Merhaba kızlar;
23 haftalık hamileyim son 15 gündür kendimi çok mutsuz hissediyorum aşırı derecede hassas oldum sebepsiz yere oturup ağlıyorum yaptığım hiçbirşeyden zevk almıyorum.Umutsuzluk ve karamsarlığım had safhada en ufak birşeye kızabiliyorum.ayrıca 2 yaşında da bir kızım var geçen gün bütün yüzüne nemlendirici sürmüş sadece gözleri görünüyor.krem de gözlerini yakmış onu öyle görünce resmen çıldırdım yüzünü yıkadım ben ağlıyorum o ağlıyor kızmaya da kıyamıyorum resmen kendimi yedim.Farklı ortamlara girmeye çalışıyorum fakat orada da birşey söylense yada kızıma biri kızsa kendimi boğuluyormuşum gibi hissediyorum geçen gün kendimi apartmandan atmayı bile düşündüm ama kızım yanıma gelince vazgeçtim şu an bile bu cümleleri ağlayarak yazıyorum.Aslında kızımı çok nazlı yetiştiren biri değilim şımarık değil kızım yaşıtlarına göre çok uysal şimdiki gebeliğimde isteyerek oldu hatta oğlum olacak diye çok mtlu olmuştum eşime anlatıyorum ama oda beni anlamıyor aslında birbirimizi çok seviyoruz ama son zamanlar da sürekli tartışıyoruz ne yapmam gerekli bilemiyorum psikiyatri de gitmeyi düşündüm ama anti depresan kullanmak istemiyorum ne yapmalıyım benim durumum da olanlardan bu dönemi atlatanlardan önerilerinizi bekliyorum ....
Valla ne denir bilemedim. bence hamile oldugunuz icin mutlu olmalisiniz
Biz de cocuk icin ugrasiyoruz .bu yuzden sizi anlayamiyorum ve icten ice kiziyorum
Valla ne denir bilemedim. bence hamile oldugunuz icin mutlu olmalisiniz
Biz de cocuk icin ugrasiyoruz .bu yuzden sizi anlayamiyorum ve icten ice kiziyorum
Merhaba kızlar;
23 haftalık hamileyim son 15 gündür kendimi çok mutsuz hissediyorum aşırı derecede hassas oldum sebepsiz yere oturup ağlıyorum yaptığım hiçbirşeyden zevk almıyorum.Umutsuzluk ve karamsarlığım had safhada en ufak birşeye kızabiliyorum.ayrıca 2 yaşında da bir kızım var geçen gün bütün yüzüne nemlendirici sürmüş sadece gözleri görünüyor.krem de gözlerini yakmış onu öyle görünce resmen çıldırdım yüzünü yıkadım ben ağlıyorum o ağlıyor kızmaya da kıyamıyorum resmen kendimi yedim.Farklı ortamlara girmeye çalışıyorum fakat orada da birşey söylense yada kızıma biri kızsa kendimi boğuluyormuşum gibi hissediyorum geçen gün kendimi apartmandan atmayı bile düşündüm ama kızım yanıma gelince vazgeçtim şu an bile bu cümleleri ağlayarak yazıyorum.Aslında kızımı çok nazlı yetiştiren biri değilim şımarık değil kızım yaşıtlarına göre çok uysal şimdiki gebeliğimde isteyerek oldu hatta oğlum olacak diye çok mtlu olmuştum eşime anlatıyorum ama oda beni anlamıyor aslında birbirimizi çok seviyoruz ama son zamanlar da sürekli tartışıyoruz ne yapmam gerekli bilemiyorum psikiyatri de gitmeyi düşündüm ama anti depresan kullanmak istemiyorum ne yapmalıyım benim durumum da olanlardan bu dönemi atlatanlardan önerilerinizi bekliyorum ....
öncelikle geçmiş olsun canım hamileyken sanırım olabilir bu ruhsal durumlar ama ne güzel bir kızınız var ,şimdi bir de kardeş gelecek canından 2 parçan var ,kendimi atmak istiyorum filan deme ne olur bunun geçici bir durum olduğunu biliyorum ve geçecek de. ilaç kullanmak istememen normal zaten hamilesin doktor gerekmedikçe ilaç vermeyecektir ama öncelikle psikoloğa gidersen terapi ile bu durumu kolayca aşabilirsin. sen annesin ve güçlü bir kadınsın eminim kendi kendine de aşabilirsin bu durumu eğer yalnız başıma bu işin içinden çıkamıyorum diyorsan da mutlaka bir uzmanla görüş canım.şifa diliyorum sana.
Kusura bakmayın ama yazmadan geçemeyeceğim.
Öncelikle Rabbim hayırlısıyla size de bir evlat nasip etsin inş.
Ama sizin çocuk sahibi olmamanızın nedeni bu arkadaş değil ki.
Hamilelik zanettiğiniz gibi güllük gülistanlık geçmiyor herkes için.
Cidden zor bir psikoloji yaşamak lazım.
Ben de hamile kalmadan önce çok özenirdim, ama hamilelğim
o kadar zor geçti ki, şimdi hamileliğim aklıma gelince,
öyle saçma şeylere ağlamışım diyorum ki.
Ve neredeyse bir daha çocuk istememe derecesinde.
Herkeste aynı yaşayamayabilir hamilelik sürecini.
Arkadaş zor zamanlar geçiriyor demek ki, bütün vucudu hormonları
değişiyor hamilelik sürecinde, elinde değil insanın.
Allah hamile olanında, hamilelik sürecini yaşamak isteyeninde yardımcısı olsun.
Ha yardim istiyosaniz ise sükretmekle baslayin
sağlık ocağındaki ebeyi aradım yaşadıklarımın normal olduğunu söyledi psikiyatr ya gitmemi söyledim gitmeyi düşünüyorum pazartesi inş. faydası olur
Bende aynı zamanda seninle hamileyim canim ve nerdeyse ayni duyguları bende yaşıyorum.. benim şuan ıhtıyacım olan belkıde kendi ailemin yakınımda olmasi. Eğer senin ailen yakınındaysa onlarin yanına gıdebilirsin. bana şuan en iyi gelebilcek şey bu cünkü. tabi sizi bilemem.. umarim bu durumu en kisa sürede atlatırsınız.
Hamdolsun inançlı bir insanım ve şükretmesini de biliyorum.ALLAH'a olan ibadetlerimi de elimden geldiği kadar yapmaya çalışıyorum.İntihar etmeyi düşündüm ama bunun ne kadar günah olduğunun da bilincindeyim ama öyle bir an geliyor ki insanın gözü kararıyor ve aklından sırf ölmek geçiyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?