hamişliğin ilk heycanları,mutlu gunlerı,kederi ve hüznü...

dırımkızı .!.:

Bana gelince ben uzun yıllar bebek istemeyen keyifci biriydim
evililiğimin 5 senesini doldurduğumda artık bebek gerek dedim
ama yinede hemen olmasın diyordum
büyük düşünmüşüm..konuşmusum demiyorum çünki kimseye demedim...
neyse çokk dolaştım doktor doktor bende sorun vardı ...zaman sonra eşte sorun çıktı..
işimi bıraktım herşeyden uzaklaştım...
ama evlat hasreti sardı bedenimi kavurdu yanıyordum içim eriyordu
gözlerim dolardı burnu akan çocuk görsem içime bastırmak gelirdi

madden yapabileceklerimin sınırına geldim

artık son şey tüp bebekti....birkere deneyecek paramız vardı
ve ümitsiz bu tedaviye girdim...
herşeyin çok güzel geçesi çok şaşırtıcı oldu
ama en önemlisi o tahlil günü 3 saat bekledim paşalarımın sonucunu
ben hissediyordum ama o kadar negatif sonuc aldımki kendini kandırma diyordum
sonucu aldığımda çığlıklarımdan hemşire ve vezne çalışanları çıktı
herkes şaşkındı ben deli gibi ağlıyordum ne yapacağımı bilemiyordum
tlf bir.sn susmadı kk daki arkadaşlarım çıldırmış gibi aradı durdular...
ama o ilk ultrason
ikiz olmaları
ilk ikili testeki kafa göz şekilleri nasıl bir heycan
18 haftada ömerimin ilk tekmesi
ben çok riskli ve üzücü gebelik yaşadım
ama herşeye rağmen
evlatlarıma sahip olmanın her aşaması o kadar muhteşemki
anne olmak o kadar güzelkii...
tarifi ne mümkün...
bence EVLAT KOKUSU HİÇ TÜKENMEYEN GONCA BİR GÜL GİBİ
NE KADAR ÇOK OLURSA GÜL BAHÇEN ARTACAK VE O KOKU SENİ SARHOŞ
EDECEK...HAYATTA TEKGERÇEK SEVGİ ONLARA DUYULAN
iyiki rabbim anneliği bana nasip etti
ve tek isteğim anne olmak isteyen herkese nasip etsin koynunu ,karnını boş koymasın

Genişletmek için tıkla...

dorukk .!.:

2009 şubat il tüp bebek denemem.... sonuçççç pozitiff....
dünyalar benim olmuşdu o gün ağlayaraka gülüyordum....ilk ultrasona gidişimizde bir kesecik vardı. nedense içimde bi sıkıntı ağladım o gün.. ve o acı gün kalp atışını duymaya gittik ama atmıyordu miniğimin kalbi. biliyordum hissetmişdim bişey olduğunu... dünyaşlar başıma yıkıldı. hayatımda o kadara ağladığımı hatırlamıyorum.. inanmadımsanki başka dr a başka dr sonra. evet atmıyordu miniğimin kalbi. ve o acı gün kürtaj masasında bırakdım miniğimi....
aradan 9 ay geçdi... toparlandım. yeniden denemek için cesaretimi topladım.dondurulmuş 4 embriyomu evimize getirdim içimde....aradan geçen 1 gün sonunda bir kanama olmaz dedim bu olmamalı ağlayarak eşimia aradım ve idrar testi alıp gelmesini istedim.geldi ağlayarak testimi yapdım o an geçmeyen 5 dk....
evet işte ordaydı 2 çizgi.... benimleydiler... hemen kan testi. ve ilk ultrason... ama hala inanamıyordum. benim için kalp atışını duyamadan inamam yokdu.kimseciklere söyleyemedim...büyük gün geldi ağlayarak girdim dr un odasına ödüm kopuyordu.. 2miniğimde kalbi atıyordu.işte orda yanıp sönen iki ateş böceğim...sonra seslerini dinledim insan bu kadarmı mutlu olur 2 pıtptla.... yaşamdığım en büyük mutlulukdu. şükürler olsun rabbbime dedim. çok şükür....
12. haftamda yaşadığım şiddetli kanamayla ne olduğumu şaşırdım... onları kaybettim sandım ağlayarak dr a gittim apar topar. bebeklerim iyiydi çok şükür... 3 gün hastenede kaldım 2 ay evde yattım. şu an bile mümkün olduğunca istirahat halindeyim... tek dileğim bebeklerimi sağlıkla zmanında eli ayağı düzgün kucağıma alabilmek.....rabbim hepimizin bebeklerni bizlere bağışlasın.kimseyi evlat hasretiyle sınamasın...
allah yar ve yardımcımız olsun....

