Canım kaygı duyuyorsun, normal bir durum. Bende senin yaşadığını yaşıyordum 3 haftaya kadar. Deliricem sandım aşırı kaygıdsn. Şu an 11 haftalık hamileyim hala biraz kaygım var ama eskisi gibi değil. Zamanla geçecektir inan buna. Hamilelikte hormonlardan kaynaklı aşırı moralsizlikte oluyor. İlk üç ay alışma evresi. Az sabır. Melisa çayı azcık iyi geliyor bana. Öpüyorum seni.bebeğimi aldırmadım kıyamadım ama inanın hala aynı depresyon devam ediyor çok mutsuz bi anne olucam ona bakamıcam onu dogurup biyere bırakıp kaçma istegi var inanın bunalmş durumdayım beni anlayan anlamayan herkese saygım sonsuz ama şu bi gerçek ciddi yardıma ihtiyacım var yoksa hayat banada bebeimede eşimede çok kötü günler yaşatıcak gelecekten endişeliym özelden msj atamıyorum size
Esim dogu gorevinde hamileyim ve kaynanam gorumcemle yasiyorum emin ol cildirmak uzreyim Allah herkesin yardimcisi olsunHamileyim ve çok fazla sıkıntı içerisindeyim. Aşırı bir gerginim, korkularım var. Eşimin ailesi uzakta, telefonla arıyorlar ve konuşmak bile beni geriyor. Aramalarını istemiyorum. İlaçta kullanamıyorum
Psikoloji talan yani :))Abowww kaynana artık insanı daraltır.Aptal saptal geçmiş muhabbetiyle,bizde şöyleydi bizim zamanımızda böyleydi:) ayyy şunu yapma çocuğa bişi olur.
Aynı şeyleri yaşıyorumyaşım 28 ve 8 aylık evliyim eşimle severek evlendık ama kısa bi süre içinde evlendık asla pişman olacagm bi evlılık değil. fakat bebek konusunu açıkccası çok üzerinde durmadık 3 ay ben korundum sora eşime sen korun dedim oda bi korundu bi korunmadı derken oluverdi. yani tamamen umursamazlıktan kaynaklandı daha evliliğimi yaşayamadm yani daha kadınlıgın en oldugunu tam anlayamamşken anne baba kavramları beni çok korkuttu maddi anlamda kiradayz ama eşim bizi iyi kötü geçindirebilir fakat hiç bi sebep benım anne olmak istemedıgım gerçeğini ortadan kaldıramıor sadece toplum baskısı eşimi ailemi üzmemek adına katlandıgım bi durum olarak yaşıorum hamileliği ve ben bugun kahvaltı yaparken bile yüzüm asık eşime dedim artık o fotograflardakı gülen kız gitti ben eskı ben değilim.. korkum onu dünyada getiripte annelik sevgisini verememek sadece kendı hayatımdan deil onun o masumun hayatındanda endişeliyim böle mutsuzken onu nasıl mutlu ederm eşimi nasıl mutlu ederm çok zor durum sanrırm atlamıcam
Ataklarınızı hayatınız boyunca bir daha yaşadınız mı Allah bağışlasın kızımız şimdi de iyidir inşallah Ben şu an hamileyim ve dehşete ataklar yaşıyorumMerhaba çok iyiyim kızım 1,5 yaşında oldu bile çok mutlu sağlıklı bir çocuk ona aşığım yaşadığım tüm sıkıntılara değmiş iyiki olmuş iyikiiii doğunca çok iyi oldum onun yüzünü görünce yaşadığım çok şeyi atlattım.. Öyle büyük bir mucize ki.. Belki yaşayıp okuyan arkadaşlar vardır evlat dünyaki hiç birşeye benzemiyor
Nasil atlattiniz o gunleri ben de aynı durumdayim cok zorlanıyorumMerhaba çok iyiyim kızım 1,5 yaşında oldu bile çok mutlu sağlıklı bir çocuk ona aşığım yaşadığım tüm sıkıntılara değmiş iyiki olmuş iyikiiii doğunca çok iyi oldum onun yüzünü görünce yaşadığım çok şeyi atlattım.. Öyle büyük bir mucize ki.. Belki yaşayıp okuyan arkadaşlar vardır evlat dünyaki hiç birşeye benzemiyor
hamilelik çok zordur benim hamileliğim çok zor geçmemişti ama en yakın arkadaşımın hamilleliğinde sürekli ağlar durumdaydı. hergün dert yanıyordu bana. anlayabiliyorum. bence siz terapiste gidin. ilaç kullanmayın ama mutlaka terapistten destek alın. çok dolmuşsunuz. hamileyken hormonlar değişiyor ben rahat geçirsemde çok daha agresiftim. ilaç olmadan kendinizi rahatlatanız lazım. ben panik ataktım doktorumdan çok çok memnun kalmıştım beni kurtarmıştı. isterseniz size yazarım adını yada siz bildiğiniz varsa mutlaka gidin.Merhaba kızlar;
23 haftalık hamileyim son 15 gündür kendimi çok mutsuz hissediyorum aşırı derecede hassas oldum sebepsiz yere oturup ağlıyorum yaptığım hiçbirşeyden zevk almıyorum.Umutsuzluk ve karamsarlığım had safhada en ufak birşeye kızabiliyorum.ayrıca 2 yaşında da bir kızım var geçen gün bütün yüzüne nemlendirici sürmüş sadece gözleri görünüyor.krem de gözlerini yakmış onu öyle görünce resmen çıldırdım yüzünü yıkadım ben ağlıyorum o ağlıyor kızmaya da kıyamıyorum resmen kendimi yedim.Farklı ortamlara girmeye çalışıyorum fakat orada da birşey söylense yada kızıma biri kızsa kendimi boğuluyormuşum gibi hissediyorum geçen gün kendimi apartmandan atmayı bile düşündüm ama kızım yanıma gelince vazgeçtim şu an bile bu cümleleri ağlayarak yazıyorum.Aslında kızımı çok nazlı yetiştiren biri değilim şımarık değil kızım yaşıtlarına göre çok uysal şimdiki gebeliğimde isteyerek oldu hatta oğlum olacak diye çok mtlu olmuştum eşime anlatıyorum ama oda beni anlamıyor aslında birbirimizi çok seviyoruz ama son zamanlar da sürekli tartışıyoruz ne yapmam gerekli bilemiyorum psikiyatri de gitmeyi düşündüm ama anti depresan kullanmak istemiyorum ne yapmalıyım benim durumum da olanlardan bu dönemi atlatanlardan önerilerinizi bekliyorum ....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?