canım benim yaa... içim sızladı inan... Allah mekanını Cennet etsin... çok üzüldüm gerçekten.. ben de çok severim kayınvalidemi, Allah başımızdan eksik etmesin hiçbirini.. eşine, k.pederine sabır versin inşallah... hem o neymiş öyle, kendi annen değil falan... seni doğuran değil elbet ama sevdiğini doğuran kadın.. onu bugünlere getiren insan... üzülmez mi insan hiç...
ama canım benim, sen üzüntü yaparsan kendine olmaz ki
çok önemli senin moralin. stres olmaman lazım çok... çok büyük bir kayıp yaşamışsınız Allah bidaha göstermesin, ama sen kendini bırakırsan bebiş nasıl gelsin sana? dr.un çok haklı bak, kendi moralini yüksek tutmaya çalış ki, eşin de bırakmasın kendini.. bakrsınız miniğiniz tedavi gerekmeden sürpriz yapıverir size, belli mi olur? ah ne güzel olur değil mi, evin neşesi olur, herkesin sevinci olur... inşallah bir an evvel hamile kalırsın canım, inan bak çok içten söylüyorum bunu... Allah bundan sonra hep güzel günler göstersin inşallah...
Allahım sevdiklerimizi ayırmasın bizden.. işte ateş düşüyor ocaklara.. ben kendimi unuttum bir ara zaten. dibe vurmak gibi. çok iyi biliyorum o durumu. ama vurmadan çıkamazdım. kendimde hissediyorum içimde yeşeriyor yeni şeyler. nasıl birşey sana basit bir şekilde tarif etmeye çalışıcam. ben en çok ayakkabı severim . moralim bozuk olsun giderim ayakkabı mağazasına almasam bile vitrinden baksam da yeterdi bana. çanta ,cüzdan, makyaj malz. falan hani çok şey değildir benim için. ama ayakkabı hele bide topukluysa :) anneden sonra yok, ayakkabı görünce ben sanki hiçbirşey görmemiş gibi.. sanki yediğin her yemeğin tadı yokmuş gibi. sanki güldüğün zaman anneye, eşine , ablalara haksızlık ediyormuş gibi. ben nasıl gülerim , yemek yerim, müzik dinlerim gibi.. karman çorban birşey oldum. bir gülüyorsam peşine ağlıyordum. eşimden gizli gizli geceler boyu ağlıyordum.
annemden uzaklaştım. insanları kendimden uzaklaştırdım. sanki ben soğuk olursam beni ne kadar az severlerse başıma birşey geldiğinde o kadar az üzülürler diyordum.
bir ara istanbuldan gitme kararı aldık. hatta kesin gidiyorduk. ben müdürlerime söyledim işten çıkacağımı ,eşim söyledi.
kv kaza yaptığı yer evime çok yakındı ve o kazayı yapanlarla aynı mahallede oturuyorduk.
her akşam camda kapıda bekliyordum eşimi.. o arabayı bağlamadılar bizim evimizin önünden geçiyordu hep
neyse işte biz taşındık istanbuldan ayrılamadık. eşimin patronu konuşmuş, nasıl olduysa ikna etmiş. biz başka bir semte taşındık. eşime bisiklet aldım .. o spora yazıldı, bende yazıldım. bir yerlerden tutunmaya başladık.
kendimi çok şükür daha iyi hissediyoruım. bunu anlayabiliyorum kendimde. en azından ayakkabıları gördükçe böyle içimde azar azar mutluluk geliyor :)
psikiyatriste de gittik. depresyon dayız . ilaç kullanmak istemedim. dua ediyorum bol bol.. aklıma birşeyler gelmiyor. ya işte hayat devam ediyor canım.. bak ev aldık onun borcu var şimdi 10 yıl. bebek istiyorum. borcu hiç düşünmeden.
sıkıntı yapmamaya çalışıyorum. Rabbime sükürler olsun diyorum. zor günlerimizi eşimle birbirimize destek olarak atlattık. kopmadık birbibimizden. daha çok bağlandık , kenetlendik.
ay.. seni sıktım değil mi.. hakkını helal et lütfen. hayat devam ediyor lafı benim lafım gibi oldu. ne geliyorsa başım üstüne gelsin. yeter ki altından kalkamayacağımız dertler vermesin.
seni çok öpüyorum. iyi pazarlar şimdiden.. kendine iyii baaakkk :)