Genişletmek için tıkla...

Hymarry .!.:

ne güzel okuduklarım içimi titretti,
tüylerim diken diken oldu sabah sabah,
maşallahh,
herkesin saadeti mutluluğu daim olsun,
herkes anne olsun,
hiçbir bebeğe anne karnında istemiyoruz diye dokunulmasın,
her bebek sağlıkla dünyaya gelsin,
melekciğim gibi bebek arzulayan herkese Rabbim lutfuyla müjdeler sunsun,
ama tekrar dua ediyorum ki,
hiçbir anne karnındaki minicik atan kalpler istemiyoruz,hazır değiliz diye durdurulmasın,
hiçbir beden zamanı gelmeden annesinden ayrılmasın,,

ççok duygulandımm,
bugünlerde esiyor bana yine...

Genişletmek için tıkla...

hituci .!.:

kızlar bu ne Allah aşkına depresyona gircem nerdeyse (( kız dalin hep senin başının altından çıkıyo bunlar.umarım daha iyisindir.bende yazıyorum ama yazdıklarımız üzüntü kaynağı olmasın,mutlu olmak için de sebeplerimiz olduğunu görelim inşaallah....bardağın dolu taraflarını görelim inşaallah.....

nişanlıyken daha sen benim çocuklarım annesi olacaksın derdi eşim bana...kulağa güzel geliyordu ama ben doğumdan çok korkuyordum.nekadar geç olursa okadar iyi olur diye geçiriyordum hep içimden...
evlendik ama ben istemediğim için bir sene çocuk yapmadık.bu konuda eşimin hakkını hiç ödeyemem...
bir sene sonra denemelere başladık 1 ay 2 ay 6 ay 10 ay... olmuyordu :(bir iki basit ilaçla sorunumuz çözülür diyordum eşime.ne infertilite ne tüp bebek nede neden olmadığı hakkındaki sorunlardan hiç haberimiz yoktu.doktora gitmekten çok çekiniyordum.çünkü hiç vajinal muayene olmamıştım.bu yüzden de biraz erteledik doktora gitme işini.ama kaçmak çare değildi sonunda bi dr a gittik.muayene çok rahat geçti ve bizden bazı tetkikler istendi..ben eşime daha tetkikler başlamadan onu çok sevdiğimi ve sorun ne olursa olsun bunun değişmeyeceğini söyledim.sonuşları aldık ve kötü haber kağıtta yazıyordu.spermlerimiz yeterli değildi.ben çok problem yapmadım çünkü ne olursa olsun eşimi çok seviyordum.ama eşim çok üzülmüştü dünya başına yıkılmıştı resmen.uzun süre kendine gelemedi morali hep bozuktu.sonra ürologla görüştü ilaçlar kullandı ama faydası olacağına sperm sayımız dahada düştü.aşılama bile yapılamacak kadar düşüktü değerimiz.tüp bebek yaptırmamız gerektiğini söylediler.hep duyardım tüp bebek yaptıranları ama nasıl oluyordu acaba????uzun araştırmalar sonucunda bi merkez buldum ve kk ile tanıştım.merkeze gittiğimde dr bana yaşımın küçük olduğunu(24),yumurtaların durumunun da iyi oldunu ve hamile kalma şansımın %60-70 olduğunu söyledi.tabi biz çok sevindik.hemen tedaviye başlayabiliriz dedi dr.yalnız eşimden genetik bir test istediğini söyledi.kan vermesi gerekiyordu.sonuç iki hafta sonra çıkacaktı.ben adetimden hemen sonra dr.a gittiğim için o adetin 21. günü hemen tedaviye başladık.iğneler kontroller çok iyi gidiyordu.yumurta toplama günü yaklaşıyordu..bir telefon...genetik labaratuvarından....eşinizde kromozon translokasyonu bulunmaktadır...bir yıkılış daha...yumurtalar döllendikten sonra trasfer edilmeden önce pgt denen bir testten geçecekmiş.nekadar çok bilmediğimiz şey varmış...daha önce hiç duymamıştım....ilk tedavimde oluşan embriyolarımız içinden hiç sağlıklı embriyo çıkmadı((trasfer edildiği takdirde tutunmama,düşük, sağlıksız bebek olma ihtimali varmış...ne umutlarla başlamıştım oysa...oysa şansımız %60-70 ti.şimdi ise sadece %25 anne olabilecektim.neyse çok uzatmayım.ikinci tedavimde sağlıklı embriyo bulduk fakan tutunmadı.3.tedavimde yine hüsran çünkü sağlıklı embriyo yoktu gene.4. tedavimde ise 2 tane sağlıklı embriyo bulundu.çok şükür ikiside tutundu.ve şimdi Rabbime şükürler olsun kızlarım 21 haftalık.rabbim hepimizinkini tamammına erdiri inşaallah.isteyenlere de nasip eder inşaallah en kısa zamanda.işte böyle bi tedaviden sonra sonucu aldığım günü hangi kelimelerle anlatsam yetersiz kalırım inanın.eşimle akşama kadar ağladık.hele ikiz olduğunu duyunca dünyalar bizim oldu.hamileliğimin her anı benim için çok özel.can sıkıcı şeyler olsa bile kızlarımı düşünüp mutlu oluyorum.rabbim isteyen herkese hayırlısıyla sağlıkla en kısa zamanda nasip etsin inşaallah.(amin)

Genişletmek için tıkla...

nefes. .!.:

