Hera yazdıklarını okurken kendimi buldum, bende 5 buçuk haftalık hamileyim, ve bende ummadığım zamanda hamile kaldım, o çift çizgiye bakarken gerçekle hayal arasında gidip geldim, etraf buğulandı resmen ama bu gibi durumlar Allahın istemesiyle alakalı sanırım, şok oldum geçen hafta boyunca ağladım ben hazır değilim diye, ama hep vicdan azabıyla ağladım Allahın gücüne gitmesin sadece henüz hazır değildim diye, işle ilgili yeni ve çok güzel başlangıçlar olacaktı, tabi şartların içinde hamilelik yoktu, tabi böyle olunca iptal oldu, evliliğim iyi gidiyor sorunum yok çok şükür 3 yıllık evliyiz, ama ben kendimi cendereye sıkıştırılmış, elim kolum bağlanmış gibi hissettim, seninde demiş olduğun gibi seneye olmalıydı bu hamilelik dedim. Artık ağlamalarım kesildi ama içimde çok tuhaf bir korku var ama bunun normal olduğunu söylüyor yakınlarım.
Allah uzun ömür versin oğluşun gelmiş artık, yaşına bile yaklaşmıştır ve mutluluğuna çok sevindim.
Senden bişeyler duymak isterim, hergün kendimi rahatlatmaya çalışıyorumm çünkü, herkes beni anlamaz, tahmin ediyorum , şımarıklık yapıyor derler, böyle söyleme günah derler, nasıl böyle düşünürsün derler, ama bilmezlerki bu insanın elinde değil, beynime hükmedemiyorum, gün içinde kendime hep güzel şeyler söyleyip gün sonunda kendimi yine o endişeli halimle buluyorum, ve kimseyle konuşamıyorum kolay kolay, bişey olursa insanlar ' baaaak istemiyordun böyle oldu işte ' derler içlerinden, oysa anlayamazlar anne olmamış bir kadının içinde annelik içgüdüsü olmadığı için hayatla ilgili bazı endişelere kapılabileceğini, ve bebek olayını sorgulayabileceğini, Allah aratmasın ve isteyen herkese versin inşallah, eninde sonunda isteyecektim ama şimdi değildi, tabi yapacak bişey yok,İnşallah sağlıklı olur ve ben onu ilk hissetiğimde şuanki hislerime güler geçerim hatta kızarım.
Şuanda neler hissetiğini bilmeyi çok isterim canım...
doğum yapmışsın ve benim haberim yok...
