- 28 Ocak 2017
- 669
- 219
- 103
Haklısınız başkası olasa onu da yapmazdı zaten. Ki onun da umrunda değil zaten önemsemiyor neticede beni.
Haklısınız başkası olasa onu da yapmazdı zaten. Ki onun da umrunda değil zaten önemsemiyor neticede beni.dayınız olunca ne oluyor? yani aranızda kan bağı olunca bu kişi otomatikman saygı duyulası bir insan mı oluyor anlamadım? keşke hiç çıkmasaydınız. uyanığa bak sen hele.
ben olsam çıkmazdım bile. hatta görünür surat yapardım. eve gelişinden memnun olmadığımı ima ederdim.olması gereken de bu zaten. hak gaspetmeye çalışan birine neden iyi davranayım ki?Haklısınız başkası olasa onu da yapmazdı zaten. Ki onun da umrunda değil zaten önemsemiyor neticede beni.
Onları dahi demedim...Hiç mi hiiiç umrumda olmaz. Hoş geldin, güle güle... Bu kadar.
Ben diyorum o da annemin hatrına.Onları dahi demedim...
Annemle de sıkı bağları olmadığı için içimden o da gelmiyor.Ben diyorum o da annemin hatrına.
Benim annemle sıkı bağları vardı terbiyesizlik yaptılar. Annem defalarca affetti. En son olay patlak verince o da mesafe koydu. Ama eve gelecekler haftaya mecbur hoş geldin ederim onun dışında yanında da durmam muhabbet de etmem.Annemle de sıkı bağları olmadığı için içimden o da gelmiyor.
haksızlığa tahammül edemiyorum. Biz yıllarca kiralarda oturduk dayımlar ise annemn hakkı olan eve kiracı yerleştirip, o evin kirasını bölüşüp yediler. Kardeşlik? Ben böylelerini ne gördüm ne duydum.
O geldiğinde odamdan bile çıkmazdımAz önce benimle hiç anlaşamayan dayım geldi normalde ugramaz bizim eve. Fakat oğluna gitmiş ordan da bize gelmiş. Ben de birazdan bahsedeceğim sebeplerden ötürü muhabbet etmedim kendisiyle, sadece çay hazırlayıp koydum masaya. Babamla annem de "neden oturmadın odada bizimle, ayıp" vs. dediler. Bahsettiğim dayım benim internet kablolarımı kesecek kadar bana garezi olan biri. Babamı "elin adamı" olarak gördükleri için bizi de sevmezler pek. Zaten anne tarafımın kardeşlik, akrabalık bağları sıfır. En son bu dayımla annemlerin memleketine tarla satmak için gitmiştik. Dayımın "tarlayı satalım borcum var" diye diretmesiyle anneme vekaleten ben gitmiştim (zihinsel engelli bir kardeşim var annemle onunla ilgileniyor) Tarla satılınca elimizdeki paranın nasıl bölüşülecegini konuşuyorduk ve bahsi geçen dayım "İsmail'in (zihinsel engelli dayım) hakkını da Yusuf'la (ortanca dayım oluyor ve onun da eşi bizimle geldi) ben alacağız" dedi. Ben de "ya hiçbiriniz almayın İbrahm'in dayımın hakkını ya da annem de alsın adil bir bölüşüm olsun" dedim ve demez olaydım. Karısıyla bana bir yükselmeler, babamı aramalar, kızın işi bozuyor diyip şikayet etmeler. Dahası zihinsel engelli olan dayım 2-3 yıl bizimle aynı evde kaldı. Üstelik benim de bir engelli kardeşim varken bir evde iki hastayı idare ediyorduk, annemle babamın pasifliği yüzünden oldu bunlar tabi... Ve neticede ilahi adalet tecelli etmişti. Peşine düştükleri tarla dedemin adına olmadıgı için satılamamıştı. Fakat memleketten İstanbul'a dönene kadar ağız burun yapmaya devam etti bana. Hiçbir şeilde konuşmadı benmle haksızlık yapmaya kalktı ve ben de muhalefet oldum diye. Bu olaydan önce de bir gün annemi görmüş yolda ve "esranın yüzünü görmek istemiyorum, evde mi o" demiş. Bize geldiği zaman hoş geldin diyordum fakat o hiç tepki vermiyordu, yüzüme bakmıyordu nerdeyse. Nasılsın veyahut okul nasıl der insan en azından. Siz olsanız tavrınız ne olurdu böyle birine karşı...?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?