kızlar gece gece yapılırmı bu başladım yine zırlamaya .
bu kadar aglamya bide ben anlatayım .ve aglamaya devammmmmmm.
benim sekiz yıl boyunca çocugumolmadı
ilk 1,5 yıl benden zannettik bissürü testler yapıldı
kanal rontgenleri çekildi.hiç birşey yok .bu sefer eşime
testler yapılmaya başlandı ve sonuç sperm sayısı az çıktı
ve varikosel teşhisi kondu .ameliyatdendi .ama nedense eşim
4 yıl boyunca ameliyat olmadı bende o dönem hiç sebebini
sormadım yeterki o üzülmesin diye .fazla uzatmayayım sonunda
ameliyat oldu ve heyecanlı bekleyiş başladı ama sayı yükselecegine
düşmüştü bu sefer ilaç tedavisi yine sonuç yok tüp bebek yapmaya karar verdik
istanbula gittik ama okadar düzenli adetim bir anda sapıttı heralde sitresten
ve çok az yumurta verdim o yüzden yıarıda kesti dr. yarıda kalan bir umut
daha evimize döndük evde yine aynı sukunet bu konu hakkında 1 yıl kadar
hiç konuşmadık .çünki bizim ilk önce birbirimize ihtiyacımız vardı çözümü
susmakta bulmuştuk .ama her ikimizin yüregi çocuk hasretiyle çarpıyordu.
tekrar o kararı aldık tüp bebek bu sefer izmirde deniyecektik .israil aruh en iyisi
dendi .gittik dosyalar açıldı herşey tamam sadece ben adet olacagım ve dr. gidecegim
ve işlemler başlayacak .renkli tarihim geldi ve ertesi günüde lazele göz ameliyatım var
son kontrole gitmem lazım ama içimde bir duygu garip gitme diyor eşime geceden
ben sabah gitmiyecegim o kontrole dedim eşimde sabah ola hayrola dedi.sabah kaltık
eşim hadi dedi yok dedim sen ilk önce eczaneye gideceksin tahlil alacaksın öyle
gidecegim dedim oda canım niye durduk yerde üzüceksin şimdi kendini dedi .ama ben
renkli olmamıştım ya varsa dedim tamam dedi .aldı geldi ben ellerim titreye titreye aglaya aglaya lavaboya gittim .o muhteşem sonuç pozitif inanamadım kalakaldım öyle nefesim kesildi inamadım
mucizeeeeeeee bu bir mucizeeeee ama bagıramadım içimden çıglıklar atıyordum
eşim dayanamayıp kapıyı açtı noldu dedi mucizeeeeeeee diye bagırdım işte o anda
o gün bizim bayramımızdı .yazık eşim şoka girdi ne oldugunu anlayamadı on dakika sonra
bizim evde şenlik vardı .ve 8 yıl boyunca bizimle bekleyen herkezin 1 saat içinde haberi oldu
fazla uzatmayayım .sonunda bal oğlumu berkimi kuzumu kucagıma aldım şuan 5 yaşında benim koca adamım .bunun arkasından 5 yıl sonra bir süpriz daha yine bana allahın hediyesi ikizlerim
