- 15 Şubat 2009
- 7.046
- 40
- 158
Nerden başlasam,nasıl anlatsam,,
Edebiyat beceremem,sade yalındır herşeyim,kelimlerim de öylee..
Evlendik ve belli planlar doğrultusunda bir müddet bebek sahibi olmayacaktık.Kaynana,görümce,hesap verdiğimiz bağlı olduğumuz kimsecikler yoktu.Çalışıyor kazanıyor,yazın da arabamıza binip hesapsızca binlerce kilometre yapıp güzel ülkemizin topraklarını karış karış geziyorduk,nerde ne yenir nerde ne içilir keşfediyorduk.Zaman böyle gezerek,eğlenerek,bazen gülerek ve bazen de ağlayarak geçiverdi.
Artık sıra başka şeylere geldi,fakat bebeğimize kavuşmak içn start verdiğimizde birşeylerin yolunda olmadığını anladık,sorun çok büyük olmasa da beklemek,zamana bırakmak ve çalışmak zorundaydık.Sorunumuzun ne olduğunu hiç doktor araştırmadan kapı kapı gezmeden Serdar Beyle keşfettik,bize zamanla bebeğimizin olabileceğini söyledi.Çalışıyor,takip ediyor,hesaplıyor fakat her ay hayal kırıklığına uğruyorduk.Her yaptığım test boşunaydı,bu işe kilitlenmiştim.Ağrı kesici bile kullanmayan ben nasıl böyle bir rahatsızlığa muhatap olmuştum,çıldırıyordum.
Hastalığım dolayısıyla hızla kilo aldım,görenler hamilemisin diyorlardı,eşime küsüyor,işime küsüyor,hayata küsüyordum.Doktorumuz aşılama ile başlamayı teklif etti,bekleyemeyecek durumdaydım,hemen tüp bebek yapıcaktık.Tam tedaviye başlayacakken kayınpederim rahatsızlandı,erteledik,4 ay içinde kaybettik,erteledik.
Nitekim tedavi başlamıştı,doktorum neden direk tüp istediğime anlam veremiyordu fakat benim takatim kalmamıştı.Düzenli bir tedavi ile 19 yumurtam oluştu,17si döllendi,11i 3.güne kaldı.Çok güzel bir gelişmeydi bu,embriyolar çok parlak,transfer 2 embriyo ile yapıldı,çoğul gebelik olmamalıydı,çok başarılı geçmişti,bu iş oldu ve bana göre artık hamileydim.
Henüz KK yoktu,dayanamayıp 8.gün,10. Gün kan tahlillerini bilmiyorum tabi,12.günü bekledim.”Sonuç negatifti”
Doktorum “bu kadar yıldır bu işi yapıyorum hala sürprizlerle karşılaşıyoruz” diyebildi,buz gibiydim,biraz ağladım ama kimse suçlu değildi,hemen yeniden başlamalıydım,doktorum ,”ne zaman kendini iyi hissedersen o zaman yeniden deneyelim fakat en 3 ay bekleyelim” dedi,asla bekleyemem dedim,etik ve teknik olarak bir sakıncası yoksa hemen,”Onlara ne zaman kavuşursam o zaman iyi olacağım” dedim.
Bir sonraki ay ikizlerime hamileydim,işte o zaman KK ile tanıştım.
Düzenli kontrollerimi oldum.
Benim için cinsiyetin önemi yoktu,dualarımda da cinsiyetleri şu olsun demedim hiç,sağlık istedim sadece,
Nitekim 12.hafta ense kalınlığı ölçümünde bebeklerimin iki erkek olduğunu söyledi perinatolog doktorumuz.Doğulu olan kaynanamlar,görümcelerim bayram ettiler,kurban kestiler,herşey harikaydı.Erken deselerde alışveriş yapmaya başladım,ikiz gebelik kolay değildi,yavaş yavaş gördüklerimi alıp attım kenara,bu arada hep geziyor,hareket ediyor,karşıyakada tam gün özel bir okulda çalışıyor ve ev işlerimi de yapıyordum,hiçbirşey bana ağır gelmiyordu,hayatımın en güzel günleriydi.
20.-21.haftalar arasında bebeklerimin kesin olarak iki kız olduğunu söyledi kendi doktorumuz,şoktaydık.Kız yada erkek olması değil,bu zaman akadar bu şekilde içimize sindirmemiz bizi bu hale getirmişti.Eşm anneme nasıl söyliycez acaba diyerek ancak 10 gün sonra haber verebildi,o gün bugündür iki erkek sonrası iki kızıma herkes sırtını döndü,ne arayan ne soran,arayan da çok üzüldüğünü ama olsun birgün benim de erkek çocuğum olacağını söylyordu acıyarak.Hepsinden bugün daha da nefret ediyor ve hayatım boyunca hiçbirini affetmeyeceğimi bir kere de sizin huzurunuzda söylüyorum.
24.09.2009 tarihinde 37.hafta sonunda bavulumu alıp hastaneye gittim,sakiiin sakin,hep sakin,hep hareketli,hep mutluydum,spinal anestezi ile Serdar Koç ile 13.16 da Sare’mm,13.18 itibariyle Halem dünyaya geldi.Babamız yanımdaydı,bir anda 4 kişiydik.Mutluluk tarif edilemez kelimeleri kifayetsiz bırakan bir duyguydu artık.
Şimdi ikiz kızlarımla hayatımın en güzel günlerini yaşarken,hamilelğimde yanımda olan tüm KK teyzelerimize sonsuz sevgilerimizi gönderiyor,geride yavrularına kavuşmak için yanan tüm hamile ve hamile olmayan anne adaylarına sonsuz dualarımı iletiyoruma.s..
