. dışarıda geçirilecek 5 dakika bile sinirimi bozar. hele akşamları ve haftasonları hayatta evden çıkasım gelmiyor. kuaföre, alışverişe, bir arkadaşa gitmek benim için kayıp. bu işlerimi genelde işten erken çıkarak yaparım. mesela kuaföre mi gittim içeri girerken saate bakar ve hemen bir hedef koyarım kendime. 2 saat sonra evde olmalıyım diye. yok olamazsam kuaförde afakanlar basar beni. çocuğumu birine bırakıp asla biryere gidemem. hafta sonları asla gezmeye gidemem. bunu yaşayan var mı aranızda.