allahım bu kadarmı ödüllendirir dedim bir insanı .allahım onlarıda kucagıma almamı nasipetsin inşallah
iki erke daha geliyor evimize allah nasipederse.
bana bu kadarda olmaz diyenlere dedigim tek şey .yüce allahım insanları sınar
kulum bana isyanedecekmi diye sabır gösterecek herşey allahtan diyecekmidiye
ben hep sabrettim hiç isyan etmedim allahım sen biliyorsun nasibimdekileri hayırlısını
ver dedim belkide bu onların ödülüdür .yüce rabbim arayan herkeze nasipetsin .
kucaklarını doldursun .

Genişletmek için tıkla...

açeyla .!.:

Evlendikten sonra ailelerden torun istiyoruz istekleri yavaş yavaş gelmeye başlamıştı fakat ben hiçte kendimi anne olmaya hazır hissetmiyordum...
3 yıl geçmişti eşimin yoğun ısrarları üzerine pes ettim ve bebek yapmaya karar verdik..birkaç ay olmadı... bende ne kadar geç olursa o kadar iyi diye içimden geçirmeye devam ediyordum tabi.
6 ay geçti ortada çift çizgi falan yok.. Bizimle beraber bebek yapmaya karar veren bazı arkadaşlarım çoktan hamileydiler... bu seefer endişelenmeye başladım.. doktora gittik..sonra eşimden benden bazı testler istendi. yapıldıı.. Aldığımız sonuçla şok olduk... bebeğimiz ancak Mikroenjeksiyon yöntemiyle olabilirdi... ,Ne kadar geç olursa iyi olur diyen ben şimdi tam tersi bebek isteğiyle dolmaya başlamıştım..böyle düşündüğüm için binpişman olmuştum..Ya hiç bebek sahibi olamazsam..
Hayatımın en kötü günleri o günlerdi...sonra apar topar tedavide bulduk kendimizi...
test gününe 6 gün kala sabırsız ben çoktan testimi yapmış sonucu erkenden öğrenmiştim..İçim içime sığmıyordu.
İlk ultrasonumu heyecanla bekliyordum.
derken keseleri gördük...işte hayatımın en heyecanlı günleri o günlerdi..
bebeklerimi ultrasonda görmek, hareketlerini içimde hissetmek, onları günden güne büyütmek Herzaman ,her gittiğim yerde benimle olmaları... tarifi imkansız güzel duygulardı benim içinn.
Hep kızım olsun istedim Yüce Allahım gönlüme göre verdi.
Çok güzel bir hamilelik dönemi geçirdim. Kızlarım beni hiç üzmediler.. Hiç midem bulanmadı, fiziksel olarak çok rahattım.
hamileliğimin 7. ayına kadar çalıştım. sonra izine ayrıldım..dinlendim.
doğum güünümde dünyaya merhaba dediler.. Onlar bana en güzel doğum günü hediyesi oldular.Anne oldum.. Ne güzel anlardı,, ne büyük mutluluktu onları ilk kucağıma alışım.. Yüce rabbime sonsuz şükürler olsun.
şimdi ''iyiki anne olmuşum'' diyorum.