Edebiyat beceremem,sade yalındır herşeyim,kelimlerim de öylee..
Evlendik ve belli planlar doğrultusunda bir müddet bebek sahibi olmayacaktık.Kaynana,görümce,hesap verdiğimiz bağlı olduğumuz kimsecikler yoktu.Çalışıyor kazanıyor,yazın da arabamıza binip hesapsızca binlerce kilometre yapıp güzel ülkemizin topraklarını karış karış geziyorduk,nerde ne yenir nerde ne içilir keşfediyorduk.Zaman böyle gezerek,eğlenerek,bazen gülerek ve bazen de ağlayarak geçiverdi.
Artık sıra başka şeylere geldi,fakat bebeğimize kavuşmak içn start verdiğimizde birşeylerin yolunda olmadığını anladık,sorun çok büyük olmasa da beklemek,zamana bırakmak ve çalışmak zorundaydık.Sorunumuzun ne olduğunu hiç doktor araştırmadan kapı kapı gezmeden Serdar Beyle keşfettik,bize zamanla bebeğimizin olabileceğini söyledi.Çalışıyor,takip ediyor,hesaplıyor fakat her ay hayal kırıklığına uğruyorduk.Her yaptığım test boşunaydı,bu işe kilitlenmiştim.Ağrı kesici bile kullanmayan ben nasıl böyle bir rahatsızlığa muhatap olmuştum,çıldırıyordum.
Hastalığım dolayısıyla hızla kilo aldım,görenler hamilemisin diyorlardı,eşime küsüyor,işime küsüyor,hayata küsüyordum.Doktorumuz aşılama ile başlamayı teklif etti,bekleyemeyecek durumdaydım,hemen tüp bebek yapıcaktık.Tam tedaviye başlayacakken kayınpederim rahatsızlandı,erteledik,4 ay içinde kaybettik,erteledik.
Nitekim tedavi başlamıştı,doktorum neden direk tüp istediğime anlam veremiyordu fakat benim takatim kalmamıştı.Düzenli bir tedavi ile 19 yumurtam oluştu,17si döllendi,11i 3.güne kaldı.Çok güzel bir gelişmeydi bu,embriyolar çok parlak,transfer 2 embriyo ile yapıldı,çoğul gebelik olmamalıydı,çok başarılı geçmişti,bu iş oldu ve bana göre artık hamileydim.
Henüz KK yoktu,dayanamayıp 8.gün,10. Gün kan tahlillerini bilmiyorum tabi,12.günü bekledim.”Sonuç negatifti”
Doktorum “bu kadar yıldır bu işi yapıyorum hala sürprizlerle karşılaşıyoruz” diyebildi,buz gibiydim,biraz ağladım ama kimse suçlu değildi,hemen yeniden başlamalıydım,doktorum ,”ne zaman kendini iyi hissedersen o zaman yeniden deneyelim fakat en 3 ay bekleyelim” dedi,asla bekleyemem dedim,etik ve teknik olarak bir sakıncası yoksa hemen,”Onlara ne zaman kavuşursam o zaman iyi olacağım” dedim.
Bir sonraki ay ikizlerime hamileydim,işte o zaman KK ile tanıştım.
Düzenli kontrollerimi oldum.
Benim için cinsiyetin önemi yoktu,dualarımda da cinsiyetleri şu olsun demedim hiç,sağlık istedim sadece,
Nitekim 12.hafta ense kalınlığı ölçümünde bebeklerimin iki erkek olduğunu söyledi perinatolog doktorumuz.Doğulu olan kaynanamlar,görümcelerim bayram ettiler,kurban kestiler,herşey harikaydı.Erken deselerde alışveriş yapmaya başladım,ikiz gebelik kolay değildi,yavaş yavaş gördüklerimi alıp attım kenara,bu arada hep geziyor,hareket ediyor,karşıyakada tam gün özel bir okulda çalışıyor ve ev işlerimi de yapıyordum,hiçbirşey bana ağır gelmiyordu,hayatımın en güzel günleriydi.
20.-21.haftalar arasında bebeklerimin kesin olarak iki kız olduğunu söyledi kendi doktorumuz,şoktaydık.Kız yada erkek olması değil,bu zaman akadar bu şekilde içimize sindirmemiz bizi bu hale getirmişti.Eşm anneme nasıl söyliycez acaba diyerek ancak 10 gün sonra haber verebildi,o gün bugündür iki erkek sonrası iki kızıma herkes sırtını döndü,ne arayan ne soran,arayan da çok üzüldüğünü ama olsun birgün benim de erkek çocuğum olacağını söylyordu acıyarak.Hepsinden bugün daha da nefret ediyor ve hayatım boyunca hiçbirini affetmeyeceğimi bir kere de sizin huzurunuzda söylüyorum.
24.09.2009 tarihinde 37.hafta sonunda bavulumu alıp hastaneye gittim,sakiiin sakin,hep sakin,hep hareketli,hep mutluydum,spinal anestezi ile Serdar Koç ile 13.16 da Sare’mm,13.18 itibariyle Halem dünyaya geldi.Babamız yanımdaydı,bir anda 4 kişiydik.Mutluluk tarif edilemez kelimeleri kifayetsiz bırakan bir duyguydu artık.
Şimdi ikiz kızlarımla hayatımın en güzel günlerini yaşarken,hamilelğimde yanımda olan tüm KK teyzelerimize sonsuz sevgilerimizi gönderiyor,geride yavrularına kavuşmak için yanan tüm hamile ve hamile olmayan anne adaylarına sonsuz dualarımı iletiyoruma.s..