Birisi beni sevince ayrılmak için sebepler arıyorum o kişiyi kendimden uzaklaştırıyorum sonra o gidince yas tutuyorum. Neyse dedim gerçekten seversem yapmam ama hala devam ediyorum. Beni sevenden anında soğumaya başlıyorum. Bana net değilse aynı kişi onu benim için netleşene kadar seviyorum onu istiyorum triplerine giriyorum. Bu hayatım boyunca böyle oldu. Arkadaşımla şey düşündük şartlı sevilen bir çocuk olarak büyüdüm. Sevilmem için önce kendimden ödün vermem, bu senin gibi mi bak ne kadar akıllı zeki vs diye örnek verilen kişi gibi olmam gerekir ancak o zaman sevilirim. Bu aşk hayatıma yansımış olabilir mi ? Bir insan beni sebepsiz sevince anlam veremiyorum soruyorum neden neden diye. Aylardır bana kararsız kişi için bakış açılarımdan hayatımdan ödünler verdim istediği kişi olmak için. En son sevdiğini söyledi bana soğumaya başladım. Sonra bugün yine vazgeçti benden şimdi yine yas halindeydim. Farkındayım ama çözemiyorum engel olamıyorum buna. Hep aşk acısı çekiyorum hep birini kazanmaya çalışıyorum.