Genişletmek için tıkla...

dalin26 .!.:

28 ekım 2007 de canım askım kocamla ılk ımzalarımızı attık.cocuk ıstemıyorduk ıkımızde henuz hayatımızı yasamak ıstıorduk kı bu ıstek en fazla 3 ay surebıldı 3 ay sonra cocuk yapmaya karar verdık bızden ıkımızın ortak bıseyı olsun ıkımızdende genlerımızı alsın ıstedık askımızın meyvesıı olsun dedık.ve basladık calısmalara 1 ay 2ay 3ay...8ay sonra hala cocugumuz olmadı artık dra gıtmeye kara verdık 6 tane kıst var dedıler ve cocuk olmaz dedıler 1 yılı bekleyın dedıler ama dr un azızlıgne ugradık ertesı gun baska dra gıttıgımızde kıst falan yoktu koyulduk tedavıye
fılmler hsg lr hıcbır problemım yoktu esımdende tahlıl ıstedıelr onun degerlerı normalın de uzerınde cıktı sprm sayısı hareketlılıgı super dı 100 de 95 cıktı sonra ban yumurtlama tembellıgı teshısı kondu
cocuk olmasını engellemez gecıktırr dedı dr um.heray umıt heray dua yalvarıs yakarıs
tek cesıt ılac kullandım klomen ısımlı bır kerede catlatma ıgnesı kullandım olmadı bu arada 2 bucuk yıla yakın bı zaman gectı ewlenelı hala bebegımız olmuordu sorunda yoktu her ay bır ıdrar testı sonuc hep aynıydı negatıf adetım gecıordu umutlanıordum negatıf ...
ve ben tedavıyı bırakmaya karar verdım suyu akısına bırakmak en ıyısydı esım benı sevıord bende ona asıktımya bu yeterdı bana rabbıme hıc ısyan etmedım ıkımızde hep dedıkkı vardır rabbımın bır bıldıgı bırbırımıze destek olduk hep nerde bı bbek cocuk gorsem ıcım parcanıordu yanıordum bebek hasretıyle 2 bucuk yılı devırmıtım o askla..
derken tedavımı bıraktım ılk ay adetım geldı o an dedımkı olmıcak bunada sukur saglıgımız yerınde belkı zamanını beklıor vaktını beklıor dedım.
ama 2 bucuk yıl gecmıstı artık zamanı degılmıydı dıordum.hayal gıbıydı hamılelık hem ıcınde bulundugum stresten deprsyondan kotu ruh halındne kurtulmaya baslamıstım hemde 2 kısılık hayatın tadını cıkarmaya
cocuk fıkrı tamamen aklımdan ucmustu gzuel gunler gcırodum bunada sukur dııp kendımı toplamıstım ııce...olsada olur olmasada dıordum hep elımden gelenı yapmıstım derken
artık ılıskıelrımız sıkıntı ıcınde cocuk yapma telasında ve stresınde deıldı her anlamda kendı kendımıze tutunup motıve ettık..
derken tedavıyı bırakalı 2 ay olmustu ve adetım gelmemıstı herzamankı gecıkmeler dıordum tedavıyıde bıraktımya artık hıc adet gormem dıordum...
1 gun 2 gun ,3,4,5...10 gun gecıkmıstım ama hamıle olabılıcem aklımın ucuna gelmıordu kı zaten gecıkıordu adetlerım 12 gun sonra esımınde yogun ısrarıyla 3 kaset test aldık ıl test ve gecmeyen 5 dakıka esıme dıordumkı sonuc bellı kendını hazırla zavallım ole umutluydukı o bakısları hala gozumun onunde ya pozıtıfse umuduyla beklıordu buda benı kahredıordu
artık baktıkkı pozıtıf sasırdım cok sevınemedım bozuktur dedım ertesı gun gene yaptık oda pozıtıf 3 uncu gun testı tekraraldık ve oda pozıtıf havalara ucuoduk resmen o 3 gun bulutlarda yasadık sevıncten devamlı delı gıbı guluorduk allaha sukurlerımızı hamd larımızı ıletıorduk bınlerce kere sukredıorduk avaz avaz
dra gıttık ve ıkı kese ıkı kalp atısı mutlulugumuza mutluluk kattı dunyanın en mutlu 2 ınsnaı yaptı bızı sımdı 5 ıncı ayımdayım vebebekelrımızı dort gozle sapa saglam kucagımıza almayı beklıoruz..

Genişletmek için tıkla...

ARTVINLI9876 .!.:

Bende yaşadıklarımı başından sonuna kadar yazsam inanın ne sizin psikolejiniz kaldırır. nede benim zaten hassas ve çaresiz bedenim yazmaya dayanır.
sadece özetlemek istiyorum yaşadığım imtihanlarımı.
3.Senenin sonunda kızlarıma hamile kaldım.Zorlu ve meşakatli tedavi yolculuğumda.36.hafalık sezeryanla doğumumdan sonra kızlarım benimleydi.ama sadece 6 gün onları küvez denen camekandan görmekle yetinmek zorunda kaldım.eve dönüp kızlarım gelsin diye beklerken,3 gün arayla cansız bedenlerini bile görmeye cesaret edemeden onları babamız ve dedelerimiz beşikleri yerine mezar taşlarına bırakıp,eve topraklarının kokusuyla döndüler.

Ardından evlat hasretiyle 6 ay sonra tekrar tedavi yolları ve ben yine ikizlerime hamileyim.Ama onlarda bir kanamayla kayboldular.

Tekrar 3 ay sonra ben yine ikizlerime hamileyim.bu sefer herşey yolunda derken.düşük ve kürtaj yavrularım daha 2 aylıkken çöpe atılıyor.hemde ben onları dört gözle hasretle beklerken.yine hüsran.

Şimdi çok şükür oğluşum ve kızım benimle.rabbim onları bana bağışlasın.sanmayın imtihanım bitti,şimdide rabbim beni farklı bir olayla imtihan ediyor.ama ben hiç isyan etmiyorum hatta şükrediyorum.ama tüm kalbimle inanıyorum bu sefer iki kuzumda vakitlice ve sağlıklı kollarıma gelecekler.Sabısızlığımı tarif bile edemem

Genişletmek için tıkla...

ARTVINLI9876 .!.:

Bende yaşadıklarımı başından sonuna kadar yazsam inanın ne sizin psikolejiniz kaldırır. nede benim zaten hassas ve çaresiz bedenim yazmaya dayanır.
sadece özetlemek istiyorum yaşadığım imtihanlarımı.
3.Senenin sonunda kızlarıma hamile kaldım.Zorlu ve meşakatli tedavi yolculuğumda.36.hafalık sezeryanla doğumumdan sonra kızlarım benimleydi.ama sadece 6 gün onları küvez denen camekandan görmekle yetinmek zorunda kaldım.eve dönüp kızlarım gelsin diye beklerken,3 gün arayla cansız bedenlerini bile görmeye cesaret edemeden onları babamız ve dedelerimiz beşikleri yerine mezar taşlarına bırakıp,eve topraklarının kokusuyla döndüler.

Ardından evlat hasretiyle 6 ay sonra tekrar tedavi yolları ve ben yine ikizlerime hamileyim.Ama onlarda bir kanamayla kayboldular.

Tekrar 3 ay sonra ben yine ikizlerime hamileyim.bu sefer herşey yolunda derken.düşük ve kürtaj yavrularım daha 2 aylıkken çöpe atılıyor.hemde ben onları dört gözle hasretle beklerken.yine hüsran.

Şimdi çok şükür oğluşum ve kızım benimle.rabbim onları bana bağışlasın.sanmayın imtihanım bitti,şimdide rabbim beni farklı bir olayla imtihan ediyor.ama ben hiç isyan etmiyorum hatta şükrediyorum.ama tüm kalbimle inanıyorum bu sefer iki kuzumda vakitlice ve sağlıklı kollarıma gelecekler.Sabısızlığımı tarif bile edemem

Genişletmek için tıkla...

ARTVINLI9876 .!.:

Bende yaşadıklarımı başından sonuna kadar yazsam inanın ne sizin psikolejiniz kaldırır. nede benim zaten hassas ve çaresiz bedenim yazmaya dayanır.
sadece özetlemek istiyorum yaşadığım imtihanlarımı.
3.Senenin sonunda kızlarıma hamile kaldım.Zorlu ve meşakatli tedavi yolculuğumda.36.hafalık sezeryanla doğumumdan sonra kızlarım benimleydi.ama sadece 6 gün onları küvez denen camekandan görmekle yetinmek zorunda kaldım.eve dönüp kızlarım gelsin diye beklerken,3 gün arayla cansız bedenlerini bile görmeye cesaret edemeden onları babamız ve dedelerimiz beşikleri yerine mezar taşlarına bırakıp,eve topraklarının kokusuyla döndüler.

Ardından evlat hasretiyle 6 ay sonra tekrar tedavi yolları ve ben yine ikizlerime hamileyim.Ama onlarda bir kanamayla kayboldular.

Tekrar 3 ay sonra ben yine ikizlerime hamileyim.bu sefer herşey yolunda derken.düşük ve kürtaj yavrularım daha 2 aylıkken çöpe atılıyor.hemde ben onları dört gözle hasretle beklerken.yine hüsran.

Şimdi çok şükür oğluşum ve kızım benimle.rabbim onları bana bağışlasın.sanmayın imtihanım bitti,şimdide rabbim beni farklı bir olayla imtihan ediyor.ama ben hiç isyan etmiyorum hatta şükrediyorum.ama tüm kalbimle inanıyorum bu sefer iki kuzumda vakitlice ve sağlıklı kollarıma gelecekler.Sabısızlığımı tarif bile edemem

Genişletmek için tıkla...

ARTVINLI9876 .!.:

Bende yaşadıklarımı başından sonuna kadar yazsam inanın ne sizin psikolejiniz kaldırır. nede benim zaten hassas ve çaresiz bedenim yazmaya dayanır.
sadece özetlemek istiyorum yaşadığım imtihanlarımı.
3.Senenin sonunda kızlarıma hamile kaldım.Zorlu ve meşakatli tedavi yolculuğumda.36.hafalık sezeryanla doğumumdan sonra kızlarım benimleydi.ama sadece 6 gün onları küvez denen camekandan görmekle yetinmek zorunda kaldım.eve dönüp kızlarım gelsin diye beklerken,3 gün arayla cansız bedenlerini bile görmeye cesaret edemeden onları babamız ve dedelerimiz beşikleri yerine mezar taşlarına bırakıp,eve topraklarının kokusuyla döndüler.

Ardından evlat hasretiyle 6 ay sonra tekrar tedavi yolları ve ben yine ikizlerime hamileyim.Ama onlarda bir kanamayla kayboldular.

Tekrar 3 ay sonra ben yine ikizlerime hamileyim.bu sefer herşey yolunda derken.düşük ve kürtaj yavrularım daha 2 aylıkken çöpe atılıyor.hemde ben onları dört gözle hasretle beklerken.yine hüsran.

Şimdi çok şükür oğluşum ve kızım benimle.rabbim onları bana bağışlasın.sanmayın imtihanım bitti,şimdide rabbim beni farklı bir olayla imtihan ediyor.ama ben hiç isyan etmiyorum hatta şükrediyorum.ama tüm kalbimle inanıyorum bu sefer iki kuzumda vakitlice ve sağlıklı kollarıma gelecekler.Sabısızlığımı tarif bile edemem

Genişletmek için tıkla...

zeynepb .!.:

bende esımle ewlendıgımde cocuk ıcın daha zamanı var dıyordum. cok gecmedı 2-3 ay sonra ısterım de ısterım dıye tutturdum. esımı ıkna etmem bıraz zaman aldı tabı... hıpotıroıdım war bu yuzden hamıle kalmam bıraz zaman aldı. denemelerden 6 ay sonra gelmeye karar verdı ipeğim. ıdrarda cok sılık bellı bıle olmayan bı cızgı gordum ve ertesı gun hevesle kan verdım. sonucları aldık esımle dr a goturduk bana hamıle degılsın degerın cok dusuk kımyasal gebelık dedı. bı kac gun sonra kanaman olur,farzet kı adetın gecıktı dedı... ertesı gun tatıle cıkıcaktık. planı ertelemedık ve gıttık. uzulmeme ragmen esıme cok bellı etmıyodum. kafamı dagıtmak ıcın ne warsa yaptım. su kaydıraklarından bıle kaydım...adetım baslamadan ne kadar eglenırsem kar dedım... ama 3 gun gectı bısey yok 5 gun gectı bısey yok... heveslenmıyorum ne de olsa dr kesın konustu hamıle degılım...
1 hafta oldu esımle bı dr daha gıdelım dedık bulundugumuz yerde dr gıttık. veeee o kucucuk gebelık kesesını gorduk. şaka gıbı hala ınanamıyodum. ve o aksam kan bosaldı benden. ınanılmaz bı kanama basladı. sabahı zor ettık tekrar dr gıttık. kalbi de atmaya başlamış mınıgımın ama rahımde kocaman bı kanama alanı... doktorun soyledıklerı aynen su "kızım sen hamılesın naptın boyle hıc mı dıkkat etmedın kendıne"
etmedım cunku hamıle degıldım kı ben... ıstanbuldakı dr oyle demıstı. adetın gecıkmıs demıstı... hopladım zıpladım etmedıgım kalmadı ve sonuc kocaman bı kanama... apar topar ıstanbula,ewe donduk... ıyı bı dr bulduk ve yatıcaksın dedi.ıgneler,jeller ılaclarla 4 ay gecırdım yatarak. wc ıcın bıle zor kalkıyodum. 4 ay sonunda yawas yawas normale donmeye basladım. bu kez de testler rısklı cıkmıstı. down sendroumu testınde rısk goruluyodu. 1 ay sonrakı dıger testı bekledık karar vermek ıcın. o 1 ay işkence gibiydi resmen... neysekı ıkıncı test temız cıktı. derın bı nefes aldık derken hamılelık sekerım cıktı... cıddı bı dıyet programı verıldı elıme. aç aç gezdım resmen. ne kendımı ne bebegımı besleyebıldım dogru durust. sekerım normale gırdı hadı hamılelıgı bıtırıyoruz derken son 2 ayda da erken dogum rıskım bas gosterdı. plesenta dogum kanalına ındı,kasılmalar sancılar basladı ve gunde 4 kere kasılmalar ıcın ılac almaya basladım...
38.haftaya gırdık ılacı kestı doktorum ve 4 gun sonra ıpek dogdu... zor tuttuk ıcerde zilliyi.
kendımce zor bı hamılelık gecırdım. Allah beterınden saklasın tabı ama benım ıcın zor bı donemdı. sımdı kızım bı kac gun sonra 2 aylık olucak. artık anneyım dunya bambaska bı sekle brundu benım ıcın. bı anne olarak dılegım Allah ısteyen dıleyen herkese bu duyguyu tattırsın. Rabbım kımseyı evlat acısıyla yakmasın,evlat hasretıyle kavurmasın...

Genişletmek için tıkla...